บทที่111คุณชายสามเย่เล่นพนัน แพ้ภรรยาแล้ว(1)
เวินลั่วฉิงประหลาดใจ เขา เขาคงดูไม่ออกแล้วมั้ง ทั้งๆที่ถูกคุณชายห้าฉิงแกล้งปั่นหัวมาครึ่งค่อนวันก็ยังไม่รู้สึกอะไร และเขานั้นก็ดูไม่สนใจอะไรเลยทั้งนั้น แล้วจะไปสังเกตเห็นได้ไง
แน่นอน เวินลั่วฉิงรู้ว่าคุณชายห้าฉิงไม่รู้ว่าเธอกำลังโกหกอยู่ เพราะในตอนนั้นคุณชายห้าฉิงไม่ได้เวลามานั่งดูให้ละเอียด และตอนนั้น เธอก็ตั้งใจที่จะเบี่ยงเบนความสนใจของคุณชายห้าฉิงด้วย
“ที่จริงแล้ว นั้นไม่ใช่กล้องวงจรปิดขนาดเล็กอะไร นี่เป็นแค่กระดุมบนกระเป๋าของฉันเอง
ที่ดูคล้ายกล้องวงจรปิดเท่านั้น แล้วเมื่อกี้ฉันก็ได้โกหกพวกเขา “เวินลั่วฉิงเห็นเขาสงสัย และรู้ว่าคงปิดไม่อยู่แล้ว ดังนั้นจึงสารภาพความจริงไปโดยตรง
อีกอย่างนี่ไม่ใช่เรื่องที่ควรปิดอะไร แล้วเธอรู้ความหมายโทษหนักให้เบาลงอยู่เหมือนกัน
เย่ซือเฉินไม่คิดว่าเธอจะยอมรับโดยตรง และเขานั่นได้มองดูดวงตาที่หรี่ลงของเธอ สีหน้าเหมือนโล่งขึ้นมาเล็กน้อย
ถือว่าเธออยู่เป็น และถ้าเธอโกหกต่อหน้าเขาละก็ ค่อยดูได้เลยว่าเขาจะจัดการเธอยังไง
เมื่อนึกถึงกล้องที่เป็นของปลอมนั้น เมื่อกี้เธอก็ไม่ได้ทำตัวให้น่าสงสัยอะไร เย่ซือเฉินหรี่สายตาเบาๆ ผู้หญิงคนนี้ช่างเล่นละครได้ยอดเยี่ยมเลยทีเดียว
ในตอนนี้ผู้คนมากมาย เธอกลับไม่รู้สึกตกใจกลัวอะไรเลยสักนิด แม้แต่หัวหน้าตำรวจก็โดนเธอหลอกไปด้วย
ตอนนี้เขายิ่งรู้สึกมั่นใจ ว่าเธอคือผู้หญิงเมื่อห้าปีก่อน
แต่ว่า ยังขาดหลักฐานที่ทำให้เธอยอมรับ เขาเชื่อว่า ใช้เวลาไม่นาน เขาจะหาหลักฐานออกมาให้ได้ ถึงตอนนั้น เธอไม่ยอมรับก็ไม่ได้ซะแล้ว
“เป็นจิ้งจอกตัวน้อยเสียจริงๆ” เย่ซือเฉินจ้องมองเธอ แล้วพูดสื่อความหมายไปอย่างชัดเจน
เวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย อะไรกัน ด่าเธอเป็นจิ้งจอกเหรอ เขาต่างหากที่จิ้งจอก
เขาต้องเป็นพวกจิ้งจอกพันปีแน่นอน
ทว่า คำพูดนี้เวินลั่วฉิงคิดอยู่ในใจ ไม่ได้พูดเอ่ยออกไป
“ทำไม แอบด่าผมอยู่ในใจเหรอ ” จู่ๆเย่ซือเฉินโน้มตัวเข้ามาใกล้ จนตอนนี้หน้าของเขาแทบจะสัมผัสหน้าของเธอ หน้าเขาที่อุ่นและเปียกเล็กน้อย
ลมหายใจอุ่นรินรดบนหน้าเธออย่างตั้งใจ ความใกล้ชิดนี้ เป็นความรู้สึกอันคลุมเครือ “ด่าผมว่าอะไร หือ”
“สามีฉันทั้งรูปหล่อ และเฉลียวฉลาด ฉันแทบจะบูชาไว้ไม่ทัน จะกล้าด่าคุณได้ไง”ไม่รู้เป็นเพราะความใกล้ชิดของเขา หรือเพราะความรู้สึกร้อนรนกันแน่น เวินลั่วฉินจึงรู้สึกวังกล และเริ่มถอยร่างให้ห่างไปข้างหลัง แล้วคำพูดที่เอ่ยไปนั้นก็เพื่อเอาตัวรอดเท่านั้นเอง
