ตำนานศิษย์พี่เจ้าปฐพี – ตอนที่ 394 จุดจบของหลินโจว

แนวเขาก้นทะเลสั่นไหว ก้อนหินแตกกระจาย ไฟใต้พิภพพวยพุ่ง ดูเหมือนดั่งวันสิ้นโลก

เยี่ยนจ้าวเกอยืนอยู่ในทะเล ตบฝ่ามือลงคล้ายกับฟ้าทลาย

น้ำวนที่อยู่ในน้ำทะเลรอบๆ สงบลง ถูกหยุดไว้ไม่ให้เคลื่อนไหวโดยสิ้นเชิง

กระแสน้ำไม่ได้จับตัวกันเป็นน้ำแข็ง แต่ว่ากลับเป็นเหมือนของแข็งอย่างไรอย่างนั้น ยากจะก่อให้เกิดคลื่นน้ำขึ้นได้

ชายหนุ่มฟาดฝ่ามือลงบนร่างกายที่บาดเจ็บหนักและมีเลือดรินไหลของหลินโจว พลันมีละอองเลือดกระจายออกมา แหลกสลายลงโดยสิ้นเชิง

เบ้าตาข้างซ้ายที่สูญเสียแสงสว่างไปแล้วของหลินโจวมีเลือดพุ่งออกมา

เขาดิ้นรน ทว่าดวงตาข้างขวายังคงมองเยี่ยนจ้าวเกออย่างโมโห แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้นและไม่พอใจ

เยี่ยนจ้าวเกอมองหลินโจวอย่างเรียบเฉย กล่าวเรียบๆ ว่า “ว่าอย่างไร กำลังคิดอยู่ว่าถ้าหากมีชีวิตอีกครั้งหนึ่งจะทำอะไรใช่หรือไม่”

ม่านตาข้างขวาของหลินโจวพลันหดลง จับจ้องเยี่ยนจ้าวเกอเขม็ง!

ครั้นเห็นสีหน้าของเขา เยี่ยนจ้าวเกอก็พยักหน้า “ตอนแรกข้ายังไม่แน่ใจเท่าไรนัก เพียงแต่แยกแยะตามข้อบ่งชี้ต่างๆ รู้สึกเหมือนเจ้าจะมีชีวิตขึ้นอีกครั้ง ตอนนี้ดูจากสีหน้าเจ้า น่าจะเป็นเช่นนั้นจริงๆ”

การมองเห็นของหลินโจวค่อยๆ พร่าเลือน แต่สติกลับกระจ่างชัดเป็นพิเศษ คล้ายกับชั่วขณะนี้เป็นเหมือนแสงตะเกียงก่อนจะมอดดับของเขา “เจ้าไม่เหมือนข้าจริงๆ แต่ก็ไม่เหมือนผู้อื่นเช่นกัน!”

เยี่ยนจ้าวเกอมองหลินโจว ก่อนจะส่ายหน้า “ไม่รู้ว่าเมื่อชาติก่อนเจ้ามีชีวิตจนถึงเมื่อใด เคยเจอการบุกรุกของปีศาจอัคคีเช่นครั้งนี้หรือไม่”

“หากเจ้าเคยเจอ ก็ย่อมรู้เรื่องปีศาจอัคคีลอบโจมตีเมืองทะเลมรกต และเรื่องที่ปีศาจอัคคีกระตุ้นแกนไฟใต้ดินที่ทะเลชั้นนอกของทะเลตะวันออก หากหาวิธีบอกคนในมหาอำนาจแปดพิภพ การรับมือการรุกรานของปีศาจอัคคีในครั้งนี้ล้วนง่ายดายขึ้น”

“ตัวเจ้าจะได้รับชื่อเสียงและการสรรเสริญมากมาย ไม่เพียงแต่ตำหนักอัสนีสวรรค์จะมอบรางวัลให้เจ้าเท่านั้น ผู้คนจะซาบซึ้งในคุณงามความดีของเจ้า”

ชายหนุ่มกล่าวเรียบๆ “ทะเลสาบปิดนภาในครั้งนั้น เจ้าทำได้ดีมากมิใช่หรือ”

ถึงแม้คนนอกจะรู้ว่า ตำหนักอัสนีสวรรค์ค้นพบหมากลับของบึงน้ำไร้ขอบเขตก่อนการเปลี่ยนแปลงของทะเลสาบปิดนภา อันเป็นความดีความชอบของหลินเทียนเฟิง บิดาของหลินโจว

แต่เยี่ยนจ้าวเกอเดาว่า หลินเทียนเฟิงน่าจะอาศัยความสามารถของหลินโจวมากกว่า

“ถึงแม้การแทรกซึมของบึงน้ำไร้ขอบเขตจะรุนแรงยิ่งนัก ทำให้เบาะแสรั่วไหล ผลลัพธ์จึงไม่ได้ดีดังคาด แต่ความจริงแล้ววิธีการไม่ได้ผิดพลาดตรงไหน ที่เจ้าเอาชนะเยี่ยนส่านได้ และได้รับการแต่งตั้งให้เป็นอันดับหนึ่งในบรรดาคนรุ่นเยาว์แห่งตำหนักอัสนีสวรรค์ ก็เป็นเพราะเรื่องนั้นกระมัง ไม่ใช่เพราะเจ้ามีพลังฝึกปรือเหนือกว่าเยี่ยนส่าน”

