ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 128 โดนจับได้คาหนังคาเขา (2)

ตอนที่ 128 โดนจับได้คาหนังคาเขา (2)

“ผู้หญิงคนนั้นเป็นใครผมไม่รู้ แต่ผมสามารถยืนยันได้ว่าไม่ใช่ประธานใหม่ของพวกเราอย่างแน่นอน”ยังมีคนทนไม่ไหวแสดงความคิดเห็นอีกหนึ่งประโยค

“พวกคุณดูสิ รถจอดไว้ตรงนั้นไม่ไปไหนเลย”

“ใช่เนอะ ทำไมถึงจอดอยู่แต่ตรงนั้นล่ะ？”ผู้คนกำลังมองรถโรลส์รอยซ์ที่เป็นรุ่นที่มีจำนวนจำกัดไม่ได้ขับเคลื่อนไปไหน ทุกคนจึงเกิดความสงสัยขึ้นมา

“พวกคุณคิดว่าคุณชายสามเย่อยู่ในรถไหม？”มีคนทนไม่ไหวถามขึ้นมาหนึ่งประโยค

“ถ้างั้นพวกเราไปดูกันไหม”

“มันเป็นรถของคุณชายสามเย่นะ ถ้าเกิดว่าคุณชายสามเย่อยู่ในรถล่ะ？คุณกล้าไปดูเหรอ？”

“พวกเราแสร้งทำเป็นเดินผ่านหน้ารถ ถ้าดูจากข้างหน้าอาจจะเห็นอะไรสักหน่อย？”

“ถึงคุณชายสามเย่จะอยู่ในรถก็คงต้องนั่งข้างหลังแน่นอน และรุ่นนี้มีระบบความเป็นส่วนตัวโดยเฉพาะ ถ้าดูจากด้านหน้าจะไม่สามารถเห็นคุณชายสามเย่ได้อย่างแน่นอน”

“แต่คนที่ขึ้นรถเมื่อสักครู่นี้ไปนั่งที่ด้านหน้า พวกเราไปดูผู้หญิงคนนั้นกันว่าเป็นผู้วิเศษวิโสขนาดไหนกัน？”

ขณะนี้หน้าบริษัทได้รวมตัวทั้งผู้ชายและผู้หญิง ข่าวซุบซิบไม่แยกว่าเป็นชายหรือหญิง ทุกคนต่างร่วมใจกันแบบไปไหนไปกัน โดยแสร้งทำเป็นเดินผ่านหน้ารถโรลส์รอยซ์และทุกคนก็เอามือถือไว้ในมือ บ้างก็เปิดกล้องถ่ายรูป บ้างก็เปิดโหลดถ่ายวีดีโอไว้

เวินลั่วฉิงเห็นขบวนของพนักงานบริษัทเดินมา เห็นได้ชัดว่ากำลังจะมาทำอะไร！

และเย่ซือเฉินก็ไม่คิดจะขับรถออกไป

เวินลั่วฉิงแอบสูดลมหายใจเข้า เธอกับเย่ซือเฉินล้วนนั่งอยู่แถวแรกของรถ สามารถมองเห็นพวกเขาผ่านทางกระจกรถด้านหน้าได้

ถ้ารู้อย่างนี้แต่แรก เมี่อกี้เธอก็น่าจะนั่งอยู่ที่ด้านหลัง

แต่ตอนนี้ไม่ทันเสียแล้ว

เวินลั่วฉิงรู้ว่าเย่ซือเฉินจงใจจะไม่ขับรถ ดังนั้นเธอจึงไม่ได้เร่งให้เขาไปเพราะมันไม่มีประโยชน์อะไร

เวินลั่วฉิงเอาเสื้อตัวที่บังหน้าตอนลงมาจากตึก คิดจะเอามาบังตัวเองไว้ ขอแค่พนักงานบริษัทเวินซื่อกรุ้ปดูเธอไม่ออกก็เพียงพอแล้ว

แต่ว่าวินาทีต่อมา คุณชายสามเย่กลับเอาเสื้อไปจากมือของเธอ แล้วโยนไปที่แถวหลังของรถ

