“เย่ซือเฉินให้พวกคุณลักพาตัวผมใช่ไหม？”ถังจื่อโม่รู้สึกว่าบรรยากาศพอใช้ได้แล้วก็เอ่ยปากพูดในที่สุด ครั้งนี้ถังจื่อโม่กล่าวหนึ่งประโยคที่จี้ตรงจุดมากๆ
กู้หวูชะงัก พลางเม้มปาก เผยท่าทีปฏิเสธตอบอย่างเด่นชัด ไม่ว่าอย่างไร เขาจะหักหลังลูกพี่ไม่ได้！！
“คุณไม่ต้องปิดบังผมแล้ว หากไม่ใช่ความคิดของเย่ซือเฉิน พวกคุณจะกล้าไปเฝ้าอยู่นอกบ้านตระกูลถังได้อย่างไร？กล้าลักพาตัวผมที่บ้านตระกูลถังเหรอ？”ถังจื่อโม่เป็นเด็กฉลาดปราดเปรื่อง เดาความคิดของกู้หวูได้ทันที
“อีกอย่าง พวกคุณเป็นคนของเย่ซือเฉิน ถ้าไม่ใช่ความคิดของเขาแล้วจะเป็นใครไปได้？ผมไม่เกี่ยวพันอะไรกับพวกคุณ ถ้าไม่ใช่เย่ซือเฉิน พวกคุณก็ไม่รู้ว่าผมเป็นใคร แล้วจะมาลักพาตัวผมได้ยังไง？”ถังจื่อโม่วิเคราะห์อย่างมีหลักการมาก
กู้หวูสูดลมหายใจแรงๆ นี่เด็กอายุห้าขวบจริงๆเหรอ？เด็กสมัยนี้ฉลาดขนาดนี้เลยหรือ？
ตอนเขาอายุห้าขวบ เขากำลังทำอะไรอยู่？เขาจำได้ว่าตอนเขาอายุห้าขวบยังเล่นดินโคลนอยู่เลย！
แข่งเรือแข่งพายได้ แต่แข่งวาสนาไม่ได้ เปรียบเทียบกันไม่ได้！！
กู้หวูไม่ได้พูด ครั้งนี้ไม่ใช่ไม่ต่อต้าน แต่ไม่รู้ควรพูดอะไรดี แน่นอนการเงียบของกู้หวูในตอนนี้ก็เท่ากับยอมรับ
กู้หวูไม่ตอบ คนอื่นก็ยิ่งไม่กล้าตอบ ตอนนี้คนอื่นก็ถูกปีศาจน้อยปราบเรียบร้อย ไม่กล้าทำอะไรสุ่มสี่สุ่มห้า
“มีคำหนึ่งกล่าวว่า ทุกเหตุการณ์มีผู้บงการใหญ่”เด็กน้อยถังจื่อโม่ได้รับคำตอบที่ตนต้องการแล้ว สรุปก็คือ เด็กน้อยถังจื่อโม่พึงพอใจมาก
ผู้คนได้ยินถ้อยคำของเด็กน้อยถังจื่อโม่ ต่างมองถังจื่อโม่ด้วยความอึ้ง
ทุกเหตุการณ์มีผู้บงการใหญ่？
เป็นถ้อยคำที่เปล่งออกมาจากปากปีศาจน้อยหรือ？ปีศาจน้อยยังรู้หลักการทุกเหตุการณ์มีผู้บงการใหญ่อยู่หรือ？
ก่อนหน้านี้ปีศาจน้อยไม่ได้ทำเช่นนี้เลย
ปีศาจน้อยรู้ว่าพวกเขาเป็นแค่ลูกน้องทำงานหาเงิน แถมพวกเขาไม่ได้ทำอะไรกับปีศาจน้อยเลย แต่ปีศาจน้อยกลับกรรโชกพวกเขา ยังให้พวกเขาตามเข้ามา บอกว่าห้ามหนีแม้แต่คนเดียว？
อันนี้คือสิ่งที่ปีศาจน้อยเรียกว่าทุกเหตุการณ์มีผู้บงการใหญ่เหรอ？！
ปีศาจน้อยคงเข้าใจความหมายผิดเพี้ยนแล้วมั้ง？
