และตอนนี้เฉิงโหรวโหรวก็อาศัยอยู่ที่สาขา จึงหลบเลี่ยงที่จะไม่เจอไป๋หยิงไม่ได้ และไป๋หยิงเองก็คอยแต่จะพูดเรื่องนี้เป่าหูเธออยู่ตลอด จนเธอเองก็อดที่จะเชื่อไม่ได้ อีกทั้งไป๋หยิงยังบอกอีกด้วยว่าจะเอาเอกสารหลักฐานมายืนยัน
ดังนั้น ในช่วงนี้เฉิงโหรวโหรวก็เอาแต่วิตกเป็นกังวล เธอไม่รู้ว่าหลักฐานที่ไป๋หยิงว่านั้นคืออะไร แต่ไป๋หยิงเป็นคนพาเธอมาที่นี่ตั้งแต่แรกจริงๆ และไป๋หยิงก็เป็นคนจัดการให้เธอไปตรวจดีเอ็นเอนั้น
เดิมทีเธอก็ไม่ได้คาดหวังอะไรแต่แรกอยู่แล้ว แต่ผลการตรวจดีเอ็นเอก็พิสูจน์ให้เห็นแล้วว่าเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้า
ผลการตรวจดีเอ็นเอในครั้งแรกนั้น เห็นได้ชัดว่าหัวหน้าไม่เชื่อ จากนั้นจึงได้ทำการตรวจในครั้งที่สอง และผลการตรวจในรอบที่สองนี้ก็ยืนยันว่าเธอเป็นลูกสาวของหัวหน้า
ในตอนนั้นเองเธอถึงได้เชื่อมัน และโล่งใจในที่สุด ในตอนนั้นเธอดีใจมากจริงๆ
ในตอนนั้นเธอดีใจมากที่ในที่สุดเธอก็ได้พบเจอครอบครัวของตัวเอง แต่หัวหน้ากลับเย็นชากับเธออย่างมาก และไม่สนใจเธอเลยสักนิด ในตอนนั้นเธอรู้สึกเศร้าเสียใจเป็นอย่างมาก
และหัวหน้าน้อยคนนั้นก็พูดชัดเจนว่าจะแต่งงานกับเธอ แต่ภายหลังก็ไม่ได้เอ่ยพูดถึงเรื่องนี้อีก
ยังดี ที่เจ้าเก้าพาเธอไปเปิดหูเปิดตากับโลกอีกใบที่เธอไม่กล้าแม้แต่จะฝัน ให้เธอได้มีชีวิตอย่างกับฝัน และเธอก็พอใจกับชีวิตในตอนนี้ของเธอมาก
ดังนั้น เธอไม่อยากที่จะเสียมันไป และจะไม่มีวันเสียมันไปอย่างเด็ดขาด
เธอชอบชีวิตแบบนี้ และชอบมันมากๆ เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ไม่เพียงแต่กินอิ่มนอนหลับ แต่ยังมีคนมากมายให้ความเคารพนับถือ และมีแต่คนเอาอกเอาใจ
เธอในตอนนี้อยากได้อะไรก็ได้ อยากทำอะไรก็ได้ทำ
ชีวิตแบบนี้ ใครจะยอมปล่อยมันไปกัน ?
หลายวันมานี้ เธอได้เข้าร่วมงานเลี้ยงอยู่หลายครั้ง และทุกครั้ง ขอแค่เธอปรากฏตัว ก็จะกลายเป็นจุดสนใจ และเป็นที่จับตาของผู้คน เป็นคู่หมายที่ทุกคนต่างจ้องจะคอยมาเอาอกเอาใจ
ขอแค่เธอปรากฏตัว เธอก็จะเป็นจุดสนใจของงานเลี้ยง และเป็นจุดศูนย์กลางของทั้งหมด
ความรู้สึกแบบนั้นเป็นสิ่งที่เธอไม่เคยคาดคิดมาก่อน
ในช่วงนี้ งานเลี้ยงที่เธอเข้าร่วมก็ยิ่งมีมากขึ้น ยิ่งได้ซึมซับความรู้สึกแบบนี้ ก็ยิ่งไม่อยากที่จะเสียมันไปจากชีวิต
แต่ตอนนี้แค่คิดถึงคำพูดของไป๋หยิง เธอก็หวาดกลัว กลัวมันเอามากๆ
