เธอจำได้ว่าครั้งแรก เขาไม่มีความอ่อนโยนแม้แต่น้อย และไม่ทะนุถนอมเธอเลยสักนิด
ความเจ็บปวดนั้นเคยเป็นเหมือนฝันร้ายที่กักขังเธอมายาวนาน
ถึงแม้ในตอนหลังเขาจะไม่รุนแรง ไม่ทำร้ายเธอ แต่ทุกครั้งที่มีอะไรกับเขา ก็ไร้ซึ่งการควบคุม และไร้ซึ่งการควบคุมอารมณ์
เขาไม่เคยคิดถึงความรู้สึกของเธอมาก่อน！！
และไม่เคยสนใจความรู้สึกของเธอ！！
ระยะเวลาห้าปีที่ผ่านมานี้ สิ่งที่เขาทำให้เธอจดจำได้ ก็มีแค่เรื่องพวกนี้เท่านั้น
ดังนั้น ตอนนี้เธอสามารถไปจากเขาได้แล้ว เธอไม่รู้สึกว่าตนมีสิ่งใดที่ต้องอาลัยอาวรณ์ ไม่มีจริงๆ！！
ทั้งหมดจบลงแล้ว จบลงแล้ว！！
ในที่สุดเธอก็หลุดพ้นแล้ว！！
“หลิวหยิง ผมจำได้ว่าผมเขียนหมายเหตุสุดท้ายเอาไว้อย่างหนึ่ง ถ้าคุณผิดสัญญาไม่ว่าจะข้อไหน สัญญาถือเป็นโมฆะ หลังจากนั้นเรื่องทุกอย่างขึ้นอยู่กับผม” ซือถูมู่หรงมองไปที่เธอ แววตาของเขามีแสงแวววับ ความเป็นจริงเขาไม่อยากใช้วิธีนี้มารั้งเธอเอาไว้ แต่เขาพบว่า ตอนนี้นอกจากวิธีนี้แล้วเขาไม่มีวิธีอื่นในการรั้งเธอไว้ได้เลย
หัวใจของเธอไม่ได้อยู่ที่เขา ภายในใจของเธอมีแค่ผุ้ชายคนนั้นเท่านั้น เธออยากจะไปจากเขาแล้วกลับไปหาผู้ชายคนนั้น
ไม่ว่าเขาจะพูดอะไร เธอก็ไม่รับฟัง ไม่ว่าเขาจะทำอะไร เธอก็ไม่เคยมองเห็น
ดังนั้น เขาไม่มีวิธีอื่นแล้ว ไม่มีวิธีอื่นแล้ว！！
มีแค่วิธีนี้เท่านั้น！！
เขาไม่มีวันทนเห็นเธอไปหาผู้ชายคนอื่น ไม่มีวันทนเห็นเธออยู่ในอ้อมกอดของผู้ชายคนอื่น ถ้าอย่างนั้น ต่อให้ต้องใช้ไม้แข็ง เขาก็จะรั้งเธอเอาไว้
แม้แต่ตัวเขาเองยังรู้สึกว่าตนน่ารังเกียจและไร้ยางอาย
แต่ว่า เขาไม่มีทางเลือกอื่น ปล่อยให้เป็นแบบนี้ก็แล้วกัน ขอแค่ทำให้เธออยู่ต่อก็พอแล้ว！！
“ฉันเปล่า” หลิวหยิงชะงัก เธอรีบตอบอย่างรวดเร็ว เธอจำข้อนี้ได้อยู่แล้ว ทั้งยังจำได้เป็นอย่างดี ดังนั้นตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้เธอจึงทำตามกฎทุกอย่างที่เขาตั้งเอาไว้
“ผมจำได้ว่า มีข้อหนึ่งในสัญญา ตอนที่คุณอยู่กับผมห้ามมีความสัมพันธ์กับผู้ชายคนไหน……”
“ฉันเปล่า” หลิวหยิงโต้กลับอย่างรวดเร็ว เธอจำกฎข้อนี้ได้ ดังนั้นตลอดห้าปีที่ผ่านมานี้ เธอจึงพยายามเลี่ยงโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดกับผู้ชายคนอื่น
เขาคิดจะทำอะไรกันแน่?
