“ในเมื่อหัวหน้าปกป้องเจ้าหญิงแบบนี้ งั้นงานแต่งระหว่างเจ้าหญิงกับเย่ซือเฉินจะต้องเป็นไปได้แน่ ตอนนี้ฉันมีแผนการที่ดีมากอย่างหนึ่ง” ไป๋หยิงหรี่ตาลง ขอเพียงจัดการเวินลั่วฉิงได้ เธอก็จะดีใจเป็นพิเศษ
“เมื่อก่อนกังวลว่าหัวหน้าจะสงสัยตัวตนของเธอ ตอนนี้ตัวเหมือนว่าความกังวลของพวกเรามันเป็นเพียงส่วนเกิน บางทีอาจเป็นเพราะหัวหน้ามีนิสัยเย็นชามาตั้งแต่เกิด ไม่ว่ากลับใครก็เป็นแบบนี้ ตอนนี้ในเมื่อมีหัวหน้าคอยปกป้องเธอ งั้นพวกเราก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น อยากทำอะไรก็ทำ” เจิ้งฉงรู้สึกว่าตอนนี้เขาได้มีกระบี่อาญาสิทธิ์อยู่ในมือ ไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรรทั้งนั้น
“อืม คิดไม่ถึงจริง ๆ ว่าจะมีเรื่องที่น่ายินดีแบบนี้” ไป๋หยิงยิ่งดีใจเป็นพิเศษ: “ฉันรอวันนี้มานานมากเลย”
ไป๋หยิงหันไปทางเฉิงโหรวโหรวที่มึนงงเล็กน้อย ยังคงมีรอยยิ้มอยู่บนใบหน้า แต่ลึกเข้าไปในดวงตากลับมีความริษยาที่ปกปิดเอาไว้ไม่อยู่: “เธอนี่โชคดีจังเลยนะ”
“นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม? หัวหน้าไม่ได้สงสัยในตัวตนของฉัน หัวหน้ายอมรับฉันเป็นลูกสาวจริง ๆ เหรอ?” เฉิงโหรวโหรวได้สติกลับคืนมา น้ำเสียงที่ตื่นเต้นดีใจนั้นสั่นสะท้านเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่า เธอเกือบจะถูกทอดทิ้งซะแล้ว คิดไม่ถึงเลยว่าเรื่องราวจะพลิกผันมาเป็นแบบนี้
หัวหน้ายอมรับเธอ ต่อไปเธอก็จะเป็นลูกสาวของหัวหน้า เป็นเจ้าหญิงแห่งองค์กรโกสต์ซิตี้ เช่นนั้นต่อไปองค์กรโกสต์ซิตี้ก็จะกลายเป็นของเธอแล้ว
นี่มันเยี่ยมไปเลยจริง ๆ!!
ไป๋หยิงเห็นท่าทางตื่นเต้นดีใจของเฉิงโหรวโหรว ภายในใจยิ่งริษยาขึ้นไปอีก
“เป็นความจริง ฉันจะบอกเธอให้นะ ขอเพียงหัวหน้ายอมรับสถานะของเธอ เธอก็ไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น ตอนนี้เธอได้กลายเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้อย่างเต็มตัวแล้ว รับประกันเลยว่าต่อไปเธอต้องการอะไรก็จะได้ในสิ่งที่เธอต้องการทุกอย่าง” เจิ้งฉงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของไป๋หยิง ท่าทางที่มีต่อเฉิงโหรวโหรวในตอนนี้ดีเป็นพิเศษ: “ใช่แล้ว เธอต้องการอะไร?”