เพราะสามารถเข้าร่วมเหตุการณ์ใหญ่ของใต้หล้าได้ จึงไม่ใช่คนรุ่นหลังธรรมดาทั่วไปอีก แต่นับเป็นอัจฉริยะในหมู่คนรุ่นเยาว์

หลินโจวแค่นหัวเราะ กล่าวว่า “มิต้องพูดถึงทะเลสาบปิดนภา หากจะให้พูดตรงๆ เจ้าสมควรตายที่ทะเลสาบปิดนภาแล้ว!”

สงครามที่ทะเลสาบปิดนภา เนื่องจากข่าวสารรั่วไหล บึงน้ำไร้ขอบเขตซ้อนแผนได้สำเร็จ แต่สุดท้ายก็ถูกเยี่ยนจ้าวเกอที่เป็นปรมาจารย์ในตอนนั้นทำลายแกนกลางค่ายกลแดนปีศาจทิ้ง

ในการต่อสู้ครั้งนั้น นับเป็นเวทีที่เยี่ยนเจ้าเกอโด่งดังขึ้นมาบนมหาอำนาจแปดพิภพ ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา ทุกคนล้วนรู้จักเขา

สำหรับที่หลินโจวพูดถึงเรื่องที่ตนควรจะตายที่ทะเลสาบปิดนภา เยี่ยนจ้าวเกอยิ้มอย่างไม่ใส่ใจ

หลินโจวโมโหมากขึ้น “ข้าตั้งใจวางแผนแล้วอย่างไร ท่านพ่อของข้าไม่ได้ตายด้วยมือปีศาจจากนพยมโลก แต่กลับตายที่เขากว่างเฉิงของเจ้า!”

เยี่ยนจ้าวเกอพลันเข้าใจ “ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา จิตใจเจ้าก็เลยเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิงอย่างนั้นสิ?”

เขากล่าวอย่างเรียบเฉย “ถึงแม้พลังฝึกปรือจะสูงขึ้นอย่างต่อเนื่อง ได้รับของล้ำค่าโดยบังเอิญหลายครั้ง อีกทั้งยังได้สายฟ้าอนธาการมาครอบครอง แต่เจ้าเริ่มหมดความมั่นใจ”

ชายหนุ่มส่ายศีรษะ รู้สึกหมดคำพูดอยู่บ้าง

การกลับตาลปัตรอย่างต่อเนื่องในสงครามกว่างเฉิง ทำให้หลินเทียนเฟิงผู้เป็นบิดาตายที่เขากว่างเฉิง และทำให้ประตูที่เป็นเงามืดในใจของหลินโจวเปิดออก เมล็ดพันธุ์ความบ้าคลั่งเริ่มเจริญเติบโต

บนที่ราบหิมะแดนเหนือ ในการแย่งชิงร่องรอยที่อยู่ของจอมศักดิ์สิทธิ์มังกรน้ำแข็ง เขาพ่ายแพ้เพราะเยี่ยนจ้าวเกออีกครั้ง เสียธนูนภาอลหม่านของบิดา กระทั่งตนยังตาบอดข้างหนึ่ง ขีดจำกัดในจิตใจของเขาถูกทำลายโดยสิ้นเชิง

ตอนแรกแน่ใจว่าตนเป็นตัวละครหลักแห่งยุค แต่หลังจากล้มเหลวติดต่อกัน ก็เริ่มเกิดคำถามในใจ

ดูท่าหลังจากที่ตนอาศัยการเกิดใหม่ ได้เปรียบในการรู้ข้อมูลข่าวสารต่างๆ แต่ความจริงแล้วก็เป็นเพียงการรอคอยตัวละครหลักแห่งยุคตัวจริงโผล่ออกมาเท่านั้น

หลินโจวมองเยี่ยนจ้าวเกอ รู้สึกว่าสติของตนเองกำลังเลือนราง สุดท้ายโชคชะตาก็ไม่เข้าข้างเขาเลย

“มาถึงตอนนี้ พูดไปก็ไร้ความหมาย” เขากล่าวเสียงทุ้มต่ำ

“หากข้ามีโอกาสมีชีวิตอีกครั้ง จะต้องสู้กับเจ้าอีก!

“ชีวิตทั้งสองครั้ง สุดท้ายล้วนมีแต่ความเสียดาย ข้าไม่ยอมรับ!”

เขาใช้แรงเฮือกสุดท้ายมองเยี่ยนจ้าวเกอด้วยความโกรธ “เยี่ยนจ้าวเกอ เจ้าอย่าได้ใจไป เจ้าแค่ใช้ชีวิตมากกว่าข้าหนึ่งหรือสองปีเท่านั้น!”

