“นายพูดได้ถูกมาก” หัวหน้าน้อยอึ้งไปครู่หนึ่ง สำหรับคำพูดของอะเฉียงแล้วเขาเห็นด้วยเป็นอย่างมาก “ฉันรู้สึกว่าเย่ซือเฉินอาจจะอยากประมูลไม้ปักผมหยกนี้เพื่อไปเอาใจคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง” ขอแค่หัวหน้าน้อยไม่เอาแต่ใจเกินไปในบางเวลาก็ถือว่าฉลาดเหมือนกัน
“หากครั้งนี้ฉันสู้กับเย่ซือเฉิน ฉันต้องชนะแน่ๆ” หัวหน้าน้อยเห็นสถานการณ์นี้แล้ว อย่าพูดเลยว่าหงุดหงิดในใจแค่ไหน
ตามหลักการประมูลในตอนนี้ของเย่ซือเฉิน เขาต้องชนะแน่นอน ทำไมเงินของเขาต้องใช้หมดในตอนนี้ ช่างน่าเสียดายมากจริงๆ
ครั้งนี้อะเฉียงไม่ได้โต้กลับหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเอง เห็นได้อย่างชัดเจนเลยว่าอะเฉียงก็เห็นด้วยกับคำพูดของหัวหน้าน้อย
“แต่ว่า คนที่อยู่ห้องเบอร์11ท่านนั้นก็เก่งมาก ดูจากสถานการณ์แล้วเหมือนจะตัดสินใจสู้กับคุณชายสามเย่สุดขีดเลย? นายว่าไม้ปักผมหยกนี้จะประมูลถึงราคาเท่าไหร่? จะสูงกว่าเครื่องหยกของราชวงศ์โจวและฮั่นที่ฉันประมูลก่อนหน้านี้ไหม” หัวหน้าน้อยเริ่มคิดจินตนาการไปไกล แน่นอนว่า เขาเองก็อยากเห็นผลแบบนั้น
พูดตามจริงแล้ว หัวหน้าน้อยอยากเห็นไม้ปักผมหยกนี้ประมูลถึงราคาที่เขาประมูลเครื่องหยกของราชวงศ์โจวและฮั่นในก่อนหน้านี้ แล้วให้เย่ซือเฉินจ่าย
หากเป็นแบบนั้นจริงๆ งั้นก็สะใจมากๆ แล้ว!!
อะเฉียงมองไปทางหัวหน้าน้อยของบ้านตัวเอง ริมฝีปากอดเบ้ขึ้นไม่ได้ หัวหน้าน้อยกำลังคิดอะไรเนี่ย?
ไม้ปักผมหยกชิ้นนี้ราคาเริ่มประมูลแค่ห้าล้าน ประมูลแต่ละครั้งเพิ่มขึ้นแค่ห้าแสน อยากจะประมูลไปถึง18ร้อยล้าน?
นั่นเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้!!
ความคิดแบบนี้ของหัวหน้าน้อยล้วนแต่เป็นฝันกลางวัน!!
ภาพฉายจอใหญ่ในตอนนี้ราคาได้สูงขึ้นทะลุสามสิบล้านแล้ว เสียงกริ่งก็ยังคงดังไม่หยุด ทั้งสองฝ่ายก็ยังคงมีความหมายที่จะไม่หยุดลง
“นี่เกิดอะไรขึ้น? คนที่อยู่ห้องเบอร์11โหดกว่าคุณมู่ที่อยู่ห้องเบอร์10อีก” กู้หวูกดกริ่งไปด้วย และไม่เป็นการเสียเวลาที่จะพูดแสดงออกความเห็นของตัวเองไปด้วย
กู้หวูรู้สึกว่าเรื่องทั้งหมดในคืนนี้พัฒนาถึงขั้นที่อยู่นอกเหนือความคิดของเขาแล้ว ตอนแรกเขาคิดว่าจะไม่มีใครแย่งไม้ปักผมหยกนี้กับหัวหน้าจริงๆ เขาคิดว่าประมูลไม้ปักผมหยกนี้คงจะใช้เงินไม่มาก
คิดไม่ถึงว่าตอนนี้ทะลุสามสิบล้านแล้ว สำหรับไม้ปักผมหยกนี้แล้วเป็นราคาที่สูงมากจริงๆ แต่ว่าฝ่ายตรงข้ามไม่มีความหมายที่จะหยุดลงเลย
เมื่อกี้หัวหน้าพูดว่า จะต้องประมูลไม้ปักผมหยกนี้ให้ได้ นี่เป็นของที่หัวหน้าจะมอบให้คุณหญิงเลย ดังนั้นกู้หวูก็ไม่มีทางหยุดลงเด็ดขาด
ขณะนี้ในงานประมูลนอกจากเสียงของกริ่งแล้วก็ไม่ได้ยินเสียงอย่างอื่นอีกเลย ทุกคนที่อยู่ในงานแม้กระทั่งหายใจก็หยุดโดยไม่ได้ตั้งตัว
ต่างก็รอคอย รอคอยว่าสุดท้ายจะเป็นผลยังไง?!
