สีหน้าหลินอิ่งเปลี่ยนเป็นเย็นชา มองไปด้วยสายตาเย็นชา
สีหน้าของชายหนุ่มยังคงมีแววหยอกล้อ มองหลินอิ่งเหมือนดั่งจับจ้องสัตว์ที่กำลังตามล่า
“คุณคือลูกชายของกงซุนเฟยหง กงสุนสือ?” หลินอิ่งถามอย่างเรียบเฉย
เขาคิดออกแล้ว ตอนนั้นที่ไปมณฑลเกาหยาง บ้านตระกูลกงซุน รักษานายท่านตระกูลกงซุนอยู่ครั้งหนึ่ง กงซุนฉงหลง
ตอนนั้น รู้สึกว่าเป็นเพราะเรื่องของน้องสาวกงซุนชิวอวี่ จัดการคุณชายเจ้าสำราญไปหลายคน
จากนั้นก็ทำให้กงซุนเฟยหงของตระกูลกงซุนมาข้องเกี่ยวกับเขา ยังส่งคนมาตามฆ่าถึงมณฑลตงไห่
ถ้าจำไม่ผิด กงซุนสือที่อยู่ตรงหน้าคนนี้ก็คือลูกชายของกงซุนเฟยหง ตอนนั้นอยู่ที่ตระกูลกงซุนถูกเขาซ้อมเกือบตาย
ไม่คิดว่าจะเจอที่ตี้จิง ยังอยู่ในท่าทางไม่พอใจ?
“เหอะเหอะเหอะ หมอเทพหลิน คิดไม่ถึงว่าคุณยังจำผมได้?” กงซุนสือพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ใช่แล้ว ฉันเอง ฉันก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าจะเจอนายที่ตี้จิง?”
“สถานที่แบบนี้ คนไร้น้ำยาที่มาจากต่างจังหวัดอย่างนายเข้ามาได้เหรอ? ฉันว่านายคงไม่มีแม้แต่เงินที่จะเล่นที่นี่หรอกมั้ง?” กงซุนสือพูดจาเสียดสี ในสายตาเต็มไปด้วยความดูถูก
เขาเป็นคุณชายที่มีอำนาจของตระกูลกงซุน ตอนนั้นกลับถูกหมอบ้านนอกจากต่างจังหวัดอย่างหลินอิ่งซ้อมจนคุกเข่าบนพื้น ความแค้นนี้ไม่รู้อัดอั้นอยู่ในใจมานานแค่ไหนแล้ว
หลายเดือนก่อนยังส่งคนไปแก้แค้นหลินอิ่งที่มณฑลตงไห่ ปรากฏว่าเหมือนหลินอิ่งซ่อนตัวไว้ ปฏิบัติการจึงล้มเหลว
แต่คิดไม่ถึง มาตี้จิงครั้งนี้ ยังได้เจอหลินอิ่ง
“พี่สือ หมอเทพหลินเขาไม่ได้รักษาโลกเป็นอย่างเดียว ได้ยินว่าเกาะผู้หญิงกินเก่งมากไม่ใช่เหรอ? หมอเทพหลินเข้าใกล้ชิวอวี่ ไม่ใช่เพราะเห็นแก่สมบัติของตระกูลกงซุนเหรอ อยากจะเกาะชิวอวี่กินไม่กินเหรอ?”
“ดูหมอเทพหลินนี่ไม่ใช่ มีผู้หญิงอยู่ข้างกายด้วย คาดว่าคงจะเป็นแมงดาอีกแล้วล่ะซิ?”
