บทที่113 พ่อลูกพบหน้า มีเรื่องให้พูดคุยกัน
หลังจากนั้นเวินลั่วฉิงได้ปิดประตูต่อหน้าคุณชายสามเย่
จากนั้น ก็ไม่มีจากนั้นแล้ว
คุณชายสามเย่มองดูประตูที่ปิดแน่น แล้วมึน และโง่ไปเลย
เขาไม่อยากจะเชื่อ ว่าเขาจะถูกไล่ออกมาแบบนี้ ถูกเธอไล่ออกมาอย่างไม่ไยดี
คุณชายสามเย่ยืนอยู่ด้านนอกประตู แล้วแอบหายใจออก แล้วสูบหายใจเข้า เพื่อพยายามให้ตัวเองสงบลง แม้เขากับเธอจะแต่งงานได้ไม่นาน แต่สำหรับเธอ เขาเข้าใจยิ่งนัก
จากนิสัยของเธอ ยิ่งบีบบังคับเธอ เธอก็ยิ่งหนีไปไกล เพราะฉะนั้น เรื่องนี้จะไม่รีบไม่ได้…..
คนนั้นเขาได้แต่งเข้าบ้านแล้ว เขาจะไม่รีบในเวลานี้ ต่อไปยังมีเวลาอีกเยอะค่อยมาบัญชีทีหลังก็ได้
ถึงตอนนั้น บัญชีเก่าใหม่ก็คิดรวมกับเธอไปเลยทีเดียว
ภายในห้องนั้น เวินลั่วฉิงรอแล้วเวลานึง แล้วไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆ
จึงได้แอบถอนหายใจเบาๆ
เธอเอาเส้นผมของเย่ซือเฉินกับลูกสองคนมาตรวจดีเอ็นเอกัน ผลตรวจออกมาว่าเขาไม่ใช่ผู้ชายเมื่อห้าปีก่อน จากเหตุนี้ เธอควรวางใจได้แล้ว แต่ทำไมเธอกลับรู้สึกไม่อาจนิ่งนอนใจได้
และในตอนนี้ เธอคิดไม่ออกเลยว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงอยากแต่งงานกับเธอ คราวก่อนที่ไปบ้านของตระกูลเย่ คุณปู่เย่ กับ คุณย่าเย่นั้นมีพันๆ หมื่นๆเหตุผลที่จะไม่พอใจเธอ ที่จริงจากสถานการณ์ตอนนี้ของเธอ คุณปู่คุณย่าเย่มีปฏิกิริยาแบบนี้เป็นเรื่องปกติ
เธอคาดเดาเหตุการณ์นี้ไว้ตั้งนานแล้ว เธอยังคาดเดาได้ แล้วเย่ซือเฉินก็ต้องคาดเดาได้เหมือนกัน
จากที่คุณปู่เย่จะแสดงออกว่าเกลียดเธอขนาดนั้น ถึงเขาจะแต่งงานกับเธอก็ช่วยเขาเอาหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปมาไม่ได้ กลัวว่าอาจทำให้เขาแย่ลงไปอีก
เพราะเหตุนี้ เธอจึงคิดออกจริงๆว่าเย่ซือเฉินแต่งงานกับเธอทำไม
หรือเพราะเขาอาจมีเหตุผลอื่น ถ้าเป็นเช่นนั้น เธอก็ควรระวังตัวไว้ให้มาก
จะได้ไม่หลงกลเขา เชื่อใจเขาเด็ดขาด
เวินลั่วฉิงที่กำลังคิดอยู่ จู่ๆเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมา แล้วเห็นเป็นวีดีโอคอลของจื่อซีลูกรักของเธอ จากทีแรกที่มีสีหน้าคิดหนักก็เริ่มอ่อนโยนขึ้นมาทันที
เวินลั่วฉิงฟังแล้วฟังถึงแน่ใจว่าข้างนอกไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ แต่เธอก็ไม่ไว้วาง จึงได้นำมือถือไปที่ระเบียง แล้วรับสาย
