บทที่ 207 พวกคุณอ่อนแอเกินไป
“เฮยยิง นี่คือคำสั่งของนายคริส ฉันหวังว่าคุณจะทำตาม” ลี่น่าสีหน้าจริงจัง ไม่พอใจอย่างมากที่เฮยยิงมีท่าทีหยิ่งผยอง
“น่ารำคาญจริงๆ” เฮยยิงสีหน้าไม่พอใจอย่างมาก “เป็นคำสั่งที่ทำเรื่องที่เกินความจำเป็นทั้งนั้น เอาล่ะ ลี่น่า ฉันจะสั่งให้ทุกคนอพยพในคืนนี้ คุณก็รู้ ที่นี่มีอุปกรณ์และอาวุธมากมายของพวกเรา มีความลำบากมากในการเคลื่อนย้าย ต้องใช้เวลาหน่อย”
ใบหน้าของลี่น่าอ่อนลงเล็กน้อย กล่าวอย่างจริงจัง “นอกจากนี้ ภายใน24ชั่วโมง คุณต้องไปนำตัวคนประเทศหลุงที่ชื่อหลินอิ่งไปอยู่ตรงหน้านายคริสให้ได้ อยู่ต้องเห็นคน ตายต้องพบศพ นี่คือคำสั่งตาย”
“คุณน่าเบื่อจริงๆ ก็แค่คนไร้ค่าเพียงคนเดียว ทำเหมือนจะไปลอบสังหารบุคคลสำคัญของประเทศเลย” เฮยยิงโยนไพ่โป๊กเกอร์ที่อยู่ในมือออกไป
“สิบสามยิง พวกคุณไปวางแผนการดำเนินการให้ฉันเดี๋ยวนี้ จัดการหลินอิ่งคนนั้นให้เรียบร้อยทันที” เฮยยิงสั่งคนชุดดำสองสามคนที่อยู่ข้างโต๊ะด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แล้วหันไปมองลี่น่า
“ตอนนี้คุณพอใจแล้วใช่ไหม” เฮยยิงกล่าวเบาๆ “เช่นนั้น ควรพูดคุยกับฉันเกี่ยวกับค่าตอบแทนแล้วใช่หรือไม่ ครั้งที่แล้วฉันให้คุณช่วยฉันบอกนายคริส นายคริสว่าอย่างไรบ้าง”
“ที่ฉันพูดเมื่อครั้งที่แล้ว จัดการไห่หยางกรุ๊ป ห้าร้อยล้าน” เฮยยิงกล่าวด้วยสายตาที่โลภ “ด้วยสถานการณ์ตอนนี้ นายคริสต้องใช้เวลาอีกนานแค่ไหนถึงจะได้กลืนถุงเงินของทรราชท้องถิ่นในประเทศหลุงได้”
เมื่อวานเขาดำเนินตามแผนการของนายคริส ไปข่มขู่ผู้ถือหุ้นรายใหญ่ทั้งหมดของไห่หยางกรุ๊ปแล้ว นำคนไปถึงหน้าประตูด้วยตัวเอง ได้ทักทายครอบครัวของผู้ถือหุ้นเหล่านั้นอย่างพิเศษ
สถานการณ์เช่นนี้ และด้วยวิธีทางการค้าแบบนายคริส คิดจะฮุบบริษัทใหญ่ไม่ใช่เรื่องใหญ่เลย ก็แค่นั่งรอส่วนแบ่งแล้ว
ลี่น่ากล่าว “นายคริสตกลงแล้ว ห้าร้อยล้านไม่มีปัญหา อีกหนึ่งอาทิตย์พวกคุณก็จะได้รับเงินแล้ว”
“อ้อ สรรเสริญนายคริส เยี่ยมจริงๆ” เฮยยิงหัวเราะเสียงดัง “กลับไปอย่าลืมบอกนายคริสด้วยว่า ครั้งหน้ามีธุรกิจดีๆเช่นนี้ ต้องเชิญฉันมาทำอีกนะ เงินของคนโง่ในประเทศหลุง ปล้นง่ายจริงๆ”
เฮยยิงมาประเทศหลุงในครั้งนี้ รู้สึกประทับใจมาก ปล้นทรัพย์สินของคนประเทศหลุงช่างมีความสุขจริงๆ
ในขณะที่เฮยยิงกำลังมีความสุข เสียงปังดังขึ้น เกิดเหตุระเบิดในโกดัง
