เพียงแต่ว่าเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยื่นมือมาคว้าเธอไว้ จากนั้นก็ลากเธอกลับที่โซฟาใหม่
“โอ๊ย”จู่ๆหลิวหยิงก็ถูกลากล้มลง เธอจึงร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้ ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ซือถูมู่หรงก็ขึ้นมาคร่อมแล้วกดเธอไว้ จากนั้นก็จูบเธอ
หลิวหยิงตกใจมาก เธอตัวแข็งทื่อไปเลย เธอเบิกตาโพลงมองเขา ถึงแม้จะใกล้กันมาก แถมยังเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่หลิวหยิงก็ยังคงเบิกตาโพลง
เธอไม่เข้าใจ เขาไม่ใช่ว่ากำลังจะแต่งงานแล้วหรอ?เขาจะต้องไปแต่งกับคุณมู่ไม่ใช่หรอ?
อีกอย่างเขายังไปหาอาจารย์เหลียนเพื่อสั่งทำแหวนให้คุณมู่ด้วย
ในเมื่อข่าวการแต่งงานของเขาถูกประกาศออกมา แสดงว่านี่มันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจมาแล้ว เขากำลังจะแต่งงาน แล้วทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอ……
อีกอย่างสัญญาห้าปีของพวกเขาก็จะครบแล้วด้วย ไม่ พรุ่งนี้สิถึงจะครบ เพราะงั้นก็เลยเหลืออีกหนึ่งวัน อีกหนึ่งวันสุดท้าย
นี่เขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วันสุดท้ายเลยหรอ?
หลิวหยิงแอบถอนหายใจอยู่ในใจ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ ถ้ามันเป็นแบบนี้เธอก็ทำได้แค่ยอม
โชคดีที่นี่มันวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับภาระทำร้ายครอบครัวคนอื่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
เมื่อเห็นเธอหลับตา ดูทำท่ายอมรับแต่โดยดี ซือถูมู่หรงก็ยิ่งร้อนใจไปอีก เขารู้สึกเหมือนกับว่าไฟมันแผดเผาอยู่ในอก มันแผดเผาร้อนลุ่มจนเขารับไม่ได้
ซือถูมู่หรงถอนหายใจออกมาแรงๆ เพื่อเป็นการบอกให้ตัวเองนิ่งไว้ ห้ามโกรธ ห้ามทำอะไรเธอทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในอารมณ์โกรธ
สัญญาห้าปีของพวกเขากำลังจะครบกำหนดแล้ว ก็เหมือนอย่างที่เธอพูด พรุ่งนี้มันจะครบกำหนดแล้ว หลายวันมานี้เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรั้งเธอไว้แล้ว แต่เธอก็ยังแสดงออกว่าจะไปอย่างชัดเจน
หรือควรจะพูดว่าเธอแทบอดทนไม่ได้เพื่อที่จะได้ออกไปจากเขาเร็วๆดีนะ!!
ซือถูมู่หรงไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เขาค่อยๆผละออก แล้วถอยเว้นระยะห่างกับเธอ แล้วยืนมองเธอ
พอรู้สึกว่าเขาหยุด หลิวหยิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับสายตาที่อยู่ตรงหน้า
นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมาย ทำให้เธอดูไม่ออก
เพียงแต่ว่าเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยื่นมือมาคว้าเธอไว้ จากนั้นก็ลากเธอกลับที่โซฟาใหม่
“โอ๊ย”จู่ๆหลิวหยิงก็ถูกลากล้มลง เธอจึงร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้ ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ซือถูมู่หรงก็ขึ้นมาคร่อมแล้วกดเธอไว้ จากนั้นก็จูบเธอ
หลิวหยิงตกใจมาก เธอตัวแข็งทื่อไปเลย เธอเบิกตาโพลงมองเขา ถึงแม้จะใกล้กันมาก แถมยังเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่หลิวหยิงก็ยังคงเบิกตาโพลง
เธอไม่เข้าใจ เขาไม่ใช่ว่ากำลังจะแต่งงานแล้วหรอ?เขาจะต้องไปแต่งกับคุณมู่ไม่ใช่หรอ?
อีกอย่างเขายังไปหาอาจารย์เหลียนเพื่อสั่งทำแหวนให้คุณมู่ด้วย
ในเมื่อข่าวการแต่งงานของเขาถูกประกาศออกมา แสดงว่านี่มันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจมาแล้ว เขากำลังจะแต่งงาน แล้วทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอ……
อีกอย่างสัญญาห้าปีของพวกเขาก็จะครบแล้วด้วย ไม่ พรุ่งนี้สิถึงจะครบ เพราะงั้นก็เลยเหลืออีกหนึ่งวัน อีกหนึ่งวันสุดท้าย
นี่เขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วันสุดท้ายเลยหรอ?
