เพราะว่าฉู่หลิงเอ๋ออยู่ในห้องเบอร์11ติดกับห้องเบอร์10 ทันใดนั้นฉู่หลิงเอ๋อไม่ทันตั้งตัว หัวเราะดังไปหน่อย ดังนั้นหัวหน้าน้อยที่อยู่ห้องเบอร์10ก็ได้ยินแล้ว
หัวหน้าน้อยได้ยินเสียงหัวเราะของฉู่หลิงเอ๋อแล้ว ดวงตากะพริบตา จากนั้นก็เคาะไปที่ข้างกำแพง “อย่าหัวเราะดังเกินไป ก่อนที่จะหัวเราะคิดถึงผลที่ตามมาก่อน หากไม่ใช่เพราะฉันเห็นว่าศัตรูของเราคือเย่ซือเฉินเหมือนกัน ฉันไม่กล้ารับรองเลยจริงๆ ว่าจุดจบของเธอในตอนนี้จะเป็นยังไง?”
ระดับเสียงของหัวหน้าน้อยไม่ได้ถูกควบคุมมากนัก ฉู่หลิงเอ๋อสามารถได้ยิน แน่นอนว่าเย่ซือเฉินที่อยู่อีกข้างหนึ่งก็สามารถได้ยิน
ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย เม้มไปที่ริมฝีปากทันที การตอบสนองแรกก็คืออยากจะโต้กลับ “นายขู่ฉัน ฉัน…..”
เธอ ฉู่หลิงเอ๋อเกลียดการที่ถูกผู้อื่นข่มขู่ที่สุดแล้ว!
แต่ว่า คำพูดของเธอยังไม่ทันพูดจบ ถังจื่อโม่ก็ห้ามเธอไว้
“เกินอะไรขึ้นเนี่ย? ห้องเบอร์11ก็พุ่งมาทางหัวหน้าหรอ?” กู้หวูได้ยินคำพูดของหัวหน้าน้อยแล้วมีความงงเล็กน้อย สถานการณ์ในวันนี้ยิ่งอยู่ยิ่งซับซ้อนแล้วจริงๆ “นี่เป็นคนอะไรกันบ้างเนี่ย? คนที่อยู่ห้องเบอร์11ยังเป็นผู้หญิงอีกด้วย?”
“ห้องเบอร์11ไม่ต้องไปสนใจ” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าคุณชายสามเย่ไม่ได้จัดให้คนที่อยู่ห้องเบอร์11เป็นศัตรู เพราะว่าเขาฟังออกตั้งแต่แรกแล้วว่าเป็นเสียงของฉู่หลิงเอ๋อ
ครั้งที่แล้วตอนที่ฉู่หลิงเอ๋อไปร่วมงานการแข่งขันการออกแบบกับเวินลั่วฉิงที่บริษัทตระกูลเย่กรุ้ป เขาก็เคยเจอกับฉู่หลิงเอ๋อแล้ว และเคยคุยด้วยสองสามคำ ดังนั้นจึงจำเสียงของฉู่หลิงเอ๋อได้
เขาเองก็เดาออกแล้วว่าฉู่หลิงเอ๋อน่าจะมาแทนมู่หรงดัวหยาง
ฉู่หลิงเอ๋อก็แค่มีนิสัยชอบความบันเทิง ดังนั้นก่อนหน้านี้อาจจะเพราะมือลั่นไปกดโดนกริ่งจริงๆ
เพราะรู้ว่าคนที่อยู่ห้องเบอร์11คือฉู่หลิงเอ๋อ ดังนั้นคุณชายสามเย่จึงไม่ได้คิดมากอะไร
“อ๋อ” กู้หวูตอบกลับไปด้วยเสียงเบาประโยคหนึ่ง ไม่รู้ว่าโล่งอกไปหนึ่งที หรือว่ามีความผิดหวังเล็กน้อย
“หัวหน้า คุณมู่เบอร์10มีเป้าหมายต่อต้านเราชัดเจนขนาดนี้ พวกเราคงไม่สามารถปล่อยไปแบบนี้หรอกมั้งครับ?” กู้หวูมองไปทางหัวหน้าบ้านตัวเอง ในแววตามีแสงสว่างแฝงอยู่
เหมือนเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ช่างน่าตื่นเต้นจริงๆ สะใจมากจริงๆ กู้หวูรู้สึกว่าจะทำให้คนรู้สึกติดใจได้ ปกติแล้วไม่ว่าเขาทำอะไรก็จะสุขุมเย็นชา แต่ว่าตอนนี้เขารู้สึกว่าทั้งตัวของเขานั้นเลือดกำลังเดือดและเร่าร้อนมาก ทำให้เขาอยากจะทำต่อโดยไม่สามารถควบคุมได้
แต่ว่า เขายังต้องได้รับการอนุญาตจากหัวหน้าก่อนจึงจะได้!!
