บทที่ 209 ฝังหมากรุกตัวนี้
“ท่านหลิน นี่คือ จัดการเรียบร้อยหมดแล้วเหรอ” เสิ่นซานถามด้วยความแปลกใจ ดวงตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
เขามองไปที่ชายชาวต่างชาติในชุดดำหลายสิบคนที่นอนร้องโหยหวนอยู่บนพื้น ค่อนข้างตกใจ
เป็นสิ่งไม่คาดฝันเลย เกิดอะไรขึ้นในสิบนาทีนี้ กลุ่มเฮยยิงที่มีฝีมือยอดเยี่ยม จะถูกท่านหลินจัดการล้มลงกับพื้นในสภาพนี้
ถ้ารู้ แต่ท่านหลินมาที่นี่คนเดียวนะ
หลินอิ่งพยักหน้าเบาๆ กล่าวอย่างใจเย็น “แจ้งคนของคุณทางโน้น เตรียมเก็บชิ้นส่วน”
เสิ่นซานติดต่อกับโรงพยาบาลเอกชนไว้หลายแห่ง ถ้าชาวต่างชาติกลุ่มนี้ยินดีให้ความร่วมมือ ก็จะส่งไปรักษา ถ้าไม่ให้ความร่วมมือ เช่นนั้นก็ส่งให้เสิ่นซานไปดำเนินการต่อ
“รับทราบ” เสิ่นซานพยักหน้าอย่างเคร่งขรึม ชำเลืองมองเฮยยิงกับลี่น่า
หลินอิ่งไม่ได้สนใจเสิ่นซาน มองไปที่เฮยยิงที่อยู่ใต้เท้าอย่างเย็นชา แล้วกล่าวว่า “คุณอยากมีชีวิตต่อ หรืออยากตาย”
“ฉัน ฉันอยากมีชีวิตอยู่ต่อ” เฮยยิงพูดออกมาอย่างไม่ลังเล พยักหน้าซ้ำๆ “คุณอยากให้ฉันทำอะไร ฉันจะให้ความร่วมมือกับคุณเป็นอย่างดี ไม่ต้องฆ่าฉันนะ”
เขาช็อกกับฝีมือของหลินอิ่ง ไม่กล้าแสดงออกถึงความไม่เคารพแม้แต่นิดเดียว และชีวิตก็ยังอยู่ในมือของหลินอิ่ง เขามาที่ประเทศหลุงเพื่อช่วยนายคริสกอบโกยเงินเท่านี้ ไม่ใช่มาทิ้งชีวิตไว้ที่นี่
“ท่าน ท่านหลิน ฉันก็อยากมีชีวิตอยู่ต่อไป ไม่ต้องฆ่าฉัน” ลี่น่ารีบพูดขึ้น เรียกตามเสิ่นซาน “ท่านหลิน ท่านจะให้ฉันทำอะไรก็ได้ ขอแค่คุณไม่ต้องฆ่าฉัน”
ลี่น่ากลัวจนตัวสั่นไปทั้งร่าง หลังจากที่เห็นความสามารถในการจัดการกับกลุ่มเฮยยิง ตกใจจนขี้หดตดหายแล้ว นี่แทบจะเกินกำลังของมนุษย์แล้ว แทบไม่น่าเชื่อ
เห็นหลินอิ่งไม่มีท่าทีใดๆ เฮยยิงรีบกล่าวต่อว่า “ท่านหลิน ฉันสามารถช่วยคุณได้หลายอย่าง ฉันรู้ว่าใครที่ต้องการจัดการคุณ และยังรู้ความลับของลาตินกรุ๊ปด้วย”
เห็นความสามารถของหลินอิ่ง และยังได้ยินเสิ่นซานเรียกหลินอิ่งว่า ท่านหลิน เฮยยิงก็เข้าใจทันที หลินอิ่งไม่ใช่คนไร้ค่าอย่างที่เขาเล่ากันมาแน่นอน
หลินอิ่งสีหน้าปกติ กล่าวอย่างเย็นชาว่า “ช่วยงานฉัน แสดงความจริงใจของคุณ เสิ่นซานจะพิจารณาคุณ”
