ตำนานเทพยุทธ์ – ตอนที่ 48

หลังจากที่ทั้งสองคนเป่าฮู่และจี้เออร์พากันเดินทางมายังตลอดเมืองหลวงของ

แดนศักดิ์สิทธิ์ เป่าฮู่ก็ได้เห็นว่าในเมือหลวงแห่งนี้มากมายด้วยผู้คนเหล่าผู้คนชั้นสูงชนชั้นสามัญ และทาสรับใช้ต่างถูกแบ่งแยกออกมาอย่างชัดเจน

โดยสิ่งเหล่านี้ผู้ปกครองเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ก็คือเต้าเจิ่งผิงและ

เต้าเหลียงคุนสองพี่น้องต่างแบ่งกันปกครองเขตแดนศักดิ์สิทธิ์ในพื้นที่ของตนเอง โดยมีการควบคุมจากเต้าห่วงเย่อยู่เบื้องหลัง

เพียงวันเวลาผ่านอาการของเต้าห่วงเย่ที่กำเริบหนักกว่าเดิมก็ปรากฏให้เหล่าชนชั้นผู้นำในดินแดนนี้ได้เห็น

การที่เหล่าชาวบ้านในแดนศักดิ์สิทธิ์มองตระกูลเต้าเป็นราชวงศ์ของพวกเขาก็ไม่ผิดเพาะ เต้าเจิ่งผิงคือราชาผู้ปกครองเหล่าชาวบ้านอีกชั้นหนึ่ง

 

ดังนั้นตำแหน่งของเต้าอิงเฉิงและเต้าเหล่ยจึงสำคัญอย่างมาก วันนี้เหล่าผู้คนในตลาดต่างพากันมาตั้งแผงลอยขายของ สินค้าที่วางขายสิ่งต่างๆก็ล้วนแต่เป็นของที่หาได้จากป่า และหินแร่จากเหมือที่หามาอย่างยากลำบาก

เพียงเป่าฮู่เดินผ่านแผงลอยข้างทางที่มีแม่ค้าวัยชราและหลานชายวัยหนุ่มมาตั้งแผงขายหินเก่าๆจำนวนมาก ในสายตาของคนเหล่านี้หินพวกนี้อาจดูไร้ค่าเพราะยังไม่ได้ล้างทำความสะอาดให้ดีนักแต่มันล้วนเป็นหินแร่ที่หามาด้วยน้ำพักน้ำแรงของชายหนุ่มที่นั่งมองสินค้าตนเองอยู่อย่างใจจดจ่อว่าใครหนอจะช่วยซื้อมันไปเสียที

 

เมื่อการเดินผ่านไปไม่นานเต่าตัวเท่าฝ่ามือก็ออกมาปรากฏที่บนหัวของเป่าฮู่ก่อนที่มันจะบอกผ่านห้วงสำนึกของชายหนุ่ม

“เจ้าหนู หินเก่าๆเหล่านั้นคือหินกำเนิดพลังธาตุและดูๆแล้วน่าจะเป็นหินที่สะสมพลังธาตุไม้ของธรรมชาติไว้หนาแน่นหน้าดู แม้ข้าจะไม่อาจตรวจสอบได้อย่างแน่ชัดแต่ว่าเจ้าของสิ่งนั้นอาจมีประโยชน์กับเจ้าก็ว่าได้”

 

เพียงเท่านั้นเป่าฮู่ก็เดินมาส่งจี้เออร์ที่ร้านชุดก่อนที่ตัวมันเองจึงย้อนกลับไปที่แผงลอยขายหินแร่งเหล่านั้น

“นี่น้องชาย หินเหล่านี้เจ้าขายอย่างไร?”

เสียงที่เป็นดั่งเสียงของเทพจากสวรรค์ที่ชายหนุ่มผู้นั้นรอคอย การที่ลูกค้าคนแรกมาถามซื้อหินเหล่านั้น ในใจของชายหนุ่มก็ซึ้งจนพูดไม่ออก

เพาะของเหล่านี้ล้วนแล้วแต่สามารถต่อเติ่มชีวิตของสองยายหลานได้เป็นอย่างดี

“เอ่อ…คุณชายหินพวกนี้มันคือหยกชิ้นดีที่ยังไม่ได้รับการตกแต่งขัดเกลา

ข้าขายให้ท่านหากท่านสนใจ ในราคาพิเศษเลยทีเดียว”

เมื่อเป่าฮู่ได้ฟังก็ถามออกไปถึงราคาของสินค้าเหล่านี้

“บอกมาเถอะท่านยายว่าหินเหล่านี้ราคาเท่าไหร่กัน หากข้าช่วยได้ข้าจะช่วย”

 

คำกล่าวที่อ่อนโยนและสายตาที่เห็นใจในความลำบากของคนชนชั้นต่ำในดินแดนเหล่านี้ เป่าฮู่ได้คิดว่าหากมันมีประโยชน์จริง ตนที่ได้เงินมาจากตระกูลเต้าก็จะขอใช้เงินของพวกมันสนองความต้องการเสียให้สิ้น

เป่าฮู่ได้เห็นท่าทีของแม่ค้าวัยชราตัวมันเองจึงถามออกไปอีกครั้ง

“ท่านยายท่านจะขายให้ข้าสักเท่าไหร่กัน บอกมาเถิดหากข้าไหวข้าจะช่วย?”

