บทที่ 71
ไป๋ยี่เฟยมองผู้ชายตรงหน้าอย่างเย็นชา
ชายคนนั้นยังคงพูดอย่างอวดดี“จุ๊ๆ พวกคุณไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงซะจริงๆ ที่นี่คือหลิ่วซื่อกรุ๊ป พวกคุณ……”
“เพี๊ยะ！”
ไป๋ยี่เฟยตบไปหนึ่งฉาด
“ไร้สาระจริงๆ！”
ไป๋ยี่เฟยมือหนักไม่เบา ชายคนนั้นชะงักอึ้งไป จากนั้นก็โมโห“สารเลว！ฉันจะจัดการให้ตายเลย！”
พูดจบชายคนนั้นก็ถีบไปหนึ่งที
น่าเสียดาย ขณะที่กำลังยกเท้าขึ้นมานั้น โดนไป๋หู่ถีบเข้ากลางอกจนกระเด็นออกไปพอดี
“อ้ะ！โอ๊ย！”
ชายคนนั้นกระเด็นออกไปชนกับหลายๆคน จนล้มลงไปกองกับพื้นด้วยกัน
ชายคนนั้นหมดสติไป
ส่วนอีก20-30คนที่เหลือต่างพากันงง
ชายคนนี้เป็นบอดี้การ์ดของคุณชายหลิ่วไม่ใช่เหรอ？
เมื่อครู่บอกว่าเป็นเทควันโดสายดำไม่ใช่เหรอ？
โดนถีบไปทีหนึ่งก็สลบซะแล้ว？แม่งล้อกันเล่นใช่ไหมเนี่ย？
ทุกคนต่างพากันถอยหลัง
ไป๋ยี่เฟยมองคนพวกนั้นด้วยสายตาที่แน่วแน่
แต่ในวิดีโอของห้องทำงาน หลิ่วจาวเฟิงเมื่อเห็นฉากนี้หลิ่วจาวเฟิงก็ตะลึง
ผู้ชายผมยาวคนนั้นเป็นบอดี้การ์ดของเขา เป็นถึงนักเทควันโดสายดำขั้นที่แปด มีกำลังมากมาย แต่กลับโดนผู้ชายที่อยู่ด้านหลังไป๋ยี่เฟย ถีบจนเป็นลมไปในครั้งเดียว นี่มันบ้าไปแล้ว？
หลี่เสว่ตกใจเช่นกัน แต่สีหน้าดีกว่าหลิ่วจาวเฟิงมาก ความเก่งกาจของไป๋หู่เธอเพิ่งรู้เมื่อไม่นานมานี้เอง
ขณะนี้ ในวิดีโอไม่รู้ว่าใครตะโกนขึ้น“เรามีคนเยอะ กลัวอะไรกัน？เราบุกพร้อมกัน！”
เมื่อดูถึงตอนนี้หลี่เสว่ก็เป็นกังวล
คนเยอะขนาดนี้ ถึงไป๋หู่จะเก่งแค่ไหน แต่เขามีแค่คนเดียว ถ้าหาก……
จากนั้นฉากต่อมาทำให้หลี่เสว่ตกใจจนอ้าปากค้าง แต่คนที่ตกใจยิ่งกว่าคือหลิ่วจาวเฟิง
เห็นคน20-30คนนั้นกำลังตะลุมบอนไป๋หู่
ไป๋หู่ไม่หลบ ปล่อยให้คนพวกนั้นทำร้ายเขา เขายังคงอยู่ตรงนั้นไม่ขยับไปไหนแม้แต่น้อย
คนเหล่านั้นตกตะลึง ยิ่งต่อสู้ยิ่งหมดกำลัง
ไป๋หู่ตะเบ็งเสียงออกมา แล้วยกมือขึ้นทั้งสองข้าง จนพวกนั้นกระเด็นออกไป แล้วเตะออกไปอีกที
ทุกคนตกตะลึง
นี่แข็งแกร่งเกินไปแล้ว？
ไม่นานนัก คน20-30คนนั้นต่างล้มกันหมด ไม่เหลือแม้แต่คนเดียว
ไป๋ยี่เฟยข้ามทุกคนที่ขวางทางอย่างไรความรู้สึก แล้วเดินไปที่ลิฟท์
