เมื่อไปถึงเทียนถังเก๋อ ทั้งสองคนที่กำลังจะเดินเข้าไปก็ถูกบอดี้การ์ดขวางไว้ “ทำอะไรน่ะ?”
บอดี้การ์ดร่างสูงใหญ่ ดูดุดันและตาแหลมคม ดูก็รู้ว่าเป็นพวกอันธพาล
แต่มันก็เป็นเรื่องธรรมดา บอดี้การ์ดในคลับแบบนี้หากไม่ดูดุดันสักนิดแล้วจะดูแลความเป็นระเบียบเรียบร้อยที่นี่ได้ยังไง?
หลิวเสี่ยวอิงเห็นดังนั้นจึงเข้าไปพูด: “พวกเรามาเที่ยวเล่นน่ะ”
เมื่อได้ยินแบบนี้บอดี้การ์ดก็หัวเราะอย่างดูถูกออกมา จากนั้นก็มองวิเคราะห์หลิวเสี่ยวอิงจากหัวจรดเท้า และค่อยๆ มีความหยาบช้าปรากฏในแววตา “คนสวย พวกเราที่นี่เป็นคลับส่วนตัวชั้นสูง ไม่ใช่ขยะที่ไหนก็เข้าไปได้นะจ๊ะ!”
ในขณะที่พูดเรื่องนี้สายตาก็มองไปที่ไป๋ยี่เฟยด้วยความรังเกียจ จากนั้นก็พูดกับหลิวเสี่ยวอิงอีก: “หากคนสวยจะเข้าไปคนเดียว พี่ชายก็ยังพอจะอะลุ่มอล่วยให้ได้”
หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกขยะแขยงเมื่อเห็นดวงตาของบอดี้การ์ดและยิ่งรู้ดีว่าเขากำลังคิดอะไร ดังนั้นเธอจึงชี้ไปที่ไป๋ยี่เฟยอย่างเย็นชา: “เขาเป็นเจ้านายของฉัน”
บอดี้การ์ดได้ยินแบบนั้นแล้วหัวเราะทันที “ไอ้กระจอกเนี่ยนะเป็น…”
“ปัง!”
ไป๋ยี่เฟยหยิบธนบัตรกองใหญ่ออกมาแล้วโยนเข้าไปในอ้อมแขนของบอดี้การ์ดซึ่งเอื้อมมือไปรับมันโดยไม่รู้ตัว
บอดี้การ์ดก้มลงดูและพบว่าเป็นธนบัตรกองโตถึงกับตกตะลึงไปเลย
ไป๋ยี่เฟยไม่สนใจบอดี้การ์และพูดอย่างเรียบเฉย “เข้าไปสมัครสมาชิก”
พูดจบแล้วก็เดินเข้าไปข้างใน
บอดี้การ์ดมองไป๋ยี่เฟยอย่างงงงัน เขาเข้าใจก็แค่พวกกระจอก ใครจะรู้ว่าจะเป็นเถ้าแก่จริงๆ ธนบัตรที่อยู่ในอ้อมแขนของเขาอย่างน้อยก็มีค่าหลายหมื่นเชียว
หลิวเสี่ยวอิงพูดออกมาคำหนึ่งอย่างสะใจ “มีตาหามีแววไม่!”
พูดแล้วก็รีบตามไป๋ยี่เฟยไปอย่างรวดเร็ว
ไป๋ยี่เฟยมาที่นี่และไม่ได้อยากจะดึงดูดสายตาผู้คนมากนัก ดังนั้นจึงพยายามที่จะหลีกเลี่ยงที่จะไม่ให้เกิดความขัดแย้ง ส่วนเรื่องไหนที่ใช้เงินแก้ไขได้ก็ใช้เงินแก้ไขปัญหานั้น
……
หลังจากเข้าไปในคลับสาวสวยสุดเซ็กซี่ก็เดินขึ้นไปแล้ว แต่เมื่อสาวงามเห็นชุดของไป๋ยี่เฟย ร่องรอยของการดูถูกและเหยียดหยามก็ปรากฏอยู่ในดวงตาของเธอ
แน่นอนว่าการต้อนรับลูกค้าคืองานของเธอ เธอยังคงยิ้มเล็กน้อย “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง สวัสดีค่ะทุกท่าน ไม่ทราบว่าพวกคุณเป็นสมาชิกคลับหรือเปล่าคะ? หรือว่าเป็นแขกของสมาชิก?”
