หลังจากซือคงฟู่เดินออกจากร้านกาแฟไปแล้ว
แววตาหลินอิ่งก็เข้าสู่ห้วงลึก สีหน้ายากจะคาดเดา
เขาลูบใบหน้าจางฉีโม่ที่หลับสนิทอยู่ข้างๆ เผยสายตาอ่อนโยน
ส่วนด้านนอกร้านกาแฟ
ซือคงฟู่เดินออกไปยังลานกว้าง เข้านั่งรถเบนซ์สีดำที่เรียบอยู่ข้างทาง
มังกรเขียวหลับตาพิงเบาะรถ มือนับเม็ดประคำราวกับกำลังคิดหนักอะไรอยู่
“คุณซือคง เป็นยังไงบ้างครับ?” มังกรเขียวลืมตาขึ้นเล็กน้อย เผยนัยน์ตาแห่งอินทรีย์ พูดเรียบ
“หลินอิ่งหวั่นไหวแล้ว” ซือคงหัวเราะพลางพูดไปเรียบๆ “เป็นอย่างที่ผมคิด หลินอิ่งไม่มีเหตุผลจะปฏิเสธความช่วยเหลือของพวกเรา”
มังกรเขียวหัวเราะ เอ่ย “คุณซือคงออกโรงเอง ไม่ธรรมดาจริงๆ”
“เหอะๆ ท่านมังกรเขียวกล่าวเกินไปแล้ว” ซือคงฟู่หัวเราะ “ถึงหลินอิ่งจะไม่ได้ตอบตกลงร่วมมือทันที แต่ดูจากปฏิกิริยาเขาแล้วคงไม่มีปัญหาแน่”
มังกรเขียวพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ย “เรื่องใหญ่ขนาดนี้ หลินอิ่งต้องกลับไปคิดอยู่แล้ว ด้วยนิสัยของคนผู้นี้ ที่ไม่ปฏิเสธในทันทีก็แสดงว่าเขากำลังชั่งน้ำหนักส่วนได้ส่วนเสียอยู่”
“ถูกต้อง!” ซือคงฟู่กล่าวสมทบ “ขอแค่กลับไปวางงานสักหน่อย แล้วตอนที่หลินอิ่งไปชางโจวก็ช่วยเขาคุมสถานการณ์ เรื่องการเข้าแทรกแซงตระกูลหลินก็เรียบร้อยโดยปริยาย”
“ท่านมังกรเขียว ผมได้รับรายงานข่าวใหม่ล่าสุดจากชางโจว” ซือคงฟู่เปลี่ยนเรื่อง พูดจริงจัง “ทางชางโจว ผู้อาวุโสใหญ่ตระกูลหลินพาคุณชายใหญ่ท่านนั้นกลับมาจากจี้โจวแล้ว คุณชายรองหลินเซี่ยวก็กลับมาจากหวงไห่แล้วเหมือนกัน”
“เท่าที่ผมรู้ หลินอิ่งไปชางโจวครั้งนี้อันตรายมาก ต้องเจอกับการต่อสู้แบบหลีกเลี่ยงไม่ได้แน่” ซือคงฟู่พูดอย่างเป็นเหตุเป็นผล “ท่านมังกรเขียว เรื่องนี้ต้องให้คุณสั่งเคลื่อนพลแล้ว คัดสรรยอดฝีมือจำนวนหนึ่งให้ผมเอาไปชางโจว ช่วยหลินอิ่งคุมสถานการณ์ ให้เขารู้ศักยภาพของพวกเรา”
มังกรเขียวพยักหน้าแล้วเอ่ย “เรื่องนี้ไม่มีปัญหา คนที่จะไปชางโจวผมได้จัดการเรียบร้อยแล้ว”
“ไว้คุณซือคงไปทดสอบได้ ถ้าไม่พอใจก็เลือกคนจากองครักษ์มังกรเขียวตามใจชอบได้เลยครับ”
“ฮ่าๆ” ซือคงฟู่หัวเราะใหญ่ “ท่านมังกรเขียวทำการไร้ช่องโหว่จริงๆ หากเรื่องตระกูลหลินสำเร็จ ผมต้องไปขอตกรางวัลต่อหน้าอาจารย์กู้ต้าให้ท่านอย่างแน่นอน”
มังกรเขียวยิ้มบางแล้วกล่าว “เราต่างก็ทำงานให้อาจารย์กู้ต้า ทำหน้าที่สุดความสามารถเท่านั้น”
“ครับ ครับ มียอดแม่ทัพอย่างท่านมังกรเขียว อาจารย์กู้ต้ายังต้องกังวลอะไรอีก?” ซือคงฟู่หัวเราะพลางเอ่ย
จากนั้นมังกรเขียวก็เปลี่ยนเรื่องพูด สีหน้าจริงจัง “คุณซือคง ในเมื่อจะเข้าแทรกแซงตระกูลหลิน ประคองหลินอิ่ง เช่นนั้นก็ต้องรู้เรื่องภายในตระกูลหลินและเบื้องหลังผู้แข่งขันอีกสองคน”
“เท่าที่ผมรู้มา เบื้องหลังคุณชายใหญ่กับคุณชายรองตระกูลหลิน ต่างมีกำลังหนุนที่แข็งแกร่ง ไม่ทราบคุณซือคงไปชางโจวครั้งนี้มีแผนรัดกุมแล้วหรือยังครับ?”
