“ตระกูลพอร์ตเล็ต?”
หลินอิ่งขมวดคิ้วเล็กน้อย มองหน้าแอนนา
ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนี้คิดอะไรอยู่
ตระกูลพอร์ตเล็ต ตระกูลมหาอำนาจระดับหนึ่งในโลกมืดเวสต์แลนส์แห่งตะวันตก ตระกูลอันดับหนึ่ง ความสามารถแข็งแกร่ง
ถ้าให้พูดขึ้นมา เมื่อเทียบกับตระกูลโครเมียร์แล้วก็ไม่ได้ต่างอะไรกันมาก
ตระกูลโครเมียร์ในโลกมืดแห่งตะวันตก เป็นตระกูลอันดับหนึ่งแห่งเสาวรสเลนส์ สองตระกูลใหญ่ชื่อเสียงเท่าเทียมกัน
ฟังความหมายนี้แล้ว แอนนาจะเข้าไปยุ่งเกี่ยวกับเรื่องของตระกูลพอร์ตเล็ต
“คุณรู้เรื่องอะไรบ้าง?” หลินอิ่งพูดเสียงเรียบ
พูดตามตรง สำหรับตระกูลพอร์ตเล็ตแล้ว หลินอิ่งก็ไม่ได้รู้เรื่องเป็นพิเศษ เมื่อก่อนไม่เคยไม่มาหาสู่
แต่ว่า ตระกูลพอร์ตเล็ตมีน้ำมีทะเลกั้นขวาง สามารถช่วยเหลือจี้ฉงซานให้ขึ้นมาถึงตำแหน่งในทุกวันนี้ได้ สามารถรับรองได้ถึงพื้นฐานตระกูลนี้แข็งแกร่งขนาดไหน
แอนนามุมปากยิ้มขึ้น มองหลินอิ่งด้วยรอยยิ้ม
“ฉันรู้เรื่องเยอะพอสมควร” แอนนาพูดอย่างยิ้มแย้ม “แต่ว่า ที่นี่ดูเหมือนจะไม่ใช่สถานที่คุยธุระ หลินที่รัก ถ้าคุณมีความสนใจ เราก็ขึ้นไปคุยกัน?”
หลินอิ่งมองหน้าแอนนาสีหน้าเรียบเฉย ดื่มน้ำชาไปคำหนึ่ง พยักหน้าเล็กน้อย
ตามนั้น หลินอิ่งลุกขึ้น เดินเข้าไปในลิฟต์ส่วนตัวของอาคารไวโอเลตพร้อมแอนนา
ท่ามกลางสายตาของผู้คน ทุกคนต่างก็มองกันอย่างตะลึงตาค้าง
แอนนาสีหน้ายิ้มแย้ม จงใจเข้าใกล้หลินอิ่ง กอดแขนหลินอิ่งไว้ ดูเหมือนจะแนบตัวเข้าไปทั้งร่าง ทำให้ดึงดูดสายตาของผู้คนที่มองมาอย่างอิจฉา
เวลาเดียวกัน สายตาอันเย็นชา จ้องร่างของหลินอิ่งและแอนนาที่เดินจากไป
ในมุมหนึ่งในงานเลี้ยง ในตำแหน่งที่ไม่เด่นชัด บนโซฟาตัวหนึ่ง มีชายหนุ่มหน้าตาดีในชุดสูทสีขาวนั่งอยู่
ด้านหลังของชายหนุ่มเสื้อสูทสีขาว ยังชายสูงอายุในชุดคอจีนสีเหลืองคนหนึ่งยืนอยู่ และชายหนุ่มหน้าตาเคร่งขรึมคนหนึ่ง
ในมือถือไวน์แก้วหนึ่ง เขย่าไปมาอย่างใจเย็น มุมปากยิ้มขึ้นอย่างเย็นชา
“ไอ้หลินอิ่งนี่ ฉันยังนึกว่ามันเป็นคนรักจริง รักแค่เมียมันคนเดียว” จ้าวเฉิงเฉียนหัวเราะเย็นชา ส่ายหัว “เท่าที่ดูวันนี้ ก็เป็นแค่คนเจ้าชู้ ต่อหน้าน้องสาวฉันทำเป็นหวงตัวสูงส่ง ดูแล้ว หลินอิ่งนั่นก็ใช้วิธีอุบายมัดใจสาว สงสารน้องสาวฉัน หลงใหลอยู่ในแผนของไอ้เด็กนี่”
จ้าวเฉิงเฉียนหรี่ตาลงเล็กน้อย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกเสียดายแทนน้องสาวจ้าวหลินเอ๋อร์ของตัวเอง
น้องสาวของตัวเองวิ่งไปครึ่งค่อนประเทศหลุง เพื่อหาตัวหลินอิ่งนี่ จนลดตัวไปหาถึงเมืองชิงหยูน ไปจัดการกับภรรยาหลินอิ่งสาวบ้านนอกจางฉีโม่
ส่วนไอ้หลินอิ่งนี่ กลับมีความสุขเจ้าชู้อยู่ที่เมืองก่าง เป็นคนโหดจริง ทำเอาน้องสาวคุณหนูผู้สูงส่งของเขาถูกเขาเล่นในกำมือ
จ้าวเฉิงเฉียนดื่มไวน์ไปคำหนึ่งด้วยความไม่พอใจ พูดว่า “เหล่าหม่า ภาพเมื่อกี้ ถ่ายไว้หรือยัง?”
