ดาบพิโรธสวรรค์ – ตอนที่ 16

ตอนที่ 16 ผลไม้วิญญาณ

“ยาม ชายคนนี้ลักขโมยในลานเทียนเซียง เห็นได้ชัดว่าเขาท้าทายอำนาจของท่านหญิง ข้าหวังว่าพวกท่านจะจัดการให้ด้วย!” ชายวัยกลางคนร่างอ้วนกล่าวน้ำเสียงเศร้า แต่ดวงตากลับเปล่งประกาย

ยามที่เป็นหัวหน้าหันไปมองหลินเซวียน เมื่อเห็นว่าพลังของชายชุดดำผู้นี้ไม่ค่อยแข็งแกร่งนัก เขาจึงยิ้มเยาะก่อนจะกล่าว “มานี่ หมอบลง!”

หลังจากนั้น เขาหันไปมองชายวัยกลางคนพร้อมขยิบตาให้ ขณะเดียวกันชายอ้วนวัยกลางคนก็เผยรอยยิ้มตรงมุมปาก ยามทั้งสี่ของตลาดเทียนเซียงได้เดินไปหาหลินเซวียนพร้อมดาบยาวในมือ

“โอ้ ดูเหมือนชายคนนี้จะสร้างปัญหาในตลาดเทียนเซียงสินะ ช่างโชคร้ายนัก!”

“ข้าว่าเขาคงเป็นพวกหน้าใหม่ เลยยังไม่ทราบถึงความน่ากลัวของตลาดเทียนเซียง…”

หลินเซวียนมองไปยังยามที่เดินเข้าพร้อมแอบโคจรพลังวิญญาณ เขาไม่คาดคิดว่าจะตนจะต้องเจอปัญหาแบบนี้

ขณะที่หลินเซวียนกำลังจะโจมตี เสียงของเซียนสุราได้ดังขึ้นในจิตใต้สำนึกของเขา “เจ้าหนู เจ้ายังเด็กเกินไปที่จะวู่วาม?”

หลินเซวียนตอบกลับโดยพลัน “พวกเขาเป็นคนรังแกข้าก่อน เป็นท่านจะวู่วามหรือเปล่า!”

เซียนสุรายิ้มอย่างลึกลับก่อนจะกล่าว “ข้าจัดการเอง!”

ทันใดนั้นหลินเซวียนรู้สึกว่ามีลมกรรโชกเบา ๆ ลอยไปทางชายอ้วนวัยกลางคน

ผ่านไปชั่วครู่ ชายอ้วนวัยกลางคนรู้สึกกระวนกระวายใจและหัวเราะออกมาอย่างดุเดือด

“ฮ่า ฮ่า พี่เปา ครั้งนี้นับว่าเรียบง่ายอย่างมาก ชายชุดดำผู้นี้เป็นเหยื่อที่ไร้เดียงสา สิ่งของในตัวเขา พวกเราจะแบ่งกันอย่างเท่าเทียม จากนั้นข้าจะไปหาลูกแกะมาให้อีก เวลานั้นข้าจะเรียกหาท่านใหม่นะ!”

ขณะกล่าว ชายอ้วนวัยกลางคนได้ดึงยามที่เรียกว่าพี่เปาไว้

ผู้คนรอบด้านเข้าใจทันทีว่าเกิดอะไรขึ้น จากนั้นสายตาไม่พอใจได้หันไปมองยามของเทียนเซียงทันที

ใบหน้าของยามที่ถูกเรียกว่าพี่เปาตกใจจนซีดเผือด เขารีบสะบัดมือออกไปโดยพลัน

เพี๊ยะ!

ชายอ้วนวัยกลางคนถูกตบจนล้มกลิ้งไปสามตลบจนใบหน้าเขาบวมแดง จากการตบหน้าครั้งนี้ เป็นผลให้ชายวัยกลางคนได้สติกลับมา

“พี่เปา พี่เปา ท่านตีข้าทำไม!?” ชายวัยกลางคนรู้สึกฉงนใจ

“ไสหัวไป ข้าไม่รู้จักเจ้า! ออกไปเดียวนี้!” ยามเปาไม่อาจทำอะไรได้นอกจากรีบตัดความสัมพันธ์

