ตำนานเทพยุทธ์ – ตอนที่ 53

เมื่อหย่วนซิวหยูได้เห็นความเอาใจใส่ของคุณชายเป่าฮู่ที่นางเคารพนับถือ นางก็รับคำแนะนำนั้นพร้อมกับตั้งใจฝึกฝนต่อจากนั้นเป็นต้นมา ทั้งสองเดินทางออกจากเมืองหลวงและมุ่งหน้าตัดผ่านขึ้นไปยังเมืองซื่อหลางอีกครั้ง

จนเวลาล่วงผ่านไปพริบตาเดียวก็ผ่านไปกว่า 1 เดือน 1 เดือนนี้ทั้งสองเดินทางมาจนถึงเมืองที่เป่าอู่ไม่เคยลืมเลือน เพราะมันคือเมืองซื่อเอ๋อแห่งเขตปกครองเสวียนอู่และยังเป็นเมืองที่เชื่อมกับเมืองตระกูลหงที่เป็นตระกูลของพ่อบุญธรรม

แต่ตอนนี้เป่าฮู่ยังไม่อาจกลับไปเพราะหากกลับไปในตอนนี้อาจทำให้สิง่ที่จะเกิดขึ้นในวันข้างหน้าทำให้บิดาบุญธรรมลำบากใจ

หากแต่เป่าฮู่ก็ยากให้บิดาบุญธรรมออกประกาศวาตนเองได้ตัดสัมพันธ์กับลูกชายบุญธรรมคนนี้แล้วเพราะ อันตรายที่จะนำพามาสู่ตระกูลหงในอีกไม่ช้าก็เร็ว

แต่จดหมายที่ส่งไปกลับได้รับกลับมาเป็นคำตอบที่ปฏิเสธ หงซวนนั้นเลือกที่จะสนับสนุนเป่าฮู่ต่อไปไม่ว่าจะเป็นเช่นไรในวันข้างหน้านั่นคือเจตจำนงของชายชราคนนั้น

เป่าฮู่รู้สึกดีใจที่เห็นคนที่ตนเองนับถือเลือกที่จะยืนข้างตนเองต่อไปฉะนั้นเป่าฮู่จึงยกให้ตระกูลหงเป็นญาติเพียงหนึ่งเดียวและจำทำทุกวิถีทางนำพาความเจริญมาสู่เขตแดนตระกูลหง

หลังจากที่เลือกจัดการวางแผนขั้นต่อไปที่เมืองซื่อเอ๋ออันเป็นหนึ่งในเมืองใต้เขตปกครองของเมืองซื่อหม่า อันเป็นดั่งแขนขาของแดนศักดิ์สิทธ์

เป่าฮู่ยืนมองจากที่สูงภาพทิวทัศน์ของเมืองซื่อเอ๋อแห่งนี้ แม้จะงดงามไม่เท่ากับเมืองซื่อหม่า

แต่ก็ทำให้เป่าฮู่นึกถึงบ้านเกิดของตนสถานที่ตั้งของตระกูลเป่า หมู่บ้านเล็กๆที่ตั้งอยู่ที่ชายแดนของเมืองซื่อหม่าและเมืองซื่อลู่

เป่าฮู่เลือกที่จะลบอดีตเหล่านั้นทิ้งไป เพราะอย่างไรเสียตัวมันเองก็รู้ว่าศัตรูฆ่าล้างตระกูลก็คือคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์และคนที่ทำลายนิกายของมันก็คือคนจากแดนศักดิ์สิทธิ์

การที่จะก่อตั้งนิกายเสวียนอู่อีกครั้งจำต้องมีสมาชิกและคนเหล่านั้นคือคนที่ต้องมีชะตาชีวิตที่เลวร้ายในดินแดนแห่งนี้นั่นคือสิ่งที่เป่าฮู่เลือกไว้

ตอนนี้ชายหนุ่มอายุ 19 ปี หากมีเวลาอีกปีครึ่ง นั่นอาจจะพอทำอะไรบางอย่างได้เริ่มจาก ทำลายโครงข่ายของเขตปกครองในดินแดนนี้ก่อน

“ย๊ะ! ย๊ะ! เร็วเข้าเจ้าม้า นายท่านของข้ารออยู่”

ม้าที่เดินทางรอนแรมมานานจนในที่สุดก็มาหมดเรี่ยวแรงที่นอกเมืองตระกูลหง

ทหารที่เห็นชายคนหนึ่งทิ้งม้าที่บาดเจ็บก่อนที่จะวิ่งเข้าเมืองมาอย่างเร่งรีบ

“ช้าก่อน! เจ้าจะรีบไปไหน เจ้าที่ทิ้งม้าไว้ไม่ใช่มันกำลังมีอาการแย่อยู่หรอกเหรอ เจ้านี่มันช่างใจร้ายมากนัก”

คำพูดที่ดังออกมาจากทหาร ก่อนที่จะเห็นป้ายที่นางแสดงออกมานั้นคือป้ายตัวแทนของคุณชายเป่าฮู่ บุตรบุญธรรมที่มีความสามารถสยบยอดฝีมือของแดนศักดิ์สิทธิ์ได้ จนเล่าลือไปทั่วเมือง

“ที่แท้ก็คนของคุณชายเร็วเข้า เขาคงมีสารด่วนแก่ท่านเจ้าเมือง”

ทหารรีบเปิดทางก่อนที่หย่วนซิวหยุจะเปิดผ้าคลุมหน้าและกล่าวออกมาว่า

“ขอบคุณพี่ชาย เช่นนั้นฝากดูม้าให้ด้วย”

คำกล่าวนั้นทำเอาทหารที่ตกใจกันจนยืนแน่นิ่ง หัวหน้ายามหลังจากเห็น

หย่วนซิวหยูจากไป แต่อาการตกตลึงของทหารยังคงอยู่

“งดงาม งดงาม”

หัวหน้ายามได้เห็นก็รีบเดิมเข้ามาถามด้วยความที่มันสงสัยในสิ่งที่ลูกน้อยเป็นอยู่

“งดงามอะไร อะไรที่งดงาม ไอ้บ้าพวกนี้ไปทำงาน”