“หัวหน้า เรื่องแต่งงานคุณปู่เย่เป็นคนกำหนดเอาไว้แล้ว อีกทั้งคุณปู่เย่ก็ได้ประกาศออกไปแล้วด้วย คนนอกไม่รู้ถึงสถานการณ์ที่แท้จริงของเฉิงโหรวโหรวที่อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้ เพราะฉะนั้นแล้วสถานการณ์แบบนี้เกรงว่าเย่ซือเฉินเองก็จะไม่มีวิธีดีๆอะไรหรอกหรือเปล่าครับ? ” ในใจของผู้ดูแลจ้งมีความกังวลเพิ่มขึ้น เห็นได้ชัดว่าหัวหน้ามีเจตนาที่จะทำให้คนลำบากใจนั่นเอง
“ไม่มีทางไม่มีวิธีหรอก หลักๆแล้วดูว่าเขามีใจหรือเปล่าต่างหาก?” ซ่างกวนหงเองก็ไม่ได้ปกปิดเจตนาของตัวเองแล้วเช่นกัน : “ในสถานการณ์แบบนี้จะสามารถทดสอบคนๆนึงได้ดีที่สุด ทดสอบจิตใจของคน ทดสอบนิสัยของคน แล้วก็ยิ่งเป็นการทดสอบความสามารถของคนๆนึงอีกด้วย”
ทุกอย่างที่ซ่างกวนหงทำเช่นนี้จะต้องมีความคิดในแบบของเขาอย่างแน่นอน เขาอยากจะอยากเห็นว่าเย่ซือเฉินคนนี้มีความสามารถอะไรกันแน่?
“หัวหน้าครับ หัวหน้าโหดร้ายเกินไปแล้ว” ผู้ดูแลจ้งได้ยินหัวหน้าตัวเองแล้วถึงได้รู้สึกอึ้งไปอีกครั้ง : “หัวหน้า สถานการณ์แบบนี้ยากมากนะครับสำหรับเย่ซือเฉิน”
“ยากสิถึงจะดี ถ้าหากไม่ยากก็ไม่มีประโยชน์หรอก” เรื่องที่ซ่างกวนหงตัดสินใจแล้วไม่สามารถจะเปลี่ยนแปลงได้ : “ถ้าหากเขาผ่านการทดสอบนี้ไม่ได้……..”
คำพูดของซ่างกวนหงหยุดชะงักไป แล้วจู่ๆเขาก็นึกขึ้นมาได้ ตอนนี้เขาไม่ได้มีตำแหน่งที่จะไปก้าวก่ายเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เพราะถึงอย่างไรเป็นเพียงแค่สิ่งที่อะเหลียงสงสัยก่อนหน้านี้ว่าเธออาจจะเป็นลูกสาวของเขา แต่ก็ไม่สามารถมั่นใจได้
ดังนั้น ความจริงแล้วเขากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ได้มีความสัมพันธ์อะไรต่อกัน อย่างน้อยๆตอนนี้ก็ยังไม่มี
เขาไม่มีอำนาจที่จะไปสนใจเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆ
“รอดูก่อนแล้วกัน” ซ่างกวนหงขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเปลี่ยนไปอย่างเห็นได้ชัด เปลี่ยนไปดูหม่นหมองอยู่บ้าง
“หัวหน้า เป็นอะไรครับ?” ผู้ดูแลจ้งติดตามอยู่ข้างกายซ่างกวนหงมาหลายสิบปี ความผิดปกติเล็กๆน้อยๆของซ่างกวนหงเขาก็สามารถรับรู้ได้ ผู้ดูแลจ้งรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงของอารมณ์หัวหน้าตัวเองได้อย่างชัดเจน
“ไม่เป็นไร เรื่องอะเฉิงทางนั้นตรวจสอบกันเป็นอย่างไรบ้าง?” ซ่างกวนหงไม่ได้พูดอะไรมากอีก แต่กลับเบี่ยงประเด็นสนทนาแทน
“ผมให้คนแจ้งไปยังหัวหน้าน้อยแล้วครับ ทางหัวหน้าน้อยคงจะมีผลลัพธ์ออกมาได้ในเร็วๆนี้ครับ” ผู้ดูแลจ้งรับรู้ได้ถึงการเปลี่ยนแปลงทางอารมณ์ที่เปลี่ยนไปอย่างหม่นหมองของหัวหน้าตัวเองแล้ว ในใจของผู้ดูแลจ้งก็เปลี่ยนไปอย่างจริงจังและหนักแน่นด้วยเช่นกัน หัวหน้าจะต้องนึกถึงอะไรขึ้นมาอย่างแน่นอน
