เฉิงโหรวโหรวแค่นึกถึงว่าตัวเองจะได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้วก็อดดีใจไม่ได้ ยิ่งรู้สึกตื่นเต้นมากขึ้นเรื่อยๆ เธอแย่งเย่ซือเฉินมาจากมือของเย่ซือเฉินได้ ลำพังจุดนี้ก็ทำให้เธอได้ใจ กระหยิ่มใจมากขึ้นแล้ว！
ครั้งหน้าหากได้เจอเวินลั่วฉิงอีก เธอก็จะโอ้อวดต่อหน้าเวินลั่วฉิงได้แล้ว ถึงเวลานั้นเวินลั่วฉิงจะต้องโกรธจนตรอมใจตายแน่
ไป๋หยิงหันไปมองเฉิงโหรวโหรวที่ทำหน้าชื่นบาน มุมปากมีความเย้ยหยันมากขึ้นหลายส่วน ยัยบื้อคนนี้โง่จะตายอยู่แล้ว
แต่ยัยบื้อคนนี้วาสนาดีชะมัด ตอนแรกก็ถูกเธอเลือกมาเป็นองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ ตอนนี้ยังได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินอีก เย่ซือเฉินเป็นผู้ชายที่สาวๆทั้งเมืองAอยากแต่งงานด้วย
ทว่าเมื่อนึกถึงว่าเวินลั่วฉิงจะต้องเจ็บปวด ไป๋หยิงก็สบายใจขึ้นเยอะ
สิ่งที่เธอทำทั้งหมดก็เพื่อโจมตีเวินลั่วฉิง ขอแค่กระทบกระเทือนต่อเวินลั่วฉิงเธอก็พอใจแล้ว
“แต่ถึงอย่างไร ถือว่ายังจัดการได้ราบรื่นอยู่ ขอเพียงทางคุณปู่เย่แถลงข่าวเรื่องแต่งงาน เรื่องที่ถูกรปภ.โยนออกจากบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคงไม่เป็นที่สนใจอีก ทางกลับกัน เรื่องแต่งงานนี้อาจจะทำให้ชื่อเสียงเธอโด่งดังขึ้นก็ได้ มีเย่ซือเฉินคอยหนุนหลังเธอ ภายในองค์กรโกสต์ซิตี้คงเกรงขามและเคารพมากขึ้นหลายส่วน มันเป็นเรื่องยิงปืนนัดเดียวได้นกกี่ตัวกันนะ”เจิ้งฉงพอใจมาก เห็นได้ชัดว่าเขาคาดไม่ถึงว่าจะราบรื่นขนาดนี้
“ผมคิดไม่ถึงว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่จะตอบตกลงรวดเร็วทันใจเพียงนี้”ก่อนเดินทางเจิ้งฉงกังวลเหลือเกิน พอเขาไปถึงแล้วก็เห็นคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่รับปากโดยไม่ถามเย่ซือเฉินเลย
ไป๋หยิงหัวเราะ เสียงหัวเราะนี้เจือความหมายอันลึกซึ้งเอาไว้“พวกเขาต้องรับปากอยู่แล้ว”
ก่อนเธอจะไป เธอได้เตรียมการอย่างรัดกุมไว้แล้ว เธอคาดการณ์ไว้แล้วว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ต้องรับปากเป็นแน่
“คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่พูดง่ายจัง พอฉันแต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้วก็อยู่ร่วมกับพวกเขาได้ดี”เฉิงโหรวโหรวได้ยินบทสนทนาของทั้งสองฝ่ายก็อดพูดแทรกหนึ่งประโยคไม่ได้ ก่อนหน้านี้เมื่อเอ่ยถึงเรื่องแต่งงาน คุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ก็ตกลงทันที เฉิงโหรวโหรวจึงคิดว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่พูดง่าย
เจิ้งฉงกับไป๋หยิงมองไปยังเฉิงโหรวโหรวอย่างพร้อมเพรียงกัน ทั้งสองมองด้วยแววตาตะลึงงัน ยัยบื้อนี่จะโง่ไปถึงไหนกัน ถึงกับคิดว่าคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่พูดง่าย？
หากคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่ไม่คิดว่าเย่ซือเฉินแต่งงานกับองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้แล้วจะมีผลประโยชน์มหาศาล พวกเขาก็คงไม่ตอบตกลงหรอก？
สารรูปอย่างเฉิงโหรวโหรวยังคิดจะอยู่ร่วมกับคุณปู่เย่กับคุณย่าเย่อย่างสงบอีกเหรอ？ถึงเวลาเฉิงโหรวโหรวโดนขายแล้วยังช่วยพวกเขานับเงินอีกมั้ง
พวกเขาสองท่านเป็นจิ้งจอกเฒ่าตัวดีๆเลยนะเนี่ย
“ทำไม？พวกคุณมองฉันอย่างนี้ทำไม？”เฉิงโหรวโหรวกลับไม่รับรู้ถึงปัญหา ยังถามพวกเขาทั้งสองอย่างใสซื่ออีก
ไป๋หยิงเบะปาก ไม่ได้พูดอะไร พลางละสายตาไป เจิ้งฉงก็ละสายตาขับรถต่อ
เห็นได้ชัดว่าทั้งสองคนไม่อยากพูดไร้สาระกับเฉิงโหรวโหรว ถึงแม้พวกเขาพูดกับเฉิงโหรวโหรวแล้ว เฉิงโหรวโหรวก็ไม่เข้าใจหรอก
ณ บ้านตระกูลเย่
“ตอนนี้ฉันจะรีบติดต่อนักข่าวเพื่อประกาศเรื่องแต่งงาน”คุณปู่เย่รอให้พวกเขากลับไปก็อยากไปโทรศัพท์ทันที
คุณย่าเย่นึกถึงเรื่องที่เซ็นหนังสือแต่งงานเมื่อกี้ เรื่องนี้ก็กลายเป็นบทสรุปแล้ว อีกฝ่ายเป็นถึงองค์หญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ พวกเขารับปากแล้วก็ต้องทำให้ได้
“ซือเฉินยังไม่รู้เรื่องนี้เลย ฉันกลัวว่าซือเฉินจะไม่ยอมทำตาม ฉันกังวลว่าซือเฉินจะโทษพวกเรา”คุณย่าเย่นั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับ ใบหน้ามีความกลัดกลุ้มหลายส่วน ตอนนี้ท่านมาคิดถึงเรื่องซือเฉินไม่รับปาก แล้วตอนที่ตอบตกลงเรื่องแต่งงานไม่ได้คิดถึงจุดนี้หรอกเหรอ？
“พวกเราทำเพื่อเขา เขามีสิทธิ์อะไรมาโทษพวกเรา อีกฝ่ายเป็นองค์หญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ สถานะที่โด่งดังในเมือง A หรือไม่เป็นสองรองใครทั่วทั้งประเทศอย่างนี้ เขาต้องขอบคุณพวกเราถึงจะถูก”คุณปู่เย่ใช้ความคิดของตัวเองประเมินเย่ซือเฉินอย่างสมเหตุสมผล
“ฉันได้ยินว่าหัวหน้าโสดมาตลอด ไม่เคยแต่งงาน ตอนนี้หาองค์หญิงคนนี้กลับมาได้ ซึ่งเป็นทายาทคนเดียวของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ ถึงเวลาทั้งองค์กรต้องเป็นขององค์หญิงคนนี้แน่นอน องค์หญิงไร้เดียงสา อ่อนแอ ซือเฉินพูดจามีน้ำหนักกว่าแน่ ถึงเวลานั้นองค์กรโกสต์ซิตี้ก็เป็นของตระกูลเย่แล้ว”เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เย่นึกถึงจุดนี้แต่แรกเริ่มแล้ว ดังนั้นจึงตอบตกลงเรื่องงานแต่งนี้อย่างรวดเร็วและชื่นมื่น
“ที่คุณพูดทั้งหมดก็ไม่ผิดหรอก แต่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงตัดเยื่อใยไม่ขาด และพวกเขาก็มีลูกสาวคนหนึ่งแล้วด้วย พวกเราจะจัดการเรื่องนี้ยังไงดี？”สิ่งที่คุณย่าเย่กังวลจริงๆไม่ใช่เย่ซือเฉิน แต่เป็นเรื่องอื่น
“จะไปยากอะไร หาเด็กเจอแล้วแยกตัวออกจากเวินลั่วฉิง วันหลังก็ไม่ให้พวกเขาพบหน้ากันอีก”คุณปู่เย่รู้สึกว่านี่ไม่ใช่ปัญหา แค่แยกสองแม่ลูกออกจากกันก็เท่านั้น คุณปู่เย่พูดได้อย่างเป็นธรรมชาติและมีเหตุผลมาก