“ได้ ท่านหลิน ฉันจะบอกทุกเรื่องที่ฉันรู้ให้กับท่านเสิ่นซาน ท่านต้องการให้ฉันให้ความร่วมมือเรื่องอะไร ฉันจะปฏิบัติตาม” เฮยยิงกล่าวด้วยรอยยิ้ม
เขารู้ดี คู่แข่งที่ใหญ่ที่สุดของนายคริสในตอนนี้ก็คือเสิ่นซานของเมืองตุงไห่ เสิ่นซานเป็นคนของหลินอิ่ง เช่นนั้น สำหรับหลินอิ่งแล้ว คนในของลาตินกรุ๊ปของเขาก็ต้องมีประโยชน์มาก
เมื่อคิดถึงจุดนี้ เฮยยิงใบหน้าของเขายิ่งมีความเคารพมากขึ้น มั่นใจว่าตัวเองยังมีผลประโยชน์อยู่บ้าง เช่นนั้นก็จะมีโอกาสมีชีวิตรอดอยู่บ้าง
หลินอิ่งสีหน้านิ่งมองไปที่เสิ่นซาน กล่าวว่า “คุณพาคนพวกนี้ไปให้หมด”
“ท่านหลิน ฉัน ฉันก็มีประโยชน์มากมายเช่นกัน” ลี่น่าดูเฮยยิงเหมือนจะรอดแล้ว รีบพูดขึ้นทันที “ท่านหลิน ฉันเป็นเลขาของนายคริส ฉันรู้ความลับมากมายของนายคริส และรู้แผนการของเขาที่จะจัดการท่านกับท่านเสิ่น และ นายคริสยังโครงการที่จะสู้กับเพื่อนของท่านเจียงฉีด้วย ฉันรู้หมดทุกอย่าง”
พูดจบ ลี่น่ามองหลินอิ่งอย่างคาดหวัง หวังว่าจะสามารถได้รับคำชื่นชมจากหลินอิ่ง
เธอแทบทนไม่ไหวที่จะพิสูจน์คุณค่าของตัวเอง เพื่ออยากให้หลินอิ่งไว้ชีวิตเธอ เพราะเคยกล่าวไว้ว่าจะฆ่าหลินอิ่งให้ตาย ตอนนี้อยู่ในกำมือของหลินอิ่ง เพียงแค่คำเดียว เธอก็จะจบทันที
หลินอิ่งยิ้มอย่างเย็นชา ชาวต่างชาติเหล่านี้ก็เป็นนกสองหัว เดินตามผลประโยชน์ ไม่มีศักดิ์ศรีเลย
“เสิ่นซาน นำตัวไปให้หมด ให้เวลาคุณหนึ่งคืนเพื่อหาเค้นหาคำตอบ ฉันต้องการข้อมูลที่เกี่ยวกับของนายคริสและลาตินกรุ๊ป” หลินอิ่งกล่าวอย่างเฉยเมย “หากพวกเขาเล่นแง่ จัดการได้ทันที”
“ท่านหลิน ฉันจะดูแลเรื่องนี้เป็นอย่างดี” เสิ่นซานกล่าวอย่างจริงจัง
ไม่นาน เสิ่นซานส่งคนนำกลุ่มเฮยยิงทั้งหมดออกจากท่าเรือตุงไห่ หลินอิ่งขึ้นรถและกลับไปที่เกาะเทียมแม่น้ำชิงหยูน
ส่วนกลุ่มเฮยยิง หลินอิ่งมีวิธีจัดการอย่างเหมาะสม และเป็นแผนจัดการกับลาตินกรุ๊ปอีกวิธีหนึ่ง ทีมนี้เป็นกำลังหลักที่อยู่ในมือของนายคริสที่เป็นคนสั่งการของลาตินกรุ๊ป รู้ความลับมากมาย ถ้าตัวเองสามารถใช้งานได้ เช่นนั้นแล้วในช่วงเวลาที่สำคัญก็จะมีประโยชน์อีกมาก
คืนนั้นพักที่เกาะเทียมหนึ่งคืน
เช้าตรู่ของวันรุ่งขึ้น หลินอิ่งนั่งที่โต๊ะน้ำชาในสวน ได้นัดเสิ่นซานไว้เพื่อมาสนทนากัน
หลังจากดื่มชาไปสองแก้ว เสิ่นซานก็มารายงานตรงตามเวลา
“ท่านหลิน ฉันสอบถามมาทั้งคืน ข้อมูลสำคัญทั้งหมดได้บันทึกไว้แล้ว”
