“ตามนี้เลย นายจัดคนไว้ด้านนอกได้” ถังหลินพูดแทรกเมิ่งหลินอีกครั้ง ถังหลินไม่รับรองว่าจะปลอดภัยหายห่วง ดังนั้นเมื่อกี้เมิ่งหลินบอกว่าจะจัดคนไว้ด้านนอก ถังหลินจึงไม่ได้ปฏิเสธ
“คุณชายถังครับ อันตรายเกินไปครับ อันตรายมากๆเลยนะครับ คุณอย่าใจร้อนสิครับ”เมิ่งหลินรู้สึกร้อนรนจนเหงื่อซึม คุณชายถังเป็นหลานชายเพียงหนึ่งเดียวของตระกูลถัง หากคุณชายถังเป็นอะไรไป เขาจะอธิบายกับท่านปู่ถังยังไง？
ถึงเขาจะจัดคนไว้ด้านนอกมากมายก็ไร้ประโยชน์ เพราะเหตุการณ์ด้านในพลิกเปลี่ยนได้ในชั่วพริบตา หากเกิดเรื่องขึ้น พวกเขาวิ่งเข้าไปก็คงสายแล้ว
เหยียนหยูเหมือนอยากพูดบ้าง ทว่าเมื่อมองใบหน้าอันแน่วแน่ของถังหลินแล้ว เขาก็กล้ำกลืนวาจาตัวเอง เขาติดตามคุณชายถังมาหลายปี รู้ว่าสิ่งที่คุณชายถังตัดสินใจแล้วจะไม่เปลี่ยนแปลง
ซึ่งหน้าที่เขาก็คือทำตามคำสั่งของถังหลิน คุณชายถังให้เขาไปด้วย เขาก็จะไปด้วย
เหยียนหยูฟังเมิ่งหลินพูดก็รู้ว่าครั้งนี้อันตรายมาก ทว่าไม่ใช่สิ่งที่เขาจะไตร่ตรองได้ สิ่งที่เขาต้องทำคือฟังคำสั่งจากคุณชายถัง แล้วทำให้แผนการราบรื่น
ถังหลินไม่แยแสเมิ่งหลินอีก ก้าวเท้าออกไปด้านนอก เมิ่งหลินไม่มีทางเลือก ได้แต่ตามติดอยู่ด้านหลัง
“นายไม่ต้องตาม” ถังหลินหันไปมองเมิ่งหลิน เสียงไม่ได้สูงมาก ทว่าไม่อนุญาตให้ปฏิเสธเลย
“คุณชายถัง ไม่ได้นะครับ ผมต้องไปด้วยครับ” เมิ่งหลินอึ้ง พอได้สติก็ฮึกเหิม เกิดความรู้สึกต้องปกป้องคุณชายถัง แม้คุณชายถังจะไม่อยากคนอื่นไปด้วย ทว่าเขาจำเป็นต้องติดตามไม่ห่าง
“นายไปด้วยเรื่องก็จะพังหมดสิ” ถังหลินมองเขาอีกครั้ง ครั้งพูดตรงมาก ถึงแม้เมิ่งหลินจะเป็นคนดูแลในประเทศR ทว่าคนนี้ไม่สุขุมพอ คงมีความสามารถพิเศษเฉพาะด้านธุรกิจเท่านั้น
เมิ่งหลินได้ยินว่าเขาจะเจอหน้าคารูก็ตกใจจนหัวใจเกือบวาย ยังบอกว่าคารูน่ากลัวเช่นไรอีก
หากพาเมิ่งหลินไปด้วย ความหวาดกลัวที่เมิ่งหลินมีต่อคารู พวกเขาก็ต้องเป็นรองด้านความองอาจห้าวหาญแล้ว
ถังหลินต้องการเหมือนคนที่เย่ซือเฉินส่งมา ไม่พูดไม่จา ทว่ารัศมีกลับโชติช่วง ทำให้คนเห็นพากันหวาดหวั่น สามารถข่มบารมีอีกฝ่ายได้ดีเยี่ยม