เหตุการณ์ดังกล่าวได้มีคนไปแจ้งนายหญิงแห่งตลาดเทียนเซียง จากนั้นไม่นานสตรีที่มีใบหน้างดงามสวมชุดกระโปรงชมพูค่อย ๆ เดินตรงมา

นางส่งคนไปจับตัวยามเปาก่อนจะขอโทษผู้คนรอบด้านว่ามันจะไม่เกิดสิ่งนี้อีก และสุดท้ายนางได้เดินไปหาหลินเซวียนพร้อมกล่าว “ครั้งนี้ข้าต้องขอโทษอย่างแท้จริงที่ตลาดเทียนเซียงได้กระทำลงไป ข้าหวังว่าท่านจะให้อภัย“

“เพื่อชดใช้ให้ท่าน พวกเราจะขายสิ่งของในตลาดเทียนเซียงให้ถูกกว่าราคาปกติสามในสิบส่วน” สตรีชุดชมพูกล่าว

หลินเซวียนรีบเอ่ยขึ้น “ตลาดของท่านน่านับถือนัก ข้าไม่สนใจเรื่องก่อนหน้านี้หรอก ตอนนี้ข้าสงสัยว่ามีร้านใดขายผลร้อยปีบ้าง?”

“นายท่านเชิญทางนี้” สตรีชุดชมพูเผยรอยยิ้มงดงามราวกับบุปผาแรกแย้ม นางเดินอย่างยั่วยวนขณะพาหลินเซวียนไปยังร้านค้าร้านหนึ่ง

“นี่คือผลไฟร้อยปี มันมีคุณสมบัติทางไฟที่แข็งแกร่ง เหมาะสมกับผู้ฝึกยุทธ์ธาตุไฟอย่างยิ่ง ราคาของมันคือหนึ่งพันหินวิญญาณ นี่คือผลเยือกแข็ง พลังของเจ้าแห่งความเย็น…”

สตรีตรงหน้าแนะนำผลไม้ไปเจ็ดชนิด ทุกชนิดมีอายุเกินร้อยปีและราคาสูง

“ข้าไม่ทราบว่านายท่านสนใจผลใด?” สตรีชุดชมพูเอ่ยถามพร้อมรอยยิ้ม

ดวงตาหลินเซวียนเปล่งประกายเมื่อคำนวณราคาในใจ เมื่อราคาของมันคือหนึ่งพัน หากมีส่วนลดสามในสิบส่วน มันก็จะมีราคาเป็นเจ็ดร้อยหินวิญญาณ เขาไม่ทราบว่าสุราวิญญาณสามขวดของตนมีราคาเท่าไหร่ แต่มันคงไม่น้อยกว่าผลเหล่านี้

“ข้าต้องการทั้งสามผล” หลินเซวียนชี้นิ้วออกไปพร้อมกล่าวเสียงต่ำ

เขาเลือกผลไฟ ผลเยือกแข็ง และผลสายฟ้า ผลไม้ทั้งสามมีราคาหนึ่งพันหินวิญญาณ ดังนั้นเมื่อรวมกันก็เป็นสามพันหินวิญญาณ นี่ไม่ใช่จำนวนที่น้อย

“ที่นี่รับซื้อสุราวิญญาณหรือเปล่า?” หลินเซวียนเอ่ยขึ้น

“สุราวิญญาณ?” สตรีชุดชมพูกล่าวขึ้นอย่างประหลาดใจ “ไม่ทราบว่านายท่านต้องการขายสุราวิญญาณระดับขั้นอะไร? อืม… หากไม่ทราบ นายท่านจงตามข้ามา ข้าจะไปถามผู้ประเมินราคาเอง”

สตรีชุดชมพูพาหลินเซวียนไปยังห้องรับรองอันหรูหราก่อนจะเดินจากไป ไม่นาน นางได้พาชายชราผมขาวคนหนึ่งมาด้วย

“นี่คืออาจารย์หยวน ผู้ประเมินราคาของตลาดเทียนเซียง ผู้อาวุโส สุภาพบุรุษท่านนี้ต้องการจะขายสุรากับทางเรา” สตรีชุดชมพูกล่าว

ชายชราผมขาวมีรอยเหี่ยวย่นบนใบหน้าที่ดูแหบแห้ง แต่ดวงตาของเขากลับกระจ่างใสราวกับดวงดาว

