“ไอหยา รุ่นพี่ของเธอมาแล้ว” ฉู่หลิงเอ๋อเดิมทีเป็นคนที่ชอบสนุกไม่เกรงกลัวอะไรอยู่แล้ว : “รุ่นพี่รอให้เธอกลับไปไม่ไหว จนต้องมาหาเธอเองเลยเหรอ?”
ขณะที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดประโยคนี้ก็ได้หันไปมองทางคุณฟู่ เห็นแววตาของคุณฟู่ดูเย็นยะเยือกมากยิ่งขึ้น ฉู่หลิงเอ๋อก็อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
เห็นได้ชัดว่าศัตรูหัวใจของคุณฟู่มาแล้ว ต่อไปคงมีเรื่องสนุกแน่นอน
ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าไป๋หยูหนิงแอบรักเหมียวเหยียนมาตลอด แม้ว่าเหมียวเหยียนไม่เคยตอบตกลงไป๋หยูหนิง แต่ก็ไม่เคยปฏิเสธไป๋หยูหนิงออกมาตรง ๆ เห็นได้ชัดว่าเหมียวเหยียนต้องการกั๊กไป๋หยูหนิงเอาไว้
ส่วนเรื่องทำไมรุ่นพี่ต้องกั๊กไป๋หยูหนิงเอาไว้นั้น พวกเธอที่คอยดูอยู่ตลอดก็เห็นอย่างชัดเจนว่า หลายปีที่ผ่านมาไป๋หยูหนิงทำเพื่อรุ่นพี่คนนี้มากมาย และไป๋หยูหนิงก็รักมาก จึงไม่เอาความดีความชอบเลย ผลงานทั้งหมดล้วนยกให้เป็นของรุ่นพี่คนนี้
แน่นอนว่า หลายปีที่ผ่านมาไป๋หยูหนิงก็หาเงินให้รุ่นพี่คนนั้นได้มากมายด้วย ค่าจ้างภารกิจในทุกครั้งของไป๋หยูหนิงก็ล้วนแต่เป็นรุ่นพี่คนนั้นกำหนด
คราวก่อนที่เวินลั่วฉิงเชิญไป๋หยูหนิงมาช่วยเธอ ไป๋หยูหนิงต้องการค่าตอบแทนห้าล้าน ที่จริงก็คือเอาไปให้รุ่นพี่คนนั้น
ไป๋หยูหนิงคอยตามติดรุ่นพี่คนนั้น เป็นคนในองค์กรของพวกเขา ไป๋หยูหนิงจึงต้องยึดถือกฎระเบียบขององค์กรเป็นธรรมดา
เหมือนกับเธอในเมื่อก่อน เมื่อก่อนเธอทำงานกับถังไป๋เชียน ภารกิจที่เธอได้รับมอบหมายก็ต้องมีค่าตอบแทน ส่วนจำนวนเงินของค่าตอบแทนนั้นทางองค์กรเป็นคนกำหนด
แต่ถังไป๋เชียนไม่ได้เห็นแก่ตัวเหมือนรุ่นพี่คนนั้น ค่าตอบแทนจากภารกิจที่ถังไป๋เชียนรับมาให้พวกเธอทำ แปดสิบเปอร์เซ็นต์ได้เป็นของตัวเอง
แต่เท่าที่เธอรู้มา หลายปีมานี้ค่าตอบแทนที่ไป๋หยูหนิงได้รับกลับมอบให้รุ่นพี่คนนั้นเกือบทั้งหมด
ฉะนั้น เหมียวเหยียนไม่มีทางปล่อยไป๋หยูหนิงให้หลุดมือไปแน่นอน
ตอนนี้มีคุณฟู่คนนี้โผล่มา คุณฟู่ไม่ปกปิดความในใจที่มีต่อไป๋หยูหนิงเลยสักนิด อีกทั้งยังทุ่มเทอย่างเต็มที่ ไม่รู้ว่ารุ่นพี่เหมียวเหยียนจะทำยังไง?
