เยี่ยนจ้าวเกอพุ่งมาถึงเบื้องหน้าข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวด้วยความรวดเร็วดุจสายฟ้าแลบ ผลักเตากลืนดินในมือไปทางแสงสายฟ้าสีเขียว
หลินโจวตวาด “เยี่ยน! จ้าว! เกอ!”
ระหว่างที่ส่งเสียงตวาด หลินโจวพลันเอื้อมมืดกระชากที่ปิดตาข้างซ้ายของตนเองออก
ตาซ้ายที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอทำให้บอดบนที่ราบหิมะแดนเหนือพลันลืมขึ้น
ด้านในเบ้าตาเป็นสีดำ มองไม่เห็นลูกตา ไม่มีประกายแสง มีเพียงแต่ความมืดมืด
เส้นแสงรอบๆ เมื่อกระทบกับดวงตาข้างซ้ายของหลินโจว ก็หายไปทันทีเหมือนถูกกลืนกิน
ประดุจราตรีแรกเริ่มที่เงียบสงัดที่สุด
เยี่ยนจ้าวเกอรู้สึกเหมือนตนเองตกอยู่ในความมืดไร้สิ้นสุด ไร้เสียง ไร้แสง ไม่รู้สึกถึงความว่างเปล่า ไม่รู้สึกถึงการไหลของเวลา มีเพียงความน่ากลัวไร้ขอบเขต และกลิ่นอายของการทำลายล้าง
เตากลืนดินสั่นไหว ใช้แรงดูดแปลกประหลาดกลืนกินความมืดนี้
ความมืดสลายไป ประกายแสงสว่างขึ้น เป็นแสงสายฟ้าสีเงินไร้ที่สิ้นสุด ซึ่งกำลังเคลื่อนไหวและแผดคำราม!
เยี่ยนจ้าวเกอเลิกคิ้ว ‘มิน่าล่ะ ที่แท้เป็นหนึ่งในสายฟ้าเซียนทั้งเก้าที่ได้รับการขนานนามเคียงคู่สายฟ้าชั่วพริบตา สายฟ้าอนธการ’
สายฟ้าอนธการเปลี่ยนแปลงโลกให้กลายเป็นความมืดแรกเริ่ม บดบังภาพและเสียง เข้าสู่ราตรีนิรันดร์
จนกระทั่งสายฟ้าอนธการส่งเสียงดังขึ้น ก่อเกิดสายฟ้าที่บริสุทธ์ที่สุดในยุคแรกเริ่ม ทำลายความมืดมิด ประกายสายฟ้ากระจายไปทั่ว ฉีกกระชากโลกทั้งใบ!
สายฟ้ากระจัดกระจายทั่ว พาความมืดเข้าครอบคลุมทุกหนแห่ง รวมถึงควบคุมความสามารถในการรับรู้ เช่น การได้ยิน การสัมผัส การมองเห็นเป้าหมาย ทำให้เหมือนอยู่ในสภาพหลับลึก
หลินโจวแค่นหัวเราะเสียงหนึ่ง ในเบ้าตาข้างซ้ายมีเลือดสดๆ ไหลออกมา
แสงสีเงินยวงสายหนึ่งพุ่งออกจากในตาข้างซ้ายของเขา ก่อนจะหมุนวนอยู่เหนือศีรษะ เป็นกระบี่แสงที่เกิดจากสายฟ้าสีเงินยวงเล่มหนึ่ง
เมื่อถูกหลินโจวขวางไว้ เยี่ยนจ้าวเกอก็หยุดเคลื่อนไหวลงครู่หนึ่ง ทำให้จ้าวปีศาจอัคคีด้านหลังไล่ตามมาแล้ว!
มันในตอนนี้ชูแขนทั้งแปดข้างขึ้นพร้อมกัน แทงหอกเพลิงที่เต็มไปด้วยกลิ่นอายทำลายล้างใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!