ได้ยินดังนั้นแล้ว สีหน้าซือคงฟู่ก็เคร่งขรึม เอ่ย “ผมได้สืบเรื่องผู้ท้าชิงอีกสองคนมาแล้ว มีแผนการละเอียด เรื่องนี้ผมก็เคยรายงานกับอาจารย์กู้ต้าแล้ว และได้รับการอนุมัติจากเขา อาจารย์อนุญาตให้ผมใช้อำนาจพิเศษ ต้องสืบเรื่องในตระกูลหลินให้ได้”
“คุณชายใหญ่ตระกูลหลิน…หลินเฉิงฮว่าได้รับการสนับสนุนหลายปัจจัยจากผู้อาวุโสใหญ่ ภายนอกยังมีกำลังสนับสนุนจากตระกูลฉินแห่งซีซานและสำนักชิงฮัว มีรากฐานมั่นคงในแวดวงลึกลับ”
“ส่วนคุณชายรองหลินเซี่ยว ถ้าเทียบกันแล้ว เขามีศักดิ์และอายุที่อ่อนกว่า ถ้าเทียบกับหลินเฉิงฮว่า ด้านอิทธิพลก็ด้อยกว่าเล็กน้อย แต่เหนือกว่าที่ความหนุ่มและความสามารถ ”
“จะว่าไป หลินเซี่ยวกับตาแก่มังกรเหลืองก็มีเกี่ยวข้องกันนิดหน่อย ถือเป็นกึ่งลูกศิษย์ของมังกรเหลือง” ซือคงฟู่พูดด้วยสีหน้าหยอก “หลินเซี่ยวไปขอพบมังกรเหลืองที่หวงไห่เพราะอยากได้การสนับสนุนจากเขา เสียแต่ตาแก่นั่นยกตัวขึ้นสูง ไม่ให้การสนับสนุน”
“เหรอครับ? คุณชายรองตระกูลหลินกับมังกรเหลืองก็เกี่ยวข้องกัน? อาจารย์กู้ต้าระวังนายท่านใหญ่ตระกูลหลินมานานแล้ว ในเมื่อพวกเขาเกี่ยวข้องกันแบบนี้ ทำไมพวกเราไม่แทรกซึมเข้าตระกูลหลินให้เร็วหน่อยล่ะ? แต่กลับไปเข้าหาหลินอิ่งแทน?” มังกรเขียวสงสัยเอ่ยถาม
ซือคงฟู่หัวเราะเย็น นัยน์ตาปนความนึกสนุก “ท่านมังกรเขียว ท่านกับตาแก่มังกรเหลืองก็เป็นเพื่อนสนิทกัน น่าจะรู้ดีว่าเขาเป็นคนแก่แล้วแก่เลย แต่ไหนมาตาแก่มังกรเหลืองก็ทำเฉยไม่แยแสอาจารย์กู้ต้า อยู่เฝ้าถิ่นหวงไห่ของตัวเอง ”
“ตอนแรก ตอนที่อาจารย์กู้ต้ามอบอำนาจประเทศหลุงให้มังกรดำ เขาเป็นคนที่ไม่พอใจมากที่สุดคนหนึ่ง อาจารย์กู้ยังส่งคนไปหาเขาเพื่อพูดคุยเรื่องตระกูลหลิน ให้เขาให้ความร่วมมือ แต่ตาแก่นั่นกลับหลบหน้า อ้างว่าป่วยหนัก มีใจไร้เรี่ยวแรง”
“เฮอะ ถ้าไม่เห็นแก่มิตรภาพเก่าก่อน อาจารย์กู้ต้าก็จัดการตาแก่หัวรั้นคนนั้นไปแล้ว” ซือคงฟู่พูดด้วยความเย็นชา ราวกับเห็นนักพรตมังกรเหลืองเป็นศัตรูจริง
มังกรเขียวฟังอย่างสงบ ทว่าสายตากลับเป็นประกาย
เมื่อได้ฟังไปฟังมาแล้วก็พอเข้าใจได้
นักพรตมังกรเหลืองถือเป็นผู้อาวุโสที่มีประสบการณ์มากที่สุด ตอนที่อดีตประมุขเข้าเก็บตัว เขายังถึงกับเป็นผู้แทนกุมอำนาจในตอนนั้น ชื่อเสียงแทบเหนือกว่าอาจารย์กู้ต้าประมุขเทียนเหมินในตอนนั้นเสียอีก
