“เวินลั่วฉิงก็คือถังฉิ้นเอ๋อ ถังฉิ้นเอ๋อก็คือเวินลั่วฉิง” ไป๋หยิงเป็นคนฉลาด เธอมองท่าทีที่แปลกไปของเฉิงโหรวโหรวออก ดังนั้นเลยบอกคำตอบของเธอออกมาจริง
“ไม่มีทางหรอก จะเป็นไปได้อย่างไร？เวินลั่วฉิงอัปลักษณ์ขนาดนั้น โง่ขนาดนั้น จะมาเป็นถังฉิ้นเอ๋อได้อย่างไร？” สีหน้าของเฉิงโหรวโหรวเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน อารมณ์ก็เปลี่ยนจนร้อนรน และเสียงก็ดังขึ้นมาอย่างชัดเจนด้วย
เธอไม่อยากรับเรื่องจริงเรื่องนี้
เธอไม่เชื่อว่าคนที่ก่อนหน้านี้เธอหัวเราะเยาะจะกลายเป็นคนที่เลิศเลอกว่าเธอไปได้！！
“แต่ว่าเวินลั่วฉิงก็คือถังฉิ้นเอ๋อ” ไป๋หยิงมองเธอ ก่อนจะค่อยๆ พูดออกมาด้วยความเย็นชา： “ฉันเองก็ไม่อยากเชื่อ แต่ว่านี่มันเป็นเรื่องจริง”
“แต่ว่า ไม่ว่าเธอจะเป็นเวินลั่วฉิง หรือเป็นถังฉิ้นเอ๋อ ตอนนี้ไม่ใช่คู่แข่งกับคุณอยู่แล้ว เพราะว่าตอนนี้คุณเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้” ใบหน้าของไป๋หยิงก็ยิ้มขึ้นมา เพียงแค่เพราะว่าความร้ายเมื่อครู่ยังอยู่ ตอนนี้เลยดูน่ากลัวเป็นพิเศษ： “แน่นอน ว่าเธอใช้ตัวตนของเวินลั่วฉิงในครั้งนี้จะทำให้พวกเราได้ประโยชน์”
“หมายความว่าอย่างไร？คุณมีแผนอะไร？พวกเราจะทำอะไรดี？” แววตาของเฉิงโหรวโหรวนั้นเปล่งประกาย แววตาลึกล้ำนั้นมันมีความร้ายไม่น้อย เฉิงโหรวโหรวอยากต่อกรกับเวินลั่วฉิงจากที่เป็นผู้ถูกกระทำกลายมาเป็นผู้กระทำแทน
“ตอนนี้หัวหน้ากับหัวหน้าน้อยสนใจเรื่องของถังฉิ้นเอ๋อ ถ้าเกิดพวกเราสามารถลงมือกับถังฉิ้นเอ๋อได้อย่างรุนแรง แต่ว่าถ้าพวกเขาไม่ใช่เวินลั่วฉิงก็คือถังฉิ้นเอ๋อ ถ้าเกิดพวกเราลงมือกับเวินลั่วฉิงที่เมืองจิ๋นนั้นมันง่ายมากเลย อีกอย่างคนของตระกูลถังเองก็ไม่มีทางไปที่เมืองจิ๋น เดี๋ยวคนที่พวกเราจะต่อกรด้วยก็มีเพียงเวินลั่วฉิงคนเดียว เวินลั่วฉิงจะเก่งขนาดไหน อาจจะเป็นคู่ต่อสู้ของพวกเราก็ได้” ไป๋หยิงคิดมาอย่างดีแล้ว ในใจก็มีแผนแล้ว
เฉิงโหรวโหรวได้ยินไป๋หยิงพูดว่าหัวหน้ากับหัวหน้าน้อยกำลังสนใจเรื่องของถังฉิ้นเอ๋อ แววตาทั้งสองก็หรี่ลง ก่อนจะมีความดุดันมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
“โอเค ฉันฟังคุณนะ คุณบอกมาเถอะว่าจะทำอย่างไร” เฉิงโหรวโหรวหรี่ตาลง ก่อนจะกัดฟัน พลางพูดแต่ละคำออกมาด้วยความโกรธ เหมือนมีเรื่องคับแค้นใจกับถังฉิ้นเอ๋อเลย