ตอนนี้ไม่ว่าเฉิงโหรวโหรวต้องการอะไร เจิ้งฉงรับรองได้ว่าจะทำให้เธอสมปรารถนา
“ฉันต้องการเย่ซือเฉิน ฉันต้องการให้เย่ซือเฉินแต่งงานกับฉัน” เฉิงโหรวโหรวชะงักไปสักพัก จากนั้นใบหน้าของเธอก็แดงขึ้นมาเล็กน้อยด้วยความเขินอาย เธอนึกถึงครั้งแรกที่ได้พบกับเย่ซือเฉิน ชายคนนั้นรูปหล่อราวกับเทพบุตรลงมาจุติ รัศมีไม่ธรรมดานะ ทุกการกระทำของเขาล้วนมีเสน่ห์น่าหลงใหลดึงดูดหัวใจคน
แค่มองเขาในครั้งแรก เธอก็ลุ่มหลงเข้าให้แล้ว
นอกจากนี้ผู้ชายคนนั้นมีความสามารถที่ไม่ธรรมดา ตอนนี้เธอเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ เธอเองก็ต้องการคนที่มีความสามารถอย่างเขาสักคน
เจิ้งฉงชะงักไป จากนั้นเขาก็หัวเราะออกมาเสียงดัง: “ตอนนี้เธอเป็นถึงเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ อย่าว่าแต่เย่ซือเฉินเลย ต่อให้เธอต้องการแต่งงานกับพระราชา หรือเจ้าชายของประเทศไหนล้วนไม่มีปัญหาทั้งนั้น”
“จริงเหรอ? ฉันแต่งงานกับเขาได้จริง ๆ เหรอ?” เดิมทีเฉิงโหรวโหรวยังมีความกังวลอยู่บ้าง เมื่อได้ยินคำพูดของเจิ้งฉง ดวงตาของเธอก็เปล่งประกายขึ้นมา
“ได้แน่นอน เพราะเรื่องที่เย่ซือเฉินไล่เธอออกจากบริษัทเมื่อครั้งก่อน หัวหน้าได้สั่งให้คนโจมตีเย่ซือเฉินที่ประเทศ R แล้วไม่นานเย่ซือเฉินก็จะรู้ถึงความร้ายกาจ พอถึงตอนนั้นไม่ต้องให้เธอไปขอร้องอ้อนวอน เย่ซือเฉินก็จะกลับมาแต่งงานกับเธอเอง” เจิงฉงมั่นใจมากเมื่อพูดคำพูดเหล่านี้ อำนาจอิทธิพลเป็นสิ่งที่ผู้ชายให้ความสำคัญที่สุด แต่งกับใครก็แต่งเหมือนกัน ยิ่งไปกว่านั้นเฉิงโหรวโหรวก็ไม่ได้ขี้เหร่อะไร
เฉิงโหรวโหรวฟังคำพูดของเจิ้งฉง รอยยิ้มบนใบหน้าได้เบ่งบานออกมาอย่างไม่หยุด เย่ซือเฉินโดดเด่นอย่างนั้น สะดุดตาแบบนั้น ผู้ชายเช่นนั้นจะมาหาเธอ มาแต่งงานกับเธอเอง!!
เพียงแค่เธอคิดถึงเรื่องพวกนี้ก็อดไม่ได้ที่จะปีติยินดีขึ้นมา
“ในเมื่อฉันจะแต่งกับเขา ก็จะให้หัวหน้าไปโจมตีเขาไม่ได้ ตอนนี้ถ้าฉันไปขอร้องให้หัวหน้าปล่อยเขาไป หัวหน้าจะรับปากหรือเปล่า?” เฉิงโหรว ๆ มองเจิ้งฉงด้วยใบหน้าไร้เดียงสา
เมื่อเจิ้งฉงและไป๋หยิงได้ยินคำพูดของเธอ ต่างก็ชะงักงัน
“ไม่ได้อย่างแน่นอน ถ้าหากหัวหน้าวางมือตอนนี้ เย่ซือเฉินก็จะไม่รู้ถึงความร้ายกาจขององค์กรโกสต์ซิตี้ของพวกเรา แล้วเขาจะกลับมาแต่งงานกับเธอเองได้ยังไง” ถึงแม้เจิ้งฉงจะตะลึงกับความไร้เดียงสาของเฉิงโหรวโหรว แต่เมื่อนึกถึงเรื่องที่หัวหน้าเองยังเริ่มปกป้องเฉิงโหรวโหรวขึ้นมาแล้ว จึงยังคงอธิบายกับเธออย่างอดทน
“อ่อ” เฉิงโหรวโหรวได้สติกลับมา มีความรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