เย่ซือเฉินไม่เชื่อเธออย่างแน่นอน แล้วคำพูดอันแสนปลอมของเธอนั้นเขาฟังไม่เข้าหูเลย ” จำไว้ ซ่อนหางจิ้งจอกของคุณให้ดี ถ้าให้ผมจับได้ ก็เตรียมตัวรับผลที่ตามมาได้เลย…… “
เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย กับคำพูดเขานั้นหมายความว่าอะไรกันแน่
หรือว่าเขารู้อะไรเข้าแล้ว
ผลตรวจดีเอ็นเอออกมาว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายเมื่อห้าปีก่อนคนนั้น พูดตามจริงเธอก็ไม่ต้องกลัวเขาพบอะไร แต่ไม่รู้เพราะเหตุ เธอกลับรู้สึกกังวังใจแปลกๆ
ที่จริงเธอไม่ได้ทำอะไรเลย แล้วจะร้อนรนไปทำไม ช่างแปลกจริงๆ
เย่ซือเฉินเห็นสีหน้าเธอแล้ว จึงยิ้มที่มุมปากเล็กน้อย ” ทำไม ร้อนรนเหรอ ก็สารภาพความจริงมาสิ โทษหนักจะได้เบาลง……”
“สารภาพอะไรกัน” เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา แล้วกดความรู้สึกกังวลกลัวในใจเอาไว้ พร้อมทั้งมองเขาอย่างประหลาดใจ
เขาบอกให้เธอพูดความจริงอะไรเหรอ ดูเหมือนเขากับเธอจะมีแค่เรื่องข้อตกลงระหว่างการแต่งงาน นอกนั้นก็เหมือนจะไม่มีเรื่องอื่นอีกแล้ว
เย่ซือเฉินมองดูเธอที่เปลี่ยนเป็นใสซื่ออย่างรวดเร็ว แล้วรู้สึกเหมือนมีอะไรมาทับบนอกแล้วหายใจไม่ออกขึ้นมาทันที เหมือนจะขึ้นก็ไม่ขึ้น จะลงก็ไม่ลง เขาจึงก้มหัวลง แล้วกัดติ่งหูเธอเบาๆ “ผมอยากกัดคุณให้ตายยังไงไม่รู้”
เวินลั่วฉิงค่อยๆหันไป มองดูเขา สีหน้าดูใสซื่อ ดูไร้เดียงสายิ่งนัก เธอทำอะไรผิดต่อเขาอะไรกันแน่น เขาถึงอยากกัดเธอให้ตาย
คุณชายสามเย่ไม่เพียงรู้สึกกลุ้มในอก แต่ดูเหมือนเริ่มจะรู้สึกปวดไปด้วย เขาอยากกัดเธอแรงๆอีกหลายครั้งเลยทีเดียว
แต่คุณชายสามเย่ได้แต่คิด สุดท้ายก็ไม่กัดเธอไม่ลง เพราะเฉพาะยิ่งรู้สึกกลุ้มใจ เขารู้สึกเหมือนการที่เขาแต่งกับเธอนั้นเพื่อเป็นการทำให้ตัวเองโมโหไปเท่านั้น
กลับถึงบ้านพัก เวินลั่วฉิงก็เดินเข้าห้องตัวเอง แต่เย่ซือก็เดินตามติดเข้าไปในห้องด้วย
เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา แล้วหรี่สายตาเบาๆ “นี่คือห้องของฉัน”
เวินลั่วฉิงพูดแบบนี้บอกความหมายได้อย่างชัดเจน
เธอไม่คุ้นชินกับการอยู่ห้องอยู่เตียงเดียวกันกับคนอื่น อยู่ห้องอยู่เตียงเดียวกับเขานั้น เธอรู้สึกไม่มีความเป็นส่วนตัวซะเลย
จะพูดไป ถ้าพวกเขานอนเตียงเดียวกันแบบนี้ทุกวัน สักวันคงได้เกินเลยกันแน่น
แม้ว่าตอนนี้เธอจะปลอมตัวได้น่าเกลียด ทว่าเธอเป็นคนหุ่นดี รุ่นพี่เคยพูดว่า หุ่นของเธอนั่นช่างดูเย้ายวนใจเสียเหลือเกิน