เยี่ยนจ้าวเกอสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลง เขาเบิกตากว้างและตวาดดัง ก่อนจะเปิดถุงย่อส่วนใบที่สองขึ้น
เสาสองต้นลอยออกมาจากในถุงย่อส่วน แล้วขยายใหญ่จนมีขนาดยักษ์ใหญ่ในชั่วพริบตา
ในเสาน้ำแข็งต้นหนึ่งมีซากมังกรถูกแช่แข็งอาไว้ ส่วนเสาหินอีกต้นหนึ่งมีแสงสว่างเรืองรอง งดงามเกินบรรยาย
เยี่ยนจ้าวเกอควบคุมเสาระเบียงวังเทพ ปลดปล่อยผนึกของเสาน้ำแข็งทันที
ซากมังกรแท้ที่ถูกแช่แข็งอยู่ในเสาน้ำแข็ง ถึงแม้จะไร้ชีวิต แต่คุณสมบัติวิญญาณยังไม่สลายไป มันเคลื่อนไหวขึ้นมาทันที
จ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นแทงหอกเข้ามา ลมปราณทำลายล้างอันร้อนเร่าพลันกระตุ้นซากมังกรน้ำแข็งตัวนี้
ฉับพลันที่เสาน้ำแข็งสั่นไหว ก็เกิดปฏิกิริยาตอบโต้โดยอัตโนมัติ พลังมังกรกระจายออกมาจากภายใน มังกรน้ำแข็งที่ถูกแช่แข็งไว้ด้านในคล้ายกับมีชีวิตขึ้น
น้ำแข็งกับไฟปะทะใส่กัน การโจมตีของจ้าวปีศาจอัคคีตัวนั้นถูกขวางไว้ ส่วนเสาน้ำแข็งถูกกระแทกกระเด็นไปด้านหลัง
กระนั้นเยี่ยนจ้าวเกอกลับฉวยโอกาสนี้ ควบคุมเสาระเบียงวังเทพฟาดใส่จ้าวปีศาจอัคคีอย่างดุดัน!
สัญลักษณ์มากมายสว่างขึ้น ผสมสานกันกลางอากาศ กลายเป็นประกายแสงนับไม่ถ้วน ทำให้เสาระเบียงวังเทพขยายใหญ่ขึ้นมาก
ท่ามกลางเสียงระเบิดดังสนั่น จ้าวปีศาจอัคคีสี่ขาแปดแขนถูกกระแทกจนมึนงง กระเด็นออกไปด้านหลัง
เสาระเบียงวังเทพถูกชนลอยไปด้านหลังเช่นกัน เยี่ยนจ้าวเกอเอื้อมมือไปประคองมันไว้อีกครั้ง จากนั้นก็กดลง ผนึกซากมังกรน้ำแข็งที่กำลังจะขยับก่อนหน้านี้
พอถูกจ้าวปีศาจอัคคีโจมตีใส่ ซากมังกรน้ำแข็งก็สงบลงชั่วคราว พอดีกับที่ถูกเยี่ยนจ้าวเกอผนึกไว้ใหม่โดยเสาระเบียงวังเทพ
เยี่ยนจ้าวเกอเปิดถุงย่อส่วน เก็บเสาระเบียงวังเทพที่สะกดและกักเก็บซากมังกรกลับไปอีกครั้ง
แต่วิกฤติการณ์ที่ร้ายแรงกว่าได้มาถึงตรงหน้าแล้ว
น้ำวนที่ลอยขึ้นมาจากเหวลึกขยายตัวอย่างต่อเนื่อง กลืนกินบริเวณรอบๆ ขอบของมันไล่เข้ามาใกล้กับเยี่ยจ้าวเกอแล้ว
จ้าวปีศาจอัคคีที่ถูกเสาระเบียงวังเทพกระแทกจนถอยหลังไป มันส่งเสียงคำรามด้วยความตกใจระคนหวาดกลัว เพราะถูกน้ำวนดูดไปแล้วครึ่งตัว
น้ำวนม้วนตัวออกไปด้านนอกอย่างไม่หยุดยัง กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างที่ขวางหน้ามัน เยี่ยนจ้าวเกอที่อยู่ห่างจากมันไม่กี่ก้าวเท่านั้น!
หลินโจวยืนอยู่ในข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียว ใช้มือข้างหนึ่งปิดตาซ้ายที่กำลังมีเลือดไหล ส่วนมืออีกข้างหนึ่งใช้นิ้วชี้และนิ้วกลางจิ้มใส่เยี่ยนจ้าวเกอเหมือนกระบี่
กระบี่สายฟ้าอนธการที่ลอยวนอยู่เหนือศีรษะเขา พลันพุ่งไปหาเยี่ยนจ้าวเกอ!
ถึงแม้น้ำวนที่น่ากลัวนั้นจะอยู่ใกล้ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวมาก แต่หลินโจวกลับกัดฟันกรอดไม่ยอมถอย ตาขวาจ้องเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง
“เยี่ยนจ้าวเกอ วันนี้ถ้าเจ้าไม่ตาย ก็เป็นข้าที่ตาย” หลินโจวใบหน้าขาวซีด แต่ว่าสีหน้ากลับดุดันยิ่ง “ครั้งนี้ถ้าเจ้ารอดจากทะเลตะวันออกได้ ข้าจะดื่มน้ำทะเลที่นี่ให้แห้งเหือดเอง!”
สายฟ้าสีเงินยวงประหลาดจากกระบี่สายฟ้าอนธการ พลันกลายเป็นความมืดมิดปกคลุมท้องฟ้า ต้องการจะกลืนกินเยี่ยนจ้าวเกอ
มีข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวขวางทาง มีสายฟ้าอนธารโจมตี หลินโจวใช้พลังทั้งหมด เพราะต้องการให้เยี่ยนจ้าวเกอเข้าไปในน้ำวนน่ากลัวที่กลืนกินทุกสิ่งทุกอย่างเบื้องหน้า
จ้าวปีศาจอัคคีที่ตอนนี้อยู่ในน้ำวนครึ่งตัวก็แผดเสียงคำรามขึ้น หอกเพลิงปรากฏขึ้นในมือข้างหนึ่ง ก่อนจะขว้างใส่เยี่ยนจ้าวเกอ!