ถึงแม้ว่าผู้ชายคนนี้แค่วางมาดเป็นเฉยๆ ไม่มีความสามารถอะไรจริงๆ ทว่าลำพังรัศมีนี้ก็เกินพอแล้ว
ยิ่งไปกว่านั้น ถังหลินรู้ว่าลูกน้องของเย่ซือเฉินที่มาอยู่ภายใต้คำสั่งของเขาได้ มันไม่มีทางเก่งแค่ท่าทางแน่
“คุณชายถัง……”เมิ่งหลินอึ้ง รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจมาก คุณชายถังรังเกียจเขาหรือ？
เขารู้ตัวว่าไม่มีกำลังวังชา ทว่าคุณชายถังก็ไม่น่าพูดอย่างนี้เลย หากเจออันตรายจริงๆ เขาก็สามารถใช้ร่างกายบดบังกระสุนให้คุณชายถังได้นี่นา
“อย่าพูดมากอีก ผู้ชายอกสามศอก พูดจุ้นจ้านเหมือนผู้หญิงไปได้” ถังหลินไม่อยากฟังเมิ่งหลินพูดอีก เขาไม่เข้าใจว่าคนดูแลแปดสุดยอดวงศ์ตระกูลทำไมถึงพูดจู้จี้จุกจิกเช่นนี้！！
เขาไม่อยากดูอีก！！
เขาไม่เข้าใจว่าปกติเมิ่งหลินเจรจาธุรกิจสำเร็จได้อย่างไร หรือว่าคนอื่นทนฟังคำพูดจู้จี้จุกจิกไม่ไหว เลยยอมร่วมมือกับเขา
ซึ่งคุณชายถังเข้าใจเมิ่งหลินผิดไปแล้ว ปกติเมิ่งหลินเป็นคนเข้มขรึม ทว่าแค่เครียดกับเรื่องคุณชายถัง ดังนั้นเลยพูดมากหน่อย
ทว่าเมิ่งหลินเหมาะจะเป็นนักธุรกิจจริงๆ เขาไม่ชอบการเข่นฆ่า ดังนั้นเขาถึงรู้สึกหวาดกลัวต่อคารู
เมิ่งหลินได้ยินคำพูดของคุณชายถังก็มึน สมองตามไม่ทัน ยืนอึ้งอยู่กับที่
พอเขาได้สติ ถังหลินก็ออกจากโรงแรมเรียบร้อย
เมิ่งหลินได้สติอยากวิ่งตามออกไป
“ประธานเมิ่ง คุณชายถังบอกว่าไม่ให้คุณไปด้วยครับ” คนข้างกายเมิ่งหลินอดเตือนเขาไม่ได้ ถังหลินพูดชัดเจนมากแล้ว และคุณชายถังไม่ไว้หน้าเมิ่งหลินเลย คนติดตามเมิ่งหลินรู้สึกเคืองใจแทนเมิ่งหลิน
เมิ่งหลินหันไปมองผู้ช่วยด้านข้างปราดหนึ่ง คล้ายกับไม่เข้าใจความหมายของผู้ช่วย
“ในเมื่อคุณชายถังไม่ให้ตามไป คุณก็ไม่จำเป็นต้องตามไปครับ คุณเป็นคนดูแลที่ประเทศR คุณชายถังไม่เพียงแต่ไม่รับน้ำใจจากคุณ ยังไม่ไว้หน้าคุณอีก ทำไมคุณต้อง ……”ผู้ช่วยคนนี้คงรู้สึกว่าประธานเมิ่งของตนไม่ได้รับความเป็นธรรม แน่นอน อาจจะเป็นการพูดประจบประแจงก็ได้ด้วย