 

หลานชายที่เห็นยายแก่คิดคำนวณราคาตัวมันเองที่เห็นความเชื่องช้านั้นก็พลันกล่าวออกไปว่า

“ข้าจะขายในราคา 10 หินลมปราณระดับสูง”

เมื่อได้ฟังคำกล่าวที่เหมือนปล้นกันนี้เป่าฮู่แม้มีเงินมากพอที่จะจ่ายแต่ท่าทีของชายหนุ่มนั้นเหมือนไม่รู้ว่า หินที่ตนเองหามาจะมีค่ามากพอสำหรับหินลมปราณระดับสูงถึง 10 ก้อนเชียวหรือ

“เจ้าหนูหยุดสิ่งที่เจ้ากล่าวซะ”

คำตะวาดของยายแก่ที่พูดออกมา และราคาที่ยายแก่พูดขึ้นตามมาก็คือ 8 หินลมปราณระดับสูง นั่นทำให้เป่าฮู่ยิ้มออกมาและกล่าวว่า

“ท่านยายข้าตกใจเพราะท่าทีของหลานชายท่านเฉยๆ และนี่คือหินลมปราณระดับสูง 10 ก้อน เอาหละของทั้งหมดข้าขอเก็บไปแล้วกัน”

 

ในเวลาที่เป่าฮู่เก็บของที่ตนเองได้ซื้อลงไปในวงแหวนเก็บของ การหย่อนสิ่งของลงในอากาศและทำให้มันหายไป สำหรับชนชั้นต่ำยากนักที่จะได้เห็นเช่นนี้ แม้จะเป็นในแดนศักดิ์สิทธิ์ก็ตาม

“โอ้! พี่ชาย ท่าน ท่านทำแบบนั้นได้อย่างไร ทำของทั้งหมดให้หายไปต่อหน้าต่อตา?”

เพียงสิ่งที่เด็กหนุ่มผู้นั้นตกใจก็ทำให้หลายคนเริ่มหันมาสนใจเป่าฮู่มากยิ่งขึ้น รวมทั้งหญิงสาวที่รอนแรมมานานนับเดือนเพื่อที่พยายามเดินฝ่าฝูงชนเข้ามาในบริเวณที่มีผู้คนพลุกพล่าน

“นั่นมัน?”

หญิงสาวนางนั้นเห็นกลุ่มคนที่มองดูชายหนุ่มวัย 18 ปี จากด้านหลัง นางมองดูแล้วไม่อาจจะผิดไปได้นางจดจำรูปลักษณ์ของชายที่นางใฝ่หามาตลอด ชายที่ทะยานร่างขึ้นไปบนเวทีประลอง

หากไม่มีเต้าอิงเฉิงเจ้าคนทรยศนั่น ก็คงต้องเป็นชายที่มีนามว่า เป่าฮู่ คนที่นางตามหาและเมื่อเดินทางมาเยือนยังแดนศักดิ์สิทธิ์นางก็จะขอมาเห็นกับตาว่า เจ้าคนสารเลวที่ทำให้นางถูกเนรเทศนั้นอยู่กินอย่างไร

“คุณชายเป่า?”

เป็นเสียงที่ทำให้เป่าฮู่ตกใจเพราะไม่เคยเตรียมใจว่า จะมีคนรู้จักร้องทักนามเดิมของเขาและก็หันไปโดยธรรมชาติที่ติดตัวมา ด้วยนั่นมันคือชื่อของตัวมันเอง

แต่สิ่งที่เป่าฮู่เห็นและสิ่งที่หย่วนซิวหยูได้เห็น ภาพที่นางได้เห็นไม่ใช่บุรุษคนเดิมคนนั้น

แต่สำหรับเป่าฮู่กลับตกใจที่นางผู้นี้เดินทางมาได้เช่นไร หรือ เต้าอิงเฉิงส่งคนไปรับนางมา จากตระกูลหย่วน

เมื่อเป่าฮู่หันมาก็นึกขึ้นได้และทำทีเป็นเขินอายจากเหตุการณ์ก่อนหน้า และม้วนตัวจากไปยังทิศทางที่จี้เออร์อยู่

