“ไม่ค่ะคุณเหมียวไม่ต้องขอบคุณฉันหรอกค่ะ คนที่ดูแลหยูหนิงไม่ใช่ฉันค่ะ”ฉู่หลิงเอ๋อปั้นรอยยิ้ม เธอไม่ได้พูดตรงๆ แต่เธอรู้ว่าบางคำก็ไม่จำเป็นต้องพูดกระจ่าง
คนที่ควรเข้าใจก็จะเข้าใจเอง！
เหมียวเหยียนคงรู้อะไรบ้างแล้ว เหมียวเหยียนรู้ว่าไป๋หยูหนิงอยู่กับผู้ชายคนหนึ่งจึงไม่ได้กลับไป ดังนั้นจึงมาหาไป๋หยูหนิงโดยเฉพาะ
ต้องบอกว่า ถ้อยคำที่ว่าเหมียวเหยียนมาหาไป๋หยูหนิงโดยเฉพาะนั้นไม่ผิด
เพียงแต่มาด้วยวัตถุประสงค์อะไรนั้น มีเพียงเหมียวเหยียนที่รู้แก่ใจดี
ฉู่หลิงเอ๋ออดยิ้มเย็นไม่ได้ ผู้ชายคนนี้น่าขยะแขยงมาก！
เหมียวเหยียนได้ยินคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อ แววตาก็มีความเย็นเยียบแวบผ่าน ทว่า มันมาเร็วไปเร็วมาก คนทั่วไปมองไม่เห็น
แน่นอนอย่างไรเสียฉู่หลิงเอ๋อก็ยังคงเห็น ฉู่หลิงเอ๋อแอบหัวเราะเสียงเย็นในใจ เหมียวเหยียนรู้ดังคาดจริงๆ
“คุณเหมียว คุณเป็นห่วงหยูหนิงของฉันอย่างนี้ คุณคิดยังไงกับหยูหนิงของฉันกัน？”ฉู่หลิงเอ๋เป็นคนชอบสร้างความวุ่นวายอยู่แล้ว ตอนนี้เห็นโอกาสลอยมาตรงหน้า เธอจะปล่อยให้หลุดลอยหรือ
แน่นอน ฉู่หลิงเอ๋อทำเพื่อช่วยไป๋หยูหนิงด้วย
เธอจะช่วยไป๋หยูหนิงรู้ธาตุแท้ของเหมียวเหยียน
ถึงแม้คำพูดก่อนหน้านี้ของเหมียวเหยียนจะคลุมเครือสื่อไปในเชิงความรัก แต่ท่าทีก็ยังไม่ชัดเจนพอ งั้นเธอจะให้เหมียวเหยียนแสดงท่าทีให้ชัดเจนเอง
หากเหมียวเหยียนพูดชัดเจนแล้ว เธอก็จะไม่ห้ามปรามไป๋หยูหนิงอีก
เหมียวเหยียนได้ยินคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อ ดวงตาทั้งคู่พลันหรี่ขึ้น พลางขมวดคิ้วด้วยจิตใต้สำนึก ดูออกว่าเขารู้สึกรำคาญใจระคนความเบื่อหน่ายเล็กน้อย แน่นอนคนประเภทนี้ ไม่มีทางแสดงออกมาเด็ดขาด
ทว่าเวินลั่วฉิงกับฉู่หลิงเอ๋อเป็นคนช่างสังเกต จึงเห็นการตอบสนองอันน้อยนิดของเหมียวเหยียน
โดยเฉพาะเวินลั่วฉิง เธอดูออกว่าเหมียวเหยียนรู้สึกโกรธขึ้งแล้ว
เพราะคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อเหมียวเหยียนจึงรู้สึกโกรธ？
หากเหมียวเหยียนชอบไป๋หยูหนิงจริงจะไม่มีทางโกรธในสิ่งที่ฉู่หลิงเอ๋อพูดเด็ดขาด
ดังนั้น ถ้อยคำที่ผู้ชายคนนี้เอ่ยเมื่อสักครู่ล้วนเป็นการหลอกลวงไป๋หยูหนิงทั้งเพ
เธอจะดูสิว่าตอนนี้เขาจะตอบฉู่หลิงเอ๋ออย่างไร
“ผมใส่ใจและเป็นห่วงหนิงเอ๋อร์ครับ”เหมียวเหยียนไม่ใช่คนทั่วไป เธอมองไปยังไป๋หยูหนิงอีกครั้ง มองไป๋หยูหนิงอย่างอ่อนโยนด้วยประโยคที่ว่า ใส่ใจ เป็นห่วง