“ตอนนี้เธอจะช่วยเย่ซือเฉินไม่ได้อย่างแน่นอน แต่ฉันได้ยินมาว่าสถานการณ์ของตระกูลเย่ในตอนนี้ไม่ค่อยจะดีนัก ได้ยินว่าคนขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ลงมือกับตระกูลเย่อย่างลับ ๆ ฉันคิดว่านี่ก็เป็นอีกเรื่องที่หัวหน้าทำเพื่อระบายอารมณ์ให้กับเธอ” เจิ้งฉงเองก็ได้รับข่าวนี้เมื่อไม่นาน เดิมทีเขายังสงสัยอยู่เลย แต่ตอนนี้เขาได้รับรู้ถึงสถานการณ์ทางประเทศ R ก็เลยเข้าใจขึ้นมาทันทีเลยว่าจะต้องเป็นหัวหน้าที่ระบายอารมณ์ให้กับเฉิงโหรวโหรวแน่
ตอนนี้ท่าทีของเจิ้งฉงที่มีต่อเฉิงโหรวโหรวยิ่งดีขึ้นไปอีก เขาคิดแผนการให้กับเฉิงโหรวโหรวด้วยความอดทน: “ถ้าเธออยากให้เย่ซือเฉินรู้สึกดีกับเธอจริง บริษัทตระกูลเย่เหรอ?” ไป๋หยิงชะงักเล็กน้อย ในดวงตาของเธอเกิดความผิดปกติแวบขึ้นมาอย่างรวดเร็ว
“อืม ยังมีคุณปู่เย่” เจิ้งฉงไม่ได้สังเกตเห็นความผิดปกติของไป๋หยิง: “ดูเหมือนว่าครั้งนี้หัวน่าจะโกรธจริง ๆ ล้วนทำเพื่อระบายอารมณ์ให้กับเฉินโหรวโหรว”
“งั้นพวกเราก็ไปเยี่ยมคุณปู่เย่และคุณย่าเย่อีกสักครั้ง ตอนนี้พวกเขากำลังขาดคนส่งถ่านในวันหิมะตกอยู่พอดี” ไป๋หยิงกลบเกลื่อนความผิดปกติในดวงตา เธอรู้ว่าเวลานี้ไม่ใช่เวลาที่จะมาอิจฉาริษยา เธอเป็นคนพาเฉิงโหรวโหรวกลับมา ตอนนี้เฉิงโหรวโหรวได้รับการยอมรับจากหัวหน้า นี่ก็เป็นผลลัพธ์ที่เธออยากจะเห็น อีกอย่างเมื่อเป็นแบบนี้ เธอต้องการทำอะไรก็ไม่จำเป็นต้องไปกังวลอีกแล้ว
ดังนั้น ตอนนี้เธอเองก็อยากจะช่วยให้เฉิงโหรวโหรวสมปรารถนา แน่นอนว่าสิ่งที่ไป๋หยิงต้องการมากกว่าก็คือทำให้เวินลั่วฉิงเจ็บปวด ถึงแม้ข่าวเกี่ยวกับคุณหนูใหญ่ตระกูลถังบนอินเทอร์เน็ตได้แพร่กระจายจนผู้คนต่างรับรู้ แต่ไป๋หญิงรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินดี เธอรู้ว่าเวินลั่วฉิงชอบเย่ซือเฉิน
ถ้าหากเฉิงโหรวโหรวแย่งเย่ซือเฉินมาได้จริง พอถึงตอนนั้นเวินลั่วฉิงจะต้องเจ็บปวดมากแน่ เธอต้องการให้เวินลั่วฉิงได้ลิ้มลองรสชาติของความเจ็บปวดแบบนั้นดูเหมือนกัน
“แต่ครั้งที่แล้วเย่ซือเฉินได้จัดงานแถลงข่าวประกาศตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่ จะมีประโยชน์ไหมถ้าตอนนี้พวกเราไปเยี่ยมพวกคุณปูเย่?” ความคิดของเฉิงโหรวโหรวนั้นเรียบง่าย แต่ครั้งนี้ยากนักที่เธอได้นึกถึงประเด็นสำคัญขึ้นมา
“เธอคิดว่าเขาบอกว่าตัดความสัมพันธ์ก็ตัดความสัมพันธ์งั้นเหรอ ธุรกิจของตระกูลเย่ใหญ่ขนาดนั้น ใครจะวางมือได้ง่าย ๆ กันล่ะ ยิ่งไปกว่านั้นตอนนี้หัวหน้าได้โจมตีเย่ซือเฉินทุกทาง พอถึงตอนที่เย่ซือเฉินไม่มีทางถอย จะต้องกลับไปที่ตระกูลเย่แน่ ดังนั้นไปเยี่ยมคุณปู่เย่เป็นเรื่องที่จำเป็นมาก” เจิ้งฉงคิดว่าในฐานะที่เป็นผู้ชาย ยืนอยู่บนมุมมองของผู้ชาย เขาเป็นคนที่เข้าใจผู้ชายที่สุด
ความร่ำรวยมหาศาลแบบนั้น ไม่มีใครสามารถปล่อยวาง ได้ส่วนผู้หญิงก็เป็นเหมือนเสื้อผ้า มีใครบ้างที่โง่สละทรัพย์สมบัติมหาศาลเพื่อผู้หญิงคนหนึ่ง?