“หัวหน้าครับ รอให้ตรวจสอบคนที่อยู่เบื้องหลังคนนั้นออกมาแล้ว หัวหน้าก็จะสามารถเจอกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้แล้วครับ ถึงตอนนั้นก็จะสามารถรู้ได้แล้วว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนั้นคือเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้หรือเปล่า” ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าทำไมหัวหน้าของตัวเองนั้นถึงรู้สึกเสียใจ เรื่องที่จะทำให้หัวหน้าเสียใจได้นั้นมีอยู่เพียงสองเรื่อง หนึ่งคือเรื่องที่เกี่ยวกับคุณนาย และสองคือเรื่องที่เกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง
จู่ๆอารมณ์ของหัวหน้าก็ดูหม่นหมองลง แล้วตอนนี้ก็เอ่ยถามถึงเรื่องของหัวหน้าน้อยขึ้นมาอีก จะต้องเป็นเพราะคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอย่างแน่นอน
“อะจ้ง บางครั้ง ฉันก็รู้สึกกังวล………” ดวงตาของซ่างกวนหงมองไปยังรูปภาพตรงหน้า คำพูดหยุดลงอีกครั้ง
แต่ผู้ดูแลจ้งนั้นกลับเข้าใจความหมายของหัวหน้า : “หัวหน้าครับ ความสามารถของอะเหลียงหัวหน้าก็ชัดเจนดี อะเหลียงไม่ได้รู้สึกสงสัยอย่างไม่มีที่มาที่ไป ในเมื่ออะเหลียงกล้าพูดกับหัวหน้า จะต้องมีความมั่นใจอยู่บ้างอย่างแน่นอนครับ เพราะฉะนั้นมีความเป็นไปได้มากที่คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า”
ผู้ดูแลจ้งไม่อยากจะเห็นหัวหน้าของตัวเองเสียใจจริงๆ ดังนั้นจึงคิดหาวิธีมาปลอบหัวหน้าตัวเอง : “หัวหน้า ถ้าหากถึงตอนนั้นคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า หัวหน้าก็สามารถรับเธอเป็นลูกสาวได้นี่ครับ ยากนะที่หัวหน้าจะรู้สึกถูกชะตากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังได้ขนาดนั้น”
ซ่างกวนหงได้ยินคำพูดของผู้ดูแลจ้งแล้ว ร่างกายแข็งทื่อเล็กน้อย หลังจากนั้นก็มองไปยังผู้ดูแลจ้งอย่างรวดเร็ว ความหม่นหมองเมื่อครู่หายไปอย่างเห็นได้ชัด แม้กระทั่งมุมปากของเขานั้นยกขึ้นเบาๆอีกด้วย
ผู้ดูแลจ้งเห็นปฏิกิริยาของหัวหน้าตัวเองแล้ว จึงนับว่ารู้สึกโล่งใจขึ้นมาแล้ว
“หัวหน้า ทางตระกูลเย่ทางนั้น จำทำอย่างไรครับ?” ผู้ดูแลจ้งนึกถึงเรื่องของทางฝั่งตระกูลเย่ นึกถึงเย่ซือเฉินแล้ว ผู้ดูแลจ้งก็ยังรู้สึกว่าการทดสอบของหัวหน้านั้นโหดร้ายมากเกินไปสำหรับเย่ซือเฉิน
แน่นอนว่าผู้ดูแลจ้งไม่เพียงแค่เป็นห่วงเย่ซือเฉินเพียงเท่านั้น เขาเป็นห่วงคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง เพราะถึงอย่างไรเย่ซือเฉินก็เป็นแฟนของคุณหนูใหญ่ แฟนของตัวเองไปหมั้นกับผู้หญิงคนอื่น คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะไม่ร้อนใจได้อย่างไรกัน?
