ตอนที่ 133 เซอร์ไพรส์ไม่ขาดสาย (4)
ครั้งนี้เธออยากจะดูว่าเฉียวหยูหนานจะทำอย่างไร ในสถานการณ์อย่างนี้เฉียวหยูหนานอยากจะปิดปมด้อยยังไงก็คงจะยากหน่อย……
ฉู่หลิงเอ๋อมองเฉียวหยูหนาน สีหน้าแสดงความสมน้ำหน้าอย่างไม่ปิดบัง
ขณะนี้เฉียวหยูหนานเคร่งเครียดจนไม่รู้จะทำอย่างไรแล้ว สี่ปีมานี้เธอใช้ภาพการออกแบบจากเล่มนั้นมาโดยตลอด เวลาผ่านไปตั้งนานเธอกลับไม่มีผลงานการออกแบบที่เข้าท่าเลยสักชิ้นเดียว
เธอจมอยู่แต่ในบ้านหลายวันก็ไม่สามารถออกแบบภาพที่เข้าท่าได้สักภาพหนึ่ง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงตอนนี้？
เฉียวหยูหนานรู้ดีว่าเธอไม่สามารถออกแบบผลงานที่ดีได้ในขณะนี้ ถ้าเกิดถึงเวลาแล้วเธอยังไม่สามารถออกแบบผลงานที่ดีออกมา จะทำให้คนอื่นสงสัยกับทุกสิ่งที่ผ่านมา
เธอไม่มีทางที่จะให้เรื่องอย่างนี้เกิดขึ้นได้
เฉียวหยูหนานได้ไอเดีย จึงหลับตาแล้วเอียงตัวล้มลงไป เห็นได้ชัดว่ากำลังจะแกล้งเป็นลม
แต่ฉู่หลิงเอ๋อก็จับตาดูเธอตลอด เห็นการกระทำของเฉียวหยูหนาน ฉู่หลิงเอ๋อก็รีบไปหาเฉียวหยูหนาน ประคองเฉียวหยูหนานไว้และยังหยิกที่เอวของเฉียวหยูหนานแรงๆอีกด้วย
จากที่เฉียวหยูหนานคิดจะแกล้งเป็นลมก็ต้องร้องด้วยความเจ็บปวดออกมา จึงจำเป็นต้องลืมตาขึ้น
“ไอ้ชาติชั่วเฉียว……เคุณเฉียว คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหมค่ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อฝืนปรับน้ำเสียง แสร้งทำเป็นเป็นห่วงจนตัวเธอก็รู้สึกได้ว่าไม่จริงใจ
“ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ ขอบคุณคุณมากค่ะ”ขณะนี้เฉียวหยูหนานเกลียดฉู่หลิงเอ๋อเข้ากระดูก แต่เธอจำเป็นที่จะต้องยิ้มขอบคุณเธอ
“ถ้าเคุณเฉียวไม่เป็นอะไร ก็เริ่มออกแบบได้เลยค่ะ”ฉู่หลิงเอ๋อช่วยเฉียวหยูหนานเอากระดาษกับปากกามา และบีบให้เธอนั่งลงที่เก้าอี้
อยากจะแกล้งสลบแล้วผ่านไป มีฉู่หลิงเอ๋ออยู่ทั้งคน เฉียวหยูหนานอย่าได้คิดเตลิดไปไกลเชียว
วันนี้มีฉากที่ตื่นเต้นอย่างนี้ มีหรือที่จะให้จบลงอย่างง่ายๆ
เลขาหลิวเห็นก็ทึ้งเลย เมื่อกี้อยู่หน้าประตูเห็นท่าทีที่ไม่ดีของฉู่หลิงเอ๋อต่อเฉียวหยูหนาน
ตอนนั้นฉู่หลิงเอ๋อยังพูดอยู่เลยว่าจะตีเฉียวหยูหนาน ทำไมตอนนี้เธอถึงได้เป็นห่วงเฉียวหยูหนานขึ้นมากะทันหันล่ะ？
นี่มันปกติไหม？นี่มันสมเหตุสมผลไหม？
ฉู่หลิงเอ๋อบีบให้เฉียวหยูหนานนั่งลงที่เก้าอี้ก็ไม่ได้เดินจากไป เธอยืนมองเฉียวหยูหนานอยู่ข้างๆ