“เกิดอะไรขึ้น” เฮยยิงยืนขึ้นอย่างตกใจ มองลี่น่าด้วยความสงสัย
“ไม่รู้ ออกไปดูสิ” ลี่น่าสีหน้าเต็มไปด้วยความสงสัย
สองคนเปิดประตูออก เดินเข้าไปในโกดังโรงงานที่ว่างเปล่า
ลานกว้างภายในโกดัง มีรถสปอร์ตหรูหราอลังการกว่าหลายสิบคันจอดอยู่ และมีรถบรรทุกหนักหนึ่งคัน ภายในเป็นอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ไฮเทคที่ดักฟังและล้วงข้อมูลในคอมพิวเตอร์ และมีอาวุธมากมาย
“พี่ใหญ่ มีคนแปลกหน้าบุกเข้ามาแล้ว”
เฮยยิงกับลี่น่าเพิ่งเดินออกจากประตูห้อง ในโกดังมีชายชุดดำตะโกนขึ้น สีหน้าตกตะลึงมาก
“เกิดอะไรขึ้น” เงาดำขมวดคิ้ว ถามอย่างสงสัย ชำเลืองมอง
เห็นแค่ ในคลังสินค้าที่ว่างเปล่า ไม่รู้ว่ามีชายหนุ่มคนหนึ่งในเสื้อโค้ทสีดำตั้งแต่เมื่อไหร่ นำเก้าอี้ไม้มาและนั่งไขว่ห้างอยู่ สีหน้าเย็นชามองมาที่เขา
ข้างกายชายเสื้อโค้ทสีดำ มีคนชุดดำนอนเกลื่อนไปหมด ตัวสั่นและกรีดร้องกับพื้นเหมือนโดนไฟฟ้าช็อต
“นี่ คุณคือใคร” เฮยยิงสีหน้าโกรธเล็กน้อย พูดภาษาเส็งเคร็งของประเทศหลุง ถามเหมือนศัตรู
เขาเดินอยู่ในโลกใต้ดินเพื่อฆ่ามาหลายปีแล้ว สามารถตัดสินได้อย่างแม่นยำว่าเป็นคนฝีมือดีหรือไม่
เห็นได้ชัดว่า ชายในเสื้อโค้ทคนนี้สลักกลิ่นอายของการฆ่าที่น่าสะพรึงกลัวอยู่ ดวงตาที่มองมา ทำให้เขารู้สึกมีความกดดันขึ้นมาในทันที นี่คือผู้ค้ายาระดับโลกที่เขาเคยเผชิญ บุคคลสำคัญของประเทศ ส่วนผู้ที่แข็งแกร่งระดับนี้ยังไม่เคยเจอมาก่อน
“หลินอิ่ง”
“คุณก็คือคนไร้ค่าในประเทศหลุงคนนั้นเหรอ” เฮยยิงมองไปที่หลินอิ่งอย่างไม่เชื่อ ยังไม่ค่อยเข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำไมจู่ๆถึงมีคนบุกมาฆ่าที่ประตูบ้าน
“ฉันพูดไม่ผิดใช่ไหม เฮยยิง ที่ของคุณถูกเปิดเผยแล้ว ก่อนหน้านี้ประมาทเกินไปใช่หรือไม่” ลี่น่ายิ้มอย่างเย็นนชาและกล่าว
แม้ไม่ค่อยเข้าใจว่าคนประเทศหลุงคนนี้มาที่ท่าเรือตุงไห่เพื่ออะไร แต่เธออยากเห็นสภาพของเฮยยิงพ่ายแพ้มาก
ลี่น่ามองไปที่หลินอิ่ง หลังจากนั้นหยิบรูปถ่ายในกระเป๋าออกมาดู พยักหน้าด้วยสีหน้าที่พอใจ
“ถูกต้อง คนนี้หล่ะหลินอิ่ง เฮยยิง พอดีเลยผู้ชายคนนี้ส่งตัวเองมาถึงประตูแล้ว รีบจัดการเขาเร็ว ฉันจะได้รีบไปรายงานกับนายคริส” ลี่น่ากล่าวอย่างไม่สนใจไยดี พูดเหมือนเป็นเรื่องเล็กๆ
