เป็นไปได้ยังไง?
หลินอิ่งสามารถเรียกคริสมาได้ แค่โทรศัพท์สายเดียว?
เขาไม่ใช่แค่ไอ้นักเลงกระจอกที่อยากเข้าหาฉู่สงซานเพื่ออยากพึ่งบารมีเหรอ?
แม้แต่เจ้าของบริษัทยักษ์ใหญ่อย่างคริส ยังเรียกมาใช้งานได้?
หลินอิ่งเป็นเทพจากไหนกันเนี่ย?
คริสยืนอยู่ข้างหน้าหลินอิ่ง ก้มหัวโค้งตัวเคารพ ภาพนี้ ทำให้หยินต้าชิวตะลึงอย่างสุดขีด
หยินต้าชิวเคยเห็นคริสไกลๆอยู่ครั้งหนึ่ง ในงานสัมมนาธุรกิจแห่งหนึ่ง
ในงานสัมมนาครั้งนั้น ผู้คนที่เข้าร่วมงานนั้นล้วนเป็นอภิมหาเศรษฐีนักธุรกิจระดับร้อยล้านขึ้นไป ร่วมถึงประธานบริษัทใหญ่โตต่างๆ คริสอยู่ต่อหน้าคนเหล่านั้น บุคลิกท่าทางสูงส่ง อยากเข้าไปคุยกับเขา ยังรู้สึกมีความกดดันอย่างสูง
เป็นถึงเจ้าของบริษัทที่ตำแหน่งสูงส่ง กลับก้มหัวให้ไอ้เด็กหนึ่งคนหนึ่ง? ท่าทางกิริยาอ่อนน้อมถ่อมตนขนาดนี้?
น่าเหลือเชื่อจริงๆ
นี่ช่างทำให้ความคิดความอ่านของหยินต้าชิวถึงกับตะลึงอย่างสุดขีด
“นี่ ไอ้แก่นี่เป็นใคร? พาบอดี้การ์ดมาอวดดีที่นี่?” หยินจุนจ้องคริสด้วยสีหน้าไม่พอใจ “แม่งรนหาที่ตาย ไม่รู้ที่ต่ำที่สูง แกก็คือตัวช่วยที่หลินอิ่งเรียกมา? แก่ปูนนี้แล้ว ยังมาแกล้งอวดดี?”
“เหอะเหอะ ฉันยังนึกว่าแกจะไปเรียกคนใหญ่คนโตที่ไหนมา? ที่แท้ก็ไอ้แก่ผมหงอกนี่เอง” หยินปิงมองหลินอิ่งอย่างเหยียดหยาม พูดจาเสียดสี “ไร้น้ำยาก็ไร้น้ำยา ยังอยากจะเรียกคนมาให้ได้หน้า? ก็ไม่รู้จักดูหน่อย ว่าพ่อฉันเป็นถึงคนระดับไหน”
ไอ้แซ่หลินนี่ตลกสิ้นดี
เรียกคนแก่อายุห้าสิบมา ยังเป็นฝรั่งใส่แว่นอีก?
มีบอดี้การ์ดชุดสูทกี่คนติดตาม ก็คิดว่าตัวเองเป็นคนใหญ่คนโต?
บางทีอาจจะเป็นนักแสดงที่จ้างมาก็ได้
หยินปิงสองพี่น้องสีหน้าอวดดียโสโอหัง มองหน้าหลินอิ่ง ก็เหมือนมองตัวตลก
เท่าที่พวกเขาดูแล้ว นี่ก็เป็นแค่พฤติกรรมอันตลกของหลินอิ่งเท่านั้น ต้องการหลอกลวงให้คนอื่นชื่นชม
เรียกคนมาต่อหน้าพ่อของตัวเอง หยินต้าชิวที่เป็นถึงนักธุรกิจที่หากินทั้งด้านดีและด้านมืด? อวดดี? นี่มันไม่ใช่อยากฟันดาบต่อหน้านักรบหรือ?”
“ประธานหลิน สองคนนี้ ต้องจัดการไหมครับ?”
คริสหรี่ตกมองหยินปิงกับหยินจุน แล้วถามหลินอิ่งอย่างเคารพ
“พวกเธอสองคนหุบปากเดี๋ยวนี้”
หยินต้าชิวโมโหกะทันหัน ตะโกนต่อว่าหยินปิงกับหยินจุน
“รีบขอโทษคุณคริสเดี๋ยวนี้ แกสองคนนี่มันโง่จริง ฉันต้องลงโทษด้วยระเบียบในครอบครัวแน่นอน” หยินต้าชิวด่าด้วยสีหน้าโมโห
ตัวเองกำลังให้ฉู่สงซานช่วยแนะนำให้พบกับคริส ปรากฏว่า คริสคนใหญ่คนโตนี้มาถึงแล้ว ลูกสาวและลูกชายตัวเองไปพูดจาเหยียดหยามเขา?
ทำให้คริสโมโห ต่อไปนี้จะอยู่ในเมืองก่างต่อไปยังไง?