ณ ห้องทำงาน เมื่อหลิ่วจาวเฟิงเห็นฉากนี้ก็ลนลาน เขาหยิบเสื้อโค้ทของตน เดินพลางพูดอย่างดุดัน：“เสว่เอ๋อ คุณคอยดูเถอะ อีกไม่นานผมจะให้ไป๋ยี่เฟยกลับมาเป็นไอ้เศษขยะอย่างที่มันเคยเป็น”
หลี่เสว่จ้องหลิ่วจาวเฟิงด้วยความอ่อนแรง เหมือนจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ไม่ทันได้พูดหลิ่วจาวเฟิงก็วิ่งออกไปแล้ว
หลิ่วจาวเฟิงออกมาได้ไม่นาน ไป๋ยี่เฟยก็ถีบประตูห้องทำงานเข้ามา และเห็นหลี่เสว่ที่นอนอยู่บนโซฟา
“เสว่เอ๋อ……”ไป๋ยี่เฟยรีบเข้าไปอุ้มหลี่เสว่ เห็นว่าเธออ่อนแรง จึงถามอย่างเป็นกังวล：“คุณเป็นอะไรไหม？”
หลี่เสว่ส่ายหน้า ทันใดนั้นก็เห็นชุดผู้ป่วยตรงท้องของไป๋ยี่เฟย จึงรู้ได้ว่าแผลเปิด ในใจก็รู้สึกผิด เธออยากพูดแต่ไม่มีแรงจะพูด จากนั้นตาก็ปิดลง และไม่รับรู้อะไรอีกเลย
และในขณะนั้นมีเสียงไซเรนดังมาจากนอกตึก
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจ อุ้มหลี่เสว่เดินต่อ
เขาออกมาแล้ว ตรงทางเดินมีคนมากมายกำลังนอนร้องครวญคราง
ไป๋หู่เดินออกมา“เขาออกไปทางประตูด้านหลัง”
“หึ！หนีไปไม่ได้ตลอดหรอก！”ไป๋ยี่เฟยพูดเสียงเยือกเย็น
งานเลี้ยงของหลี่ซื่อ งานเลี้ยงของหลิ่วซื่อ แล้วก็ที่KTVครั้งก่อน เขาเตือนหลิ่วจาวเฟิงทุกครั้งว่าให้อยู่ห่างๆภรรยาเขาไว้ อย่าทำอะไรหลี่เสว่ แต่หลิ่วจาวเฟิงไม่ฟังแม้แต่น้อย
ครั้งนี้ถึงขั้นวางยาหลี่เสว่ มันถึงขีดจำกัดของเขาแล้ว
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาจำต้องสั่งสอนหลิ่วจาวเฟิง ให้เขารู้ว่าคนยังไงที่ไม่ควรยั่วโมโห และเรื่องอะไรที่ไม่ควรทำ！
ไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เสว่ออกมาจากลิฟท์ และเดินไปยังประตู
ห้องโถงเต็มไปด้วยพนักงานของหลิ่วซื่อ ทุกคนล้วนมาดูเหตุหารณ์ที่เกิดขึ้น
เมื่อออกจากประตูใหญ่ นอกจากกลุ่มคนที่มาดูเหตุการณ์ ยังมีพวกตำรวจอีก
ในกลุ่มคนเหอหยวนหยวนเห็นไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เสว่ออกมา ในใจรู้สึกแปลกๆ
ไป๋ยี่เฟยในเมื่อก่อนกับไป๋ยี่เฟยในตอนนี้ผุดขึ้นในสมอง สุดท้ายก็หยุดที่ไป๋ยี่เฟยในตอนนี้
ไป๋ยี่เฟยเปลี่ยนไปแล้วจริงๆ……
ตอนนี้ ตำรวจได้ล้อมไว้“แหม ก่อเรื่องเสร็จแล้วเดินสะบัดก้นไปงั้นเหรอ ฝันรึไง？”
“พี่น้องตำรวจ ยังมีผู้สมคบคิดที่อยู่ด้านหลังเขาด้วย เขาก็ก่อเรื่องเช่นกัน！”หัวหน้ารปภ.ที่โดนซ้อมชี้ไปที่ไป๋หู่