เยี่ยนจ้าวเกอขมวดคิ้ว มองหลินโจว

หลินโจวหัวเราะฮ่าๆ “ถูกต้อง เจ้าไม่รู้ พวกเจ้าล้วนไม่รู้ ไม่มีใครรู้ทั้งนั้น มีแต่ข้าเท่านั้นที่รู้!

“ไม่รู้ว่าเป็นโชคดีหรือไม่ ที่ทำให้พวกเจ้ามีวันคืนสงบสุขได้อีก!

“เยี่ยนจ้าวเกอ! ข้าจะรอพวกเจ้าอยู่ด้านล่าง!”

ชายหนุ่มมองหลินโจว พลันยิ้มขึ้น “อืม ข้าไม่รู้เลย แต่ว่าข้ายังยืนอยู่ที่นี่ ส่วนเจ้าก็ต้องรู้แล้ว ว่าต่อจากนี้เจ้าจะนอนอยู่ที่นี่ตลอดกาล

“เจ้าบอกว่าเจ้ารู้ แล้วแตกต่างกับไม่รู้อย่างไร”

เสียงหัวเราะของหลินโจวพลันชะงัก คล้ายกับถูกคนบีบคอ เหลือเพียงหางเสียงเท่านั้นที่สั่นเครือ

“เจ้าจะกลับมาได้หรือไม่ ข้าไม่รู้ แต่ว่าตอนนี้ เจ้าไปอย่างสงบเถอะ” เยี่ยนจ้าวเกอกล่าวอย่างเรียบเฉย “เจ้าไม่เห็นหรือว่าหลังจากที่ทะเลสาบปิดนภา เส้นทางของเหตุการณ์ต่างๆ จะมีเจ้าหรือไม่มีเจ้า ความจริงก็ไม่มีข้อแตกต่างใดๆ”

“บางทีโลกใบนี้อาจจะเหลือความเสียดายไว้ให้เจ้า แต่เจ้าไปแล้ว โลกใบนี้ก็ไม่ได้เสียดายอะไรอีก”

เยี่ยนจ้าวเกอฟาดฝ่ามือลง “หากมองจากมุมอื่น ถ้าเจ้าตายลงตอนอยู่ที่ทะเลสาบปิดนภา มีความเป็นไปได้ว่าจะเป็นความสูญเสียสำหรับมหาอำนาจแปดพิภพอยู่หลายส่วน แต่ตัวเจ้าได้เปลี่ยนความสำคัญของตัวเองให้ไร้ค่า”

หลินโจวตายตาไม่หลับ ร่างกายระเบิดเป็นกลุ่มหมอกเลือด!

เงาวิญญาณเลือนรางสายหนึ่งสลายไปดุจม่านควัน

จิตสูญสลาย ไม่มีวันหวนคืน!

ชายหนุ่มยักไหล่ “ครั้งที่สามจะฆ่าผู้อื่นไม่แยกแยะหรือ”

เขายื่นมืออก กระบี่สายฟ้าอนธการที่มีคมสีดำ กอปรด้วยแสงสายฟ้าสีเงินซึ่งลอยอยู่ในทะเล ก็ลอยมาหาเขา

กระบี่สายฟ้าอนธการสั่นไหว คล้ายอยากกลายเป็นความมืด ปฏิเสธการควบคุมของเยี่ยนจ้าวเกอ

เยี่ยนจ้าวเกอยกกระบอกไม้ไผ่สีเขียวขี้ม้าขึ้นด้านบน การสั่นไหวของกระบี่สายฟ้าจึงอนธการค่อยๆ สงบลง

แต่ว่าความมืดที่แผ่กระจายอยู่ขยายตัวมาทางเยี่ยนจ้าวเกอ คิดจะกลืนกินเขา

เขามีสีหน้าเรียบเฉย จุดลมปราณทั่วทั้งร่างเหมือนมีกลุ่มปราณโกลาหลเกิดขึ้นเพื่อดูดซับความมืดนี้ แต่กลับไม่เห็นแสงสายฟ้าสีเงินยวงเบ่งบานออก

ในห้วงสมองของเยี่ยนจ้าวเกอมีสายฟ้าสว่างขึ้น ส่งเสียงคำรามครืนครัน

เนื่องจากมีประสบการณ์ในการหลอมรวมเศษดวงตาราชันสายฟ้า ครั้งนี้เยี่ยนจ้าวเกอจึงหลอมกระบี่สายฟ้าอนธการได้ราบรื่นขึ้นไม่น้อย

‘ของสิ่งนี้เหมือนกับผลึกของสายฟ้าอนาธาร หลังจากหลอมรวมกับเจตจำนงกระบี่แล้ว ก็จะจับตัวกันสมบูรณ์’ เยี่ยนจ้าวเกอดวงตาเป็นประกาย ‘ของสิ่งนี้ไม่เลวทีเดียว อาจจะหลอมสายฟ้าอนธการ หนึ่งในเซียนสายฟ้าเซียนทั้งเก้าได้’