“แม้แต่ครอบครัวของคุณ ตระกูลหงก็คงไม่ปล่อยไว้！”
“คุณคิดให้รอบคอบก่อน คุณรับผิดชอบไหวไหม？”
ดูเหมือนพิธีกรประมูลยิ่งพูดก็ยิ่งรู้สึกตัวเองมีพลังมากขึ้น แต่เมื่อพบว่าไป๋ยี่เฟยเหมือนไม่ได้ยินสิ่งที่เขาพูด ค่อยๆเดินเข้ามาหาเขาทีละก้าวๆ ทำให้พิธีกรประมูลตื่นตระหนก
“คุณ……คุณคิดจะทำอะไร？พวกเราเป็นคนของตระกูลหง……”
“ตูม！”
พิธีกรประมูลยังไม่ทันพูดจบ ไป๋ยี่เฟยก็เดินมาถึงด้านหน้าของเขาและต่อยเขาทันที พิธีกรประมูลปลิวออกไป ชนเข้ากับกำแพงที่อยู่ด้านหลัง
“เอื้อก！”
พิธีกรประมูลจะล้มลงกับพื้น ก็กระอักเลือดออกมาทันที
ไป๋ยี่เฟยเดินมาด้านหน้าเขาอีกครั้ง ใช้สายตาก้มมองเขาอย่างเหยียบหยาม พูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา：“คนที่ไม่มีคุณธรรม ต้องตาย！”
หลังจากพูดจบ ไป๋ยี่เฟยใช้เท้ากระทืบลงไปทันที
“ตูม！”
การกระทืบครั้งนี้ทำให้พิธีกรประมูลจมลงไปในพื้นดิน พิธีกรประมูลไม่มีโอกาสได้พูดอะไรเลย เขาเสียชีวิตทันที
จากนั้น ไป๋ยี่เฟยหันหลังแล้วจ้องมองไปที่ท่านฉวี่
ท่านฉวี่กำลังหมุนล้อรถเข็นของตัวเอง พยายามหนีออกไปข้างนอก
ไป๋ยี่เฟยไม่ได้ไล่ตามเขาไป แต่กลับเดินไปด้านหน้าหลิวเสี่ยวอิง เขาดึงโซ่ของกรงเหล็กอย่างแรง และเขาใช้แรงอีกครั้ง เสียง“โครม”ดังขึ้น โซ่ก็โดนดึงแล้วหักออกจากกันทันที
……
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงเห็นไป๋ยี่เฟยแปรสภาพอีกครั้ง เธอตะลึงไปเลย
ภาพในคืนนั้นก็ปรากฏออกมาในสมองของเธออีกครั้ง
ไป๋ยี่เฟยเอื้อมมือไปบีบคอของเธอ แค่เขาใช้แรงนิดเดียว หลิวเสี่ยวอิงก็จะเสียชีวิตทันที
แต่ตอนนี้ จู่ๆหลิวเสี่ยวอิงก็ไม่ได้รู้สึกหวาดกลัวเลย
ถึงแม้ตอนนี้เธอรู้สึกว่าไป๋ยี่เฟยเหมือนคนแปลกหน้า แต่เธอกลับรู้สึกผ่อนคลายอย่างอธิบายไม่ถูก
หลิวเสี่ยวอิงยื่นคอของตัวเองไปข้างหน้า เธอหลับตาลง ให้ไป๋ยี่เฟยมีโอกาสได้ลงมือ
แต่ผ่านไปชั่วครู่
“ตุ๊บ！”
ไป๋ยี่เฟยหมดสติล้มลงกับพื้น
……
ไป๋ยี่เฟยฝันอีกครั้ง
เขาฝันเห็นสถานที่หนึ่งที่เขาไม่รู้จัก รู้สึกเหมือนอยู่อีกโลกหนึ่ง และในนี้มีแต่เพียงเขากับหลิวเสี่ยวอิง
หลังจากไป๋ยี่เฟยเห็นหลิวเสี่ยวอิงเขาก็ถามอย่างตื่นเต้นว่า：“คืนนั้นเกิดอะไรขึ้น？”
“ฉันลืมไปแล้ว”หลิวเสี่ยวอิงพูด
ไป๋ยี่เฟยถามอีกครั้ง：“ทำไมคุณถึงลืม แล้วทำไมคุณต้องจากไปด้วย？”
หลิวเสี่ยวอิงกังวลใจมากและตะโกน：“ฉันบอกแล้วไง ฉันลืมไปหมดแล้ว！”
ไป๋ยี่เฟยอึ้งไปเลย
เมื่อเขาต้องการถามอีกครั้ง จู่ๆหลี่เสว่ก็ปรากฏตัวต่อหน้าเขา มองพวกเขาด้วยความรู้สึกน้อยใจ
