บทที่ 79
ล่างตึกหลิ่วซื่อกรุ๊ป ไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่ยืนอยู่ที่ห้องโถง
หลิ่วจาวเฟิงล้ำเส้นเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
ครั้งที่แล้วหลิ่วจาวเฟิงวางยาหลี่เสว่ โชคดีที่ไป๋ยี่เฟยไปทัน ไม่งั้นจะเกิดอะไรขึ้น ไป๋ยี่เฟยไม่กล้าคิดเลย！
ดีที่หลังจากครั้งที่แล้ว ไป๋ยี่เฟยให้ไป๋หู่ติดจีพีเอสไว้ที่โทรศัพท์ของหลี่เสว่ เพื่อจะติดตามหลี่เสว่ได้ตลอดเวลา ถ้าหากเกิดอะไรขึ้น เขาก็สามารถไปได้ทันที ครั้งนี้หลิ่วจาวเฟิงกล้าลักพาตัว ถ้าหากยังทนต่อไปได้ เขาไป๋ยี่เฟยคงไม่ใช่ผู้ชายแล้ว！
เพิ่งติดตั้งเครื่องน้ได้ไม่นาน หลิ่วจาวเฟิงก็ลงมืออีกแล้ว
ไป๋ยี่เฟยยืนอญู่ที่ห้องโถงไม่ขยับไปไหน ไม่ใช่เขาไม่สามารถนำไป๋หู่บุกไปไม่ได้ แต่ที่นี่เป็นถึงสำนักงานใหญ่ของหลิ่วซื่อกรุ๊ป รปภ.เยอะกว่าที่อุตสาหกรรมเหล็กหลิ่วซื่อ
ไป๋หู่เก่งกาจมาก หากมีคนมาสักหนึ่งร้อยกว่าคน ไป๋หู่คนเดียว……
ดังนั้นไป๋ยี่เฟยจึงรอตรงห้องโถง
รออยู่ครู่หนึ่ง ในที่สุดก็มีสายโทรเข้ามาที่พนักงานต้อนรับสาว แล้วพูดกับไป๋ยี่เฟยและไป๋หู่：“คุณทั้งสอง ท่านประธานรอพวกคุณอยู่ที่ห้องประชุมชั้น8”
ไป๋ยี่เฟยตอบรับ พาไป๋หู่ขึ้นไปด้านบน
เมื่อออกจากลิฟท์ก็เห็นบอดี้การ์ดชุดดำ ยืนเรียงกันจากประตูลิฟท์จนถึงประตูห้องประชุม หากไม่รู้คงคิดว่าเป็นพวกทำผิดกฎหมาย！
เมื่อถึงประตูห้องประชุม ไป๋ยี่เฟยใช้เท้าถีบประตูเปิดออกอย่างไม่สบอารมณ์
“ปึง！”
ประตูเปิดออก ทุกคนในห้องประชุมต่างมองไป๋ยี่เฟยด้วยความโกรธ
ไป๋ยี่เฟยเดินเข้าไปอย่างไม่แยแส พลางมองไปรอบๆ ทั้งหมดมี7-8คน นอกจากพ่อลูกตระกูลหลิ่ว3คนแล้วคนอื่นไม่รู้จัก คงเป็นประธานของหลิ่วซื่อกรุ๊ป
ทุกคนไม่พอใจกับการที่ไป๋ยี่เฟยถีบประตูเข้ามาเป็นอย่างมาก หลิ่วจาวเฟิงตบโต๊ะแล้วยืนขึ้น“ไป๋ยี่เฟย！ไม่มีใครสั่งสอนรึไง？ประตูนี้แกถีบได้งั้นเหรอ？”
ไป๋ยี่เฟยมองหลิ่วจาวเฟิงด้วยสายตาเยือกเย็น
หลิ่วจาวเฟิงเห็นสายตาของไป๋ยี่เฟย ถอยหลังโดยอัตโนมัติ จากนั้นพูดขู่ขวัญ：“จ้องอะไร ฉันพูดผิดเหรอ？”
ไป๋ยี่เฟยหน้าเคร่งขรึม：“อย่าพูดไร้สาระ ส่งภรรยาฉันคืนมา！”
“คืนภรรยาแกอะไรกัน？”หลิ่วจาวเฟิงพูดอย่างโมโห“ภรรยาแกไม่ได้อยู่ที่นี่！”
ไป๋ยี่เฟยหน้าดุเข้าไปอีก
หากหลิ่วจาวเฟิงไม่เห็น คงคิดว่าเมื่อครู่ตัวเองกลัว ดังนั้นจึงเดินไปชี้ไป๋ยี่เฟย พลางพูดอย่างขำขัน：“ไป๋ยี่เฟย！แกดูแลภรรยาตัวเองไม่ดีเอง เธอสวมเขาแกแล้วใช่ไหมล่ะ？”
“แกมาจับชู้งั้นเหรอ？ฮ่าๆ……ไป๋ยี่เฟย แกก็มีวันนี้นะเนี่ย！”