เมิ่งหลินมองหน้าเขา เดิมทีใบหน้ามีความเป็นธรรมชาติกลับเย็นเยียบขึ้นมา มืดครึ้มขึ้นมา “ไปเอาเงินเดือนจำนวนสามเดือนกับฝ่ายบัญชี พรุ่งนี้ไม่ต้องมาทำงานแล้ว”
ความหมายของเมิ่งหลินชัดเจนมาก ผู้ช่วยโดนไล่ออกแล้ว
ผู้ช่วยชะงัก รู้สึกมึนไปหมด เขาไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เขากำลังโกรธเคืองแทนประธานเมิ่งแท้ๆ กำลังเห็นใจประธานเมิ่ง ทำไมประธานเมิ่งถึงไล่เขาออกล่ะ？
“ประธานเมิ่ง ผมหวังดีกับคุณนะครับ” ผู้ช่วยรู้สึกโดนปรักปรำ
“นายมีสิทธิ์อะไรนินทาคุณชายถัง?” เวลานี้ใบหน้าเมิ่งหลินไม่มีความกระตือรือร้นและเป็นมิตรเหมือนกับปฏิบัติต่อถังหลินแล้ว ตอนนี้ใบหน้าเขาเย็นยะเยือก เสียงเย็นชาไร้ความรู้สึกมาก
“ประธานเมิ่ง ผมผิดไปแล้วครับ วันหลังผมไม่กล้าพูดมากแล้วครับ” อันที่จริงในใจผู้ช่วยไม่ได้รู้สึกตัวเองผิดแต่อย่างใด แต่เห็นท่าทางของประธานเมิ่งก็อดหวาดหวั่นไม่ได้
อีกอย่างผู้ช่วยคิดว่าประธานเมิ่งแค่เสแสร้งเฉยๆ คุณชายถังตำหนิเขาแบบนั้น เขาไม่เชื่อว่าเมิ่งหลินจะไม่รู้สึกเคืองใจเลยสักนิด
ต้องแกล้งทำแน่ๆ ดังนั้นผู้ช่วยเป็นฝ่ายยอมรับเอง ผู้ช่วยรู้สึกว่าขอแค่เขายอมรับผิดกับประธานเมิ่ง เรื่องนี้ก็จะผ่านพ้นไปแน่
“บางเรื่องทำผิดแล้วมีโอกาสแก้ แต่บางเรื่องผิดแล้วก็ไม่มีโอกาสแก้ไข” สีหน้าเมิ่งหลินทุเลาลง ทว่าคำพูดกับไม่มีที่ให้หวนกลับคืน
ถึงแม้เมิ่งหลินจะพูดจู้จี้จุกจิกกับถังหลิน ซึ่งดูเหมือนรู้สึกร้อนรุ่มกลุ้มใจมาก ทว่าเขาก็รู้สึกกับถังหลินเท่านั้น เวลานี้เมิ่งหลินอ่านใจผู้ช่วยของตนออก
“ประธานเมิ่ง ผมผิดไปแล้วครับ ผมผิดไปแล้วจริงๆ คุณให้อภัยผมสักครั้งนะครับ ผมจะแก้ไขครับ จะไม่พูดซี้ซั้วอีกครับ”ตอนนี้ผู้ช่วยรู้สึกกระวนกระวายใจขึ้นมาจริงๆแล้ว กล่าววิงวอนด้วยความร้อนรน เขาพึ่งเข้าทำงานในบริษัทได้สองปี วันนี้หากไม่ใช่ผู้ช่วยฉินออกไปทำงานต่างแดน ประธานเมิ่งก็จะไม่เรียกเขาติดตามแน่
เดิมทีเขาแอบดีใจคิดว่าเป็นโอกาสของเขา อยากแสดงความสามารถต่อหน้าประธานเมิ่ง เพื่อให้ประธานเมิ่งจดจำเขา เพราะไม่แน่ว่าเขาอาจแทนที่ผู้ช่วยฉินได้