“งั้นก็ประมูลสักสองสามชุด ควบคุมราคาให้ดี” คุณชายสามเย่ไม่ใช่คนที่จะให้ผู้อื่นมารังแกได้ง่ายๆ อยู่แล้วตั้งแต่แรก หากมีคนกล้ามารังแก เขาก็ไม่มีเหตุผลที่จะไม่โต้กลับ
ชุดการประมูลต่อจากนี้เย่ซือเฉินประมูลต่อทุกชุด คุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10ก็กดกริ่งตามต่อเรื่อยๆ แต่ว่าสุดท้ายแล้วก็เป็นคุณมู่ที่ต้องจ่าย
ไม่ได้ออกราคาสูงส่งเหมือนสองครั้งก่อน แต่ว่าราคาในแต่ละครั้งก็ไม่ต่ำแน่นอน สรุปแล้วสิ่งที่คุณมู่ประมูลได้ราคาล้วนแต่ไม่คุ้มค่า
ในไม่ช้าสามพันล้านที่คุณอาต่งโอนมากใช้หมดแล้ว
“หัวหน้าน้อย เงินของเราใช้หมดแล้วครับ” อะเฉียงในตอนนี้อยากร้องไห้มาก หัวหน้าน้อยแพ้ให้กับคุณชายสามเย่ทุกครั้งเลย ไม่เคยชนะแม้แต่ครั้งเดียว
มีหลายครั้ง หัวหน้าน้อยคำนวณเอาไว้แล้ว และสามารถควบคุมได้ แต่ว่าคุณชายสามเย่ดันหยุดลงในราคาก่อนหน้าที่หัวหน้าน้อยวางแผนไว้ ช่างโชคร้ายมากจริงๆ
หากไม่ใช่เพราะคุณชายสามเย่ก็ได้ฝึกจิตวิทยากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง จะสามารถมองใจคนออกหรอก?
ใช่ว่าคุณชายสามเย่จะสามารถมองผ่านความคิดของหัวหน้าน้อยอย่างทะลุทะลวง?
