สมองของหลินเป้ยโผล่เรื่องที่ตัวเองตั้งท้องขึ้นมา มีชั่ววินาทีหนึ่งบังเกิดความคิดนี้ขึ้น หากถังหลินรู้ว่าเธอท้อง เขาจะ？！！！
เพียงแต่ความคิดนี้แค่แวบผ่านสมองของเธอ ร่างกายเธอก็แข็งค้าง เธอกำลังจะทำอะไร？เธอคิดอะไรอยู่？
ด้วยฐานะและสถานการณ์ความเป็นอยู่ของเธอ ดังนั้นจึงกลัวคนจะรู้เรื่องเธอท้อง โดยเฉพาะกับถังหลินแล้วยิ่งต้องปิดบัง เธอจะบอกเขาได้อย่างไร？
เมื่อครู่เธอคิดอยากพูดเพราะต้องการขัดขวางไม่ให้ถังหลินไปหาคารู เธอบ้าไปแล้วใช่ไหม！！
หลินเป้ยลอบถอนหายใจหนึ่งเฮือก ใช้แรงกล้ำกลืนถ้อยคำที่เกือบโพล่งออกมา เธอจึงเม้มปากแน่
“ทำไมเหรอ？”ถังหลินเห็นเธอจะพูด แต่ไม่พูด ทั้งยังทำหน้าสับสนวุ่นวายเช่นนี้ “มีอะไรจะบอกผมเหรอ？”
ถังหลินเป็นคนฉลาด ทายออกทันที
หลินเป้ยตกใจ เธอรู้ว่าถังหลินเป็นคนฉลาดตั้งนานแล้ว เมื่อกี้เธอวู่วามเกินไป บ้าไปแล้วจริงๆ
ถึงแม้ถังหลินจะดูออก ทว่าหลินเป้ยก็บอกไม่ได้ จึงเม้มปากส่ายหัว
เธอไม่พูด ถังหลินก็ฝืนบังคับไม่ได้ ซึ่งเวลาเดียวกัน มือถือถังหลินก็ดังขึ้น
เป็นสายเรียกเข้าจากเมิ่งหลิน ถังหลินหรี่ตาขึ้นพร้อมกับรับสาย
“คุณชายถังครับ ผมนัดกับคารูเรียบร้อยแล้วครับ คารูรับปากแล้ว แต่เขาจะเป็นคนเลือกสถานที่เองครับ ซึ่งเป็นถิ่นของพวกเขาครับ”เสียงของเมิ่งหลินที่พูดผ่านโทรศัพท์ แต่ก็ยังคงได้ยินความหนักอึ้งเช่นเดิม“คารูเป็นคนอำมหิตมากๆเลยนะครับ ฆ่าคนไม่กะพริบตา ตอนนี้ยังเลือกถิ่นของเขาอีก คุณชายถังครับ ความคิดของเขาชัดเจนมากแล้วครับ คุณไปไม่ได้นะครับ”
เมิ่งหลินรู้ว่าหากถังหลินไปแล้วจะอันตรายเพียงใด
“ทำตามที่เขาบอก ไปเจอหน้ากัน！”ถังหลินยกมุมปากที่มีรอยยิ้มเย็นหลายส่วนขึ้น เขานึกถึงจุดนี้แล้ว ดังนั้น ไม่มีทางเปลี่ยนใจเพราะเรื่องพวกนี้เด็ดขาด
ถังหลินไม่อยากให้เกิดสงครามที่ไม่มีวันเลิกรา คารูชอบการสู้รบ ถังหลินก็พอจะรู้อยู่ หากไม่ไกล่เกลี่ยที่ต้นเหตุ เกรงว่าคงจะมีแต่สงครามรออยู่ด้านหน้า
หลินเป้ยที่ยืนอยู่ใกล้ๆเขาได้ยินคำพูดของเมิ่งหลินเกือบทั้งหมด เธอรู้ว่าสถานการณ์เช่นนั้นไม่เป็นผลดีต่อถังหลินเลย ไม่เป็นผลดีโครตๆเลย
ทว่าเธอคิดไม่ถึงว่าสถานการณ์เช่นนี้ถังหลินยังคิดจะเจอหน้าอีก
หลินเป้ยตกใจจนต้องสูดลมหายใจเข้า ทว่าตอนนี้ถังหลินกำลังคุยโทรศัพท์อยู่ หลินเป้ยจึงพูดแทรกไม่ได้
“คุณชายถังครับ อันตรายเกินไปครับ ไปเสี่ยงไม่ได้นะครับ คารูฆ่าคนไม่กะพริบตาจริงๆนะครับ เขากล้าฆ่าคนไปเรื่อยเพราะมีอำนาจองค์กรโกสต์ซตี้ค้ำจุนเขาอยู่นะครับ”เมิ่งหลินตกใจจนเหงื่อชุ่มตัว เขาคาดไม่ถึงว่าสถานการณ์ไม่เอื้ออำนวยขนาดนี้แล้ว คุณชายถังยังคิดจะไปอีก
คุณชายถังไปก็เหมือนกับรนหาที่ตาย เมิ่งหลินอดกลั้น ไม่พูดประโยคท้ายนี้ออกมา
“วางใจเถอะ ผมมีวิธี” ถังหลินหรี่ตาขึ้น ทว่าสุ้มเสียงเป็นปกติ เขารู้ว่าอันตราย ทว่าจำเป็นต้องพบหน้าคารูอย่างเลี่ยงไม่ได้