เธอไม่รู้ว่าหลินอิ่งใช้วิธีไหนหาที่นี่จนเจอ แต่ก็ไม่มีประโยชน์อะไร ตัวผอมเล็กขนาดนี้ ไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเฮยยิงอยู่แล้ว
แค่เขาเพียงคนเดียว จะมาสู้กับกลุ่มเฮยยิงได้อย่างไร มารนหาที่ตายชัดๆ
“ก็ดี ฉันไม่ต้องเสียเวลาไปตามหาเขา” เฮยยิงพยักหน้า กำหมัดแน่นแล้วเดินเข้ามา
“คุณชื่อหลินอิ่งใช่ไหม ฉันนับถือความกล้าหาญของคุณมาก กล้ามาหาพวกเราเพียงลำพัง นี่ไม่ต่างจากการส่งตัวเองมาตายเลย พวกคุณคนประเทศหลุงสมองไม่ได้มีปัญหาใช่ไหม” เฮยยิงยักไหล่ซ้ำๆ สีหน้ากล่าวเหมือนกำลังล้อเล่น
แม้เขาจะดูออกมาหลินอิ่งเป็นคนพอมีความสามารถอยู่บ้าง คนเฝ้าประตูของเขายังจัดการได้ในพริบตา แต่ว่า หลินอิ่งมีเพียงคนเดียว เข้ามาด้วยมือเปล่า ถึงแม้จะเป็นเทวดา เป็นไปไม่ได้ที่จะเผชิญหน้ากับกลุ่มเฮยยิงที่อาวุธครบมือ
“เมื่อวาน คุณเป็นคนส่งคนไปลอบสังหารฉันเหรอ ใช่ไหม เจียงฉีก็ถูกพวกคุณทำร้ายจนอาการสาหัส” หลินอิ่งถามด้วยสีหน้าปกติ
“ใช่ ถูกต้อง ฉันเป็นคนส่งคนไปฆ่าคุณเอง ทำไมเหรอ คุณคงไม่ได้มาเพื่อแก้แค้นใช่ไหม” เฮยยิงยิ้มอย่างเย็นชา สายตาที่มองไปที่หลินอิ่งเหมือนกำลังมองคนโง่คนหนึ่ง “คุณอาจจะมีความสามารถอยู่บ้าง ที่สามารถจัดการคนของฉันได้ แต่คุณไม่ได้สำรวจให้ดี ในมือของฉันมีของจริงอีกเท่าไหร่
เสียงดังขึ้น เฮยยิงปรบมือ ทันใดนั้น ชาวต่างชาติในชุดดำเดินออกจากทุกทิศทางของโกดัง สีหน้าไร้ความรู้สึกเล็งปืนยาวมาที่หลินอิ่ง
มากกว่าสามสิบคน เพียงแค่ยิง ถึงแม้หลินอิ่งจะใส่เสื้อกันกระสุน ก็สามารถยิงเป็นเศษได้
หลินอิ่งใบหน้านิ่งสงบ เหมือนจะยิ้มแต่ไม่ยิ้มมองไปที่ลี่น่ากับเฮยยิง
ทำให้ลี่น่าเซอร์ไพรส์มาก กล่าวว่า “แหมๆ สีหน้าท่าทางของคุณยอดเยี่ยมมาก แมนมาก เหมาะที่จะเป็นหน้ากล้องได้ แต่น่าเสียดาย นี่คือความจริง”
พวกเขาทั้งสองคนรู้สึกสับสนกับหลินอิ่ง ไม่เข้าใจจริงๆ คนประเทศหลุงคนนี้ในสมองกำลังคิดอะไรอยู่ มาที่ท่าเรือตุงไห่คนเดียว คิดจะทำอะไร รนหาที่ตายเหรอ
“เฮยยิง รีบสั่งให้ลงมือสิ จะไว้ชีวิตของเขาหรือไม่ ก็ดูที่อารมณ์ของคุณแล้วกัน” ลี่น่ากล่าว
เฮยยิงจุดบุหรี่ มองหลินอิ่งอย่างล้อเล่น “คนโง่ของประเทศหลุง เผชิญหน้ากับกลุ่มของฉัน ก่อนที่จะตาย คุณมีความรู้สึกอะไรที่จะพูดไหม”
“ความรู้สึก” หลินอิ่งส่ายหน้าซ้ำๆ ยกมุมปากขึ้น “พวกคุณอ่อนแอเกินไป”