หลิวหยิงแอบถอนหายใจอยู่ในใจ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ ถ้ามันเป็นแบบนี้เธอก็ทำได้แค่ยอม
โชคดีที่นี่มันวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับภาระทำร้ายครอบครัวคนอื่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
เมื่อเห็นเธอหลับตา ดูทำท่ายอมรับแต่โดยดี ซือถูมู่หรงก็ยิ่งร้อนใจไปอีก เขารู้สึกเหมือนกับว่าไฟมันแผดเผาอยู่ในอก มันแผดเผาร้อนลุ่มจนเขารับไม่ได้
ซือถูมู่หรงถอนหายใจออกมาแรงๆ เพื่อเป็นการบอกให้ตัวเองนิ่งไว้ ห้ามโกรธ ห้ามทำอะไรเธอทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในอารมณ์โกรธ
สัญญาห้าปีของพวกเขากำลังจะครบกำหนดแล้ว ก็เหมือนอย่างที่เธอพูด พรุ่งนี้มันจะครบกำหนดแล้ว หลายวันมานี้เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรั้งเธอไว้แล้ว แต่เธอก็ยังแสดงออกว่าจะไปอย่างชัดเจน
หรือควรจะพูดว่าเธอแทบอดทนไม่ได้เพื่อที่จะได้ออกไปจากเขาเร็วๆดีนะ!!
ซือถูมู่หรงไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เขาค่อยๆผละออก แล้วถอยเว้นระยะห่างกับเธอ แล้วยืนมองเธอ
พอรู้สึกว่าเขาหยุด หลิวหยิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับสายตาที่อยู่ตรงหน้า
นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมาย ทำให้เธอดูไม่ออก
เขาเป็นคนเขียนสัญญาเมื่อห้าปีก่อนขึ้นมาเอง แล้วเธอก็เป็นคนเซ็น เขาแทบจำรายละเอียดในสัญญาไม่ได้แล้ว แต่ว่าเธอกลับจำมันได้อย่างชัดเจน?
“ดังนั้น คุณไม่ต้องอธิบายหรอก และก็ไม่ต้องกังวลด้วย”หลิวหยิงเห็นว่าเขาไม่พูด มุมปากก็ยกขึ้นอีกรอบ ดูเหมือนเธอจะยิ้มออกมาบางๆ แต่ว่าไม่ได้ฉีกยิ้มกว้างอย่างนั้น เพราะยังไงมันก็เคยเป็นความอับอายของเธอ แล้วที่ตอนนี้เธอพูดกับเขาได้อย่างสบายๆ มันก็ไม่ได้แปลว่าในใจของเธอไม่ได้สนใจอะไรเลยทั้งหมด
การที่จะลืมความอึดอัดและความอับอายขายขี้หน้าตลอดห้าปีนี้มันไม่ง่ายหรอก
แต่โชคดีที่ทุกอย่างมันจบลงแล้ว
“เดิมฉันก็เคยคิดถึงสถานการณ์แบบนี้นะ ฉันคิดว่า รอสักวันที่คุณต้องแต่งงาน ยังไงฉันก็ต้องจากไป เพียงแต่ว่าสัญญาห้าปีของเรานั้นมันค่อนข้างที่จะยุ่งยาก แต่ว่าตอนนี้ฉันไม่กังวลอะไรแล้ว สัญญาของพวกเราก็กำลังจะหมดพอดีเลย ดังนั้นคุณไม่ต้องอธิบายให้ฉันฟังหรอก”พอหลิวหยิงพูดถึงตรงนี้ ในใจก็รู้สึกโล่งมาก จบแบบนี้และคงจะดีที่สุด
ซือถูมู่หรงมองไปที่เธอ ลูกกระเดือกขยับขึ้นลงเบาๆ จู่ๆเขาก็รู้สึกเจ็บคอเล็กน้อยราวกับว่าถูกไฟที่สุมอกแผดเผาขึ้นมา
เขาอยากจะโมโห อยากจะโกรธ แต่นี่เป็นกรรมที่เขาก่อไว้เอง เธอไม่ได้ผิดอะไรเลย คนที่ผิดมาโดยตลอดก็คือเขา
ตอนแรกเขาจงใจจะแก้แค้น จงใจร่างสัญญาโง่ๆแบบนั้นออกมาเพื่อทรมานเธอ ทำให้เธออับอายขายหน้า เขาเป็นคนทำทุกอย่างเอง