“วัยรุ่น ได้รับการทดสอบบ้างก็เป็นเรื่องที่ดี” จู่ๆซ่างกวนหงก็ยิ้มออกมา ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะจืดจางมาก แต่รอยยิ้มนั้นกลับชัดเจนมาก
จู่ๆเขาก็รู้สึกว่าความสับสันเมื่อครู่นี้ของเขานั้นดูจะน่าขำอยู่บ้าง ไม่ว่าเขาจะมีความสัมพันธ์กับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังหรือไม่ก็ตาม ก็ไม่เป็นอุปสรรคกับเรื่องที่ทำอยู่ในตอนนี้เลย
ผู้ดูแลจ้งเห็นใบหน้าของหัวหน้าตัวเองแล้วก็รู้สึกอึ้งไป นานแค่ไหนแล้วที่เขาไม่เคยได้เห็นหัวหน้ายิ้มเลย? สิบปี? ยี่สิบปี? ช่วงหลายปีมานี้หัวหน้าก็ตามหาตัวคุณนายมาโดยตลอดแต่กลับไม่มีเบาะแสเลยแม้แต่นิดเดียว นับวันหัวหน้าก็ยิ่งไม่ค่อยพูด และยิ่งเงียบลงทุกวันๆ โดยปกติแล้วก็พูดน้อยอยู่แล้ว ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการยิ้มเลย
เขาคิดว่าหลายปีมานี้หัวหน้าจะลืมไปแล้วเสียอีกว่าจะยิ้มออกมาได้อย่างไร?!
แต่ตอนนี้หัวหน้ากลับยิ้มแล้ว รอยยิ้มแบบนี้ทำให้ผู้ดูแลจ้งรู้สึกแสบจมูก ดวงตาชื้นไปหมด ตอนนี้เขาถึงได้รับรู้ว่าหัวหน้ามีชีวิตกลับมาแล้ว มีชีวิตขึ้นมาแล้วจริงๆ
ตั้งแต่ที่อะเหลียงบอกว่าคุณหนูใหญ่ตระกูลถังอาจจะเป็นลูกสาวของหัวหน้า และหลังจากที่เขาเอารูปถ่ายของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังให้หัวหน้าดู ชีวิตของหัวหน้าก็มีความหวังขึ้นมา และในช่วงนี้ ถึงแม้จะยังไม่แน่ใจในความสัมพันธ์ของหัวหน้ากับคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง แต่ผลกระทบของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังที่มีต่อหัวหน้านั้นนับวันก็ยิ่งมากขึ้น ตอนนี้คุณหนูใหญ่ตระกูลถังทำให้หัวหน้ายิ้มออกมาแล้ว
นี่เป็นเรื่องที่ดีมากจริงๆ ดีมากจริงๆ!!
เวลานี้ผู้ดูแลจ้งดีใจเสียจนริมฝีปากสั่นเทา ดวงตาของเขานั้นยิ่งชุ่มชื้นขึ้น รู้สึกเพียงแค่ว่าดวงตานั้นยิ่งพร่ามัวไปหมด เขาพยักหน้าแรงๆ : “ใช่ครับ ใช่ หัวหน้าพูดถูก หัวหน้าพูดถูก”
เวลานี้ ไม่ว่าหัวหน้าจะพูดอะไร ผู้ดูแลจ้งก็พยักหน้าคล้อยตามไปด้วยหมด
ซ่างกวนหงรับรู้ถึงความผิดปกติไปของผู้ดูแลจ้ง แล้วจึงเหลือบตาขึ้นมามองเขา มุมปากยกขึ้นมาอย่างชัดเจน : “ผู้ดูแลจ้ง ความรู้สึกของนายนี่มากมายหลากหลายเหลือเกินนะ”
“หัวหน้า ผมดีใจ ผมดีใจจริงๆครับ” ผู้ดูแลจ้งรู้ว่าหัวหน้ากำลังหยอกเขาเล่น แต่เขาดีใจจริงๆ
ผู้ดูแลจ้งยกมือขึ้นมาอย่างรวดเร็ว เช็ดตาแล้วถึงได้มองเห็นได้ชัดเจนขึ้นอีกครั้ง ผู้ดูแลจ้งเห็นรูปวาดใหม่ล่าสุดของหัวหน้าของตัวเอง ผู้หญิงที่อยู่รูปภาพนั้นหน้าตาเหมือนกับคุณหนูใหญ่ถังเป็นอย่างมาก
เพียงแต่ลักษณะท่าทางไม่เหมือนกัน
หัวหน้ายังคงยึดมั่นท่าทางของคุณนายที่ตัวเขาวาดขึ้นมาตลอด แต่ผู้ดูแลจ้งกลับกำหนดอย่างชัดเจนไปแล้วว่าเป็นเพราะหัวหน้าเห็นรูปถ่ายของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังแล้ววาดตามลักษณะท่าทางของเธอ
ดังนั้นผู้ดูแลจ้งจึงรู้สึกว่าหัวหน้านับวันก็ยิ่งเห็นความสำคัญของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมากยิ่งขึ้น หัวหน้าได้รับผลกระทบจากคุณหนูใหญ่มากขึ้นไปอีกด้วย
ถึงแม้ว่าหัวหน้าจะยังไม่เห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง แต่อิทธิพลของจิตใต้สำนึกแบบนี้จะไม่ยอมก็คงไม่ได้
นี่คือโชคชะตาแบบไหนกัน?