“แต่ฉันดีใจแทนเสว่เอ๋อจริงๆ ในที่สุดก็คิดได้ว่าไม่ต้องการไอ้ชั่วอย่างแก！”
จากทุกคำที่พูด ไป๋ยี่เฟยหน้าดุดันเข้าไปอีก
วันนี้ที่เขามาก็ไม่ได้อยากให้เป็นเรื่องใหญ่ ไม่อยากให้พัวพันถึงหลิ่วซื่อกรุ๊ป แต่หลิ่วจาวเฟิงคนนี้ไม่รู้จักรักษาโอกาสเลย ยังพูดไม่ดีต่อภรรยาเขาอีก！
แม่งจะทนได้ยังไง？
ไป๋ยี่เฟยหรี่ตาเดินไปด้านหน้า
หลิ่วจาวเฟิงถอยหลังทันที“แก……แกจะทำอะไร？”
เขาไม่กลัวไป๋ยี่เฟย แต่ไป๋ยี่เฟยกลัวไป๋หู่ที่อยู่ด้านหลัง ฝีมือของไป๋หู่เขาเห็นมากับตา！
ไป๋ยี่เฟยกำลังจะพูด แต่โดนหลิ่วหลงพูดคั่น
“พ่อหนุ่ม คิดให้ดีๆว่าตอนนี้ตัวเองอยู่ที่ไหน？”หลิ่วหลงพูดอย่างน่าเกรงขาม
ไป๋ยี่เฟยหยุดเดิน มองไปยังที่คล้ายหลิ่วจาวเฟิง“หลิ่วซื่อกรุ๊ป”
หลิ่วหลงเห็นท่าทางปกติของไป๋ยี่เฟย ทันใดนั้นก็พูดขึ้น“รู้แล้วแกยังกล้าทำอะไรอีก？ฉันขอบอกให้แกใจเย็นๆก่อน ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาทำตัวอันธพาลได้”
“ฉันรู้ว่าแกทำงานที่โหวจวี๋กรุ๊ป แต่ไม่ได้แปลว่าแกจะมีทำตัวอัธพาลที่หลิ่วซื่อกรุ๊ปได้ตามอำเภอใจ！ยิ่งไปกว่านั้น แกเป็นแค่พนักงานของโหวจวี๋กรุ๊ป จะว่าไปถ้าแกจะก่อเรื่องจริงๆ คิดว่าโหวจวี๋กรุ๊ปจะเป็นศัตรูกับหลิ่วซื่อกรุ๊ปเพื่อแกงั้นเหรอ？”
ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่แยแส：“ใครบอก？”
หลิ่วหลงเดือดดาล“อย่าบ้าไปหน่อยเลย！แกคิดว่าโหวจวี๋กรุ๊ปจะทำเพื่อพนักงานคนหนึ่งงั้นเหรอ？แกยังเด็กเกินไปจริงๆ ในสังคมนี้ผลประโยชน์มาก่อน ฉันเชื่อว่าโหวจวี๋กรุ๊ปคงไม่โง่ขนาดนั้น！”
ไป๋ยี่เฟยพูด“คุณพูดถูก ผลประโยชน์มาก่อน แต่คุณแน่ใจเหรอว่าโหวจวี๋กรุ๊ป จะสนใจผลประโยชน์อันน้อยนิดของคุณ？คิดไปเองเกินไปแล้ว？”
“ไม่เจียมตัว！”หลิ่วจาวเฟิงชี้ไป๋ยี่เฟยอย่างเดือดดาล“แกจะเข้าใจอะไร！มาทำบ้าอะไรที่นี่？”
ไป๋ยี่เฟยสายตาเคร่งขรึม พูดอีกครั้ง：“มารับภรรยาของฉัน！”
“ถุย！”หลิ่วจาวเฟิงพูดเย้ยหยัน“บอกแล้วไงว่าภรรยาแกไม่อยู่ที่นี่ ถ้าจะจับชู้ก็ไปจับเอาเอง อย่ามาเกะกะที่นี่！”
ไป๋ยี่เฟยยิ้มออกมา มองหลิ่วหลงแล้วพูดอย่างไม่พอใจ“สมกับที่เป็นพ่อลูกกันจริงๆ！ทำตัวเหมือนกัน”
หลิ่วหลงมองไป๋ยี่เฟยด้วยสีหน้าเคร่งขรึม“รนหาที่ตายงั้นเหรอ！ที่นี่ไม่ใช่ที่ที่แกจะมาก่อเรื่องได้！”
ไป๋ยี่เฟยส่ายหน้าอย่างปกติ“ไม่ใช่ คนที่รนหาที่ตายคือพวกแก ฉันแค่มาให้ทางรอดกับพวกแก”
“ฮ่าๆ……”หลิ่วจาวเฟิงหัวเราะ“ไป๋ยี่เฟย แกบ้าไปแล้วเหรอ？ให้ทางรอดพวกเรา？ฮ่าๆ……”
คนอื่นๆในห้องประชุมต่างพากับหัวเราะ ไป๋ยี่เฟยเป็นใคร？ถึงให้ทางรอดหลิ่วซื่อกรุ๊ป น่าขำสิ้นดี！