ไป๋ยี่เฟยอยากจะอธิบาย แต่ไม่รู้จะอธิบายยังไง เพราะเขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เขาอยากจะถามหลิวเสี่ยวอิงว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่เขาก็อึ้งไปเลย เพราะถ้าเขาไปถามหลิวเสี่ยวอิงก็เท่ากับว่าเขาไม่สนใจหลี่เสว่ และหลี่เสว่ก็คงเสียใจมากๆ
ดังนั้นเขาจึงลังเล สับสนและร้อนใจมากๆ
จากนั้น ไป๋ยี่เฟยก็ตื่นขึ้นมา
ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้นนั่งทันที พบว่าตัวเองแค่ฝันไป
เมื่อเขาสงบลง มองไปรอบๆ พบว่าตัวเองอยู่ในห้องมืดๆขนาดเล็ก
“ฉันอยู่ที่ไหน？”
“คุณตื่นแล้วเหรอ？”
จู่ๆมีเสียงผู้หญิงดังขึ้น น้ำเสียงเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
ไป๋ยี่เฟยตกใจจนถอยหลังไปหนึ่งก้าว รีบมองไปทันที
พบว่าข้างๆตัวเองมีผู้หญิงคนหนึ่งนั่งอยู่ เธอสวยมากๆ รูปร่างเซ็กซี่ แต่สีหน้าดูขาวซีด ในมือของเธอมีผ้าขนหนูและมองมาที่เขาอย่างระมัดระวัง
ไป๋ยี่เฟยรู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้คุ้นหน้ามากๆ
“คุณเป็นใคร？”
ขณะเดียวกัน ประตูถูกผลักเปิดออก
หลิวเสี่ยวอิงเดินเข้ามาพร้อมกับกะละมังและพูดอย่างเบาๆ：“เธอคือผู้หญิงที่คุณใช้เงินซื้อมาไง？”
เมื่อได้ยินคำพูดนี้ ไป๋ยี่เฟยก็นึกออกทันที เธอคือผู้หญิงที่เขาประมูลได้จากงานประมูล
ตอนนี้ จู่ๆไป๋ยี่เฟยเอื้อมมือออกมาแล้วจับผู้หญิงคนนั้น
ผู้หญิงคนนั้นตกใจมากๆ
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงเห็น เธอก็ขมวดคิ้วทันที
จากนั้นไป๋ยี่เฟยดึงแขนเสื้อของผู้หญิงคนนั้นขึ้นมา เห็นแขนของเธอเต็มไปด้วยบาดแผลอันน่าสยดสยองจากรอยเฆี่ยนของแส้
ไป๋ยี่เฟยรู้ได้เลยทันทีว่าทำไมผู้หญิงคนนี้ถึงหน้าขาวซีด
ดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงปล่อยแขนของผู้หญิงคนนั้น หันหลังแล้วถามหลิวเสี่ยวอิง：“เสี่ยวอิง เธอเป็นยังไงบ้าง？เป็นอะไรหรือเปล่า？”
หลิวเสี่ยวอิงเข้าใจสิ่งที่เขาพูด ส่ายหัวและพูด：“ฉันไม่เป็นไร”
ไป๋ยี่เฟยนิ่งเงียบ เพราะเขาไม่รู้ว่าจะพูดอะไร อันที่จริงเขามีเรื่องอยากจะพูดมากมาย แต่ไม่รู้จะเริ่มต้นพูดจากตรงไหน
เขานึกถึงคำพูดที่ได้ยินจากร้านอาหาร รู้ว่าคุณชายน้อยของตระกูลหงเป็นคนเจ้าชู้ชอบเที่ยวผู้หญิง หลิวเสี่ยวอิงถูกเขาจับตัว ไม่รู้ว่าเธอจะ……
ในขณะนี้ หลิวเสี่ยวอิงเหมือนจะเข้าใจในสิ่งที่เขาคิด ดังนั้นเธอจึงพูดเบาๆว่า：“ร่างกายของฉันมีพิษ ไม่มีใครกล้าแตะต้องตัวฉัน คุณอย่าคิดมาก”
จากนั้น หลิวเสี่ยวอิงพูดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงหลายวันนี้