ทันใดนั้น มีชายอ้วนข้างกายกงซุนสือคนหนึ่งพูดขึ้นอีก พูดเสียดสีหลินอิ่ง
“หยวนเป่า นายไม่พูดฉันก็เกือบลืมแล้ว หมอเทพหลินใช้ทุกหนทางเพื่อจะเข้าใกล้น้องสาวฉันชิวอวี่ นั่นก็เพราะอยากเกาะผู้หญิงกินไม่ใช่เหรอ? เห็นว่าตระกูลกงซุนของเราอำนาจใหญ่โต?” กงซุนสือพูดอย่างเสียดสี
“สายน้อยท่านนี้ ผมว่าคุณบุคลิกใช้ได้ คงจะเป็นคุณหนูตระกูลผู้ดีตระกูลหนึ่งในตี้จิงซินะ? อย่าโทษพี่ชายไม่เตือนนะ หลินอิ่งที่นั่งอยู่ข้างเธอคนนี้ นั่นมันไอ้ไร้น้ำยาที่ไร้ยางอาย มันมีเมียแล้ว ยังหลอกล่อผู้หญิงไปทั่ว” กงซุนสือมองฉู่ฉู่ พูดอย่างกวนประสาท
“นี่……” ฉู่ฉู่สีหน้าแดงก่ำ มองไปที่หลินอิ่ง พูดเสียงเบา “คุณหลิน คุณรู้จักพวกเขาไหม? พวกเขา……”
“ไม่ต้องสนใจพวกเขา แค่ตัวตลกเท่านั้น” หลินอิ่งพูดอย่างเรียบเฉย หยิบแก้วน้ำชาขึ้นอย่างใจเย็น แล้วดื่มคำหนึ่ง
“โอ้โห? หมอเทพหลิน นายกลัวว่าพวกเราพูดมากเกินไป รบกวนแผนการเกาะผู้หญิงกินเหรอ? ฮาฮาฮาฮา” เจิ้งหยวนเป่าหัวเราะพูดจาเสียดสี “วางใจเถอะ เรื่องฉาวโฉ่พวกนั้นของนาย ฉันก็ขี้เกียจพูด ก็แค่ลูกเขยแต่งเข้าบ้านไปเกาะเขากินไม่ใช่เหรอ? ไม่มีอะไร ไม่มีอะไรจริง พวกเราไม่ดูถูกนายหรอก”
“ใช่ พวกเราไม่ดูถูกนายหรอก ไม่รู้จริงๆ ผู้หญิงข้างกายนายคนนี้ จะถูกใจนายไหม” กงซุนสือหัวเราะเสียดสี พูดอย่างกวนประสาท
หลินอิ่งหัวเราะเย็นชา มองไปที่กงซุนสือและเจิ้งหยวนเป่าอย่างสนใจ
“พวกนายสองคน ไม่กลัวถูกซ้อมแล้วเหรอ?”
หลินอิ่งถามอย่างเย็นชา
ดูแล้วตอนอยู่มณฑลเกาหยางยังโหดไม่พอ ไอ้หน้าโง่สองคนนี้ยังได้รับการสั่งสอนไม่พอ
ก่อนหน้านั้นที่อยู่เมืองชิงหยุน ทั้งๆที่จัดการกงซุนเฟยเจี้ยนแล้ว ให้เขากลับไปบอกต่อกงซุนเฟยหง
ตัวเองได้ให้คำเตือนกับทางตระกูลกงซุนแล้ว
วันนี้ จากพฤติกรรมของกงซุนสือสามารถดูออกว่า พ่อของเขากงซุนเฟยหงไม่ได้สนใจคำเตือนของเขาเลยแม้แต่น้อย
หรือว่า ควรหาเวลาไปติดต่อกับน้องสาวกงซุนชิวอวี่ที่มณฑลเกาหยางหน่อย ถามสถานการณ์ของตระกูลกงซุน ใช้กำลังที่จัดไว้ทางด้านตระกูลกงซุนหน่อย กงซุนฉางเฟิง
“กลัวถูกซ้อม? ฮาฮาฮา หมอเทพหลิน พวกเรากลัวมากเลย วิชาการต่อสู้นายสูงส่ง ทำไมจะไม่กลัวล่ะ?” กงซุนสือพูดอย่างดูถูก ท่าทางมั่นใจไม่เกรงกลัวอะไรเลย
“หมอเทพหลิน นายนี่มันยโสอวดดีนัก นายคิดว่าตัวเองรู้วิชากังฟูหน่อยก็เก่งนักเหรอ? ในตี้จิง ยอดฝีมือที่เก่งกว่านายมีไม่รู้เท่าไหร่ ไอ้คนต่ำต้อยที่ไม่เคยเข้าสังคม ยังมีอวดดีต่อหน้าพวกเรา?” เจิ้งหยวนเป่าก็พูดอย่างดูถูก