“พรุ่งนี้พวกเราจะไปเมืองจิ๋น เดี๋ยวพวกเราจะตรงไปที่องค์กรโกสต์ซิตี้ในส่วนของเมืองจิ๋น องค์กรโกสต์ซิตี้ของเมืองจิ๋นนั้นใหญ่กว่าที่ทางนี้มาก อำนาจนั้นก็แข็งแกร่งกว่ามากเหมือนกัน ตอนนี้คุณเป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ พวกเราก็ใช้คนของเมืองจิ๋นในการกำจัดเวินลั่วฉิง” ไป๋หยิงอยู่กับเจิ้งฉงมานานหลายปี เลยเข้าใจสถานการณ์ขององค์กรโกสต์ซิตี้เป็นอย่างดี
“คุณมั่นใจเหรอว่าพวกเขาจะฟังฉัน？” สิ่งที่เฉิงโหรวโหรวกังวลที่สุดก็คือคนเหล่านั้นจะไม่ฟังเธอ ถ้าเกิดเธอชี้นำคนพวกนั้นไม่ได้แล้วจะต่อกรกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้อย่างไร
“วางใจเถอะ ฉันมีวิธี” ไป๋หยิงยิ้มเล็กน้อยด้วยความมีแผนอยู่ในใจ
เฉิงโหรวโหรวได้ยินเธอพูดแบบนั้น กลับเบาใจลงเล็กน้อย ถึงอย่างไรไป๋หยิงก็เป็นคนพาเธอเข้ามาในองค์กรโกสต์ซิตี้ เธอเลยเชื่อฝีมือของไป๋หยิง
ไป๋หยิงเห็นท่าทีของเฉิงโหรวโหรว ก็ยิ้มมากขึ้นไปอีก มีเพียงแค่เจ้าหญิงอย่างเฉิงโหรวโหรวเท่านั้น อิทธิพลขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็จะใช้ได้ตามที่เธอต้องการ ถึงตอนนั้นคงไม่ต้องกลัวว่าจะต่อกรกับเวินลั่วฉิงไม่ได้แล้ว
ส่วนการมาเมืองจิ๋นในครั้งนี้ เธออยากจะสั่งสอนเวินลั่วฉิงให้ยากที่จะลืมสักหน่อย
วันที่สอง เวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อไปที่เมืองจิ๋นด้วยกัน เพียงแต่ตอนที่อยู่ที่สนามบิน ไป๋หยูหนิงเองก็ตามมา แน่นอนว่ามากับไป๋หยูหนิงและยังมีคุณฟู่อีกด้วย
“ไป๋หยูหนิง คุณยังไม่กลับไปอีกเหรอ？” ฉู่หลิงเอ๋อกับไป๋หยูหนิงมองกัน เพราะรู้จักกันมานาน สำหรับเรื่องของไป๋หยูหนิงนั้น ฉู่หลิงเอ๋อเองก็รู้อยู่บ้าง โดยเฉพาะเรื่องของรุ่นพี่ของไป๋หยูหนิงคนนั้น
“เห้อ ประหลาดใจจริงๆ ก่อนหน้านี้ที่คุณทำงานเสร็จในทุกๆ ครั้ง จะรีบไปเจอรุ่นพี่คนนั้นทันที แต่ครั้งนี้กลับไม่รีบไป” ตอนที่ฉู่หลิงเอ๋อพูด แววตานั้นมองไปที่ชายข้างกายไป๋หยูหนิง และเห็นว่าชายคนนั้นหน้าดำคร่ำเครียดเมื่อได้ฟังคำพูดของเธอ ฉู่หลิงเอ๋อเลยยิ้มมากขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ไป๋หยูหนิงหงุดหงิดเป็นอย่างมาก เธอเองก็อยากกลับไปมาก แต่ว่าหลายวันมานี้ เธอทำทุกวิถีทาง แต่กลับไม่สามารถสลัดชายคนนี้ออกไปได้ หลายวันมานี้เธอเลยแทบจะเป็นบ้าไปแล้ว
เธอรู้แล้วว่าเวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อกำลังจะไปเมืองจิ๋น ดังนั้นเลยรีบตามมา เธอต่อกรกับผู้ชายคนนี้ไม่ไหว ดังนั้นตอนนี้เธอเลยอยากให้เวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อช่วย เธอคิดว่าเพียงแค่เวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อช่วยเธอ ก็จะสลัดชายคนนี้ออกไปได้