เธอกลัวที่จะเจอกับไป๋หยิง จึงพยายามหลีกเลี่ยงไป๋หยิง แต่ที่นี่เป็นเขตเมืองA และเป็นพื้นที่ดูแลของเจิ้งฉง ไป๋หยิงเป็นผู้หญิงของเจิ้งฉง และเพราะความสำเร็จในเรื่องของเฉิงโหรวโหรวทำให้เจิ้งฉงวางใจไป๋หยิงมากยิ่งขึ้น
เพราะฉะนั้น การอยู่ที่นี่ของเฉิงโหรวโหรวจึงเป็นไปได้ยากที่จะหลบหลีกจากไป๋หยิงได้
“ทำไม？หลบหน้าฉันทำไม？”ไป๋หยิงตรงเข้าไปในห้องของเฉิงโหรวโหรวแล้วมองไปที่หญิงสาวอย่างจะยิ้มแต่ก็ไม่ยิ้ม
“คุณจะทำอะไร ? ใครอนุญาตให้คุณเข้ามา ? ฉันเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้นะ ไม่ได้รับอนุญาตจากฉันคุณกล้าเข้าห้องของฉันเหรอ ? ใครอยู่ข้างนอก……”แม้ว่าเฉิงโหรวโหรวจะเป็นเจ้าหญิงได้ไม่กี่วัน แต่ท่าทีของเจ้าหญิงนั้นก็ช่างน่าเกรงขามเสียจริง
“หากคุณไม่กลัวคนอื่นจะรู้เรื่องนี้ ฉันก็จะตามคนเข้ามา”ไป๋หยิงมองไปที่เธอ โบกเอกสารข้อมูลที่ถืออยู่ในมือของเธอไปมา
“นั้นมันอะไร？” เห็นได้ชัดว่าสีหน้าของเฉิงโหรวโหรวเปลี่ยนไปทันที แล้วแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างเห็นได้ชัด เพราะความกลัว น้ำเสียงของเธอก็อ่อนลงอย่างชัดเจน
เมื่อไป๋หยิงเห็นท่าทีของเธอก็ยิ้มเยาะในใจ ท่าทีที่ขี้ขลาดของเฉิงโหรวโหรวแบบนี้ยังกล้าที่จะมาวางมาดกับเธออีก ?
ไป๋หยิงโยนรายงานผลการตรวจDNA ในมือของเธอลงตรงของเฉิงโหรวโหรว：“นี่เป็นผลการตรวจ DNA ของคุณอีกชุด คุณดูมันได้ผลการตรวจอันนี้แตกต่างและไม่มีส่วนเกี่ยวข้องอะไรกับหัวหน้าเลยทั้งนั้น ”
แน่นอนว่า ผลการตรวจDNA นี้ไป๋หยิงไม่ได้เอาไปตรวจจริงๆ แต่เป็นเอกสารปลอมที่ไป๋หยิงทำขึ้นมา ไป๋หยิงไม่ใช่คนโง่ ตรงกันข้ามเธอเป็นคนที่ฉลาดมากคนหนึ่ง
เฉิงโหรวโหรวได้เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ และองค์กรโกสต์ซิตี้ก็ป่าวประกาศไปทั่ว แต่หัวหน้าไม่เคยปรากฏตัวพร้อมเฉิงโหรวโหรวเลยสักครั้ง และเฉิงโหรวโหรวเองก็พักอาศัยอยู่แต่ในสาขา ไม่เคยเห็นได้เข้าพบหัวหน้าเลยสักครั้ง หัวหน้าเองก็ไม่เคยมาที่สาขาเพื่อมาดูเฉิงโหรวโหรว
หัวหน้าใช้เวลากว่ายี่สิบห้าปีเพื่อตามหานายหญิงที่ไม่เคยได้เห็นแม้กระทั่งหน้าตามาก่อน หัวหน้าหานายหญิงจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว แม้แต่เรื่องขององค์กรโกสต์ซิตี้หัวหน้าก็แทบจะไม่ได้สนใจ
และตอนนี้หัวหน้าก็หาลูกสาวเจอแล้ว แต่ก็กลับไม่ได้สนใจอะไร?
นี่มันปกติเหรอ ?