แต่ที่สังสัยกลับยังเป็นหย่วนซิวหยูที่มาปรากฏตรงหน้าของเขาและร้องทักเขาจากด้านหลังจนทำให้ตัวเป่าฮู่เกือบพลาดท่าเสียแล้ว

 

หากเพียงแต่ในขณะที่เป่าฮู่กำลังจะจากไป หย่วนซิวหยูกลับพยายามมองตามและมองจนแน่นใจว่าใช่ แต่นางจดจำกลิ่นเสื้อผ้าที่เขาใส่ได้เพราะมันเป็นกลิ่นเดียวกัน

คนเราปิดบังรูปโฉมได้แต่กลิ่นตัวของแต่ละคนความเหม็นและหอมมันต่างกัน ดังนั้นนางจึงไม่ยอมลดละความสนใจติดตามเป่าฮู่ไปจนถึงร้านเสื้อผ้าที่จี้เออร์ยืนรออยู่

เพียงได้เห็นจี้เออร์ร้องทัก หย่วนซิวหยูจึงหยดการติดตามเป่าอู่ลงทันที

“พี่ชาย ท่านไปไหนมา ทิ้งศิษย์น้องเช่นข้าไว้แบบนี้ ไม่ดีเลยนะ”

 

เมื่อได้เห็นท่าทีของหย่วนซิวหยูที่เปลี่ยนไป เป่าก็ฮู่ไม่อยากทำลายสิ่งที่นางทำมาจึงหันไปยิ้มและกล่าวออกไปว่า

“คาราวะแม่นาง ท่านติดตามข้ามาตั้งแต่ร้านขายหินแร่ คงมีบางสิ่งสงสัยในตัวข้า หากท่านพอมีเวลาแวะมาจิบชากับข้าที่โรงเตี๊ยมใกล้นี้ก็ได้”

 

เพียงจี้เออร์เห็นศิษย์พี่ของนางเริ่มฉายแววเจ้าชู้ออกมาทำให้นางรีบแสดงตัวตน

“ท่านพี่ฮู่”

เสียงที่หลงลืมตัวตนนั้น ทำให้หย่วนซิวหยูตกใจ ท่านพี่ฮู่ คำๆนี้ย่อมไม่ใช่สิ่งที่บังเอิญเป็นแน่ เพราะนางเองก็คิดว่านี่อาจเป็นคุณชายที่ปลอมตัวมาก็ได้

เมื่อนางได้ตัดสินใจจะลองไปจิบน้ำชา เป่าฮู่ก็คิดว่าจะดึงนางมาเป็นพวกเพราะนางมีพลังที่นางกลัวซ่อนอยู่แต่สำหรับเป่าฮู่ตอนนี้มิได้มอง หย่วนซิวหยูด้วยสายตาที่แปลกไปจากสหายเลย เพราะเป้าหมายของตัวเป่าฮู่ยังอีกยาวไกลหากจะมองหาภรรยาคงเป็นการนำพาคนเหล่านั้นมาเผชิญอันตรายเสียมากกว่า

ตำนานเทพยุทธ์

ตำนานเทพยุทธ์

ตำนานเทพยุทธ์
Status: Ongoing
อ่านนิยายตำนานเทพยุทธ์ “ข้าจะกลับไปแก้แค้นพวกเจ้าทุกคน” ชายหนุ่มที่มีวัย เพียง 18 ปี ผู้เป็นศิษย์ที่มีพรแสวงมากที่สุด จากจำนวนศิษย์ภายใน สำนักกว่า 200 คน นามของเขาก็คือ เป่าฮู่ ชายผู้เกิดมาพร้อมชะตาที่อาภัพ บิดามารดาทั้งสองตกตายไปอย่างอนาถ ทิ้งชายหนุ่มหาเลี้ยงตนเองตลอดระยะเวลาหลายปี โรคระบาดคร่าชีวิตผู้คนไปมากมาย ดังนั้นบิดามารดาจึงได้ล้มตายจากไปอย่างมีเงื่อนงำ แต่เป่าฮู่ก็ไม่อับจนโชคชะตาซะทีเดียว สวรรค์มิได้รังแกเขามากนัก เด็กชายวัยเยาว์จึงถูกชุบเลี้ยงโดยอาวุโสระดับสูงของนิกายนักยุทธ์นาม เสวียนอู่ อันเป็นนิกายอันดับหนึ่งแห่งแดนเหนือ การพบเจอด้วยความบังเอิญ จึงได้รับตัวเข้ามาเป็นศิษย์ชุบเลี้ยงอย่างเอ็นดูรักใคร่ดั่งบุตรในสายตระกูล

Comment

Options

not work with dark mode
Reset