ที่เขาอยากเจอหน้าคารูไม่ใช่เพียงต้องการสะสางเรื่องนี้เท่านั้น ยิ่งเป็นเพราะต้องการคลายความสงสัยในใจ เขาอยากรู้ว่าเป็นเจตนาของหัวหน้าองค์โกสต์ซิตี้ที่ลงมือกับพวกเขาหรือเปล่า
เกิดเรื่องที่เมืองAแท้ๆ หัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้อยู่ในเมืองAแท้ๆ เรียกได้ว่าฐานหลักของเขากับซือเฉินอยู่ในเมือง A ทว่าทำไมหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้ที่อยู่ในเมืองAไม่มีการเคลื่อนไหว ทำไมเมืองAยังสงบสุขอยู่？
ถังหลินคิดเรื่องนี้ไม่ตกจริงๆ แน่นอน การทำความเข้าใจความคิดอ่านของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้นั้นสำคัญมากและเป็นกุญแจสำคัญอย่างยิ่งยวด
วิธีเดียวในการคลายความสงสัยของเขาก็คือ ไปเจอหน้าคารู ขอเพียงเจอหน้าอีกฝ่ายแล้วจึงจะสามารถเค้นหาความจริงได้
“คุณชายถังครับ ไม่ได้นะครับ ผมให้คุณไปเสี่ยงไม่ได้ครับ”หัวใจเมิ่งหลินอยู่ไม่เป็นส่ำด้วยความกลัว เมิ่งหลินรู้ว่าตนต้องฟังคำสั่งจากคุณชายถัง ทว่าเรื่องนี้เขาไม่ยินดีทำตาม ทั้งๆที่เขารู้ว่าอันตรายมาก แต่ก็ยังปล่อยให้คุณชายถังไปเสี่ยงไม่ได้
เมื่อครู่เมิ่งหลินไม่ได้บอกสถานที่ที่คารูนัดเจอกัน ตอนนี้ยิ่งไม่อยากบอกคุณชายถัง
“ความหมายของคุณก็คือจะให้ผมไปนัดเขาเอง？”ถังหลินตั้งมั่นไว้แล้ว ถึงแม้จะคุยผ่านโทรศัพท์ ถังหลินก็พอจะเดาความคิดของเมิ่งหลินออก
“คุณชายถังครับ ทำไมคุณต้องไปเจอหน้าคารูให้ได้ครับ พวกเรามีวิธีอื่นนะครับ คืนนี้เจ้าชายใหญ่จัดงานเลี้ยงต้อนรับคุณ แสดงท่าทีของราชสำนักแล้ว คุณเจอหน้าคุณชายใหญ่แล้วค่อยหารือกันก็ยังไม่สายนะครับ”เมิ่งหลินรู้สึกร้อนรน เสียงจึงดังขึ้นหลายส่วน
“เอาเวลาและสถานที่ที่คารูนัดเจอให้ผม หรือว่าจะให้ผมไปนัดเองอีกครั้ง คุณเลือกเอา”น้ำเสียงถังหลินไม่ให้มีที่เจรจาเลยสักนิด
อีกฝั่งหนึ่งของสาย เมิ่งหลินถอนหายใจยาวๆเพื่อให้ตัวเองใจเย็นลง ฟังจากน้ำเสียงของคุณชายถังแล้ว เขารู้ว่าไม่อาจเปลี่ยนแปลงเรื่องนี้ได้ หากคุณชายถังไปนัดเจอคารูอีกครั้ง คุณชายถังก็จะตกเป็นรองทันที ถึงเวลานั้นคารูคงจะเสนอเงื่อนไขที่เกินเลยมากขึ้น ซึ่งจะยิ่งเป็นผลเสียกับคุณชายถังมากขึ้น
เมิ่งหลินชั่งใจอยู่นาน สุดท้ายก็ส่งเวลาและที่อยู่ที่คารูเป็นคนเลือกให้ถังหลิน
“ผมจะให้ลูกน้องเตรียมตัวครับ” เมิ่งหลินรู้ว่าโน้มน้าวคุณชายถังไม่ได้ ดังนั้นวิธีเดียวในตอนนี้คือหาคนที่เชื่อใจได้และมีไหวพริบสูงติดตามถังหลินไปด้วย หากเกิดอะไรขึ้นจะได้ปกป้องคุณชายถังไว้ทัน
เมิ่งหลินรู้ว่าให้คุณชายถังประสบเภทภัยไม่ได้เด็ดขาด ไม่เช่นนั้น วันหน้าจะไม่กล้าสู้หน้าท่านปู่ถังอีก
คุณชายถังเป็นหลานชายเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลถัง เรียกได้ว่าเป็นทายาทคนเดียวของตระกูลถัง ถึงแม้คุณชายถังจะชอบผู้ชายก็ตาม……