หลิวเสี่ยวอิงเห็นสีหน้าของสาวสวยแล้วอดที่จะแอบด่าในใจไม่ได้: มีแต่พวกมีตาหามีแววไม่ทั้งนั้นเลย!
จากนั้นจึงปรายตามองไป๋ยี่เฟย บอกให้เปลี่ยนชุด ๆ ตั้งกี่รอบไม่ยอมเปลี่ยน ตอนนี้เป็นไงล่ะ ไม่ว่าจะเจอใครเขาก็ดูถูกพวกเราหมดแล้ว!
แน่นอนว่าไม่ว่าจะรู้สึกไม่สบอารมณ์แค่ไหน หน้าของหลิวเสี่ยวอิงก็ยังยิ้ม “พวกเรามาสมัครสมาชิกค่ะ”
หลังจากพนักงานต้อนรับหญิงคนตรงหน้าได้ยินคำพูดนี้แล้ว จึงได้มองไปที่หลิวเสี่ยวอิง เมื่อเห็นใบหน้าของหลิวเสี่ยวอิงที่สวยกว่าตนเองแล้วก็อดอิจฉาไม่ได้
แต่เมื่อเห็นการแต่งตัวของไป๋ยี่เฟย สาวสวยคนนี้ก็ไม่เหลือทัศนคติดีๆ อีกเลย
“ได้ค่ะ เชิญตามดิฉันมาทางนี้” สาวสวยตอบอย่างเรียบเฉย
หลิวเสี่ยวอิงกำลังจะเดินตามเธอไป แต่ทันใดนั้นสาวสวยก็หยุดและหันกลับมาแล้วพูด: “เชิญคนขับรถของคุณผู้หญิงรอตรงนี้สักครู่ค่ะ”
หลิวเสี่ยวอิงตกตะลึง
นี่มันอะไรกัน? คนขับรถ?
ไป๋ยี่เฟยก็ตกใจเช่นกัน
รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้ทำให้ไป๋ยี่เฟยกลายเป็นคนขับรถของหลิวเสี่ยวอิงไปแล้ว
เมื่อคิดๆ ดูแล้วเป็นเรื่องธรรมดาเพราะเป็นหลิวเสี่ยวอิงเป็นคนพูดว่ามาสมัครสมาชิกบวกกับไป๋ยี่เฟยที่แต่งตัวธรรมดา ดังนั้นเธอจึงคิดว่าไป๋ยี่เฟยเป็นคนขับรถของหลิวเสี่ยวอิง
หลิวเสี่ยวอิงอยากจะอธิบายแต่เป็นไป๋ยี่เฟยที่ขี้เกียจจะเสียเวลาและพูด: “ได้ครับ ผมจะรออยู่ตรงนี้”
เมื่อเห็นสิ่งนี้หลิวเสี่ยวอิงก็รู้สึกโล่งใจมาก: ถ้ารู้แบบนี้ ก็ไม่ต้องทำแต่แรก!
หลิวเสี่ยวอิงตามสาวสวยไปสมัครสมาชิก ไป๋ยี่เฟยก็เดินเล่นไปรอบๆ ในห้องโถง
ห้องโถงถูกตกแต่งดูเหลืองอร่ามแวววาวดูแล้วไร้รสนิยมมาก ดังนั้นเมื่อไป๋ยี่เฟยเห็นแล้วในใจก็แอบรังเกียจไม่ได้
ตอนนั้นเองมีกลุ่มคนกลุ่มหนึ่งเข้ามาจากหน้าประตู
กลุ่มนี้มีมากกว่าสิบคนซึ่งแต่ละคนสวมสูทที่ดูดีเมื่อมองดูอารมณ์และพุงพลุ้ยๆ ที่ไม่อาจมองข้ามได้ คนกลุ่มนี้คงจะเป็นกลุ่มเถ้าแก่ที่ใช่เล่นเลยทีเดียว
“เหล่าเกา คลับนี้ยังไม่เคยมาเพิ่งสร้างงั้นเหรอ?”