ฟังดูแล้วจะเป็นเรื่องรักๆใคร่ๆจริง แต่ท่าทางก็ยังคงไม่ชัดเจนอยู่ดี
ซึ่งไป๋หยูหนิงก็มองเหมียวเหยียนด้วยรอยยิ้มที่ยังคงมีความสุขอย่างโง่งม
ฉู่หลิงเอ๋อเห็นท่าทางของไป๋หยูหนิง แทบให้จะผ่าสมองของไป๋หยูหนิงออกมาดูให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย
เธออยากดูว่าสมองของไป๋หยูหนิงใส่อะไรไว้？
เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนี้พูดจาอ่อนหวานหลอกลวงไป๋หยูหนิง ทำไมไป๋หยูหนิงถึงดูไม่ออก？
“ที่คุณเหมียวบอกว่าใส่ใจและเป็นห่วงหยูหนิง งั้นฉันขอถามหน่อยค่ะว่า ทำไมคุณเหมียวถึงเป็นห่วงหยูหนิง ฉันยิ่งอยากรู้ว่าความเป็นห่วงของคุณเหมียวเป็นแบบไหนคะ？”ฉู่หลิงเอ๋อไม่ใช่คนที่จะหลอกผ่านๆได้ ดูแวบเดียวก็ดูออกว่าผู้ชายคนนี้ไม่มีความจริงใจ เธอไม่มีทางปล่อยให้ไป๋หยูหนิงถูกเขาหลอกไปเด็ดขาด
ฉู่หลิงเอ๋อรู้ว่าหากไป๋หยูหนิงกลับไปแล้ว พวกเธอก็จะแทรกแซงเรื่องไป๋หยูหนิงไม่ได้แล้ว
เหมียวเหยียนยังคงมีความสามารถอยู่บ้าง ดังนั้น ฉู่หลิงเอ๋อจึงหาเค้นหาความจริงตรงนี้เลย
เหมียวเหยียนรู้สึกรำคาญใจ เขากำลังตำหนิฉู่หลิงเอ๋อว่าชอบเสือกในใจ แต่เขาพูดออกมาโดยตรงไม่ได้
ยิ่งไปกว่านั้นเขาก็รู้ว่ามิตรภาพของฉู่หลิงเอ๋อกับไป๋หยูหนิงไม่ธรรมดา
“หนิงเอ๋อร์รู้ความหมายของผมดีครับ”เหมียวเหยียนยังคงมองไป๋หยูหนิง เหมือนจะตอบให้ฉู่หลิงเอ๋อฟัง แต่แท้จริงแล้วคือพูดให้ไป๋หยูหนิงฟังนั่นเอง
เหมียวเหยียนไม่อยากเสียเวลากับคนอื่น เขาไม่ได้โง่เขลา รู้ว่าฉู่หลิงเอ๋อกำลังโจมตีเขาอยู่
เขาไม่อยากสร้างปัญหาที่ไม่จำเป็น เขารู้ว่าเขาจัดการไป๋หยูหนิงได้ก็เพียงพอแล้ว
ขอเพียงไป๋หยูหนิงรับปากว่าจะกลับไปกับเขา ถึงฉู่หลิงเอ๋อเป็นเพื่อนของไป๋หยูหนิงก็ไม่อาจขัดขวางไป๋หยูหนิงได้
อีกทั้งเขายังมั่นใจว่าไป๋หยูหนิงต้องยอมกลับไปกับเขาแน่
ประโยคนี้ของเหมียวเหยียนคลุมเครือมาก อืม คลุมเครือจริงๆ แต่ยังคงเป็นถ้อยคำกำกวมไม่ชัดเจนอยู่ดี
ไป๋หยูหนิงได้ยินเหมียวเหยียนพูดก็ชะงักค้างอย่างเด่นชัด คำพูดของรุ่นพี่หมายความว่าอย่างไร？
รุ่นพี่บอกว่าเธอเข้าใจ？แต่เธอไม่เข้าใจซะหน่อย？
เธอไม่เข้าใจจริงๆ เธอไม่เข้าใจว่ารุ่นพี่ตอบรับแล้วหรือไม่？
รุ่นพี่พูดให้ละเอียดอีกนิดได้ไหม