ถ้าไม่รู้คนอื่นอาจเข้าใจว่าเป็นกรรมการเฝ้าดูแล
เลขาหลิวมองฉู่หลิงเอ๋อด้วยสีหน้ามึนงง นี่มันเกิดอะไรขึ้น？เธอยืนอยู่ตรงนั้นทำไม？
เลขาหลิวอยากจะเตือนฉู่หลิงเอ๋อว่า หลังจากสองชั่วโมงผ่านไปเธอก็ต้องส่งผลงานด้วย เธอเป็นตัวแทนของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปนะ
แต่เย่ซือเฉินกลับส่งแววตาให้เลขาหลิวว่าให้เลขาหลิวเฝ้ามองดูสถานการณ์ไปก่อน
มุมปากของเย่ซื่อเฉินยกขึ้นเล็กน้อย นักออกแบบที่เป็นตัวแทนของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปไม่สนใจงานในมือของตนเอง แต่กลับตั้งใจคุมคนอื่น นี้เป็นที่ยิ่งอยู่ยิ่งน่าสนใจขึ้น！！
คนอื่นก็มองฉู่หลิงเอ๋ออย่างมึนงง แต่คนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปไม่ได้สนใจ พวกเขาจึงไม่ได้พูดอะไร
ตอนนี้ฉู่หลิงเอ๋อไม่ได้เริ่มทำอะไร พวกเขาก็จะมีคู่แข่งน้อยลงไปอีกหนึ่งคน มันเป็นเรื่องที่ดีสำหรับพวกเขา
“พี่ซือเฉิน ฉันรู้สึกไม่สบายกะทันหัน เวียนหัวมากเลยค่ะ”ตอนแรกเฉียวหยูหนานก็ออกแบบไม่ได้อยู่แล้ว ตอนนี้มีฉู่หลิงเอ๋อมาจ้องมองอยู่ก็ยิ่งไม่สามารถลงมือทำได้
เฉียวหยูหนานรู้ว่าตอนนี้ต้องหาข้ออ้างออกไป ถึงแม้จะเสียโอกาสร่วมทำงานกับบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปของครั้งนี้ไป แต่เธอก็ต้องรักษาชื่อเสียงของเธอ และความภาคภูมิใจเอาไว้
“เวียนหัวเหรอค่ะ？มาค่ะ ฉันช่วยคุณนวดค่ะ เป็นฝีมือถ่ายทอดมาจากพรรบุรุษเลยนะคะ รับรองว่าพอนวดแล้วจะหายเป็นปริดทิ้งแน่นอนค่ะ”แต่เฉียวหยูหนานเพิ่งพูดเสร็จ คนที่ยืนอยู่ข้างๆอย่างฉู่หลิงเอ๋อก็ยื่นมือเข้ามา ช่วยเธอนวดขมับ
กิริยาท่าทีที่ขยันขันแข็งก็ไม่มีใครอื่นแล้ว
ฉู่หลิงเอ๋อมองเฉียวหยูหนานหัวเราะด้วยความชอบใจ อยากจะหาเหตุผลหลบหนีต่อหน้าฉู่หลิงเอ๋อ ไม่มีทาง！！
ทุกคนกลับตกตะลึงตาค้าง นี่มันเกิดอะไรขึ้น นักออกแบบของบริษัทเวินซื่อกรุ้ปกำลังจะทำอะไรกันแน่？
“ร่างกายของฉันไม่แข็งแรงมาตั้งแต่เด็ก ฉันมีโรคใจสั่น หลิงเอ๋อ คุณอย่าแตะต้องตัวฉันเลย ฉันกลัวว่าอาการของฉันกำเริบขึ้นมาจะทำให้คุณเดือดร้อนได้”เวลานี้เฉียวหยูหนานถูกฉู่หลิงเอ๋อเล่นงานจนจะบ้าคลั่งไปแล้ว เธอแค่อยากออกไป เธอสละสิทธิ์ก็มีผลดีต่อบริษัทเวินซื่อกรุ้ป
ฉู่หลิงเอ๋อทำไมถึงมารั้งเธอเอาไว้อีกนะ？
หรือเป็นเพราะมู่หรงดัวหยางได้พูดอะไรกับฉู่หลิงเอ๋อแล้ว？หรือฉู่หลิงเอ๋อรู้เรื่องนั่นแล้ว？
เฉียวหยูหนานยิ่งคิดก็ยิ่งตกใจกลัวจนเกือบจะเป็นลมจริงๆแล้ว