“ใช่แล้ว ฉันเพิ่งลงทะเบียนเมื่อวานนี้เอง”
“มิน่าล่ะ”
“เหล่าเฉียน นายอยากจะมีส่วนร่วมในคลับนี้ไหมล่ะ?”
“ตระกูลเฉียนของเราไม่อ่อนแอ ที่เล็กๆ แบบนี้ไม่คุ้ม คิดดูแล้ว ลุงของฉันก็คงจะไม่สนใจแน่ๆ”
“พูดไปก็ใช่”
คนกลุ่มนั้นพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน พวกเขาเดินเข้ามาและเดินผ่านไป๋ยี่เฟยไป
ทันใดนั้นชายหัวล้านคนหนึ่งจ้องมองเขา ไป๋ยี่เฟยขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว เขามีความรู้สึกคุ้นเคยเป็นอย่างมาก
ชายหัวล้านคนนี้ชื่อโจวหลิน อายุสามสิบกว่าเป็นสมาชิกครอบครัวตระกูลโจวหนึ่งในสิบผู้ทรงมีอิทธิพล มีสถานะที่นับว่าไม่เลวเลย
ยิ่งกว่านั้นวันนั้นที่เต้าจ่างคิดจะฆ่าไป๋ยี่เฟย เขาเองก็ไปแต่เขาเป็นแค่ไทมุงที่ดูเรื่องที่น่าตื่นเต้นที่ยืนดูอยู่รอบ ๆ ไม่ได้เข้าไปใกล้
ดังนั้นอย่างมากเขาก็แค่คุ้นตาไป๋ยี่เฟยเท่านั้น แต่คงจะไม่มีทางคิดออกว่าไป๋ยี่เฟยเป็นใครตั้งแต่วินาทีแรก
ในตอนนั้นเองจู่ ๆ ผู้ชายแซ่เฉียนก็เหลือบมองไป๋ยี่เฟยและชี้ไปที่เขาแล้วพูดกับกลุ่มคนตรงนั้น “เหล่าเกา คลับนี้ไม่ไหวเลย ปล่อยให้ตัวอะไรเขามาเนี่ย!”
เพราะคำพูดนี้ทำให้ทุกคนหัวไปมองไป๋ยี่เฟย
ชายแซ๋เกาคนนั้นพูดอย่างไม่ใส่ใจ “คงเป็นพนักงานทำความสะอาดค่ะ”
เมื่อได้ยินดังนั้นทุกคนจึงถอนสายตากลับมาโดยไม่สนใจอะไร
มีเพียงชายชื่อโจวหลินเท่านั้นที่ขมวดคิ้วและคิด: ต้องเคยเจอเขาที่นั่นแน่ ๆ
โดยตลอดเวลานั้นไป๋ยี่เฟยไม่ได้แยแสคนกลุ่มนี้เลย สำหรับเขาแล้วคนพวกนี้ก็เป็นเพียงพวกคนโง่เท่านั้น
……
สาวสวยพาหลิวเสี่ยวอิงไปที่สำนักงานซึ่งเธอได้รับการต้อนรับจากหัวหน้าแผนกเป็นการส่วนตัว
หัวหน้าแผนกเป็นผู้หญิงอายุราวสามสิบกว่า ถึงแม้จะสามสิบกว่าแล้วแต่ก็ยังดูอายุน้อยมาก รูปร่างก็ดีแถมยังสวมชุดกี่เพ้าสีแดงที่ดูดึงดูดมาก
หัวหน้าแผนกกำลังพูดกับถึงระดับที่ต่างกันของสมาชิกมีสิทธิพิเศษที่ต่างกันกับหลิวเสี่ยวอิง
หลังจากที่หลิวเสี่ยวอิงได้ยินแล้ว ก็เข้าใจว่าสมาชิกมีด้วยกัน 5 ระดับ: บรอนซ์ ซิลเวอร์ โกลด์ แพลทินัม ไดมอนด์
และค่าสมัครสมาชิกก็แบ่งเป็น: แปดพัน แปดหมื่น หกแสนแปดหมื่น สามล้านแปดแสนแปดหมื่น และ แปดล้านแปดแสนแปดหมื่น
หัวหน้าแผนกยิ้มและถามหลิวเสี่ยวอิง “ไม่ทราบว่าคุณผู้หญิงอยากจะสมัครสมาชิกระดับไหนดีคะ?”
หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกสับสนเล็กน้อย: “ฉันเข้าใจว่าสมาชิกมีเพียงแบบเดียว”
“ตอนนี้คุณลองคิดดูก่อนก็ได้ค่ะ” หัวหน้าแผนกยิ้ม
หลิวเสี่ยวอิงกลับส่ายหน้าและพูด: “ฉันคิดว่าถ้าไม่ได้ ให้เจ้านายฉันเป็นคนคิดเองดีกว่า”
หัวหน้าแผนกจึงถามเธอ: “ถ้าเช่นนั้นเจ้านายของคุณสะดวกไหมคะตอนนี้?”
“สะดวกอยู่แล้วค่ะ” หลิวเสี่ยวอิงพยักหน้า
หัวหน้าแผนกพูดต่อ: “ถ้าสะดวกล่ะก็ รบกวนให้เจ้านายของคุณเข้ามาที่นี่ด้วยตนเองด้วยนะคะ”
หลิวเสี่ยวอิงได้ยินแบบนี้แล้วจึงหันหน้าไปถามสาวสวยที่พาเธอเข้ามาเมื่อครู่ “เข้ามาได้ไหมคะ?”
คำพูดนี้ทำให้สาวสวยตกตะลึง
หัวหน้าแผนกเหลือบมองสาวงามด้วยความประหลาดใจแล้วพูดกับหลิวเสี่ยวอิง: “ได้แน่นอนค่ะ คุณผู้หญิง ฉันเป็นหัวหน้าแผนกฉันบอกว่าได้ก็ได้สิคะ”
หลิวเสี่ยวอิงกลับส่ายหน้าและพูด: “เมื่อกี้พี่สาวสวยคนนี้ไม่ให้เจ้านายของเราเข้ามา ดังนั้นฉันเลยต้องถามเธอดู”
หัวหน้าแผนกได้ยินอย่างนั้นแล้วก็สีหน้าเคร่งขรึมในทันทีและมองสาวสวยคนนั้น
สาวสวยคนนั้นเบิกตาโพลงและรีบอธิบาย: “ไม่ใช่นะคะ หัวหน้าคุณฟังฉันก่อน ฉะ…ฉันไม่ได้…”
คลับของพวกเขาเพิ่งจะถูกสร้างขึ้นไม่มีทางที่จะทิ้งเงินไว้นอกประตูนั่นเด็ดขาด
ยิ่งกว่านั้นเจ้าของเทียนถังเก๋อแห่งนี้เคยคร่ำหวอดอยู่ในวงการและคร่ำหวอดชนิดที่เรียกได้ว่ามีอนาคตมากเลยด้วย หากให้ใครรู้เข้าว่าเธอโยนเงินทิ้งไปที่หน้าประตูแบบนี้ไม่เรียกว่าจบเห่เลยเหรอ?
หัวหน้าแผนกกลับไม่ฟังที่สาวสวยคนนั้นอธิบายและพูดด้วยความโมโห “ยังจะกล้าเล่นลิ้น! ลูกค้าคือพระเจ้า ใครใช้ให้เธอกล้าปฏิเสธลูกค้าให้อยู่ข้างนอก?”
สาวสวยกลัวจนแทบไม่ไหว เธอก้มหน้าและพูด: “หัวหน้าฉันไม่ได้ทำจริงๆ นะคะ ฉันก็แค่ให้คนขับรถที่แต่งตัวธรรมดาคนหนึ่ง…”
“คนขับรถอะไร?” หัวหน้าแผนกพูดด้วยความโกรธ “มีตาหามีแววไม่ ยังไม่รีบไปเชิญเถ้าแก่ท่านนั้นเข้ามาอีก?”