ถึงแม้เธอจะรู้ว่าคุณชายสามเย่ไม่ใช่คนรู้ไม่รู้จักเลือก
แต่ถ้าปิดไฟ มองไม่เห็นหน้า เวลานอนเขาก็จะกอดเธอ เพราะเฉพาะเรื่องแบบนี้พูดยาก
ดังนั้น เธอจะไม่ให้เขาเข้าห้องเธออีกเป็นอันขาด
ในข้อตกลงของพวกเธอนั้นเขียนไว้อย่างชัดเจน ต้องเคารพความเป็นส่วนตัวของผู้อื่น ไม่บังคับฝืนใจผู้อื่นในทุกเรื่อง
คุณชายสามเย่ที่ร้อนรุ่มมากอยู่แล้ว และได้เก็บความอัดอั้นตันใจมาตลอดทาง เมื่อได้ฟังคำเอ่ยไล่ของเธอ ก็ยิ่งโมโหจนอยากบีบคอเธอให้ตายซะ ” นี่คือบ้านผม”
นี่บ้านของเขา เธอก็คนของเขา แล้วทำไมเขาจะอยู่ด้วยไม่ได้
“นั้นฉันย้ายไปอยู่บ้านตระกูลเวิน”เวินลั่วฉิงหรี่สายตาลงเล็กน้อย เธอคิดว่า ถ้าเขายังไม่มีเหตุผลแบบนี้ และบีบบังคับเธอทุกฝีก้าว เธอก็ควรจะเปลี่ยนวิธีอื่นดูบ้าง
เธอดูออกว่าคนคนนี้เป็นคนที่เจ้าเล่ห์มากนัก และข้อตกลงการแต่งงานนั้นนับวันยิ่งนานยิ่งไม่ได้ผล
“ได้ งั้นผมก็จะย้ายไปนอนที่บ้านตระกูลเวินกับคุณด้วย ผมคิดว่าคุณปู่เวินต้องยินดีต้อนรับผมมากๆแน่” คุณชายสามเย่มองดูเธอ แล้วอยู่ดีๆหัวเราะขึ้นมา วันนั้นที่เธอกับคุณปู่เวินคุยกันเขาได้ยินอย่างชัดเจน ดังนั้น เขารู้ดีว่าคุณปู่เวินต้อนรับเขามากขนาดไหม
เมื่อได้ยินที่เขาพูด เวินลั่วฉิงถึงกับตะลึงในใจ เธอรู้ว่าที่เขาพูดเป็นเรื่องจริง คุณปู่ถึงกับทำทุกวิธีทางเพื่ออยากให้เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉิน
ทว่า สีหน้าของเวินลั่วฉิงก็ไม่ได้แสดงอาการผิดปกติใดๆออกมา
“คุณแน่ใจได้ไงว่าคุณปู่ฉันจะต้อนรับคุณอย่างดี กลับไม่ใช่รีบไล่คุณออกมา ” เวินลั่วฉิงถึงแม้ในใจจะนึกกังวลกลัว แต่กลับพูดคำนี้ออกมาอย่างมั่นใจ เธอรู้ว่าคุณปู่คิดยังไงกับเย่ซือเฉิน ทว่าเธอคิดว่าเย่ซือเฉินนั้นไม่รู้
” ถ้างั้น พวกเราลองดูก็ได้นะ” เย่ซือเฉินมองไปยังเธอ แล้วกระตุกยิ้มที่มุมปาก ด้วยท่าทางมั่นใจ และแน่นอนอยู่แล้ว
เวินลั่วฉิง”……”
ลองงั้นหรอ ลองบ้าอะไรล่ะ
จากท่าทางที่คุณปู่เคยแสดงกับเย่ซือเฉิน เธอยังกล้าลองอีกเหรอ
บอกเลยว่าไม่กล้า
แต่ว่า เขามั่นใจได้ยังว่าคุณปู่จะยินดีต้อนรับเขาแน่นอน คนคนนี้ช่างหลงตัวเองเหลือเกิน
” คุณสามี เรามาเล่นเกมกันไหม” เวินลั่วฉิงรู้ว่าไม้แข็งใช้ไม่ได้ จึงเปลี่ยนมาใช้ไม้อ่อนแทน เธอเทพธิดาเวินนั้นสามารถยืดได้หดได้ อ่อนได้แข็งได้เป็นได้ทุกอย่าง
“หือ “เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย พลางมองไปยังเธอ แล้วนึกคิดว่าเธอจะมาไม้ไหนกันแน่
แน่นอน คุณชายสามเย่คิดไว้แล้ว ไม่ว่าเธอจะมาไม้ไหน เขาก็จะไม่หลงกล