“มามี๊ คืนนี้คุณแม่จะมาหาจื่อซีลูกรักไหม”เมื่อรับวีดีโอคอล ก็ได้ยินเสียงออดอ้อนจากจื่อซีลูกรัก เสียงช่างน่าฟัง น่าสบายยิ่งนัก
“ลูกรัก คืนนี้แม่ไปหาไม่ได้นะ หนูต้องเชื่อฟังคำพูดคุณแม่ถงนะ รู้ไหม” เวินลั่วฉิงถอนหายใจเบาๆ เธอก็อยากไปหาลูกรัก แต่วันนี้ไปไม่ได้จริงๆ
แม้ว่าเธอจะไล่เย่ซือเฉินออกจากห้องของเธอแล้ว และเย่ซือเฉินก็ไม่ได้ทำอะไรเธอ แต่ถ้าเธอออกไปตอนนี้ แล้วไม่กลับทั้งคืน ต้องไม่ได้แน่ๆ
“อืม หนูรู้แล้วค่ะ ว่าคุณแม่ต้องอยู่กับสามี พี่ชายเคยบอกแล้ว สำหรับคุณแม่แล้วสามีก็สำคัญมากเหมือนกัน เพราะฉะนั้นคุณแม่อยู่ดูแลสามีเถอะ จื่อซีนอนเองได้ค่ะ “ทีแรกเวินลั่วฉิงคิดว่าจื่อซีจะไม่พอใจ ต้องค่อยอ้อนเธอ ให้เธอไปหา แต่ว่า เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงเลย ว่าตอนนี้จื่อซีลูกรักจะเข้าใจคนอื่นเช่นนี้
” พี่ชายยังบอกอะไรกับหนูอีก” เวินลั่วฉิงหรี่ตาเบาๆ นี่ไม่ใช่สไตล์ของจื่อซีลูกรัก จื่อโม่ได้พูดอะไรกับจื่อซีกันแน่น
“พี่ชายบอกว่า สามีของคุณแม่เป็นแดดดี้ของพวกเรา เพื่อให้อนาคตข้างหน้าแดดดี้จะได้ชอบพวกเรา จึงจำเป็นต้องเสียสละคุณแม่ เพื่อเสียสละให้คุณแม่ได้ดูแลสามีเยอะๆ คุณแม่ดูแลกับสามีดีๆ อยู่จนมีความสุข แดดดี้ถึงจะชอบพวกเรา” จื่อซีลูกรักนำคำพูดทั้งหมดของพี่ชายพูดออกไปจนหมดสิ้น
เวินลั่วฉิงทนไม่ไหวจนถึงกับกัดปาก เมื่อได้ฟังทั้งหมดแล้วเหมือนเธอได้ถูกเด็กทั้งสองขายออกไปแล้ว
“คุณแม่ ต้องดูแลสามีดีๆ อย่าทำให้สามีโกรธเด็ดขาดนะคะ” จื่อซีลูกรักพูดเตือนเวินลั่วฉิงอย่างไม่ไว้วางใจ เฮ้ย ช่างกังวลใจจริงๆ
เวินลั่วฉิง”……”
เวินลั่วฉิงในตอนนี้ถึงกับไม่รู้จะพูดอะไรออกมาดี
” คุณแม่ หนูไม่รบกวนแล้วนะคะ บายๆ” เด็กถังจื่อซีไม่รอให้เวินลั่วฉิงได้พูดอะไรอีก ก็รีบวางสายโทรศัพท์ไปเลย
เวินลั่วฉิงมองดูโทรศัพท์ที่ถูกตัดสายไป ถึงกับสติมึนไปในบางส่วน ในบ้านเธอจื่อซีลูกรักติดเธอเอามากๆทำไมถึงได้วางสายไปแบบนี้
เธอไม่อยากจะเชื่อ
“เธอโทรคุณแม่อีกแล้วเหรอ “เด็ดถังจื่อซีที่เพิ่งวางสายโทรศัพท์ไป ถังจื่อโม่ก็ได้เดินเข้ามา แล้วเห็นสีหน้าของน้องสาวตัวเอง เขาก็เดาได้เลยว่าเพราะอะไร