ตอนหลังอดีตประมุขเก็บตัวหายสาบสูญไป ส่งมอบตำแหน่งประมุขให้ผู้สืบทอดของเขา ตอนนั้นนักพรตมังกรเหลืองก็เป็นคนที่ไม่พอใจมากที่สุดเหมือนกัน
กระทั่งเหตุโกลาหลในแก๊งมังกร นักพรตมังกรเหลืองก็ขึ้นถึงตำแหน่งสูงสุด และอยากได้บัลลังก์ประมุข แต่สุดท้ายก็สู้อาจารย์กู้ต้าไม่ได้ จึงกบดานจนถึงตอนนี้
มังกรเขียวรู้ดี ว่ามังกรเหลืองก็มีใจทะเยอทะยาน มีกองกำลังมากมายอย่างที่ไม่อาจคาดเดา
ดูท่า…ตระกูลหลินแห่งลังยาจะล้ำลึกยากจะคาดเดาจริงๆ
“มังกรเหลืองจะเข้าแทรกตระกูลหลินหรือเปล่ายังไม่แน่ แต่เขาจะแอบชี้แนะคุณชายรองหรือเปล่า…ใครจะไปรู้”
มังกรเขียวกล่าวลอยๆ
เมื่อได้ยินดังนั้น ซือคงฟู่ก็หรี่ตา ในตาปรากฏแสงเย็นชา ราวกับรู้บางสิ่ง
“ท่านมังกรเขียวกล่าวได้ถูกต้องยิ่งนัก เรื่องนี้ผมจะรายงานให้อาจารย์กู้ต้าทราบ” ซือคงฟู่พูดอย่างเคร่งขรึม “แต่แค่ความสัมพันธ์ของตาแก่มังกรเหลืองกับคุณชายรองตระกูลหลิน ก็ต้องกดเขาลงให้ได้แล้ว”
“แต่ไหนมามังกรเหลืองก็มักใหญ่ใฝ่สูง ไม่แน่นะ เขาอาจหวังวิชาลับของตระกูลหลินด้วยก็ได้..” ซือคงฟู่พึมพำอย่างมีความคิดในใจ
“ท่านมังกรเขียว ท่านรอข่าวของผมก่อน ไปชางโจวครั้งนี้ หากเกิดเหตุขึ้น บางทีอาจต้องเชิญคุณให้มาช่วยคุมสถานการณ์ด้วยตัวเอง!” ซือคงฟู่กล่าวอย่างหนักแน่น
มังกรเขียวพยักหน้าเล็กน้อย เอ่ย “คุณซือคง เรื่องนี้ใหญ่หลวงนัก ขอแค่คุณมีอำนาจเคลื่อนย้ายกำลังคนของอาจารย์กู้ต้า ผมก็จะรอฟังข่าวอยู่ตี้จิง รอนำยอดฝีมือไปชางโจวตลอดเวลา”
“ได้! งั้นผมจะกลับไปยื่นเรื่องจัดการทันที”
ซือคงฟู่กล่าวตกลงแล้วก็ลงจากรถด้วยสีหน้านิ่งเย็น ขึ้นรถรถMPV สีดำของตัวเอง และจากไปไกลลับ
นัยน์ตามังกรเขียวเข้าสู่ห้วงลึก วางลูกประคำที่อยู่ในมือ ฝ่ามือผุดเหงื่อเย็นขึ้นมาแบบไม่รู้ตัว
“ไปโรงเรียนชิงถึง” มังกรเขียวสั่งออกไป
คนขับรถที่อยู่ตรงที่นั่งคนขับเหยียบคันเร่งทันที
โรงเรียนชิงถึง เป็นโรงเรียนไฮโซที่ขึ้นชื่อของตี้จิง ตั้งอยู่ในเขตเมืองเก่า
รถเบนซ์สีดำหยุดอยู่ปากประตูโรงเรียน มังกรเขียวลงจากรถ สีหน้าค่อยๆ เปลี่ยนเป็นมิตรมากขึ้น เขาสวมชุดลำลอง ราวผู้ปกครองที่ดีที่กำลังมารับส่งบุตรธิดา
“ลุงฮั่วคะ หนูอยู่นี่!”
ทันใดนั้นก็มีเสียงเด็กหญิงไร้เดียงสาดังมาจากไม่ไกล
เด็กผู้หญิงที่ดูเรียบร้อยคนหนึ่งวิ่งเหยาะๆ เข้ามา
ใบหน้ามังกรเขียวเผยรอยยิ้มมีเมตตา ลูบศีรษะของเธอแล้วเอ่ย “สู้เอ๋อ ตั้งใจอ่านหนังสือที่พ่อบุญธรรมซื้อให้ครั้งที่แล้วหรือเปล่า?”