ดังนั้นเมื่อครู่ได้ยินคุณชายถังต่อว่าประธานเมิ่งเช่นนั้น เขาจึงรู้สึกเคืองใจแทนเมิ่งหลิน เพียงแต่คิดไม่ถึงว่าการประจบประแจงจะได้ผลในทางตรงกันข้าม
เขารู้ว่าไม่ว่าประธานเมิ่งจะแกล้งทำหรือว่าจริงใจ เขาก็จำเป็นต้องยอมรับผิดอย่างจริงใจ ไม่เช่นนั้น เข่าต้องถูกไล่ออกจากบริษัทแน่
ผลตอบแทนในบริษัทนี้ดีมาก สองปีมานี้เขาก็ค่อยๆได้เลื่อนตำแหน่ง ไม่เช่นนั้นวันนี้ประธานเมิ่งคงไม่พาเขาออกมาหรอก เขาไม่อยากเสียโอกาสนี้ไปจริงๆ
“นายไปได้แล้ว” เมิ่งหลินไม่ใช่คนไร้น้ำใจ เรียกได้ว่าเขาให้โอกาสลูกน้องเสมอมา ช่วยให้ลูกน้อยพัฒนาขึ้น ทว่าบรรทัดฐานของเขา ห้ามใครล้ำเส้นตระกูลถัง
ดังนั้นความผิดของผู้ช่วยคนนี้ไม่อาจให้อภัยได้
“ประธานเมิ่งผม……” ผู้ช่วยยังอยากคิดขอร้อง เขาไม่เต็มใจ เขาหวังดีแท้ๆ
“หากนายยังอยากหางานในประเทศR ผมขอแนะนำให้นายไปเอง อย่าให้เรื่องยุ่งยากกว่านี้อีก” เมิ่งหลินหรี่ตาขึ้น น้ำเสียงเย็นเยียบมีอันตรายเพิ่มขึ้น
ร่างกายผู้ช่วยแข็งค้าง เขาเข้าใจความหมายของเมิ่งหลินดี เขาก็รู้ว่าเมิ่งหลินไม่ได้พูดข่มขู่เขาเฉยๆ เมิ่งหลินมีความสามารถเช่นนั้นจริงๆ
ผู้ช่วยไม่กล้าขอความเห็นใจอีก ออกจากโรงแรมด้วยหัวใจสั่นสะท้าน จนถึงตอนนี้เขายังไม่เข้าใจเลย เขาพูดหวังดีกับประธานเมิ่งแล้วทำไมถึงถูกไล่ออก
ประธานเมิ่งนับถือคุณชายถังคนนั้นอย่างนี้เลยหรือ เขาได้ยินว่าคุณชายถังอาจจะสานงานต่อที่ประเทศ R ถึงเวลานั้นประธานเมิ่งต้องอยู่ใต้บังคับบัญชาของคุณชายถัง
ประธานเมิ่งเป็นผู้สร้างธุรกิจในประเทศRขึ้นมา เขาไม่เชื่อว่าประธานเมิ่งจะยอมจุดนี้ได้
ดวงตาผู้ช่วยกะพริบ จากนั้นก็มีรอยยิ้มเย็นที่มุมปาก แววตามีกลอุบายเพิ่มขึ้นมา
ตอนนี้เมิ่งหลินอยู่ด้านหลังผู้ช่วย จึงไม่เห็นสีหน้าของผู้ช่วยในขณะนี้
เขานึกได้ว่าตอนนี้คุณชายถังเดินทางไปพบหน้าคารูแล้ว ซึ่งคุณชายถังไม่คิดพาเขาเข้าไปด้วย ทว่ายังดีที่คุณชายถังไม่ปฏิเสธให้เขาจัดคนไปอยู่ด้านนอก เช่นนั้นตอนนี้เขาจัดคนไปอยู่ด้านนอกเพิ่มขึ้นเล็กน้อยดีกว่า หากเกิดอะไรขึ้น เขาก็จะพาคนเข้าไปช่วย
เวลาเดียวกัน ถังหลินพาเหยียนหยูกับผู้ชายที่เย่ซือเฉินส่งมาขึ้นรถ แล้วออกจากโรงแรม