” พี่ชาย ครั้งนี้หนูไม่ได้กวนอะไรคุณแม่นะคะ หนูแค่พูดกับคุณแม่ไม่กี่คำก็วางสายแล้ว แล้วหนูฟังออกว่าคุณแม่อยู่คนเดียว” ถังจื่อซีจ้องมองพี่ชายตัวเอง แล้วยิ้มอย่างแสนหวานออกมา
เธอรู้ดี แค่เธอยิ้ม พี่ชายก็หายโกรธเธอแล้ว
เมื่อถังจื่อโม่ได้ฟังที่เธอพูด ถึงกับนิ่งไปเลยเล็กน้อย แล้วพูดอะไรไม่ออก และไม่รู้เหมือนกันว่าคิดอะไรอยู่
“พี่ชาย พี่บอกจะพาหนูไปพบแดดดี้ไม่ใช่เหรอ พวกเราจะไปเมื่อไหร่กันคะ” ถงจื่อซีเดินไปอยู่ตรงหน้าพี่ชาย แล้วมองเขาด้วยหน้าตาที่ความคาดหวัง
” เธอไว้ใจได้ เรื่องที่พี่รับปากไว้ พี่ต้องทำให้ได้ ” ถังจื่อโม่จ้องไปยังเธอ ด้วยสีหน้ายิ้มเบาๆ” เรื่องนี้พี่กำลังวางแผนอยู่”
เขารับน้องสาวแล้ว จะกลับคำไม่ได้เด็ดขาด ถึงแม้เย่ซือเฉินจะไม่ใช่พ่อแท้ๆของพวกเธอ แต่คุณแม่นั้นก็ได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้ว น้องสาวจึงบอกอยากเจอเย่ซือเฉิน
คนเป็นพี่อย่างเขาจะทำให้น้องผิดหวังไม่ได้เด็ดขาด และเขาจะได้ช่วยคุณแม่ทดสอบไปด้วย ว่าเย่ซือเฉินนั้นเหมาะหรือไม่เหมาะกับคุณแม่
เพราะฉะนั้น เขาจะต้องพบหน้าให้ได้
สำหรับการพบหน้ากันยังไงนั้น เรื่องนี้เขาวางแผนมาหลายวันแล้ว และวางแผนเกือบเสร็จหมดแล้ว เหลือแค่โอกาสที่เหมาะสมเท่านั้นเอง
“จริงเหรอคะ ดีสุดๆไปเลย”ถังจื่อซีได้ฟังที่พี่ชายพูดแล้ว ใบหน้าเล็กๆก็เริ่มยิ้มออกมา แต่ว่า ไม่นานเด็กถังจื่อซีก็เริ่มวังกลขึ้นมา” พี่ชาย พี่คิดว่าแดดดี้จะชอบพวกเราไหม จะยอมรับพวกเราได้ไหม”
ถังจื่อโม่นิ่งไปเล็กน้อย คำถามนี้เขาก็ตอบไม่ได้ทันที เพราะเขาไม่รู้จักเย่ซือเฉินดีพอ และช่วงนี้เขาได้รู้ข้อมูลเย่ซือเฉินจากการเซิร์ฟหาในเน็ตเท่านั้น
ทว่าข้อมูลในเน็ตของเย่ซือเฉินไม่ได้มีอะไรมากนัก
“น้องสาวน่ารักขนาดนี้ ใครเห็นก็ต้องชอบ “ถังจื่อโม่เลี่ยงที่จะตอบคำถามน้องสาวโดยตรง เขาเชื่อว่าจากความน่ารักของน้องสาว ใครได้เจอก็ต้องชอบ แต่สำหรับเย่ซือเฉินจะยอมรับพวกเขาไหม เขาก็ไม่แน่ใจจริงๆ
แต่ว่า หากเย่ซือเฉินไม่ยอมรับน้องสาวเขา ต่อไปน้องสาวจะมีเขาเลี้ยงดูเอง เขาที่เป็นพี่ชายก็ย่อมมีความสามารถในการเลี้ยงน้องสาวให้ดี
แน่นอน บางเรื่องต้องพบเย่ซือเฉินก่อนถึงจะพูดได้ เขารู้สึก ว่าแผนการของเขาต้องเร่งซะแล้ว
เขาควรหาโอกาสดีๆไปพบเย่ซือเฉินแล้ว มีบางเรื่อง เขาต้องพูดต่อหน้าเย่ซือเฉินให้ชัดเจน