“นายน้อย ถ่ายไว้แล้ว” หัวหน้าหม่าพูดอย่างสีหน้าเคร่งขรึม “เพียงแค่ นายน้อย พฤติกรรมของพวกเรา จะไม่ค่อยเหมาะกับฐานะไหม……”
“ท่านฐานะสูงส่ง เรื่องเล็กน้อยแค่นี้ ไม่จำเป็นต้องให้ท่านมาทำเอง” หัวหน้าหม่าพูดสีหน้าจริงจัง รู้สึกว่าทำเรื่องติดตามคนอื่นแอบถ่ายรูปแบบนี้ เหมือนจะลดฐานะตัวเองไปหน่อย
ตอนแรกพวกเขาติดตามหลินอิ่ง เพราะอยากรู้สถานการณ์ทั้งหมดของหลินอิ่งในเมืองก่าง
แอบส่องในที่ลับ เพื่อรอโอกาส ไปยึดสิทธิ์สำนักสาขาเมืองก่างที่หรงหยังดูแลอยู่
เพราะว่า ทุกวันนี้หลินอิ่งเป็นที่พึ่งคนสำคัญของหรงหยังในเมืองก่าง
แต่ว่า หัวหน้าหม่าก็คิดไม่ถึง นายน้อยแม้แต่ชีวิตส่วนตัวของหลินอิ่งก็จะบันทึกไว้
“ส่งให้ลูกน้องไร้น้ำยาพวกนั้น จะจับตาหลินอิ่งได้ไหม? ไม่ให้เขารู้ตัว?” จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างไม่พอใจ “ถ้าพวกคุณสามารถสู้กับหลินอิ่งได้หน่อย จำเป็นต้องให้ผมลงมือเองไหม?”
“ขอโทษ นายน้อย ผมไร้ความสามารถ”
เห็นจ้าวเฉิงเฉียนไม่พอใจ หัวหน้าหม่ากับเผยหวูหมิงรีบก้มหน้า
“เรื่องนี้ พวกคุณจะช้าไม่ได้ มันเกี่ยวกับเรื่องใหญ่ของชีวิตน้องสาวผม” จ้าวเฉิงเฉียนพูดเสียงเคร่งเครียด “หัวหน้าหม่า เดี๋ยวคุณส่งรูปภาพของโครเมียร์ แอนนากับหลินอิ่ง จัดการเก็บหลักฐานแล้วส่งให้จ้าวหลินเอ๋อร์ ให้เขาไปจัดการ ให้เขาไปสงบสติอารมณ์คิดดูเอง ว่าหลินอิ่งเป็นคนยังไง”
“ใช่” หัวหน้าหม่าพยักหน้า “แต่ว่า นายน้อย ขอโทษที่ผมปากมาก กับพฤติกรรมของหลินอิ่ง จะไปคู่ควรกับคุณหนูได้ยังไง?”
“หลินอิ่งถึงจะมีฝีมือรู้กังฟูหน่อย ชาติตระกูลก็ไม่ธรรมดา แต่ว่า คนคนนี้เห็นได้ชัดว่าเจ้าชู้มีผู้หญิงมากหน้าหลายตา อุบายเล่ห์กล ผู้หญิงอะไรก็ลงมือได้อย่างง่ายดาย แม้แต่โครเมียร์ แอนนาแห่งตระกูลโครเมียร์ทั้งคนยังยอมเขาได้ถึงขนาดนี้ ช่างทำให้ผมน่าทึ่งจริงๆ” หัวหน้าหม่าพูดอย่างสงสัย
“หลินอิ่งคนนี้ ไม่คู่ควรกับคุณหนูแม้แต่น้อย”
หัวหน้าหม่าถอนหายใจ ท่าทางเหมือนมองหลินอิ่งออกทุกอย่าง
จ้าวเฉิงเฉียนยิ่งฟัง สีหน้าก็ยิ่งไม่ดี ไม่อาจปิดปังแววตาอันโมโหนั้นได้
คิดดูตระกูลจ้าวเป็นตระกูลระดับไหน? จ้าวหลินเอ๋อร์เป็นคุณหนูผู้สูงส่งขนาดไหน?