“ให้คุณอาต่งโอนมาอีก” สามพันล้านก็ใช้หมดไปแบบนี้เลย หัวหน้าน้อยกลับไม่รู้สึกเจ็บใจเลยสักนิด
“พวกเราจะต้องชนะเย่ซือเฉินสักครั้ง” ตอนนี้สำหรับหัวหน้าน้อยแล้ว ไม่มีอะไรสำคัญกว่าการชนะเย่ซือเฉินแล้ว
“คุณอาต่งบอกว่า เมื่อกี้หัวหน้าออกคำพูดแล้วครับ ว่าห้ามโอนเงินให้หัวหน้าน้อยอีก” อะเฉียงแอบถอนหายใจไปหนึ่งที มองไปทางหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเองด้วยความระมัดระวัง จริงๆ แล้วคุณอาต่งไม่ได้พูดประโยคนี้ เป็นเขาที่ไม่อยากให้หัวหน้าน้อยทำอะไรมั่วๆ จึงได้พูดโกหกไป
“หัวหน้ารู้ได้อย่างไร?” นัยน์ตาสีพีชที่แสนสวยของหัวหน้าน้อยหันมาเล็กน้อย มองไปทางอะเฉียง
“ผมเป็นคนบอกผู้ดูแลจ้งเองครับ ครั้งที่แล้วตอนที่ไปพบหัวหน้า ผู้ดูแลจ้งได้ให้ช่องทางติดต่อผมมาครับ”
อะเฉียงเห็นหัวหน้าน้อยจ้องอยู่แบบนี้ ในใจรู้สึกผิดมากๆ จริงๆ แล้วเขาไม่ได้บอกกับผู้ดูแลจ้ง หัวหน้าน้อยจะดื้อด้านแค่ไหน เขาก็ไม่มีทางบอกผู้ดูแลจ้ง
เขาก็แค่อยากจะหยุดหัวหน้าน้อยเท่านั้นเอง
“งั้นก็ช่างเถอะ” แววตาของหัวหน้าน้อยเปล่งประกายเล็กน้อย ไม่รู้ว่านึกอะไรออก กลับตอบตกลงแบบนี้เลย
อะเฉียงถอนหายใจโล่งอกไปหนึ่งที
“ชุดประมูลครั้งต่อไปคือไม้ปักผมหยกแท่งหนึ่ง ราคาประมูลเริ่มที่5ล้าน ประมูลครั้งหนึ่งเพิ่มขึ้นครั้งละ5แสน” พิธีกรเริ่มแนะนำชุดการประมูลชุดต่อไป
“อันนี้ไม่แพง พวกเราน่าจะสามารถประมูลได้อีกครั้งใช่ไหม?” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าหัวหน้าน้อยก็ยังคงไม่พอใจ
“หัวหน้าน้อย เมื่อกี้ผมคำนวณไปแล้ว พวกเราเหลือไม่ถึงสามล้านแล้วครับ” ครั้งนี้อะเฉียงไม่ได้โกหก เงินของพวกเขาเหลือเพียงสามล้านแล้วจริงๆ
สามพันล้าน ไม่ถึงหนึ่งชั่วโมง ก็เหลือแค่สามล้านแล้ว นอกจากหัวหน้าน้อย ใครยังจะสามารถล้มละลายได้ขนาดนี้อีก
หากเปลี่ยนเป็นเด็กบ้านอื่น กลับบ้านไปคงจะโดนตีตายแน่นอนสินะ?
หัวหน้าน้อยยักคิ้ว ไม่ได้พูดอะไร ยากมากที่จะเงียบแบบนี้
ถึงแม้ว่าอะเฉียงจะรู้สึกแปลกเล็กน้อย และแปลกใจ แต่ว่าในเมื่อหัวหน้าน้อยตอบตกลงว่าจะไม่วุ่นวายแล้ว เขาก็ไม่ได้พูดอะไรมากอีกแล้ว
“ท่านประธาน ไม้ปักผมแท่งนี้ไม่เลว สามารถมอบให้คุณหญิงครับ” เลขาหลิวที่ใจไม่อยู่กับตัวมาโดยตลอดเห็นไม้ปักผมแท่งนี้แล้วดวงตาเปล่งประกายขึ้นทันที เขารู้สึกว่าไม้ปักผมนี้เหมาะกับคุณหญิงมาก
“อื้ม ไม่เลว” เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าดวงตาของคุณชายสามเย่ก็เปล่งประกายขึ้น ไม้ปกผมหยกนี้เหมาะกับภรรยาเขามากจริงๆ
ดังนั้นไม้ปักผมหยกนี้เขาก็จะเอาแล้ว
“ประมูลลงมา” คุณชายสามเย่พูดกับกู้หวูโดยตรงเลย ถึงแม้ว่าคำพูดของคุณชายสามเย่จะง่ายๆ ธรรมดา แต่ว่ากู้หวูกลับเข้าใจความหมายของคุณชายสามเย่ทันที
ก็แสดงว่า ครั้งนี้ถึงแม้ว่าจะแพ้ให้กับคุณมู่ท่านนั้นก็ต้องประมูลไม้ปักผมหยกนี้ให้ได้
คุณชายสามเย่ตัดสินใจจะมอบไม้ปักผมหยกนี้ให้คุณหญิง แน่นอนว่าห้ามให้คนอื่นประมูลไปเด็ดขาด
“ครับ ผมเข้าใจแล้วครับ” กู้หวูพยักหน้าตอบกลับ จากนั้นก็กดกริ่งลง ไม้ปักผมหยกนี้ราคาก็ไม่แพง ถึงแม้ว่าคุณมู่จะแย่งกับคุณชายสามเย่ ก็ไม่มีทางประมูลในราคาที่สูงเกินไป
กู้หวูนั้นเตรียมตัวที่จะแย่งชิงกับคุณมู่อย่างจริงจังอีกครั้งแล้ว อีกอย่างครั้งนี้จำเป็นจะต้องแย่งมาให้ได้
แต่ว่าสิ่งที่ทำให้กู้หวูแปลกใจคือ หลังจากที่เขากดกริ่งแล้ว คุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10กลับไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ เลย
“ฮึย เกิดอะไรขึ้น?” กู้หวูอึ้งไปเลย มีความไม่ค่อยอยากจะเชื่อในหูของตัวเอง “ผมฟังผิดไปหรือเปล่าครับ?”