ฉู่หลิงเอ๋อชอบดูละครแบบนี้ที่สุดเลยล่ะ ดังนั้นจึงรอดูเรื่องสนุก ๆ อย่างคึกคัก
ตอนที่ไป๋หยูหนิงเห็นรุ่นพี่ ก็อึ้งไปอย่างเห็นได้ชัด สีหน้าดูเปลี่ยนไปทันที การตอบสนองแรกของไป๋หยูหนิงคือคิดจะเดินเข้าไปหา
เพียงแต่ว่า เท้าของไป๋หยูหนิงเพิ่งยกขึ้น จู่ ๆ อุณหภูมิรอบตัวก็เย็นฮวบลงทันที
ไป๋หยูหนิงหันสายตา ไปมองผู้ชายที่อยู่ข้าง ๆ แล้วพูดข่มขู่ออกมาทันทีว่า : “นายไม่ต้องตามฉันมานะ”
ไป๋หยูหนิงคิดว่าตอนนี้เธอต้องไปพบรุ่นพี่ จึงจะให้ผู้ชายคนนี้ตามไปด้วยไม่ได้ เธอไม่อยากให้รุ่นพี่เข้าใจผิดอะไร
เดิมทีในแววตาคุณฟู่มีเพียงความเยือกเย็นเท่านั้น แต่เมื่อได้ยินที่ไป๋หยูหนิงพูด ดวงตาคู่นั้นของคุณฟู่ก็หรี่ลงทันที ทันใดนั้นดวงตาคู่นั้นก็เหมือนมีพายุที่พร้อมจะพัดกวาดเอาทุกสิ่งบนโลกไป เหมือนจะทำลายทุกอย่างที่อยู่บนโลกนี้
ฉู่หลิงเอ๋อที่ไม่เคยเกรงกลัวอะไรมาก่อนก็อดไม่ได้ที่จะพ่นลมเย็นออกมา โอ้โห น่ากลัวเกินไปแล้ว น่ากลัวเกินไปแล้วจริง ๆ
ก็แค่หึงหวงเองไม่ใช่เหรอ? ต้องน่ากลัวขนาดนี้เลยหรือไง?
ฉู่หลิงเอ๋อนึกขึ้นได้ก็ถอยไปทันที อยู่ให้ห่างคุณฟู่ไว้หน่อยดีกว่า แม้ว่าเธอจะชอบดูเรื่องสนุก ๆ แต่ก็ไม่อยากถูกทำร้ายไปด้วย
“หยูหนิง ฉันมีเรื่องจำเป็นต้องให้เธอช่วย” เวินลั่วฉิงมองคุณฟู่แวบหนึ่ง จากนั้นก็ยื่นมือไปคว้าไป๋หยูหนิงไว้
เวินลั่วฉิงเองก็กลัวว่าคุณฟู่จะขาดสติขึ้นมา และแน่นอนว่า เวินลั่วฉิงยิ่งไม่อยากให้ไป๋หยูหนิงเป็นฝ่ายเข้าไปหารุ่นพี่คนนั้นก่อน
“เรื่องอะไร?” ไป๋หยูหนิงถูกเวินลั่วฉิงดึงเอาไว้ ก็ยากที่จะปลีกตัวออกไป แต่ถ้าหากเวินลั่วฉิงต้องการให้เธอช่วยเหลือจริง ๆ เธอก็ต้องอยากช่วยเวินลั่วฉิงอยู่แล้ว
เมื่อครู่ฉู่หลิงเอ๋อบอกว่าเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้หาเรื่องเวินลั่วฉิง เรื่องนี้ค่อนข้างลำบากจริง ๆ
“นั่งลงก่อน พวกเราค่อย ๆ คุยกัน” เวินลั่วฉิงดึงไป๋หยูหนิงให้นั่งลงทันที
แม้ว่าเวินลั่วฉิงดึงไป๋หยูหนิงไว้ และกำลังพูดกับไป๋หยูหนิง แต่สายตาของเวินลั่วฉิงกลับเหลือบมองรุ่นพี่คนนั้นอยู่ตลอด
เวินลั่วฉิงพบว่าหลังจากที่ไป๋หยูหนิงนั่งลง สีหน้ารุ่นพี่คนนั้นก็ดูขรึมลงอย่างเห็นได้ชัด
เวินลั่วฉิงรู้ว่ารุ่นพี่คนนั้นเห็นไป๋หยูหนิงตั้งนานแล้ว ทำงานอย่างที่พวกเขาทำกัน จะความรู้สึกไวกว่าคนทั่วไป รู้จักสังเกตอย่างละเอียด หลังจากเข้าไปในสถานที่ใด ๆ จะต้องสำรวจสภาพรอบ ๆ ที่แห่งนั้นก่อน
อีกอย่างไป๋หยูหนิงก็เป็นคนคุ้นเคย พวกเธอก็ถือว่าเป็นคนกันเอง รุ่นพี่คนนั้นไม่มีทางไม่เห็นพวกเธอแน่นอน
รุ่นพี่คนนั้นเห็นไป๋หยูหนิงแล้วชัด ๆ แต่กลับไม่ได้เข้ามาหาไป๋หยูหนิง แล้วไปทักทายกับคนที่ไม่รู้จักพวกนั้น
รุ่นพี่คนนั้นมั่นใจว่าเมื่อไป๋หยูหนิงเห็นเขาแล้วต้องเป็นฝ่ายเข้าไปหาเขาเองแน่นอน
เวินลั่วฉิงยิ้มมุมปากเล็กน้อย รุ่นพี่คนนั้นคิดซะสวยหรูเกินไปแล้ว เธอไม่มีทางยอมให้เขาสมหวังเด็ดขาด
เมื่อก่อนเธอคิดมาตลอดว่าไป๋หยูหนิงทำแบบนี้ไม่คุ้มค่า เพียงแต่เธอรู้สึกว่าเรื่องของรักคนนอกไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่ง
แต่ตอนนี้เวินลั่วฉิงเปลี่ยนความคิดแล้ว เรื่องของความรักคนนอกไม่ควรยื่นมือเข้าไปยุ่งก็จริง
แต่ถ้าหากรู้อยู่แก่ใจว่าเพื่อนรักโดนหลอก โดนหลอกใช้ แต่เธอกลับมองโดยไม่สนใจอะไร แล้วปล่อยให้เพื่อนรักกระโดดลงกองไฟไปอย่างนั้นเหรอ?