คุณฟู่นั่งอยู่ตรงนั้นตลอด ไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดคุย ไวน์ในมือก็ไม่ได้ดื่ม เขาแค่ขยับไวน์ในมือเบาๆ ทำให้ของเหลวในแก้วเกิดเป็นน้ำวนขึ้นช้าๆ
ถึงแม้ของเหลวในแก้วจะหมุนวน แต่ดวงตาดังหมาป่ายังคงสุกใสเป็นประกาย การฉกชิงดั่งหมาป่ายิ่งชัดเจนอย่างบ้าคลั่ง
“คุณเหมียว คุณว่าหยูหนิงเข้าใจคุณ แต่ฉันรู้สึกว่าหยูหนิงไม่เข้าใจความหมายของคุณเลย ไม่สู้พูดให้หยูหนิงฟังให้กระจ่างเลยจะดีกว่าไหมคะ ฉันรู้จักยัยนี้ดี ถึงแม้เธอจะเชี่ยวชาญทักษะเฉพาะ แต่ด้านความรักเธอนั้นมีความรู้สึกช้ามาก ถ้าคุณเหมียวไม่พูดให้กระจ่าง ไป๋หยูหนิงก็จะไม่มีทางเข้าใจได้เลย หากไป๋หยูหนิงตีความหมายผิดแล้วทำให้เกิดการเข้าใจผิดก็ไม่ได้ใช่ไหมคะ”บัดนี้ฉู่หลิงเอ๋ออยากอัดหน้าเหลือเกิน ไอ้บ้าเอ้ย ผู้ชายอะไรกันเนี่ย？
เธอแค่อยากให้ผู้ชายคนนี้พูดตรงๆหนึ่งประโยค ทำไมมันยากเย็นขนาดนั้นเลยหรือ？
ผู้ชายคนนี้ไม่กล้าแม้แต่จะตอบคำถามเธอตรงๆ คิดแต่ลงมือกับไป๋หยูหนิงอย่างเดียว
ไป๋หยูหนิงชอบเขามาโดยตลอด คำพูดกำกวมไม่ชัดเจนไม่กี่ประโยคของเขาก็สามารถทำให้ไป๋หยูหนิงหัวใจละลายได้แล้ว
ฉู่หลิงเอ๋อกลัวว่าไป๋หยูหนิงตื่นเต้นดีใจจนยอมกลับไปกับเหมียวเหยียน หากเป็นเช่นนี้จริง ความหวังดีของเธอกับฉิงฉิงก็สูญเปล่าเสียแล้ว
ยังดีที่ถึงแม้ไป๋หยูหนิงจะถูกความรักบังตา แต่ไป๋หยูหนิงก็ไม่ได้โง่ ทางกลับกันไป๋หยูหนิงก็ฉลาดเฉลียวมากด้วย
ไป๋หยูหนิงไม่ได้พูดไม่ได้ห้ามฉู่หลิงเอ๋อถามเหมียวเหยียนประโยคพวกนั้นเลย
ไป๋หยูหนิงก็รู้ว่าฉู่หลิงเอ๋อกำลังช่วยเธออยู่ และเธอเองก็อยากรู้ว่ารุ่นพี่คิดยังไงกับเธอกันแน่ด้วย
ไป๋หยูหนิงจ้องมองเหมียวเหยียนอย่างจดจ่อและรอคอยคำตอบของเหมียวเหยียน
“หนิงเอ๋อร์ เรื่องของพวกเรากลับไปแล้วค่อยคุยกันได้ไหมครับ？”เหมียวเหยียนเม้มปากเบาๆ รู้สึกโกรธในใจแล้ว เพียงแต่เขาประสานตากับไป๋หยูหนิง จึงจำเป็นระงับความโทสะนี้ไว้ในใจ
“ทำไมต้องกลับไปคุยกันด้วย พูดตรงนี้เลยค่ะ？ก็แค่ประโยคเดียว ไม่จำเป็นต้องยุ่งยากขนาดนั้นมั้งคะ？”ฉู่หลิงเอ๋อหัวเราะออกมาโดยตรง ผู้ชายคนนี้แสดงท่าทางให้ชัดเจนอีกหน่อยได้ไหม？
“คุณเหมียว คุณชอบไป๋หยูหนิงไหม？”ปกติเวินลั่วฉิงเป็นคนสุขุมเยือกเย็น เวลานี้กลับทนดูต่อไปไม่ได้แล้ว ในเมื่อผู้ชายคนที่ทำท่าทางกำกวมไม่ชัดเจน
งั้นเธอก็จะถามตรงๆเลย
เธอถามตรงๆอย่างนี้แล้ว เธอจะดูว่าเหมียวเหยียนจะหลอกยังไงอีก