“ผมจำได้ว่าคืนวันนั้น คุณไปเยี่ยมไป๋ยี่รุ่ยที่โรงพยาบาล……” มู่รงซือถูมองไปที่เธอ แล้วค่อยๆ เปลี่ยนบทสนทนา ในห้องโถงที่กว้างใหญ่ คล้ายมีเสียงสะท้อน เวลาฟังเสียงนั้นชัดเจนอย่างมาก
หลิวหยิงชะงัก หัวใจหล่นวูบ อยู่ดีๆเธอก็รู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดีขึ้นมา
“ไป๋ยี่รุ่ยบาดเจ็บจนต้องเข้าโรงพยาบาล เขาเป็นเพื่อนของฉันตั้งแต่เด็ก ฉันไปเยี่ยมเขาแล้วยังไงคะ?” หลิวหยิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เธอเคยไปเยี่ยมไป่ยี่รุ่ย แต่ตอนนั้นไป๋ยี่รุ่ยบาดเจ็บสาหัสจนต้องเข้าโรงพยาบาล เธอไปเยี่ยมเพื่อนที่บาดเจ็บสาหัสเข้าโรงพยาบาล คงไม่เกินไปหรอกใช่ไหม?
“วันนั้น คุณทำอาหารให้เขาด้วยตนเอง ทั้งยังใช้เงินของตนเองซื้อโทรศัพท์เครื่องใหม่ให้เขา ดูเหมือนว่าคุณจะจ่ายเงินไปกว่าหนึ่งหมื่นหยวน และคุณก็ยังหลอกผม” ซือถูมู่หรงคิดถึงสิ่งที่เธอเพื่อไป๋ยี่รุ่ยในคืนนั้น ความโมโหที่อยู่ในใจอดไม่ได้ที่จะปะทุออกมา
“ซือถูมู่หรง คุณสะกดรอยตามฉัน！จับตาดูฉัน！” หยิวหยิงตกใจอย่างมาก เธอมองไปที่เขา ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้าง เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนั้น เขารู้ทุกอย่าง ทั้งยังรู้อย่างละเอียดด้วย
ถ้าอย่างนั้นก็มีความเป็นไปได้เพียงอย่างเดียวเท่านั้น ซือถูมู่หรงสะกดรอยตามเธอ จับตาดูเธอ！
ซือถูมู่หรงไม่ได้ปฏิเสธ นี่เป็นเรื่องจริงอยู่แล้ว ตั้งแต่แรก เขาให้คนคอยสะกดรอยตามเธอมาโดยตลอด
“คุณคิดว่า สิ่งที่คุณทำให้ไป๋ยี่รุ่ยถือเป็นการผิดสัญญาหรือไม่?” ภายในใจของซือถูมู่หรงไม่อยากจะบีบบังคับเธอแบบนี้ แต่ตอนนี้เขาทำได้แค่นี้เท่านั้น
หลิวหยิงทอดถอนหายใจ เธอกระตุกมุมปาก อยากจะพูด แต่สุดท้ายก็พูดไม่ออกแม้แต่คำเดียว
คืนวันนั้น เธอไปเยี่ยมไป๋ยี่รุ่ย ทำอาหารให้ไป๋ยี่รุ่ย ซื้อโทรศัพท์ให้ไป๋ยี่รุ่ย
ถึงแม้เธอจะชอบไป๋ยี่รุ่ยมาโดยตลอด แต่ทั้งหมดที่เธอทำไปนั้นเธอไม่ได้คิดอะไร แค่เพราะว่าไป๋ยี่รุ่ยในตอนนั้นหมดอาลัยตายอยาก เห็นได้ชัดว่ากำลังรอความตาย เธอไม่สามารถทนเห็นไป๋ยี่รุ่ยอยากตายแบบนั้นได้
สำหรับเรื่องซื้อโทรศัพท์ ไป๋ยี่รุ่ยเป็นคนพูด ไป๋ยี่รุ่ยบอกให้เธอช่วยซื้อโทรศัพท์ให้เขาหนึ่งเครื่อง ตอนที่เธอได้ยินไป๋ยี่รุ่ยพูดก็ตกใจอย่างมาก เธอไม่เข้าใจว่าทำไมไป๋ยี่รุ่ยไม่มีโทรศัพท์แม้แต่เครื่องเดียว และเธอยิ่งไม่เข้าใจว่าไป๋ยี่รุ่ยที่เป็นถึงประธานบริษัท ทำไมถึงไม่มีเงินซื้อโทรศัพท์