ฉู่หลิงเอ๋อได้ยินคำพูดของเฉียวหยูหนาน ก็ยิ้มอย่างสดใส จะขู่ใคร？ฉู่หลิงเอ๋ออย่างเธอมีหรือจะกลัว？
ช่างตลกเสียจริง！！
“ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าขึ้นขนาดคุณตายฉันจะไปเป็นเพื่อน ฉันยินดีค่ะ”ฉู่หลิงเอ๋อตบหลังเฉียวหยูหนานด้วยท่าที่มาดเข้ม หลังจากที่ฉู่หลิงเอ๋อถูกตบที่หลังก็ไอออกมา
ลงมือหนักมาก！！
คนอื่นได้ยินคำพูดของฉู่หลิงเอ๋อ รู้สึกว่ามีความวุ่นวายเกิดขึ้นแน่ๆ นี่มันเป็นเรื่องอะไรกัน？
ชั่วขณะนั้นทุกคนต่างลืมหน้าที่หลักของตนเอง จ้องดูฉากที่น่าสนใจระหว่างฉู่หลิงเอ๋อกับเฉียวหยูหนาน
“เคุณเฉียว ยังเวียนหัวอยู่ไหมค่ะ？”ฉู่หลิงเอ๋อถามด้วยน้ำเสียงที่เป็นห่วงและอ่อนโยน มือที่กดบนศีรษะของเฉียวหยูหนานแอบนวดแรงๆ
“ดีขึ้นมากเลยค่ะ ขอบคุณค่ะ”เฉียวหยูหนานรู้สึกปวดจนหน้าบูดหน้าเบี้ยว เวลานี้เธออยากจะคว้าตับไตไส้พุงของฉู่หลิงเอ๋อออกมา แต่เธอจำเป็นจะต้องทนไว้
ฉู่หลิงเอ๋อพยักหน้าด้วยความพอใจ หยุดการนวดลง แล้วยืนกลับไปที่เดิม แน่นอนว่าเธอยืนอยู่ที่ข้างๆตัวของเฉียวหยูหนานเหมือนเดิม ราวกับไม่มีวี่แววว่าจะจากไป
ต่อมาเฉียวหยูหนานล้มตัวไว้อยู่บนโต๊ะ ร่างกายกระตุกปากพ่นฟอกขาวๆออกมา
ฉู่หลิงเอ๋อมองเฉียวหยูหนานกระพริบตารั่วๆ
ให้มันได้อย่างนี้สิ！！
อย่างนี้ก็ได้เหรอ？เล่นเสียสมจริงเชียว！！
คนนี้ไม่ไปเล่นละคร ไอ้สัตว์เอ้อเสียดายว่ะ！！
ท่าทีครั้งนี้ของเฉียวหยูหนานเร็วมา และเหตุการณ์อย่างนี้มันน่ากลัวมาก ฉู่หลิงเอ๋อกำลังคิดจะทำอย่างไรให้เฉียวหยูหนานกลับสู่สภาพเดิมอยู่นั่น
“เร็วค่ะ เร็ว ส่งเคุณเฉียวไปที่โรงพยาบาลเลยค่ะ”เลขาหลิวพุ่งเข้าไปอย่างรวดเร็ว ประคองเฉียวหยูหนานออกไป จากนั้นก็ให้คนไปส่งเฉียวหยูหนานที่โรงพยาบาล
สีหน้าของฉู่หลิงเอ๋อเคร่งขรึมอย่างเห็นได้ชัดเจน รู้สึกหดหู่ใจ คิดไม่ถึงว่าจะให้เฉียวหยูหนานหนีรอบไปได้ อารมณ์เสียจริงๆ！！
“คุณฉู่ อย่าเพิ่งตกใจค่ะ รีบวาดภาพออกแบบเร็วๆเถอะค่ะ เดี๋ยวก็ต้องส่งแล้ว”หลังจากที่เลขาหลิวกลับมาเห็นสีหน้าของฉู่หลิงเอ๋อเหมือนกำลังปวดใจอย่างมาก เธอหยุดชะงักแล้วเตือนด้วยความหวังดี
“อ๋า？”ฉู่หลิงเอ๋อจึงได้รู้สึกตัว วันนี้เธอไม่ใช่ผู้เข้าชมที่ไม่เกี่ยวข้องอะไร แต่เป็นคนที่อยู่ในสถานการณ์ เวลานี้มีบางสิ่งบางอย่างที่เธอจะต้องเผชิญหน้า！！
เธอก็ต้องออกแบบผลงานมาหนึ่งภาพในระยะเวลาสองชั่วโมงนี้！！
มันเหมือนจะเอาชีวิตเธอให้ได้เลย！！
วิธีนี้ของเย่ซื่อเฉินมันโหดจริงๆ！
ตอนนี้ใครจะมาช่วยเธอได้นะ？