“ในมือเย่ซือเฉินให้พวกคุณลักพาตัวผม สุดท้ายบัญชีใหญ่นี้ก็ต้องคิดกับเย่ซือเฉิน”ทุกคนต่างจ้องด้วยความตกตะลึง เด็กน้อยถังจื่อโม่เอ่ยปากพูดอย่างช้าๆ เวลานี้คำพูดของเด็กน้อยถังจื่อโม่มีเหตุผลอยู่มาก
เมื่อคนกลุ่มนี้ได้ยินถังจื่อโม่พูดพลันกระตุกมุมปาก บัญชีใหญ่คิดกับลูกพี่พวกเขา？
ดังนั้นบัญชีเล็กๆน้อยๆของพวกเขายังไงก็ต้องคิด ปีศาจน้อยยังไม่ปล่อยพวกเขา
รู้ว่าทุกเหตุการณ์มีผู้บงการใหญ่นั้นเป็นเรื่องหลอกลวงทั้งเพ！！
“คุณชายน้อยครับ คุณพูดตรงๆเลยครับว่าให้พวกเราทำยังไง？”กู้หวูจับใจความได้แล้ว ปีศาจน้อยอยากคิดบัญชีใหญ่กับลูกพี่พวกเขา
ถึงแม้กู้หวูไม่อยากหักหลังลูกพี่ แต่ความคิดอ่านของปีศาจน้อยเลอเลิศ หลอกไม่ได้เลย ในเมื่อเป็นเช่นนี้ก็ต้องทำตามปีศาจน้อยแล้ว
ทำตามทุกอย่างที่ปีศาจน้อยบอก พอปีศาจน้อยเล่นพอแล้ว ดีใจพอแล้ว ไม่แน่เรื่องนี้ก็จะผ่านไปอย่างนี้แล้ว
แน่นอน หากปีศาจน้อยเล่นจนเหนื่อยแล้วผล็อยหลับ ไม่แน่ว่าเขาอาจส่งปีศาจน้อยกลับไปอย่างไร้สุ่มไร้เสียงก็ได้
“ในเมื่อเย่ซือเฉินให้พวกคุณลักพาตัวฉัน งั้นพวกคุณก็ให้เย่ซือเฉินมาหาผมเลย”ถังจื่อโม่กะพริบตาถี่ๆด้วยแสงประกายระยิบระยับ กล่าวเป้าหมายของตัวเองออกมา ตอนนี้เขาถูกลูกน้อยของเย่ซือเฉินจับตัวมาแล้ว สถานะของเขาก็เก็บเป็นความลับไม่ได้อีกต่อไป
งั้นก็เจอหน้ากันเถอะ！！
แน่นอน สำหรับเรื่องที่เจอหน้ากันแล้ว…………มันต้องทำตามวัตถุประสงค์เขาอยู่แล้ว！！
ใครใช้ให้เย่ซือเฉินจับตัวเขาล่ะ เย่ซือเฉินทำผิดก่อนเอง
“คุณอยากเจอหน้าลูกพี่เหรอครับ？แค่นี้เองเหรอครับ？”กู้หวูมึนงง มองถังจื่อโม่ด้วยความสงสัย หากปีศาจน้อยแค่ต้องการเจอหน้าลูกพี่ มันก็ง่ายน่ะสิ เพราะลูกพี่ก็อยากพบหน้าถังจื่อโม่อยู่แล้ว
ตอนนี้ถังจื่อโม่กลายเป็นลูกชายของลูกพี่แล้ว ลูกพี่ก็ควรเจอกันหน่อย เรื่องง่ายๆแค่นี้เอง ทำไมปีศาจน้อยถึงทำให้แตกตื่นกันเพียงนี้
ถึงแม้ปีศาจน้อยไม่พูด เขาก็ต้องรายงานลูกพี่อยู่ดี
กู้หวูคิดได้กะทันหันว่า เขาคิดจะแก้ไขปัญหาเรื่องลักพาตัว เลยลืมบอกลูกพี่เสียสนิท
“ตอนนี้ผมจะโทรหาลูกพี่ให้มา”กู้หวูรีบนำมือถือออกมาทันควัน ค้นหาเบอร์ของคุณชายสามเย่ เพื่อจะได้โทรหาคุณชายสามเย่