“พ่อ? พ่อรู้จักไอ้แก่นี่เหรอ?”
“อะไรคริสนั่นเหรอ? พ่อ พ่อให้พวกเราขอโทษใคร?”
หยินปิงกับหยินจุนสีหน้าตกใจ ไม่เข้าใจว่าทำไมพ่อของพวกเขาโมโหกะทันหันแบบนี้
หรือเพราะว่าไอ้แก่ที่หลินอิ่งเรียกมา? เป็นไปไม่ได้
หลินอิ่งก็แค่ไอ้บ้านนอกที่มาจากต่างจังหวัดเท่านั้น เป็นไปได้ยังไงที่จะมีอำนาจใหญ่โตที่เมืองก่าง? ยังรู้จักคนที่แม้แต่พ่อของตัวเองยังต้องเกรงกลัว?
หยินต้าชิวสีหน้ายิ่งอยู่ยิ่งไม่ดี เดินเข้าไปตบหน้าหยินจุน
“บอกให้หุบปาก”
ตบนี้กะทันหันจนหยินจุนไม่ทันตั้งตัว จับหน้าตัวเองที่ถูกตบอย่างน่าสงสาร
สั่งสอนลูกชายเสร็จ หยินต้าชิวก็ทำตัวไม่ถูก หันไปมองหลินอิ่งกับคริส รู้สึกมีความกดดันในใจอย่างมหาศาล
วินาทีนี้ เขามองไปที่หลินอิ่ง ยิ่งมีความรู้สึกว่า คนคนนี้ลึกซึ้งจนไม่อาจคาดการณ์ได้
เขาเข้าใจแล้ว หลินอิ่งคนนี้ ถึงจะเป็นเจ้าภาพตัวจริงของงานนี้ คนที่เขาไปมีเรื่องด้วยไม่ได้
“หัวหน้าสมาคมหยิน คุณคริส ผมก็คงไม่ต้องแนะนำอะไรมากแล้วนะ คุณทำความรู้จักคนข้างกายผมคนนี้อย่างเป็นทางการหน่อย หลินอิ่ง ประธานหลิน” ฉู่สงซานพูดอย่างจริงจัง “คุณคริส เป็นตัวแทนธุรกิจของประธานหลิน”
“ฐานะประธานหลิน คุณไปคิดเองละกัน”
คำพูดประโยชน์นี้จบไป
สีหน้าหยินต้าชิวก็ซีดขาวไปทันที เหงื่อท่วมหน้าผาก
คริส เป็นแค่ลูกน้องรับใช้หลินอิ่ง?
มิน่า คริสเปลี่ยนชื่อบริษัทจากลาตินกรุ๊ปเป็นบริษัทหลินซื่อ
หลินอิ่งคนนี้ ก็คือเถ้าแก่ของบริษัทหลินซื่อที่อยู่เบื้องหลัง ที่ทำให้เมืองก่างสะเทือนไปทั้งเมือง?
วินาทีนี้ หยินต้าชิวรู้สึกเสียใจจนท้องไส้พันกันไปหมดแล้ว เกลียดตัวเองจนอยากตบหน้าตัวเอง
ทำไมถึงไปมีเรื่องกับองค์พระใหญ่เพราะความโง่เขลาของลูกสาวและลูกชาย
“ประธานหลิน ผมขอโทษ ก่อนหน้านี้ผมมีตาหามีแววไม่ ไม่รู้ว่าท่านคือ” หยินต้าชิวใบหน้าแดงก่ำ เปลี่ยนคำเรียกเป็นประธานหลิน รีบกล่าวขอโทษทันที
หลินอิ่งมุมปากยิ้มขึ้น ไม่แสดงกิริยาใดๆ
รอยยิ้มของหลินอิ่งนี้ ทำให้หยินต้าชิวตกใจจนตัวสั่น เหงื่อไหลท่วมตัว
เขารู้สึกทันทีว่า คนที่อยู่ตรงหน้านี้ไม่ใช่คน แต่เป็นมังกรที่กำลังมองดูมดตัวน้อย
ท่าทางที่ไม่แยแสนี้ ทำให้คนรู้สึกสิ้นหวัง
“น้องฉู่ เรื่องนี้ ฉัน ฉันผิดไปแล้ว นาย นายช่วยฉันพูดกับประธานหลินและคุณคริสหน่อยนะ” หยินต้าชิวพูด้วยสีหน้าหวาดกลัว
ฉู่สงซานพูด “หัวหน้าสมาคมหยิน ก่อนหน้านี้ผมก็จะบอกคุณแล้วเกี่ยวกับฐานะของประธานหลิน แต่ลูกชายคุณจะหาเรื่องประธานหลินไม่รู้จักหยุด เรื่องนี้อย่าโทษผมละกัน”
“วันนี้ ประธานหลินเรียกคุณคริสมา ก็เพื่อจะให้โอกาสกับคุณ ให้เส้นทางขุมทรัพย์แห่งการขนส่งเพื่อต่อชีวิต” ฉู่สงซานค่อยๆพูด “เสียดาย เรื่องดีๆถูกคุณทำลายไปหมดแล้ว”
“นี่มัน”
ได้ยินคำพูดของฉู่สงซาน สีหน้าหยินต้าชิวก็ตะลึง รู้สึกเสียดาย ในใจเหมือนเลือดหยดภายใน
เขาพลาดโอกาสที่ดีอันใหญ่โตไปแล้ว?