เมิ่งหลินเตือนตัวเองว่าเวลานี้ก็อย่าคิดอะไรเรื่องยุ่งเหยิงพวกนั้นเลย！！
ถึงแม้ปกติพวกเขาจะยึดหลัก ปรองดองก่อเกิดทรัพย์ ทว่าสถานที่อย่างประเทศ R เช่นนี้ พวกเขาจึงเตรียมรับมือวิธีอื่นไว้ด้วย ทว่าปกติพวกเขาจะซ่อนเร้นอยู่ในที่ลับ ตอนนี้จึงคำนึกอะไรมากไม่ได้แล้ว เพราะไม่มีอะไรสำคัญไปกว่าความปลอดภัยของคุณชายถังแล้ว
“อืม” ถังหลินรู้ว่าคำที่เมิ่งหลินบอกว่าเตรียมตัวหมายความว่าอย่างไร ครั้งนี้เขาไม่ได้คัดค้าน เขาอยากไปพบหน้าคนเฉกเช่นคารู ย่อมต้องเตรียมตัวแน่นอน
เมิ่งหลินวางสาย พลางมองโรงแรมตรงหน้าด้วยความอกสั่นขวัญแขวน ทว่าวินาทีต่อมา เมิ่งหลินกลับมาสุขุมเหมือนปกติ ในเมื่อตกลงกันแล้ว กังวลไปก็ไร้ประโยชน์ ตอนนี้สิ่งที่เขาทำได้ก็คือปกป้องคุณชายถังสุดความสามารถ
ถึงแม้ต้องใช้ชีวิตของเขา เขาก็ไม่มีทางให้คุณชายถังต้องบาดเจ็บแน่นอน
เพียงแต่ เขายังคงกังวลว่า อำนาจและความสามารถของพวกเขาสู้คารูไม่ได้ แถมคารูก็เป็นคนชอบต่อสู้กันอีก อีกฝ่ายฆ่าคนเป็นชีวิตจิตใจ ได้ยินมาว่าฝีมือการต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้นั้นสุดยอดมาก แถมยังมีอาวุธล้ำสมัยอีกต่างหาก！！
เมิ่งหลินนึกถึงสิ่งนี้ สีหน้าก็หนักอึ้งหลายส่วน เขารีบเอามือถือออกมาโทรไปยังหมายเลขหนึ่ง จากนั้นก็สั่งการหลายประโยคด้วยเสียงทุ้มต่ำ
ภายในโรงแรม ถังหลินวางสายแล้วก็เห็นหลินเป้ยมองมาที่เขา ดวงตาเขากะพริบเบาๆ “คุณจะไปเจอหน้าคารูให้ได้เลยใช่ไหม？”
“อืม นัดไว้แล้ว” ถังหลินตอบอย่างเรียบเฉย คล้ายกับเป็นเรื่องทั่วไป ใบหน้าไม่มีความวิตกกังวล ยิ่งตึงเครียดเลยสักนิด
ทว่า ถึงจะเป็นเช่นนี้ หลินเป้ยก็ยังคงอดเป็นห่วงไม่ได้ เธอรู้ว่าคารูเป็นคนยังไง ดังนั้นเธอไม่อยากให้เขาไปเสี่ยงจริงๆ
“ฉันได้ยินตอนคุณคุยโทรศัพท์แล้ว คารูเป็นคนเลือกสถานที่เอง แถมยังเป็นถิ่นขององค์กรโกสต์ซิตี้ด้วย คุณไปอย่างนี้มันอันตรายมาก ถ้าคุณไปตอนนี้แล้วถูกคารูคุมตัว เรื่องจะยิ่งเลวร้ายขึ้น ตอนนี้คุณพึ่งมาถึงประเทศ Rยังไม่ได้เตรียมตัวดีๆ ไม่ได้วางแผนดีๆ มันไม่เป็นผลดีกับคุณเลย”ถึงอย่างไรหลินเป้ยก็ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดาทั่วไป เธอคือเจ้าชายน้อยแห่งประเทศ R หลายปีที่ผ่านมาร่วมวางแผนกับเจ้าชายใหญ่ เธอจึงรู้เรื่องพวกนี้ดี
ถังหลินรู้ว่าเธอเป็นห่วงก็รู้สึกอบอุ่นใจ เขาก็รู้ว่าเธอไม่ใช่ผู้นี้ที่จะกล่อมได้เพียงถ้อยคำไม่กี่คำ
“เพราะผมพึ่งมาถึง คารูจึงไม่ได้ป้องกันตัวอะไรมากนัก เท่าที่ผมรู้มา คารูเป็นคนขี้สงสัย ผมขอเจอหน้า เขาต้องเกิดความสงสัยแน่ แล้วเขาต้องสืบเรื่องตอนนี้ได้แน่ ตอนนี้ผมพึ่งถึงประเทศ R ยังไม่ได้เตรียมตัวอะไร ยังไม่ได้เจอหน้ากับคนราชสำนัก คารูก็จะไม่ค่อยระวังตัว ซึ่งผมต้องการโอกาสเช่นนี้”ถังหลินไม่ใช่คนหุนหันพลันแล่น