ในสถานการณ์แบบนั้น เธอไม่สามารถปฏิเสธคำขอร้องของไป๋ยี่รุ่ยได้
ใช่ เธอทำทุกอย่าง แต่เธอไม่ได้ทำผิดต่อซือถูมู่หรงแต่อย่างใด ก่อนที่จะครบกำหนดสัญญาของซือถูมู่หรง ถ้าไม่เคยมีความคิดที่จะทำผิดต่อซือถูมู่หรง
ไม่มีแม้แต่ความคิดเหล่านั้น ก็ยิ่งไม่มีวันทำเรื่องที่ผิดต่อซือถูมู่หรง
เธอบริสุทธิ์ใจ แต่ว่า เธอรู้ดีว่าซือถูมู่หรงไม่มีวันคิดแบบนั้น ตอนนั้นซือถูมู่หรงพูดถึงเรื่องนั้น และแสดงท่าทีว่าเขาจะเอาเรื่อง อธิบายได้ว่าเขาตัดสินใจแล้วว่าเธอทำผิดสัญญา
เรื่องที่ซือถูมู่หรงตัดสินใจแล้ว เธอพูดอะไรไปก็ไม่มีประโยชน์ ซือถูมู่หรงไม่เคยมีเหตุผลกับเธอมาก่อน เป็นแบบนี้มาโดยตลอด！
“ซือถูมู่หรง คุณคิดอยากจะทำอะไรกันแน่?” อยู่ดีๆหลิวหยิงก็รู้สึกหมดแรง เธอไม่เข้าใจว่าซือถูมู่หรงหมายความว่าอะไรกันแน่?
เธอเองก็ไม่เข้าใจว่าซือถูมู่หรงคิดจะทำอะไรกันแน่?
“ผมต้องการให้คุณอยู่ต่อ” ซือถูมู่หรงถอนหายใจเบาๆ หลังจากนั้นก็พูดจุดประสงค์ของตนออกมา นี่คือจุดประสงค์เดียวของเขา ตอนนี้เขาไม่กล้าคาดหวังอย่างอื่น ตอนนี้เขาต้องการแค่นี้
“แล้วหลังจากนั้นละคะ?” จู่ๆ หลิวหยิงก็หัวเราะ เธอรู้สึกตลกมาก ตลกมากจริงๆ ซือถูมู่หรงต้องการให้เธออยู่ต่อ
หลังจากนั้น? หลังจากนั้นก็กลายเป็นผู้หญิงที่เขาเรียกเมื่อไหร่ก็มาเมื่อนั้นต่อไป เป็นผู้หญิงที่ช่วยให้เขาสำเร็จความใคร่ทุกครั้งที่ต้องการ?
ไม่มีสถานะใดๆ เป็นผู้หญิงที่อยู่ในความมืด！！
สถานะแบบนั้น เธอแบกรับมาห้าปีแล้ว หรือว่ายังไม่พออีกเหรอ?
ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะจ่ายเงิน ถึงแม้ตอนนั้นเขาจะช่วยเธอจัดการเรื่องวุ่นวายในครอบครัว แต่เธอก็ชดใช้ด้วยเวลาห้าปีแล้ว เวลาห้าปีที่มีค่ามากที่สุดของผู้หญิงคนหนึ่ง
วัยสาวของผู้หญิงคนหนึ่งจะมีกี่ห้าปีกัน? หรือว่าสิ่งที่เธอทำไปยังไม่พอ?
ซือถูมู่หรงถึงยังไม่อยากปล่อยเธอไป?！
เขามีสิทธิ์อะไร? ซือถูมู่หรงมีสิทธิ์อะไร?
“คุณอยู่ต่อ พวกเราเริ่มต้นกันไหม พวกเรา……” มือของซือถูมู่หรงที่จับข้อมือของเธออ่อนโยนลงมาก สายตาที่เขามองดูเธอดูเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
เขาอยากจะเริ่มต้นใหม่กับเธอ ไม่มีสัญญาผูกมัดอะไรทั้งนั้น ไม่มีกฎใดๆ ระหว่างพวกเขามีแค่ความบริสุทธิ์ เริ่มต้นใหม่อย่างแท้จริง