“เจ้านาย ตอนนี้ทำยังไงดีครับ?” อีกห้องหนึ่ง ผู้ชายคนหนึ่งยืนข้างหลังของเจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ ถามหาความเห็นของเจ้านายบ้านตัวเอง สถานการณ์การแย่งชิงในงานประมูลนั้นเกิดขึ้นทุกครั้ง แต่ว่าในรูปแบบนี้เป็นครั้งแรกเลยที่เขาพบเจอ
หากประมูลแบบนี้ต่อไปก็คงไม่จบไม่สิ้นสักที?
“บอกให้หยุดเถอะ เก็บของเอาไว พอถึงเวลาก็ให้คุณชายสามเย่” เจ้าของสมาคมประมูลหงเยว่ก็รู้ว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไปก็ไม่ใช่เรื่อง นี่ไม่เป็นไปตามกฎของการประมูลแล้ว อีกอย่างเขาก็มองออกว่าคุณชายสามเย่อยากจะได้ไม้ปักผมหยกนี่มากๆ ดังนั้นจึงเต็มใจมากที่จะขายน้ำใจหรือบุญคุณนี้กับคุณชายสามเย่
“ครับ ผมรีบให้พิธีกรเรียกหยุดครับ” หลังจากได้รับคำสั่งจากเจ้านายแล้ว ก็รีบส่งข้อความให้พิธีกร
ฉู่หลิงเอ๋อที่อยู่ในห้องเบอร์11ในตอนนี้อึ้งไปเลย เธอรู้ตั้งแต่แรกแล้วว่าถังจื่อโม่จะตัดสินใจแย่งกับคุณชายสามเย่ พูดเตือนเขาไม่ไหว จึงคิดว่าได้แต่ปล่อยจื่อโม่ไปแล้ว
เธอคิดว่าคุณชายสามเย่คือคนที่เงียบสงบ คุณชายสามเย่ประมูลถึงราคาที่แน่ชัดแล้วก็คงจะหยุดลง เหมือนกับก่อนหน้านี้ที่คุณชายสามเย่ทำกับคุณมู่
แต่ว่าไม่ว่ายังไงฉู่หลิงเอ๋อก็คิดไม่ถึงว่าประมูลถึงสามสิบล้านแล้ว คุณชายสามเย่ยังไม่มีความหมายที่จุหยุดลง
คุณชายสามเย่ก็บ้าไปแล้วหรอ?!
ส่วนถังจื่อโม่ก็ยืนหยัดมาก คุณชายสามเย่ไม่หยุด ถังจื่อโม่ก็ไม่หยุด
ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าที่ถังจื่อโม่ไม่ยอมหยุดยังมีเหตุผลหลักๆ อีกเหตุผลหนึ่ง นั่นก็คือถังจื่อโม่ตัดสินใจตั้งแต่แรกแล้วว่าจะให้คุณชายสามเย่จ่ายเงิน
สุดท้ายแล้วก็เป็นคุณชายสามเย่จ่ายเงิน ถังจื่อโม่ไม่สนใจอยู่แล้วว่าสุดท้ายนั้นจะเป็นราคาอะไร
ไม่แน่ราคายิ่งสูงถังจื่อโม่ยิ่งดีใจ ไม่ว่ายังไงแล้วสุดท้ายคนที่จ่ายเงินก็คือคุณชายสามเย่!!
ถังจื่อโม่ก็นั้นตัดสินใจแล้วว่าจะรังแกคุณชายสามเย่
ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าหากเป็นแบบนี้ต่อไป ก็ไม่ใช่เรื่อง เขาจำเป็นต้องห้ามเอาไว้
ดวงตาของฉู่หลิงเอ๋อเปล่งประกายขึ้น เห็นถังจื่อโม่ตัดสินใจจะกดกริ่งอีกครั้ง เธอก็รีบไปข้างหน้าด้วยความเร็ว แล้วแย่งที่กดกริ่งมา
เธอไม่สามารถให้ถังจื่อโม่วุ่นวายต่อไปได้แล้ว นี่จะเป็นบ้าแล้ว
คุณชายสามเย่และเด็กน้อยจื่อโม่คือคนบ้านเดียวกัน พวกเขาแย่งชิงกันแบบนี้สุดท้ายก็เป็นการเสียเปรียบให้คนนอก ฉู่หลิงเอ๋อไม่ชอบสถานการณ์แบบนี้ที่สุดแล้ว
คนกันเองสู้กันเอง สุดท้ายก็เสียเปรียบให้คนนอก โง่หรือเปล่าเนี่ย?
โง่หรือเปล่าเนี่ย!