แต่พอได้ยินเธอพูดว่าจะจากไปด้วยท่าทีเรียบเฉย เขาไม่ยอม เขาไม่ยอมแน่ๆ
“บอกมานะว่าตลอดห้าปีที่ผ่านมาคุณคิดจะจากผมไปอยู่ตลอดเวลาเลยหรอ?”ซือถูมู่หรงกัดฟันกรอดเบาๆ สุดท้ายก็อดไม่ได้ที่จะถามคำถามนี้ออกไป ที่จริงเขาก็รู้อยู่แก่ใจ
แต่เขาอยากได้ยินมันออกจากปากเธอ
หลิวหยิงมองไปที่เขาพร้อมกับกะพริบตาปริบๆ เห็นได้ชัดว่ากำลังงุนงงและไม่เข้าใจ
“ตอนแรกพวกเราเซ็นสัญญากันไว้ห้าปี ถ้ายังไม่ครบห้าปี ฉันก็คงไม่หนีไปไหนแน่นอน”หลิวหยิงไม่เข้าใจจริงๆว่าทำไมเขาถึงถามแบบนี้ แต่เธอก็ยังตอบออกไปตามตรง
เพียงแต่ว่าเธอยังไม่ทันได้ก้าวออกไป จู่ๆซือถูมู่หรงก็ยื่นมือมาคว้าเธอไว้ จากนั้นก็ลากเธอกลับที่โซฟาใหม่
“โอ๊ย”จู่ๆหลิวหยิงก็ถูกลากล้มลง เธอจึงร้องออกมาด้วยความตกใจอย่างอดไม่ได้ ยังไม่ทันได้โต้ตอบอะไร ซือถูมู่หรงก็ขึ้นมาคร่อมแล้วกดเธอไว้ จากนั้นก็จูบเธอ
หลิวหยิงตกใจมาก เธอตัวแข็งทื่อไปเลย เธอเบิกตาโพลงมองเขา ถึงแม้จะใกล้กันมาก แถมยังเห็นหน้าเขาได้ไม่ชัด แต่หลิวหยิงก็ยังคงเบิกตาโพลง
เธอไม่เข้าใจ เขาไม่ใช่ว่ากำลังจะแต่งงานแล้วหรอ?เขาจะต้องไปแต่งกับคุณมู่ไม่ใช่หรอ?
อีกอย่างเขายังไปหาอาจารย์เหลียนเพื่อสั่งทำแหวนให้คุณมู่ด้วย
ในเมื่อข่าวการแต่งงานของเขาถูกประกาศออกมา แสดงว่านี่มันเป็นเรื่องที่ตัดสินใจมาแล้ว เขากำลังจะแต่งงาน แล้วทำไมถึงทำแบบนี้กับเธอ……
อีกอย่างสัญญาห้าปีของพวกเขาก็จะครบแล้วด้วย ไม่ พรุ่งนี้สิถึงจะครบ เพราะงั้นก็เลยเหลืออีกหนึ่งวัน อีกหนึ่งวันสุดท้าย
นี่เขาจะไม่ยอมเสียเวลาไปแม้แต่วันสุดท้ายเลยหรอ?
หลิวหยิงแอบถอนหายใจอยู่ในใจ จากนั้นก็หลับตาลงช้าๆ ถ้ามันเป็นแบบนี้เธอก็ทำได้แค่ยอม
โชคดีที่นี่มันวันสุดท้ายแล้ว จากนี้ไปเธอจะได้ไม่ต้องแบกรับภาระทำร้ายครอบครัวคนอื่นแบบนี้อีกต่อไปแล้ว
เมื่อเห็นเธอหลับตา ดูทำท่ายอมรับแต่โดยดี ซือถูมู่หรงก็ยิ่งร้อนใจไปอีก เขารู้สึกเหมือนกับว่าไฟมันแผดเผาอยู่ในอก มันแผดเผาร้อนลุ่มจนเขารับไม่ได้
ซือถูมู่หรงถอนหายใจออกมาแรงๆ เพื่อเป็นการบอกให้ตัวเองนิ่งไว้ ห้ามโกรธ ห้ามทำอะไรเธอทั้งๆที่ตัวเองอยู่ในอารมณ์โกรธ
สัญญาห้าปีของพวกเขากำลังจะครบกำหนดแล้ว ก็เหมือนอย่างที่เธอพูด พรุ่งนี้มันจะครบกำหนดแล้ว หลายวันมานี้เขาพยายามทำทุกอย่างเพื่อรั้งเธอไว้แล้ว แต่เธอก็ยังแสดงออกว่าจะไปอย่างชัดเจน
หรือควรจะพูดว่าเธอแทบอดทนไม่ได้เพื่อที่จะได้ออกไปจากเขาเร็วๆดีนะ!!
ซือถูมู่หรงไม่ได้ทำอะไรต่ออีก เขาค่อยๆผละออก แล้วถอยเว้นระยะห่างกับเธอ แล้วยืนมองเธอ
พอรู้สึกว่าเขาหยุด หลิวหยิงก็ประหลาดใจเล็กน้อย เธอลืมตาขึ้นมาสบตากับสายตาที่อยู่ตรงหน้า
นัยน์ตาของเขาแฝงไปด้วยความรู้สึกซับซ้อนมากมาย ทำให้เธอดูไม่ออก