“เปล่า ครั้งนี้ห้องเบอร์10ไม่ได้ประมูลตาม” เลขาหลิวอธิบายกับกู้หวู
“นี่แพ้จนกลัวแล้ว? ไม่กล้าแย่กับหัวหน้าแล้ว? หรือว่าไม่มีเงินแล้ว?” กู้หวูเบ้ปาก ผลแบบนี้เขาคิดไม่ถึงเลยจริงๆ
“ฉันรู้สึกว่า น่าจะไม่มีเงินแล้ว” เลขาหลิวค่อนข้างที่จะเชื่อในผลแบบนี้มากกว่า
“นั้นเป็นเรื่องที่ดี ไม่มีคุณมู่ห้องเบอร์10แย่งกับเราแล้ว พวกเราประมูลไม้ปักผมหยกนี้ก็คงใช้เงินไม่มาก อาจจะแค่ห้าล้านห้าแสนก็ประมูลได้แล้ว ฉันรู้สึกว่าคงจะไม่มีใครแย่งกับเราอีกแล้ว” กู้หวูดึงคงสติกลับมาได้แล้วก็หัวเราะเลย เขารู้สึกว่าเรื่องดีๆ แบบนี้ยังให้หัวหน้าของเขาพบเจอจนได้
สิ่งของที่หัวหน้าบ้านเขาไม่อยากได้ ก็ได้วางแผนให้คุณมู่ท่านนั้นประมูลไปแล้ว พอถึงสิ่งของที่หัวหน้าบ้านเขาอยากได้จริงๆ คุณมู่ท่านนั้นกลับไม่มีเงินแล้ว
ไม่มีใครแย่งกับหัวหน้าแล้ว!!
แม้กระทั่งเทวดาก็กำลังช่วยหัวหน้าบ้านเขา
หัวหน้าช่างโชคดีมากจริงๆ!!
ครั้งนี้คุณมู่ไม่ได้ประมูลตาม คนในงานต่างก็แปลกใจมาก แต่ว่าเป็นเหมือนกับที่กู้หวูคิดไว้เลย คุณมู่ไม่ประมูลตาม คนอื่นๆ ก็ไม่ได้ประมูลตาม ไม่มีใครออกราคาอีก ไม่มีใครแย่งกับคุณชายสามเย่แล้ว
เรื่องในคืนนี้ช่างแปลกประหลาดมาก พอถึงเวลาใครก็ไม่อยากพุ่งไปทางที่มีอันตรายหรอก แม้กระทั่งคุณมู่ท่านนั้นก็ดับไฟยอมแพ้แล้ว ใครจะกล้ามาแย่งกับคุณชายสามเย่ในเวลานี้อีก?!
ขณะนี้คนที่อยู่ในงานต่างก็มั่นใจแล้วว่าไม่มีใครกล้าแย่งกับคุณชายสามแย่อีก
แต่ว่า…..