การโจมตีครั้งสุดท้ายของมัน คิดพาเยี่ยนจ้าวเกอตายไปด้วยกัน!
เยี่ยนจ้าวเกอหมุนตัวยื่นเตากลืนดินไปหาหอกเพลิง หยุดพลังทำลายล้างอันน่ากลัวนี้
ขณะเดียวกัน เขาก็สะบัดแขนเสื้อข้างขวา ฝ่ามือปรากฏกระบอกไม้สีเขียวขี้ม้าสามท่อนขึ้น
เขาชักกระบอกไม้ไผ่ออกมา ประกายแสงสาดส่องไปทั่วบริเวณ ฟาดใส่สายฟ้าอนธการที่พุ่งเข้ามา!
ความมืดถอยร่นออกไป แสงสีเงินแตกกระจาย
ชายหนุ่มฟาดกระบี่สายฟ้าอนธการกระเด็นกลับไปแล้ว
หลินโจวแค่นเสียงหัวเราะ เลือดไหลที่มุมปาก แต่เขาก็ยังคงยืนนิ่ง รักษาข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวให้ขวางเยี่ยนจ้าวเกอที่ฉวยโอกาสพุ่งเข้ามา
ขณะนั้น น้ำวนที่น่าสะพรึงได้สัมผัสกับร่างกายของเยี่ยนจ้วเกอแล้ว!
แต่ด้านหน้าเยี่ยนจ้าวเกอยังคงมีกำแพงสายฟ้าสีเขียวขวางทางหนีเอาไว้!
ขอบน้ำวนเข้าใกล้สายฟ้าสีเขียวแล้วเช่นกัน
ศิษย์พี่ลั่วผู้นั้นร้องขึ้น “พวกเราถอยกันเถอะ!”
หลินโจวคำราม “รออีกเดี๋ยว!”
ศิษย์พี่จางที่อยู่ข้างศิษย์พี่ลั่วร้องขึ้นเช่นกัน “รอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว!”
คำพูดนี้ทำให้หลินโจวโมโห “ข้าบอกให้รอ…ก่อน…ท่านทำอะไร!”
จอมยุทธ์ตำหนักอัสนีสวรรค์งงเป็นไก่ตาแตก
ที่เบื้องหน้าพวกเขา สองมือของศิษย์พี่จางกลายเป็นกรงเล็บ จับต้นคอและศีรษะของศิษย์พี่ลั่วไว้ จากนั้นก็ออกแรงบิด!
ศิษย์พี่ลั่วส่งเสียงร้องอย่างสิ้นหวัง เคลื่อนไหวปราณจิตราอัสนีทั่วทั้งร่างอย่างบ้าคลั่ง
แต่ว่าศิษย์พี่จางก็เคลื่อนไหวปราณจิตราทั่วร่างเช่นกัน ก่อตัวกลายเป็นพายุสีดำอันน่ากลัว ในพายุมีแสงสีม่วงสว่างขึ้นด้วย
เสือดำดุร้ายตัวหนึ่งปรากฏขึ้นด้านหลังศิษย์พี่ลั่ว ส่งเสียงคำรามสะท้านฟ้า เขาบิดต้นคอของศิษย์ร่วมสำนักแซ่ลั่ว ก่อนจะร่างของอีกฝ่ายเป็นสองส่วน
หลินโจวอ้าปากตาค้าง “เคล็ดวิชาเทพวายุนิมิตทมิฬ? กรงเล็บเทพภูติพยัคฆ์?!”
‘ศิษย์พี่จาง’ ผู้นั้นหัวเราะฮ่าๆ ยังคงมีสภาพผอมแห้งปราดเปรียวเช่นเดิม “ข้าคือท่านหู่ของพวกเจ้า!”
ระหว่างที่หัวเราะอยู่นั้น เขาก็ไม่ได้หยุดเคลื่อนไหว อีกทั้งลงมืออย่างต่อเนื่อง หักธงที่ศิษย์พี่ลั่วประคองไว้ในตอนแรกทิ้ง!
ข่ายอาคมสายฟ้าเมฆาเขียวเทพเริ่มพังทลายลงทันที!
เยี่ยนจ้าวเกอนั่งบนตัวพ่านพ่าน พุ่งออกไปเบื้องหน้า มองหลินโจวอย่างเย็นชา
“ดื่มน้ำทะเลตะวันออกให้แห้งเหือดหรือ เจ้าเริ่มดื่มได้เลย”