คุณชายสามเย่ดูเธอแอบซ่อนไม่อยากให้คนเห็นไม่ได้

เวินลั่วฉิงรู้สึกมึนไปหมด วันนี้เขาเป็นบ้าอะไรกันนะ？เขาคิดจะทำอะไรกันแน่？

เห็นคนกลุ่มนั้นกำลังจะเดินเข้ามาจะถึงหน้ารถแล้ว เวินลั่วฉิงรู้สึกตัวสั่นคลอนเล็กน้อย

เวลาต่อมา เวินลั่วฉิงยื่นมือออกไปอย่างรวดเร็วจับคอของคุณชายสามเย่ไว้ จากนั้นก็ดึงเขามาข้างหน้าเธอ ทีนี้คุณชายสามเย่ก็จะบังตัวเธอไว้ได้แล้ว

คุณชายสามเย่รู้จุดประสงค์ของเธอดี เขายกมุมปากขึ้น จากนั้นก็ไปด้านหน้าเล็กน้อยแล้วจูบเธอโดยตรง โอกาสดีเช่นนี้ ถ้าเขาไม่รักษาไว้เขาก็ไม่ใช่ลูกผู้ชายอกสามศอกตัวจริงแล้ว！！

เวินลั่วฉิงแค่คิดอย่างไร้เดียงสาว่าจะใช้คุณชายสามเย่มาบังตัว แค่แสร้งทำไปงั้นๆ แต่เธอกลับคาดไม่ถึงว่าเขาจะจูบเธอจริง

ตอนที่เวินลั่วฉิงรู้สึกประหลาดใจ แต่คุณชายสามเย่กลับเข้าอารมณ์มาก ความเร้าร้อนได้ทวีคูณเพิ่มขึ้น

หน้ารถมีเสียงฮือฮาอย่างสนั่นหวั่นไหวขึ้น

“นี้มันเปิดเผยแรงเกินไปหรือเปล่า？”

“คนนี้ดูเหมือนจะเป็นคุณชายสามเย่จริงนะ”

คุณชายสามเย่เป็นคนมีชื่อเสียงในเมือง A ปกติสื่อได้รายงานข่าวของคุณชายสามเย่ไม่น้อย และโดยเฉพาะนักข่าวสามารถแอบถ่ายด้านหลังของคุณชายสามเย่ได้บ่อยๆ ดังนั้นมุมในขณะนี้ ก็ทำให้มีคนดูคุณชายสามเย่ออกอย่างรวดเร็ว

“คุณชายสามเย่นั้นบ้าคลั่งขนาดนี้เลยหรือ？”

“ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกัน？”

“ไปเถอะ ไปกันเถอะ ถ้าคุณชายสามเย่รู้แล้วจะซวยได้”ผู้คนดูคุณชายสามเย่ออกแล้วก็ไม่กล้าอยู่ต่ออีก

แต่ว่าสิ่งที่ควรจะถ่ายภาพ ถ่ายวีดีโอก็ไม่พลาดอยู่แล้ว

ผู้คนได้จากไปกันหมดแล้ว แต่คุณชายสามเย่ไม่มีทีท่าว่าจะหยุดเลย

เวินลั่วฉิงถูกเขาจูบ รู้สึกว่าลมหายใจในร่างของเธอกำลังจะถูกเขาดูดออกไปหมดแล้ว ราวกับจะสิ้นลมหายใจอย่างไงอย่างนั้น

เวินลั่วฉิงใช้แรงมหาศาลในการผลักเขาออก พยายามสุดฤทธิ์ที่จะหายใจ เห็นคนอื่นไปกันหมดแล้วเธอก็รู้สึกโล่งอก“พอแล้ว พอแล้วคนไปกันหมดแล้ว จะต้องเล่นละครอีกต่อไปแล้ว”

จากตอนแรกเย่ซือเฉินกำลังได้อารมณ์อย่างถึงรสถึงขิงอยู่ก็หรี่ตามองอย่างรวดเร็ว เธอคิดว่าเมื่อกี้เขากำลังเล่นละครอยู่？จูบเธอคือการเล่นละคร？

สมองผู้หญิงคนนี้ใส่อะไรไว้นะ？

ทำไมเขาอยากจะบีบเธอให้ตายเสียให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย！！

แต่ว่าในขณะนั้นมือถือของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้น

เวินลั่วฉิงเอามือถือออกมาดูเบอร์มือถือที่แสดงเรียงรายอยู่ที่หน้าจอ ดวงตาของเธอหยุดนิ่งเล็กน้อย เบอร์นี้เธอได้ลบทิ้งไปตั้งนานแล้ว หลายปีที่ผ่านมาเธอก็ไม่เคยโทรไปหา แต่เธอก็ยังคงจำเบอร์นี้ได้ดี