หลินเซวียนยิ้มก่อนจะยื่นขวดสีขาวในมือให้ จากนั้นได้เอนหลังลงบนเก้าอี้

ชายชราคว้าขวดสีขาวขึ้นและเปิดมันอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นกลิ่นหอมสดชื่นก็ลอยคลุ้งออกมา

ดวงตาของชายชราเปิดกว้างก่อนจะนั่งลงเพื่อตรวจดูอย่างถี่ถ้วน แม้แต่สตรีชุดชมพูเองก็มองหลินเซวียนอย่างประหลาดใจเล็กน้อย

นางคือคนที่รับผิดชอบในด้านการสมุนไพรและยาทั้งหมด และนางมักจะไม่ค่อยมีสุราหายากเท่าไหร่นัก ดังนั้นเมื่อกลิ่นอันหอมหวนนี้พุ่งออกมาจากขวด มันจึงทำให้นางอดไม่ได้ที่จะมองหลินเซวียน มันนับว่าเป็นครั้งแรกที่มีสิ่งนี้เข้ามาในตลาด

ในฐานะผู้จัดการตลาด นางจึงคิดอยากจะมีความสัมพันธ์ที่ดีกับหลินเซวียน และให้เขากลายเป็นลูกค้าประจำของตลาดนี้

ขณะเดียวกัน ชายชราได้ตรวจสอบเสร็จเรียบร้อย ดวงตาของเขาเผยถึงความตื่นเต้นเมื่อทราบถึงระดับของสุรา

“มันคือสุราวิญญาณระดับสอง” เสียงของชายชราแหบแห้งราวกับกระหายสิ่งตรงหน้า “และยังเป็นสุราวิญญาณระดับสองที่ดีที่สุด!”

หลินเซวียนรู้สึกดีใจเมื่อได้ยิน เขาพอจะเดาได้ว่าสุราขวดนี้น่าจะมีราคาแพงหลังจากเห็นท่าทีชายชรา

ทันใดนั้นชายชราได้เอ่ยขึ้น “ข้าไม่ทราบว่านายท่านอยากจะขายมันหรือไม่?”

“พวกท่านจะให้ราคาเท่าไหร่งั้นหรือ?” หลินเซวียนถามกลับ

“ราคาเบื้องต้นอย่างน้อยคือหนึ่งพันหินวิญญาณ แน่นอนว่ามันจะสูงกว่านี้หากนำไปประมูล”

‘หนึ่งพันหินวิญญาณ!!’ หลินเซวียนรู้สึกประหลาดใจทันที เขาทราบว่าสุรานี้ทำมาจากอะไรบ้าง มันทำมาจากหญ้าและผลไม้ที่หาได้ตามป่าเท่านั้น เขาไม่คาดคิดว่าจะมีราคาถึงเพียงนี้

‘ดูเหมือนตาลุงขี้เมาของเราจะไม่ธรรมดาจริง ๆ เช่นนั้นในอนาคตคงไม่มีปัญหาเรื่องวิชาดาบแน่นอน!’ หลินเซวียนนึกพลางดีใจ

“ข้ายังมีอีกขวด ท่านสามารถแลกทั้งสองขวดนี้เพื่อผลร้อยปีทั้งสามได้หรือไม่?” หลินเซวียนถามอย่างนุ่มนวล

ผลร้อยปีทั้งสามราคาสามพันหินวิญญาณ หลังจากลดราคาแล้วจะเหลือสองพันหนึ่งร้อยหินวิญญาณ ราคามันจึงไม่ห่างกันมากนัก

“แล้วนายท่านยังมีอีกหรือไม่?” ชายชราชะงัก

“ไม่ พวกท่านน่าจะทราบว่าของแบบนี้มีค่าแค่ไหน สองขวดคือทั้งหมดของข้าแล้ว” หลินเซวียนกล่าวขณะเก็บไว้ที่ตนอีกขวด อันที่จริงเขายังมีเหลือในน้ำเต้าสีม่วงอีกมาก

อย่างไรก็ตาม เขาเองก็ไม่กล้าเผยมันออกมาทั้งหมดต่อหน้าชายชราคนนี้ เพราะเขาเองก็พอจะรู้จักความโลภและความน่ากลัวของมนุษย์