“เดี๋ยว”แต่ถังจื่อโม่เรียกให้กู้หวูหยุดกะทันหัน
กู้หวูที่เกือบโทรออกไป ได้ยินถังจื่อโม่เรียกให้หยุดการกระทำ มือก็สั่นระริกอย่างเห็นได้ชัด นิ้วมือห่างจากหน้าจอ จากนั้นก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ มองถังจื่อโม่“ทำไมเหรอครับ？”
ปีศาจน้อยไม่ใช่บอกว่าจะให้ลูกพี่มาเหรอ？เขาโทรหาลูกพี่ ทำไมปีศาจน้อยต้องขัดขวางด้วย？
“คุณบอกสถานะของผมให้เขาไม่ได้”เห็นได้ชัดว่าถังจื่อโม่มีไอเดียที่แนวคิดชัดเจนมาก สั่งการก็ชัดเจนมากด้วย
“ไม่บอกสถานะของคุณกับลูกพี่เหรอครับ？”กู้หวูอึ้ง ดวงตาทั้งคู่พลันทอแสงประกายอย่างรวดเร็ว ปีศาจน้อยหมายความว่ายังไง？
“ใช่ บอกเขาไม่ได้ บอกเขาทุกอย่างที่เกิดขึ้นวันนี้ไม่ได้”ถังจื่อโม่รีบเสริมอีกหนึ่งประโยค ถึงแม้จะเป็นเสียงของเด็กอ่อนอยู่ ทว่าน้ำเสียงนี้ก็ทำให้คนไม่อาจปฏิเสธได้ ไม่มีจุดให้เจรจาต่อรองด้วย
“ไม่บอกอะไรกับลูกพี่สักอย่าง？แล้วผมต้องพูดยังไง？”กู้หวูงุนงง ไม่เข้าใจเจตนาของปีศาจน้อยถังจื่อโม่
คนอื่นยิ่งไม่เข้าใจ ทว่าเวลานี้ทุกคนเข้าใจเหมือนกันว่า ปีศาจน้อยต้องการก่อเภทภัยแล้ว
ไม่ ปีศาจน้อยต้องการก่อเภทภัยอันใหญ่หลวงต่างหาก
แน่นอน ครั้งนี้ปีศาจน้อยพุ่งเป้าหมายจู่โจมไปที่ลูกพี่ของพวกเขาอย่างโจ่งแจ้ง
“คุณบอกเขาว่า พวกคุณลักพาตัวถังจื่อโม่ได้แล้ว อย่างอื่นไม่ต้องพูดถึง”ถังจื่อโม่สั่งการอีกครั้ง สั่งการอย่างชัดเจนเป็นพิเศษ
กู้หวูมองหน้าถังจื่อโม่ พลางกะพริบตารัวๆอย่างต่อเนื่อง เหมือนเขาจะรู้เลือนรางว่าปีศาจน้อยต้องการทำอะไรแล้ว
ปีศาจน้อยจะขุดหลุมให้ลูกพี่กระโดดเข้าหลุมเอง
ลูกพี่ผู้น่าสงสาร！！
“ครับ ตอนนี้ผมโทรหาลูกพี่ได้หรือยัง？”บัดนี้กู้หวูได้แต่พยักหน้ารับ แน่นอน ตอนเขาโทรจะแจ้งข่าวให้ลูกพี่อย่างไร้ร่องรอย
“ได้ แต่ผมขอเตือนคุณหนึ่งประโยคก่อน เมื่อกี้ผมบอกว่าทุกอย่างมีผู้บงการ หากเรื่องนี้คิดบัญชีกับเย่ซือเฉินไม่ได้ งั้นผมจะคิดกับคุณเป็นสิบเท่ายี่สิบเท่า ดังนั้นผมขอเตือนว่าคุณอย่าได้แอบส่งข่าวให้เย่ซือเฉินเด็ดขาด”ถังจื่อโม่รู้ทันความคิดของกู้หวู พลันแจ้งเตือนกู้หวูทันควัน