เจิ้งฉงคิดว่าเย่ซือเฉินเพียงแค่เสแสร้งมากกว่า น่าจะทำไปเพื่อบีบคุณปู่เย่
เพราะยังไงทั้งตระกูลเย่ก็มีเพียงเย่ซือเฉินคนเดียวที่มีความสามารถ เย่ซือเฉินคงจะมั่นใจแล้วว่าคุณปู่เย่และบริษัทตระกูลเย่จะขาดเขาไม่ได้ ดังนั้นจึงจงใจเล่นตัว
สุดท้าย ยังไงเย่ซือเฉินก็ต้องกลับมาที่ตระกูลเย่แน่ พอถึงตอนนั้นทุกสิ่งทุกอย่างของตระกูลเย่จะต้องตกเป็นของเย่ซือเฉินอย่างแน่นอน
“โอเค งั้นฉันจะไป” เมื่อเฉิงโหรวโหรวได้ยินเจิ้งฉงวิเคราะห์แบบนี้เธอก็ตกลงทันที
“งั้นเธอหาโอกาสพาเฉิงโหรวโหรวไปที่บ้านตระกูลเย่” เจิ้งฉงหันไปสั่งไป๋หยิง
ไป๋หยิงตอบรับเบา ๆ และแอบคิดแผนการต่อไปอยู่ภายในใจ
ณ ประเทศ R
ภายในโรงแรม หลินเป้ยนอนจนถึงเก้าโมงเช้าถึงตื่นขึ้นมา ในตอนที่เธอลืมตานั้นยังรู้สึกสะลึมสะลือเล็กน้อย แต่ทว่าใบหน้าที่ใหญ่ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ได้ทำให้เธอตาสว่างขึ้นมาทัน
“คุณ? คุณอยู่ที่นี่ได้ยังไง?” หลินเป้ยตกใจจนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ทำไมเธอตื่นขึ้นมาก็ได้พบกับถังหลินทันที ทำไมถังหลินถึงอยู่ในห้องของเธอ? แถมยังอยู่บนเตียงของเธออีกด้วย?
“นี่เป็นห้องของผม” ถังหลินมองเธอ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเบารื่นหู แฝงไปด้วยรอยยิ้ม
หลินเป้ยได้สติกลับมา เธอมองดูรอบห้องอย่างรวดเร็ว และรู้ว่านี่ไม่ใช่ห้องของเธอ น่าจะเป็นห้องในโรงแรม: “ฉันอยู่ที่นี่ได้ยังไง?”
นี่น่าจะเป็นห้องในโรงแรมที่ถังหลินจองเอาไว้ แต่ว่าทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่ได้ล่ะ?
“เมื่อวานคุณได้หลับไปตอนที่อยู่บนรถ ผมอุ้มคุณขึ้นมา” บนใบหน้าของถังหลินมีรอยยิ้มอยู่ สีหน้าสบาย ๆ และพูดอย่างเป็นธรรมชาติ
แต่ทว่า หลินเป้ยกลับตกใจจนใจสั่นเล็กน้อย: “คุณ……คุณอุ้มฉันเข้ามา?”
เธอนึกภาพแบบนั้นไม่ออกจริง ๆ ถังหลินผู้ชายคนหนึ่ง ตอนนี้เธอก็อยู่ในชุดของผู้ชาย ปลอมตัวเป็นผู้ชาย ถังหลินอุ้มเธอที่ปลอมตัวเป็นผู้ชายเข้ามาในโรงแรม?
คนอื่นเห็นแล้วจะคิดยังไง?
ถ้าให้คนที่รู้จักเธอเห็นเข้า ถ้าหากเรื่องนี้แพร่งพรายออกไป เธอแทบไม่กล้าคิดถึงสิ่งที่จะตามมา!!
ถังหลินกล้าได้ยังไง?!!
“ถังหลิน คุณบ้าไปแล้วหรือไง” หลินเป้ยโมโหจนตัวสั่นเล็กน้อย ดวงตาคู่นั้นจ้องเขาตาเขม็ง ผู้ชายคนนี้ไม่ใส่ใจสถานการณ์ของเธอ หรือว่าแม้แต่ตัวเขาเองเขาก็ไม่ใส่ใจหรือยังไง?!