เขาขอร้องคนไปทั่ว ก็เพื่ออยากเซ็นสัญญาหนึ่งฉบับกับคริส
ปรากฏว่า พระเจ้ามาอยู่ตรงหน้าให้กราบแล้ว กลับไปมีปัญหากับเขา ทีนี้จะทำยังไงดี
“ประธานหลิน ผม เป็นความผิดของผมเอง ผมต้องขอโทษด้วย หวังว่าคุณจะให้โอกาสผมสักครั้ง” หยินต้าชิวปล่อยวางความยโสโอหัง แล้วก้มหน้าขอโทษหลินอิ่ง “ที่ผมคุยไปก่อนหน้านี้ก็ยังมีผล ขอแค่คุณยินยอมร่วมงานธุรกิจขนส่งทางเรือกับผม ผมยอมทำทุกอย่าง”
ในมือคริสมีทรัพยากรต่างประเทศ ไม่ ควรจะบอกว่าหลินอิ่ง สำหรับเขาแล้วเป็นสิ่งสำคัญมาก
ภายใต้แรงกดดันขอ
จี้ฉงซาน ทั่วเมืองก่าง มีเพียงหลินอิ่งเท่านั้นที่ช่วยเขาหยินต้าชิวได้
“แกสองคนมานี่ เมื่อกี้ยังกล้าใส่ร้ายประธานหลิน ตอนนี้ ยังไม่รีบขอโทษประธานหลินอีก”
พูดไป หยินต้าชิวก็มองหยินปิงสองพี่น้องด้วยความโมโห
เมื่อรู้ความสามารถของหลินอิ่งแล้ว เขาก็ต้องเข้าใจ เรื่องลวนลามก่อนหน้านี้ ต้องเป็นเรื่องที่ลูกสาวหน้าโง่สร้างขึ้นมาเองแน่นอน
ด้วยความสามารถของหลินอิ่ง หาถูกใจลูกสาวของเขาจริง นั่นก็ถือว่าเป็นบุญของเขาแล้ว
“หนู……พ่อ……”
“อะไร ต้องขอโทษมัน?”
หยินปิงและหยินจุนอ้ำๆอึ้งๆ แสดงสีหน้าไม่เต็มใจ
จะให้พวกเขาสองคนก้มหัวอันสูงส่งนั้น เพื่อไปขอโทษหลินอิ่ง? เป็นไปไม่ได้
เพราะอะไร คนใหญ่โตระดับพ่อ ทำไมถึงกลัวหลินอิ่งขึ้นมา?
“อย่าบังคับให้ฉันต้องโมโห พวกแกสองคน ก่อเรื่องใหญ่โตขนาดนี้ ยังไม่รู้หนักเบาอีก?” หยินต้าชิวด่าอย่างโมโห ระเบิดความโกรธ
ต่อหน้าอำนาจของพ่อ
หยินจุนกับหยินปิงต้องก้มหัว พูดด้วยเสียงเบาเท่ายุง
“ขอโทษ ประธานหลิน”
“ขอโทษ……”
“ประธานหลิน ผมสามารถแสดงความจริงใจของผมทั้งหมด เรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในคืนนี้ เป็นความผิดของผมเอง ขอแค่คุณยกโทษให้ผม ให้โอกาสผมสักครั้ง ไม่ว่าเรื่องอะไรผมก็ยินดีทำทั้งนั้น” หยินต้าชิวพูดสีหน้าเคร่งขรึม ลดตัวต่ำลง
“ให้โอกาสคุณสักครั้ง?” หลินอิ่งพูดด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ถ้าอย่างนั้นผมก็จะให้โอกาสคุณหนึ่งครั้ง”
“หักมือลูกชายคุณหนึ่งข้าง”
“อะไร? ประธานหลิน นี่มัน?” หยินต้าชิวสีหน้าตกใจ ในใจรู้สึกเกลียดมา ไอ้ลูกชายหน้าโง่นี่ ก่อนหน้านี้สร้างความขุ่นเคืองอย่างหนักกับประธานหลิน ปากก็ด่าแต่คำหยาบและโหด ทีนี้ก็แก้ไขยากแล้ว
“ขอร้องคุณเปลี่ยนข้อเสนอหน่อยนะ ผม ผมมีลูกชายแค่คนเดียว จะเป็นคนพิการไม่ได้”
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย มองหยินต้าชิวอย่างเย็นชา สายตานี้ทำให้หยินต้าชิวหวาดกลัว เหมือนถูกเทพองค์หนึ่งจ้องมอง จนหัวใจเต้นแรง
“คุณคิดว่า คุณมีสิทธิ์มาคุยข้อเสนอกับผมเหรอ?”