เห็นได้ชัดว่าไม่ปกติ หนำซ้ำยังเรียกว่า ผิดปกติมาก！！
ดังนั้นไป๋หยิงจึงเดาว่าสถานะของเฉิงโหรวโหรวที่เป็นลูกสาวของหัวหน้านั้น หัวหน้าคงไม่เชื่อเป็นแน่ หากหัวหน้าไม่เชื่อ ก็ย่อมต้องตรวจสอบ
หากตอนนี้เธอยังไปตรวจDNAของเฉิงโหรวโหรวอีก ย่อมต้องถูกหัวหน้าจับได้เป็นแน่ ดังนั้น เธอจึงไม่โง่พอที่จะหันปากกระบอกปืนมาที่ตัวเองในตอนนี้แน่นอน
เธอก็แค่สร้างหลักฐานเท็จชิ้นหนึ่งขึ้นมาเพื่อหลอกเฉิงโหรวโหรว
เฉิงโหรวโหรวเป็นคนที่เติบโตมาในพื้นที่ภูเขาเล็กๆ เรียนไม่จบมัธยมก็ต้องลาออกจากโรงเรียน ไม่มีการศึกษาอะไร และไม่มีหัวคิดเท่าไร อยากจะหลอกเฉิงโหรวโหรวนั้นเป็นอะไรที่ง่ายมาก
ยิ่งหลายวันมานี้เธอก็คอยเอาแต่พูดถึงเรื่องนี้ต่อหน้าเฉิงโหรวโหรวอยู่หลายครั้ง ตอนนี้ในใจของเฉิงโหรวโหรวราวกับได้ถูกฝังเม็ดพันธุ์ลงไปแล้ว แค่เธอปักหนามนั้นลงไปที่ใจของเฉิงโหรวโหรวให้เฉิงโหรวโหรวเชื่อโดยไม่สงสัย ถึงตอนนั้นเฉิงโหรวโหรวก็จะเชื่อฟังเธอ และอยู่ในโอวาทของเธอ
แม้หัวหน้าจะยังสงสัยในตัวตนของเฉิงโหรวโหรว แต่ผลการตรวจทั้งสองครั้งที่ออกมา ต่อให้หัวหน้าจะสงสัยก็ทำอะไรไม่ได้
อันที่จริงเธอเองก็ไม่รู้ว่าหัวหน้าน้อยนั้นปกปิดหัวหน้าได้ยังไง การตรวจดีเอ็นเอครั้งที่สองนี้หัวหน้าก็อยู่ในที่เกิดเหตุเช่นกัน การเจาะเลือดต่อหน้า ในสถานการณ์แบบนั้นเขาทำปลอมมันขึ้นมาได้ยังไง ?
ตบตาหัวหน้าไปได้ยังไง ?
เธอคิดไม่ตกกับเรื่องนี้มาโดยตลอด และเธอยังคิดอีกว่าหรือเฉิงโหรวโหรวจะเป็นลูกสาวของหัวหน้าจริงๆ ?
ดังนั้น เธอในตอนนี้ก็ยิ่งไม่ควรไปตรวจDNA หากเฉิงโหรวโหรวเป็นลูกสาวของหัวหน้าจริงๆ เธอก็จะไม่สามารถควบคุมเฉิงโหรวโหรวได้อีก
เพราะฉะนั้นเอกสารปลอมนี้จึงสำคัญมาก
และที่สำคัญไปกว่านั้นคือการที่ทำให้เฉิงโหรวโหรวเชื่ออย่างไม่มีข้อสงสัย
“ฉันไม่เชื่อ มันเป็นของปลอม ต้องเป็นของปลอมแน่ๆ” เฉิงโหรวโหรวหยิบเอกสารขึ้นมาดูแวบหนึ่ง จากนั้นก็โยนมันทิ้งไปอีกทาง เธอเอาแต่ส่ายหัว ไม่เชื่อกับผลตรวจนี้
“หากเธอไม่เชื่อก็สามารถไปตรวจเองได้ ถึงตอนนั้นทุกอย่างก็จะกระจ่างเอง ”ไป๋หยิงเหลือบมองไปที่เธอแวบหนึ่ง มุมปากยกยิ้มเย้ย ：“แต่ยังไงเสีย เธอเองก็รู้ดีว่าในตอนนี้หัวหน้าไม่เชื่อในตัวตนของเธอ หัวหน้าต้องคอยให้คนแอบตามเธออยู่เป็นแน่ หากเธอไปตรวจDNAอีกรอบ หัวหน้าก็ต้องรู้ ถึงตอนนั้นผลตรวจที่ออกมาของเธอไม่ตรงกับสองครั้งที่ผ่านมา ถึงตอนนั้น ……”
ไป๋หยิงตั้งใจหยุดคำพูดลงแค่นี้ เห็นใบหน้าที่หวาดกลัวของเฉิงโหรวโหรว ใบหน้าของไป๋หยิงก็ยกยิ้มขึ้นอย่างเห็นได้ชัด จากนั้นก็ได้พูดไปทีละคำว่า：“ เธอรู้ไหมว่าผลที่ตามมาจะเป็นยังไง ถึงตอนนั้นอย่าว่าแต่ตำแหน่งเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้เลย แม้แต่ชีวิตก็อาจจะรักษาไว้ไม่ได้ กล้าหลอกลวงหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ จุดจบนั้นไม่สวยแน่นอน ”