แต่กลับถูกหลินอิ่งกำเล่นไว้ในกำมือ ขโมยหัวใจไป
หลินอิ่งนี่น่าโมโหจริงๆ
“ไอ้เด็กหลินอิ่งนั่น ดูท่าแล้วคงไปเสพสุขกับโครเมียร์ แอนนาแล้ว” จ้าวเฉิงเฉียนพูดเสียงเย็นชา “น่าสงสารน้องสาวผม ยังสู้รบกับภรรยาเขาอยู่ในเมืองชิงหยูน ตลกสิ้นดี”
“พูดตามตรง ผู้ชายคนหนึ่งเจ้าชู้ไม่ใช่ปัญหา มันทำให้ผู้หญิงอย่างโครเมียร์ แอนนายอมได้ขนาดนั้น ผมก็นับถือ แต่ว่า หลินอิ่งมันน่าโมโหก็น่าโมโห ต่อหน้าน้องสาวผมทำตัวเองสุภาพ ไม่สนใจ หันหัวก็ไปยุ่งวุ่นวายกับผู้หญิงข้างนอก หลอกน้องสาวซื่อของผมอย่างสนุก รอมีโอกาสเมื่อไหร่ ต้องจัดการหลินอิ่งด้วยตัวเอง มัดมันไว้ ให้มันไปขอโทษต่อหน้าน้องสาวผม” จ้าวเฉิงเฉียนพูดอย่างเย็นชา
“นายน้อย” หัวหน้าหม่าพูดอย่างจริงจัง “ถ้าท่านอยากจับตัวหลินอิ่ง เกรงว่าคงต้องเชิญเจ้าสำนักหยาง ส่งยอดฝีมือมาเมืองก่าง”
“มิฉะนั้น ลำพังพวกเราคงทำอะไรหลินอิ่งไม่ได้”
“มีอะไรก็พูดตามนั้น จากความสามารถการต่อสู้ ความคิดฝีมือ หลินอิ่งคนนี้ ชะล่าใจไม่ได้”
พูดถึงตรงนี้ จ้าวเฉิงเฉียนแววตาเย็นชา พูดว่า “เรื่องนี้ ผมจัดการเอง”
อีกด้านหนึ่ง
อาคารไวโอเลต ชั้นสามสิบสาม ภายในห้องหรูตกแต่งแบบตะวันตก
หลินอิ่งนั่งอยู่บนโซฟา ยกแก้วน้ำชาร้อนขึ้นจีบไปคำหนึ่ง
ตรงข้ามเขา บนหน้าแอนนาเป็นรอยยิ้มอย่างคิดสนุก ตาสวยจ้องอยู่ที่ตัวหลินอิ่ง ใส่กระโปรงสีขาวแต่ก็ไม่ห่วงกิริยา นั่งไขว้ขาโชว์ขาอ่อนอันขาวนวลของเธอ
หลินอิ่งสีหน้าเรียบเฉย พูดว่า “ตระกูลโครเมียร์ของพวกคุณ อยากอยู่ในเมืองก่าง ทำถึงขั้นไหน?”
“ความจริงก็ไม่ยาก ตระกูลของเราอยากแทนตำแหน่งทั้งหมดในเมืองก่างของตระกูลพอร์ตเล็ต” แอนนาพูด “ตระกูลของเราจะให้ความช่วยเหลือคุณในการล้มจี้ฉงซานอย่างเต็มที่ ส่วนความกดดันที่ทางตระกูลพอร์ตเล็ต ทางฉันสามารถช่วยคนขวางไว้ทั้งหมด”
“หลินที่รัก ฉันขอบอกคุณตามตรง ตระกูลพอร์ตเล็ตในตะวันตก เป็นศัตรูกับตระกูลของโครเมียร์ของเรา”
หลินอิ่งมุมปากยิ้มขึ้น พูดเสียงเรียบ “ของที่ตระกูลโครเมียร์ของพวกคุณอยากได้เยอะมากเลยนะ”