หัวหน้าเห็นแค่เพียงรูปถ่ายของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเพียงเท่านั้น ทำไมถึงได้รับผลกระทบจากคุณหนูใหญ่ได้มากขนาดนี้?
ในช่วงหลายปีมานี้หัวหน้าก็ตั้งใจหาคุณนายมาโดยตลอด ไม่สนใจเรื่องอะไรทั้งนั้น ก่อนหน้านี้เขาเคยเสนอเรื่องรับลูกชายหรือลูกสาวบุญธรรม แต่หัวหน้ากลับปฏิเสธในคำพูดเดียว อีกทั้งไม่ได้มีความคิดนี้เลยแม้แต่นิดเดียวอีกด้วย
แต่สำหรับหัวหน้าแล้วกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังนั้นแตกต่างกันโดยสิ้นเชิง หัวหน้าให้ความสนใจกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังเป็นพิเศษ ก่อนหน้านี้ตอนที่เขาเสนอไปว่าถ้าหากคุณหนูใหญ่ตระกูลถังไม่ใช่ลูกสาวของหัวหน้า ก็สามารถรับเธอมาเป็นลูกบุญธรรมได้ หัวหน้าไม่เพียงแต่ไม่ปฏิเสธ ยังดูมีท่าทางที่ดีใจอีกด้วย
ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าลึกๆแล้วจะต้องมีอะไรที่ถูกกำหนดเอาไว้โดยธรรมชาติแล้วอย่างแน่นอน
“หัวหน้าครับ คุณหนูใหญ่ตระกูลถังจะต้องเป็นลูกสาวของหัวหน้าอย่างแน่นอนครับ ไม่ผิดหรอกครับ” ผู้ดูแลจ้งก็ไม่รู้เช่นกันว่าตัวเองเป็นอะไร ที่จู่ๆก็โพล่งประโยคแบบนี้ออกมา ผู้ดูแลจ้งรู้สึกว่าช่วงหลายๆปีมานี้ หัวหน้าลำบากมามากพอแล้ว ความทรมานที่มีพระเจ้ามีต่อหัวหน้านั้นก็เพียงพอแล้วเช่นกัน
ครั้งนี้ จะต้องไม่ทำให้หัวหน้าผิดหวังอย่างแน่นอน
“ทำไมนายถึงได้มั่นใจขนาดนี้?” ซ่างกวนหงรู้สึกอึ้งไป ดวงตาคู่นั้นมองไปยังผู้ดูแล ตัวซ่างกวนหงเองอาจจะไม่รู้สึกตัวว่า คำถามของเขานั้นดูร้อนรนอยู่บ้าง อีกทั้งสีหน้าท่าทางของเขาในเวลานี้แสดงถึงความรอคอยออกมาอย่างชัดเจน
ผู้ดูแลจ้งมองดูท่าทางที่ดูรอคอยของหัวหน้าตัวเองแล้ว ก็ยิ่งไม่อยากให้หัวหน้าต้องผิดหวัง แต่ประโยคเมื่อครู่นี้เขาพูดออกมาด้วยความหุนหันพลันแล่น ผู้ดูแลจ้งไม่ได้มีเหตุผลอื่นๆเช่นกัน อย่างน้อยๆตอนนี้ก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะทำให้หัวหน้าเชื่อได้
ในใจของผู้ดูแลจ้งรู้สึกร้อนรน ชั่วพริบตาเดียวนั้นก็มองดูลักษณะท่าทางของผู้หญิงในรูปนั้นอีกครั้ง ในหัวเคลื่อนไหวแล้วนั้นจึงเอ่ยขึ้นมาอย่างรวดเร็ว : “เห็นรูปวาดของคุณนายที่หัวหน้าดูอยู่ก็รู้แล้วล่ะครับ ลักษณะท่าทางที่หัวหน้าวาดคุณนายนั้นเหมือนกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังมาก”
ความจริงแล้วจนถึงตอนนี้ผู้ดูแลจ้งก็ยังคงคิดว่าที่หัวหน้าวาดนั้นคือคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง ไม่ใช่คุณนาย เพราะถึงอย่างไรในตอนนั้นหัวหน้าก็ไม่ได้เห็นลักษณะท่าทางจริงๆของคุณนาย
แต่ตอนนี้ผู้ดูแลกลับรู้สึกว่าเหตุผลนี้ดีมาก ยิ่งใหญ่มาก มากพอที่จะทำให้คนไม่สามารถโต้แย้งได้