“ฉันจะไปที่เมืองจิ๋นกับพวกคุณ” ไป๋หยูหนิงดึงฉู่หลิงเอ๋อก่อนจะหันตัวจากไป โดยที่ไม่มองคุณฟู่เลย ตอนนี้เธอเห็นชายคนนี้แล้วก็หัวเสีย โกรธจนปวดหัวปวดท้องไปหมด
“ไป๋หยูหนิง หนุ่มหล่อคนนี้เป็นใครเหรอ？ไม่แนะนำให้หน่อยเหรอ？” ฉู่หลิงเอ๋อยิ้มพลางดึงไป๋หยูหนิง ชายคนนี้ตามไป๋หยูหนิงมา แน่นอนว่าความสัมพันธ์ต้องไม่ธรรมดา
ในสถานการณ์แบบนี้ ความรู้สึกที่ชายคนนี้มีต่อไป๋หยูหนิงไม่ได้ปกปิดเอาไว้เลย มองเพียงแวบเดียวก็มองออกแล้ว
“คุณอยากรู้จักเหรอ？โอเคๆ ฉันจะแนะนำให้คุณ” ไป๋หยูหนิงแววตาเป็นประกาย มีชีวิตชีวาขึ้นมา ใช้เพียงสายตาก็สามารถมองออกแล้วว่าตอนนี้เธอมีความคิดอะไร
เธอเองเอาความหงุดหงิดออกไปไม่ได้ เลยอยากจะโยนให้ฉู่หลิงเอ๋อ
คุณฟู่มองไปทางไป๋หยูหนิง ก็เห็นความอันตรายที่เย็นยะเยือก เขาอยากจะหยิกผู้หญิงคนนี้จริงๆ เลย
เวินลั่วฉิงมองไป๋หยูหนิงเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มมุมปากขึ้นมา ดูแล้วหลายวันมานี้เรื่องระหว่างไป๋หยูหนิงกับคุณฟู่คงจะมีสีสันมากแน่นอน
แน่นอนว่าจะมีสีสันขนาดไหน มีเพียงไป๋หยูหนิงกับคุณฟู่เท่านั้นที่รู้ดี
“คุณรู้หนิ ว่าฉันไม่ชอบแบบนี้ แถมในสายตาเขามีเพียงคุณ มันไม่ง่ายเลยที่จะเป็นมือที่สาม” ถึงฉู่หลิงเอ๋อจะชอบความบันเทิง แต่ว่าไม่ได้ชอบความสนุกไปซะทุกอย่าง เช่นความสนุกสนานที่ให้ตายก็ไม่อยากไปยุ่ง
“ก็จริง ฉันลืมไปเลยว่าคุณมีมู่หรงดัวหยางแล้ว” ไป๋หยูหนิงถอนหายใจเบาๆ เสียดาย เสียดายที่ไม่สามารถเอาความวุ่นวายออกไปจากตัวได้
“ใครตามใครกัน ฉันกับมู่หรงดัวหยางเป็นคนสนิทกัน” ฉู่หลิงเอ๋อตกใจเล็กน้อย สำหรับความรู้สึกของคนอื่นนั้นฉู่หลิงเอ๋อนั้นรู้ทันมาตลอด แต่ว่าเมื่อมาถึงตัวเธอเอง เธอกลับงุนงงเสียเอง
เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ มู่หรงดัวหยางรู้ความรู้สึกนึกคิดของฉู่หลิงเอ๋อเป็นอย่างดี ฉู่หลิงเอ๋อเองก็มองไม่ชัดเท่าไหร่
ฉู่หลิงเอ๋อเองไม่เห็นชัด คนอื่นพูดเธอเองก็ไม่เชื่อ
ในสตูดิโอของซ่างกวนหง
“หัวหน้า เฉิงโหรวโหรวไปเมืองจิ๋นแล้ว ไปกับไป๋หยิง” ผู้ดูแลจ้งสนใจการเคลื่อนไหวของเฉิงโหรวโหรวอยู่ตลอดเวลา เพราะว่าอยากจะหาคนที่วางแผนอยู่เบื้องหลัง
“อือ” ซ่างกวนหงไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมาก เพียงแค่ตอบเบาๆ เท่านั้น