ในเวลานั้น หลิวเสี่ยวอิงวางยาพิษทำให้ต้วนเหิงและคนอื่นๆเสียชีวิต หลังจากเธอจากไปไม่นาน ก็โดนคนของตระกูลหงจับตัวไว้ จากนั้นส่งเธอไปเจอคุณชายน้อยของตระกูลหง
คุณชายน้อยของตระกูลหงเป็นคนน่ารังเกียจ เมื่อเห็นหลิวเสี่ยวอิงรูปร่างหน้าตาสวยงาม เขาต้องการตัวเธอทันที
หลิวเสี่ยวอิงรีบพูดจาข่มขู่ทันที：“ต้วนเหิงและคนอื่นๆต้องการตัวฉัน ทำให้พวกเขาโดนวางยาพิษจนเสียชีวิต เพราะฉันเกิดมาพร้อมกับร่างกายที่มีพิษ”
หลังจากได้ยินเรื่องนี้ทำให้คุณชายน้อยของตระกูลหงไม่พอใจ เขาอยากลองดู แต่เมื่อเห็นศพของต้วนเหิงและคนอื่นๆที่อยู่ตรงนั้นอย่างชัดเจน ทำให้เขาอยากลองแต่ก็ไม่กล้า
สุดท้ายเขาก็มอบตัวหลิวเสี่ยวอิงให้กับงานประมูล ถึงแม้เขาจะไม่ได้ตัวเธอ แต่ก็สามารถแลกเปลี่ยนเป็นเงินได้
หลังจากที่ไป๋ยี่เฟยฟังจบ ทำให้เขาโล่งใจทันที พูดด้วยรอยยิ้ม：“ถ้าคุณไม่เป็นไร รบกวนคุณช่วยทายาให้เธอหน่อย”
เธอที่เขาพูดถึงคือผู้หญิงที่ไป๋ยี่เฟยประมูลกลับมา
หลิวเสี่ยวอิงจ้องเขม็งไปที่ไป๋ยี่เฟย คุณต้องการให้ฉันทายาให้เธอใช่ไหม？คุณไม่ได้เป็นห่วงฉันเลยใช่ไหม？
ถึงแม้เธอจะจ้องเขม็งไป๋ยี่เฟย แต่หลิวเสี่ยวอิงก็เป็นหมอ แน่นอนในฐานะคุณหมอเธอก็ต้องช่วยอยู่แล้ว
หลิวเสี่ยวอิงหาผ้าม่านมากั้นที่เตียง เพื่อกันสายตาของไป๋ยี่เฟย จากนั้นจึงทายาให้กับผู้หญิงคนนั้น
ไป๋ยี่เฟยมองไม่เห็นพวกเขา แต่ตอนนี้เขาอยากรู้ ดังนั้นเขาจึงถาม：“เกิดอะไรขึ้นหลังจากนั้น？พวกเรามาอยู่ที่นี่ได้ยังไง？ที่นี่คือที่ไหน？”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ทำให้หลิวเสี่ยวอิงนิ่งไปชั่วครู่
หลิวเสี่ยวอิงไม่รู้จะพูดยังไง เพราะไป๋ยี่เฟยในคืนนั้นเหมือนปีศาจที่ฆ่าคนโดยไม่กะพริบตา
หลังจากที่ลังเลอยู่ชั่วครู่ หลิวเสี่ยวอิงถามขึ้นมาว่า：“คุณจำอะไรไม่ได้เลยเหรอ？”
ไป๋ยี่เฟยรีบตอบทันที：“จำไม่ได้เลย เหมือนกับคืนนั้นเลย ฉันก็จำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่”
เมื่อหลิวเสี่ยวอิงได้ยินก็ทำได้แค่ฝืนยิ้มและพูด：“จำไม่ได้ ก็ดีแล้ว”
จากนั้นหลิวเสี่ยวอิงก็พูดเบาๆว่า：“หลังจากคุณช่วยฉันเสร็จก็หมดสติไปเลย ที่นี่เป็นบ้านหลังเล็กๆของตระกูลลู่ ผู้ชายที่มาพร้อมกับคุณเป็นคนพาพวกเรามาที่นี่”
“ผู้หญิงคนนี้ บอกว่าต้องการติดตามคุณ หลังจากนี้เธอจะเป็นคนของคุณ”
ไป๋ยี่เฟยรู้ว่าหลิวเสี่ยวอิงพูดเรื่องหนักให้เป็นเรื่องเบา แต่เขารู้ว่ามันไม่ใช่เรื่องง่ายๆอย่างที่เธอพูดแน่นอน
แต่เขาแปรสภาพอีกครั้ง ทำให้เขาในตอนนี้อ่อนแอมากๆ
ไป๋ยี่เฟยคิดอยู่ชั่วครู่และถาม：“คุณชื่ออะไร ทำไมถึงไม่กลับบ้านล่ะ？”