เป็นเบอร์ของไป๋ยี่รุ่ยนั่นเอง！

หลายปีมานี้เธอไม่ได้เปลี่ยนเบอร์มือถือแค่ครั้งเดียว แต่ว่าตอนนี้เธอเป็นประธานบริษัทเวินซื่อกรุ้ป ไป๋ยี่รุ่ยหาเจอก็ไม่ใช่เรื่องยากอะไร

เธอกับเขาได้จบลงตั้งนานแล้ว ในเมื่อจบแล้ว จึงไม่ได้เกี่ยวข้องอะไรกันอีก และไม่ได้ติดต่อกันเลย

จบอย่างเด็ดขาด

สำหรับเธอแล้วไม่มีเยื่อใยใดๆหลงเหลืออยู่

เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้า จากนั้นก็กดวางสาย หากเวลานั้นไม่ดูดีๆ ก็จะสังเกตเห็นได้ยาก

แต่เวลานี้คุณชายสามเย่อยู่ใกล้เธอมาก และคุณชายสามเย่ก็เป็นคนที่ช่างสังเกต เขายังสังเกตเห็นมือที่กดวางสายเมื่อกี้มีความสั่นเล็กน้อย

และเธอกดสายทิ้งก็ผิดปรกติอยู่แล้ว

เมื่อกี้เขาเหลือบตามองเล็กน้อย เห็นเบอร์ที่เรียงรายกันอยู่นั้นแสดงให้รู้ว่าเธอรู้จักคุ้นเคยดี จนดูแค่แวบเดียวก็รู้ว่าเป็นเบอร์ของใคร

คุณชายสามเย่จ้องมองเธออย่างใจจดใจจ่อ ไม่พูดอะไร เวินลั่วฉิงละสายตาและไม่ได้พูดอะไรเช่นกัน

ในรถนั้นเงียบมาก แต่สามวินาทีผ่านไป มือถือของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง

เวินลั่วฉิงกำมือถือไว้แน่น ครั้งนี้เธอไม่ได้พลิกมือถือมาดูก็วางสายเลย

ดวงตาของคุณชายสามเย่มืดขรึม “ทำไม？ไม่รับสาย？”

“คนที่ไม่มีความเกี่ยวข้องใดๆ ไม่จำเป็นต้องรับสาย”เวินลั่วฉิงเงยหน้ามองเขาด้วยสายตาที่บริสุทธิ์และสงบ

ในใจของเธอคิดแบบนั้นจริงๆ ตั้งแต่ที่เธอได้รู้ความจริง ตั้งแต่ที่พวกเขาได้จบลง เขาก็ไม่มีความเกี่ยวพันใดๆกับเธออีก

ได้ยินเธอพูดว่าเป็นคนที่ไม่มีความเกี่ยวพันใดดๆ คุณชายสามเย่ก็หยุดชะงัก จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา เขาเชื่อเธอสนิทใจแบบไม่มีเงื่อนไขใดๆทั้งสิ้น

เขารู้สึกว่า สิ่งที่เธอพูดออกมานั้นเป็นความจริง

“ไปกันเถอะ”เย่ซือเฉินนั่งตัวตรงแล้วเริ่มขับรถ เขาจะอยู่แต่หน้าประตูบริษัทเวินซื่อกรุ้ปไม่ได้อย่างแน่นอน

เวินลั่วฉิงถอนหายใจ ในที่สุดเขาก็ไปได้เสียที ถึงแม้กลุ่มคนเมื่อกี้ได้จากไปแล้ว แต่คนในบริษัทก็ยังคงทยอยกันออกมาไม่ขาดสาย

เธอกลัวคนอื่นจะรู้เข้า ถ้าเรื่องที่เธอแต่งงานกับเย่ซือเฉินถูกคุณปู่รู้เข้า เธอไม่กล้าคิดว่าผลมันจะเป็นอย่างไรบ้าง！！

หลังจากขับรถออกมาได้ไม่นาน มือถือของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้นอีกครั้ง เธอพลิกมือถือมาดูก็เป็นนั้นเหมือนเดิม……