กำลังพูดอยู่ ด้านหลังกงซุนสือก็มีชายร่างกำยำสองคนเดินออกมา สายตาเฉียบคมดั่งใบมีด จ้องหน้าหลินอิ่งตาไม่กะพริบ
เห็นได้ชัดว่า สองคนนี้กล้าหาเรื่องก่อน ก็เพราะว่ามียอดฝีมืออยู่ข้างกายตัวเองนี่เอง
“หมอเทพหลิน อย่าโทษฉันไม่เตือนนายละกัน ที่นี่เป็นถึงเมืองเทคโนโลยีเทียนหลง ตระกูลกงซุนของเรา มีส่วนร่วมในเมืองเทียนหลง ในสถานที่นี้ นายลองดู ว่าจะมาปะทะกับฉันได้ไหม” กงซุนสือพูดอย่างมั่นใจ
“ออ? ตระกูลกงซุนของพวกนายมีส่วนร่วมในเมืองเทียนหลงด้วย?” หลินอิ่งมองกงซุนสืออย่างเย็นชา
“แน่นอน นายคิดว่าตระกูลกงซุนเราเป็นตระกูลเล็กๆเหรอ? ครั้งที่แล้วให้นายฉวยโอกาสไป หมอเทพที่พ่อฉันเชิญมารักษานายท่านให้หาย ถูกนายเอาความดีไป นายท่านยังไงก็จะเข้าข้างนาย มิเช่นนั้น นายได้ตายที่มณฑลเกาหยางแน่” กงซุนสือพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
ใช่แล้ว ในสายตากงซุนสือและเจิ้งหยวนเป่า
หมอบ้านนอกอย่างหลินอิ่ง นั่นเป็นเพราะโชคดี ได้ฉวยโอกาสเอาผลงานคนอื่นไป ทำให้นายท่านคิดว่าหลินอิ่งเป็นคนรักษาหาย ให้เกียรติเขาอย่างมหาศาล
ถ้าหากไม่ใช่นายท่านคอยปกป้อง เขาจัดการหลินอิ่งที่มณฑลเกาหยางตั้งนานแล้ว
ครั้งสุดท้าย ก็หาคนไปสืบฐานะของหลินอิ่งที่มณฑลตงไห่
แต่กลับเป็นแค่ลูกเขยไร้น้ำยาขึ้นที่ของตระกูลเล็กๆคนหนึ่ง? ชื่อเสียงก็ไม่ค่อยดี ชอบยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิง?
แค่คนแบบนี้ ยังกล้ามาเหยียบย่ำเขาอีก? กงซุนสือยิ่งคิดยิ่งโมโห โกรธแค้นหลินอิ่งคนนี้อยู่ตลอดเวลา
“ออ?” หลินอิ่งหัวเราะ วางแก้วน้ำชาลง “ฟังความหมายของนายแล้ว ฉันฉวยโอกาสเอาความดีคนอื่น นายท่านตระกูลกงซุนไม่ใช่ฉันเป็นคนรักษา?”
“หรือว่าไม่ใช่ล่ะ? คนอย่างนายแม้แต่อยู่ในสังคมยังแย่ขนาดนี้ จนถึงขั้นที่ทำตัวเป็นขยะไปเป็นลูกเขยเกาะบ้านผู้หญิงกิน นายจะไปมีทักษะการแพทย์ขนาดนี้? มีความสามารถนี้?” กงซุนสือพูดอย่างเหยียดหยาม
“นายคงไม่ได้คิดว่าพวกเราหยอกล้อนายว่าหมอเทพหลินแค่สองคำ ก็คิดว่าตัวเองเป็นหมอเทพจริงหรอกนะ?” กงซุนสือพูดด้วยสีหน้าดูถูก
“พี่สือ ผมว่า ในตี้จิง ก็หาคนมาจัดการมันหน่อยเลยดีกว่า แก้แค้นเรื่องที่มันเคยทำ” เจิ้งหยวนเป่าพูดชี้แนะอยู่ด้านข้าง
“ไม่ไม่ไม่” กงซุนสือหัวเราะอย่างตลก สีหน้าเต็มไปด้วยความหยอกล้อ “ไม่ว่ายังไง หมอเทพหลินก็มีพระคุณต่อตระกูลกงซุนเรา ยังมีน้องสาวฉันกงซุนชิวอวี่คอยปกป้องเขาอยู่ ฉันจะไปจัดการได้ยังไง?”