“เธอทำอะไร?” ถังจื่อโม่มองไปทางฉู่หลิงเอ๋อ ในแววตามีความไม่พอใจอยู่
“เด็กน้อยจื่อโม่ เราไม่แย่งแล้ว ไม้ปักผมหยกนี้ก็ให้คุณชายสามเย่ไปเถอะ ประมูลถึงราคานี้แล้ว นายชนะแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อจับกริ่งแน่น กลัวว่าจะถูกถังจื่อโม่แย่งไปอีก
“เด็กน้อยจื่อโม่ ไม้ปักผมหยกนี้ประมูลถึงราคานี้แล้ว การชนะในครั้งนี้ของนายสวยกว่าการชนะครั้งก่อนๆ ที่คุณชายสามเย่ชนะคุณมู่อีก ฉันรู้สึกว่าผลแบบนี้ไม่เลวแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อพูดโน้มน้าวถังจื่อโม่สุดขีด
ถังจื่อโม่คิดไปคิดมา เม้มที่ริมฝีปาก จากนั้นก็ค่อยๆ พยักหน้า “ได้ ครั้งนี้ฟังเธอ ยอมไม้ปักผมหยกนี้ให้เขา แต่ว่าครั้งหน้าเธอไม่สามารถห้ามฉันได้แล้ว”
“ยัง ยังมีครั้งหน้าอีก?” ฉู่หลิงเอ๋ออึ้งไปเลย คำพูดก็พูดปะติดปะต่อไปแล้ว เด็กน้อยจื่อโม่ตัดสินใจจะแย่งกับคุณชายสามเย่อีก?
ยังมีครั้งหน้าอีก?
หากครั้งหน้าก็เป็นเหมือนกับครั้งนี้?
หากราคาเริ่มประมูลครั้งหน้าสูงมาก งั้นผลที่ตามมา……
ฉู่หลิงเอ๋อไม่กล้าคิดเลย!!
แต่ว่า เพื่อที่จะไม่ให้ถังจื่อโม่กดกริ่งต่อ ฉู่หลิงเอ๋อตอบตกลงเขาก่อนแล้ว
สำหรับครั้งต่อไปนั้น ได้แต่ทำตามสถานการณ์แล้ว!
ถังจื่อโม่จึงหยุดลง ไม่ได้กดต่อแล้ว
ในที่สุดเสียงกริ่งก็หยุดลงแล้ว
สุดท้ายแล้วบนภาพฉายหน้าจอใหญ่มีราคาหยุดอยู่ที่33ล้านห้าแสน คือคุณชายสามเย่ที่ประมูลไปได้
“ให้ตายเถอะ! นี่เกิดอะไรขึ้น? ครั้งนี้คุณชายสามเย่ถูกคนที่อยู่ห้องเบอร์11รังแกแล้วหรอ?”
“ดูแล้วเหมือนจะเป็นแบบนี้ ไม่ว่ายังไงแล้วไม้ปักผมหยกชิ้นนั้นประมูลถึง33ล้านสามแสนก็ถือว่าราคาสูงมากๆ แล้ว”
“คุณชายสามเย่ที่ฉลาดขนาดนั้นคิดไม่ถึงเลยว่าจะถูกคนอื่นรังแกด้วย? ไม่อยากจะเชื่อเลยจริงๆ”
“คุณชายสามเย่คงจะอยากได้ไม้ปักผมหยกนั้นจริงๆ แต่ว่า คนที่อยู่ห้องเบอร์11นั้นก็สุดยอดมาก คิดไม่ถึงเลยว่าจะประมูลได้ราคาสูงขนาดนี้”
“คนที่อยู่ห้องเบอร์11คือผู้หญิงคนหนึ่ง พวกนายว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่? เป็นไปได้ไหมที่ผู้หญิงคนนั้นตั้งใจใช้วิธีแบบนี้เพื่อดึงดูดความสนใจของคุณชายสามเย่”
“ก็มีความเป็นไปได้ที่ความเกลียดชังเกิดขึ้นเพราะความรัก ดังนั้นจึงตั้งใจมาแก้แค้น!”
“เป็นผู้หญิงที่สุดยอดมากจริงๆ!!”
ข้างล่างมีเสียงวิพากษ์วิจารณ์ที่ไม่สูง แต่ว่ามีคนพูดมากมาย คนข้างบนก็ได้ยินบ้างรางๆ
ฉู่หลิงเอ๋อได้ยินคำวิพากษ์วิจารณ์ของคนพวกนั้นแล้วก็หมดคำจะพูดจริงๆ อะไรความเกลียดชังเกิดขึ้นเพราะความรัก เขาไม่ได้มีความรักต่อคุณชายสามเย่เลย ยิ่งไม่ต้องพูดถึงความเกลียดแล้ว อีกอย่างนี่ก็ไม่ใช่สิ่งที่เธอทำ