เสิ่นซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม ดวงตาดูเหนื่อย แสดงให้เห็นว่าไม่ได้นอนทั้งคืน
เมื่อวานหลังจากหลินอิ่งส่งกลุ่มเฮยยิงให้เขาแล้ว ก็จัดการทันที จดบันทึกข้อมูลที่ทุกคนรู้ในบันทึกอย่างเรียบร้อย
“พูดสิ ได้อะไรมาบ้าง” หลินอิ่งพูดเบาๆ
เสิ่นซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม “เฮยยิงกับลี่น่ารู้ความลับค่อนข้างเยอะ เมื่อเทียบกับสมาชิกชาวต่างชาติของลาตินกรุ๊ปพวกเขารู้มากกว่าเยอะ แต่ฉันไม่สามารถยืนยันว่านั่นเป็นเรื่องจริง”
หยุดชั่วคราว เสิ่นซานกล่าวต่อว่า “จากที่เฮยยิงกับลี่น่าเล่า เบื้องหลังคนที่สั่งการเป็นนายคริส เป็นหนึ่งในสามหัวใหญ่ของสำนักงาน ถือกองกำลังที่ทรงพลังมากในต่างประเทศ เหมือนองค์กรของกลุ่มเฮยยิง มีกลุ่มคนไม่ต่ำกว่าสิบคน ครั้งนี้ส่งมาประเทศหลุงหนึ่งทีม”
หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย ไม่คิดว่านายคริสคนนี้จะมีภูมิหลังเช่นนี้ โดยปกติ ถ้าลาตินกรุ๊ปส่งหัวใหญ่มาประเทศหลุงเพื่อพัฒนา ก็น่าจะไปที่ตี้จิงประเทศหลุง และไม่น่าจะเป็นเมืองเล็กๆอย่างเมืองชิงหยูน นี่เป็นเรื่องที่น่าคิดจริงๆ
“ท่านหลิน เฮยยิงเล่าว่า ครั้งนี้นายคริสยังพายอดฝีมือที่ชื่อว่าฮาเดสมาที่ประเทศหลุงด้วย เป็นนักฆ่าชั้นหนึ่งในต่างประเทศ เคยเป็นอาชญากรที่เป็นที่ต้องการของนานาชาติซึ่งเสนอรางวัลในหลายประเทศ ฉันคิดว่าเราควรระมัดระวังหน่อย” เสิ่นซานกล่าวอย่างเคร่งขรึม “นอกจากนี้ ถ้านายคริสมีการเคลื่อนไหวต่อต้านไห่หยางกรุ๊ป ได้ข่มขู่และกวาดซื้อผู้ถือหุ้นของไห่หยางกรุ๊ปไว้แล้ว แผนการคือจะผนวกไห่หยางกรุ๊ปภายในหนึ่งอาทิตย์”
นิ้วมือของหลินอิ่งเคาะบนโต๊ะเบาๆ ดื่มชาอย่างช้าๆ
เสิ่นซานได้ข้อมูลมาเยอะมาก แต่ เขาก็ไม่ได้สนใจอาชญากรนานาชาติ ยอดฝีมือต่างชาติอะไรพวกนั้น
ที่เขาสนใจคือแผนการที่ต่อต้านไห่หยางกรุ๊ป นี่คือสิ่งที่สำคัญที่สุดที่ต้องจัดการในตอนนี้
คิดอยู่สักพัก หลินอิ่งถาม “ฉันให้คุณไปรวบรวมเรื่องของเฮยยิง เป็นอย่างไรบ้าง”
ก่อนหน้านี้เขาวางแผนจะฝังเฮยยิงหมากรุกตัวนี้ ให้เสิ่นซานไปจัดการ
“เฮยยิงกับลี่น่าดูเหมือนจะเชื่อฟังมาก ยินยอมจะทำงานให้พวกเรา แต่ยังต้องใช้วิธีบางอย่าง ต้องสังเกตดูอีกสักพัก” เสิ่นซานกล่าวอย่างจริงจัง