ไม่ เธอทำไม่ได้!!
ในเมื่อนิ่งดูดายไม่ได้ วันนี้เวินลั่วฉิงจึงตัดสินใจต้องเข้าไปยุ่งสักหน่อยแล้ว อย่างน้อยก็หักหน้ารุ่นพี่คนนั้นก่อน
เมื่อเห็นไป๋หยูหนิงนั่งลง ไม่ได้ไปหารุ่นพี่ของเธอแล้ว สีหน้าของคุณฟู่ก็ค่อย ๆ ผ่อนคลายลงเล็กน้อย
แน่นอน เพียงแค่เล็กน้อยเท่านั้น
เพราะคุณฟู่รู้ว่าไม่ใช่เพราะไป๋หยูหนิงเห็นแก่หน้าเขา แต่เป็นเพราะเวินลั่วฉิงรั้งเอาไว้ ดังนั้นในใจของไป๋หยูหนิง รุ่นพี่สารเลวนั่นยังคงสำคัญที่สุดสำหรับเธอ
สำคัญมากกว่าเขาเยอะเลย……
นัยน์ตาของคุณฟู่ขยับเล็กน้อย แล้วมองไปทางเหมียวเหยียนที่กำลังทักทายคนอื่น ๆ อยู่ มุมปากของคุณฟู่มีรอยยิ้มที่เย็นชาซ่อนอยู่
“ฉิงฉิง เธออยากให้ฉันช่วยเธอเรื่องอะไร? เธอพูดมาเถอะ ถ้าฉันช่วยได้ฉันต้องช่วยเธอแน่นอน อำนาจขององค์กรโกสต์ซิตี้จะดูถูกไม่ได้นะ ถ้าฉันช่วยไม่ได้ฉันค่อยคิดหาวิธีอื่น” ไป๋หยูหนิงเป็นคนใจนักเลงมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เมื่อก่อนเวลาเธอรับทำภารกิจต้องผ่านองค์กรเท่านั้น และต้องรับเงิน แต่ครั้งนี้เธอสามารถทำโดยไม่ผ่านองค์กร เพื่อช่วยเหลือฉิงฉิงด้วยใจจริง
ถ้าหากตัวเธอเองช่วยไม่ได้ เธอค่อยคิดหาวิธีอื่น
“อืม” เวินลั่วฉิงยิ้มเล็กน้อยแล้วพยักหน้า แต่กลับไม่บอกรายละเอียดว่าต้องการให้ไป๋หยูหนิงทำอะไร
“หยูหนิง เธอทำภารกิจต้องรับเงิน และค่าตอบแทนก็ไม่น้อยเลยด้วย ทำไม? ครั้งนี้ไม่รับเงินเหรอ?” ฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนฉลาด ไม่นานก็เข้าใจความหมายของเวินลั่วฉิงทันที เรื่องแบบนี้ฉู่หลิงเอ๋อถนัดให้ความร่วมมือที่สุดแล้ว
“ครั้งนี้ไม่ผ่านองค์กร ก็แค่ช่วยเพื่อนเท่านั้น” ไป๋หยูหนิงอึ้งไป ตอนที่พูดประโยคนี้ เธอยังนึกขึ้นได้แล้วหันไปมองทางเหมียวเหยียน
เหมียวเหยียนกำลังพูดคุยกับคนอื่นอยู่ ไม่ได้มองมาทางนี้ ไป๋หยูหนิงดูเหมือนจะแอบถอนหายใจออกมา
“เธอแน่ใจเหรอ? รุ่นพี่คนนั้นของเธอจะยอมเหรอ?” ฉู่หลิงเอ๋อสังเกตปฏิกิริยาของไป๋หยูหนิงเมื่อครู่นี้ แล้วจงใจถามออกมา น้ำเสียงฟังดูไม่ค่อยเชื่ออย่างเห็นได้ชัด!