ไป๋หู่ทำหน้าไม่สะทกสะท้าน ไม่สนใจรปภ.นั่น
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจตำรวจยิ่งกว่า เขาอุ้มหลี่เสว่แล้วเดินต่อด้วยท่าทางเคร่งขรึม
ตำรวจที่โดนเมินจึงโมโหขึ้นมา แล้วเดินไปคว้ามือไป๋ยี่เฟย“พ่อหนุ่ม หยามตำรวจแบบนี้ไม่เกรงกลัวกฎหมายเลย ก่อเรื่องแล้วยังจะอวดดี？ฉันว่าแกนี่ดื้อด้านมาก คงต้องพาไปสั่งสอนในคุกสักหน่อย ถึงจะรู้จักเคารพกฎหมาย！”
“ใครก็ได้ ใส่กุญแจมือเขา ดูซิว่าแกยังอวดดีแบบนี้อีกไหม？”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ก็มีตำรวจคนหนึ่งหยิบกุญแจมือออกมาพลางจะจับเขา
“เดี๋ยวก่อน”เสียงดังมาจากด้านหลังของตำรวจ
พวกเขาหันไปมอง เห็นเป็นตำรวจรูปร่างผอมสูงคนหนึ่ง เขาลงมาจากรถตำรวจแล้วเดินไปหาตำรวจที่ถือกุญแจมือ จากนั้นก็ล็อคกุญแจมือกลับไป
“นี่……”ตำรวจมองเขาอย่างไม่พอใจ
ไป๋ยี่เฟยหันไปมอง ประหลาดใจแวบหนึ่ง แต่ไม่พูดอะไร
ตำรวจคนที่ใส่กุญแจมือตำรวจนายนั้นชื่อฉินหัว และเขายังเป็นคนที่ปล่อยตัวไป๋ยี่เฟยตอนที่โดนจับครั้งก่อน
ฉินหัวยิ้มให้ไป๋ยี่เฟย แล้วกระซิบพูดกับตำรวจนายนั้น จากนั้นก็ออกไป
ตำรวจนายนั้นมองไป๋ยี่เฟยอย่างไม่พอใจ พลางกัดฟันพูด：“กลับ！”
พูดจบเขาก็พาพวกลูกน้องขึ้นรถตำรวจแล้วกลับไป
ทุกคนตกตะลึง
นี่มันอะไรกัน？
ก่อนหน้านี้จะจับคน แต่หลังจากนั้นพากันกลับ？
รปภ.ต่างไม่พอใจกับสิ่งที่เห็น หัวหน้ารปภ.เดือดกว่าใคร เขาวิ่งมาพลางตะโกน：“หัวหน้าฉิน ยังไม่จับมันไปเลย？หัวหน้าฉิน……”
แต่ไม่มีเสียงตอบกลับ เพราะรถตำรวจขับออกไปไกลแล้ว
“……”
เหอหยวนหยวนที่อยู่ในกลุ่มคนเห็นแล้วเหม่อไปครู่หนึ่ง จากนั้นได้สติกลับมา เมื่อครู่หัวหน้าฉินบอกให้พวกตำรวจกลับ ไป๋ยี่เฟยจะมีอำนาจบางอย่าง？
เธอรู้แค่ว่าไป๋ยี่เฟยเป็นประธานโหวจวี๋กรุ๊ป ตำแหน่งนี้ร้ายกาจมากงั้นเหรอ？
ไม่ใช่แค่ร้ายกาจแน่นอน？โหวจวี๋กรุ๊ปมีอะไรงั้นเหรอ？
แม้เป็นหัวหน้าก็ไม่ธรรมดาแล้ว นี่ยิ่งเป็นถึงประธาน？
ที่สำคัญคือโหวจวี๋กรุ๊ปใหญ่โตขนาดนี้ เป็นผู้เสียภาษีรายใหญ่ นับว่าเป็นคนที่ให้เงินแกรัฐไม่น้อย แน่นอนว่าไม่อาจทำให้ขุ่นเคืองได้
ไป๋ยี่เฟยอุ้มหลี่เสว่เดินต่อ และมีรปภ.สองคนเข้ามาขวางทางพอดี เมื่อเห็นไป๋ยี่เฟยเดินผ่านมาต่างลนลาน“แก……แก……จะทำอะไร？”