เพราะถึงอย่างไร เรื่องอย่างนั้นคุณปู่เย่ก็ไม่ใช่ไม่เคยทำสำเร็จ ในอดีตเขาบีบให้แม่ของเย่ซือเฉินจากไป และยังไม่อนุญาตให้พวกเราเจอหน้ากันอีกด้วย
และตอนนั้นคุณแม่เย่ซือเฉินเป็นถึงภรรยาของเย่โป๋เหวินที่ถูกต้องตามขนบธรรมเนียมประเพณี
ยิ่งไม่ต้องพูดถึงเย่ซือเฉินกับเวินลั่วฉิงที่หย่าร้างกันแล้วเลย
“แต่ตอนนี้พวกเราหาเด็กไม่เจอนี่ ฉันสงสัยว่าเวินลั่วฉิงจะซ่อนเด็กเอาไว้ เวินลั่วฉิงคงอยากใช้เด็กบีบบังคับซือเฉิน วันที่อยู่ในบริษัท ฉันดูออกว่าซือเฉินเห็นความสำคัญของเด็กคนนี้ขนาดไหน ฉันเลยรู้สึกกังวลเสมอมา”ใบหน้าคุณย่าเย่มีความหนักอึ้งเพิ่มขึ้นหลายส่วน เธอขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นก็เสริมช้าๆหนึ่งประโยค “หากตอนนี้มีข่าวของเด็ก เกรงว่าจะส่งผลกระทบต่อการเกี่ยวดองกับองค์กรโกสต์ซิตี้ได้ ไม่ง่ายเลยกว่าหัวหน้าจะหาตัวลูกสาวคนนี้เจอ หากรู้ว่าซือเฉินมีลูกสาว คงไม่ยอมให้องค์หญิงแต่งเข้าบ้านตระกูลเย่แน่”
“พวกเราเซ็นหนังสือแต่งงานแล้ว ไม่กลัวพวกเขากลับคำหรอก”คุณปู่เย่ชะงัก ทันใดนั้นก็นึกถึงหนังสือแต่งงานขึ้นมา คุณปู่เย่เลยรู้สึกว่าถูกต้องแล้วที่เซ็นหนังสือแต่งงานนี้
“แต่หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ยังไม่ได้เซ็นชื่อในหนังสือแต่งงานนะ ถ้าตอนนี้พวกเราแถลงข่าวจนทำให้เวินลั่วฉิงรู้ว่าซือเฉินจะแต่งงานกับคนอื่น แล้วเวินลั่วฉิงพาเด็กมาสร้างความวุ่นวายจะทำยังไงล่ะ？”บัดนี้คุณย่าเย่ขมวดคิ้วแน่นเป็นปม เห็นได้ชัดว่าสิ่งนี้คือสิ่งที่น่ากังวลใจที่สุดของคุณย่าเย่
“มันกล้าเหรอ ถ้ามันกล้ามาวุ่นวาย ผมจะกำจัดมันทิ้ง”ใบหน้าคุณปู่เย่มืดครึ้ม น้ำเสียงเหี้ยมเกรียมบ่งบอกว่าท่านไม่ได้ล้อเล่น
“ถ้าเธอออกมาวุ่นวายจริงๆก็ไม่ทันนะ เกรงว่าไม่ทันการแล้ว”คุณย่าเย่หรี่ตาเล็กน้อย สีหน้ามืดมนหลายส่วน
“แล้วคุณว่าควรทำยังไงล่ะ？หรือพวกเราไม่แถลงข่าวดี？ไม่เปิดเผยเรื่องแต่งงาน？แต่เมื่อกี้พวกเรารับปากองค์กรโกสต์ซิตี้ไว้แล้วนะ ถ้าพวกเราไม่ทำตาม เกรงว่าองค์กรโกสต์ซิตี้จะไม่ชอบใจ และอีกอย่างถ้าแถลงข่าวแต่งงานนี้แล้ว องค์กรโกสต์ซิตี้เกิดอยากกลับคำขึ้นมาก็จะได้พะว้าพะวังด้วย”บัดนี้คุณปู่เย่กลัดกลุ้มอย่างฉายชัด“เวินลั่วฉิงเป็นตัวทำลายล้างที่ไม่รู้จักไม่ไปผุดไปเกิดจริงๆ”
“พวกเราต้องหาวิธีล่อเวินลั่วฉิงออกมาให้เร็วที่สุด”คุณย่าเย่ตั้งใจครุ่นคิดดูแล้ว ใบหน้าเคร่งขรึมหลายส่วน “ส่งคนออกไปตามหาเยอะๆ ถ้าเจอแล้วก็ให้รีบพาตัวมันมา และถ้าเจอเด็กด้วยก็พามาพร้อมกันเลย”
“ได้ ทำตามที่คุณบอก”คุณปู่เย่ไม่ได้ลังเลเลยสักนิด รับปากเร็วสุดๆ
คุณปู่เย่หยุดพูด เมื่อมองภายในห้องว่าปราศจากผู้คนก็กระซิบว่า“คุณว่าครั้งนี้พวกเรากำจัดเวินลั่วฉิงทิ้งเลยดีไหม”
“ทางที่ดีอย่าพึ่งเอาถึงชีวิตเลย”คุณย่าเย่เม้มปาก ใคร่ครวญดูแล้วก็พูดเสียงเครียด “ตามชนบทมีคนซื้อผู้หญิงไม่ใช่เหรอ？งั้นขายเธอไปที่นั่นเลย คิดหาวิธีไม่ให้มันกลับมาทั้งชีวิต จะได้ไร้ภัยพิบัติตลอดกาล！！”
