ของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังออกมา อีกอย่างคุณหนูใหญ่ตระกูลถังก็มีลูกแล้วสองคน ดังนั้นไม่สามารถเป็นลูกสะใภ้ของตระกูลเย่พวกเขาได้แล้ว!!
ยิ่งไปกว่านั้นคือตอนแรกคุณย่าเย่อยากจะก่อกินองค์กรโกสต์ซิตี้ แต่ว่าคุณย่าเย่คิดไม่ถึงว่าเย่ซือเฉินจะมีการตอบสนองที่รุนแรงขนาดนั้น กลับประกาศตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่โดยตรงเลย
คุณย่าเย่คิดว่าการกระทำของเย่ซือเฉินจะทำให้เจ้าหญิงโมโห แต่ว่าดูจากตอนนี้แล้วเจ้าหญิงไม่ได้โมโหเย่ซือเฉิน คุณน่าเย่ฟังออกว่าเจ้าหญิงก็ยังอยากแต่งงานกับซือเฉินอยู่ ในเมื่อเป็นแบบนี้ก็จัดการง่ายแล้ว
เดาความในใจของเฉิงโหรวโหรวออกแล้ว ในใจของคุณย่าเย่ก็ไม่รนแล้ว
“เย่ซือเฉินจะกลับบ้านเย่จริงๆ?” เฉิงโหรวโหรวไม่ได้มีความคิดอื่น ได้ยินคำพูดของคุณย่าเย่แล้วก็ดีใจมากๆ คำพูดนี้ของเธอไม่ใช่เพราะสงสัย แต่เพราะอยากถามให้แน่ใจ
“องค์หญิงวางใจ ซือเฉินกลับมาแน่นอนค่ะ ส่วนเรื่องงานแต่งของซือเฉินกับเจ้าหญิง กำหนดไว้แต่แรกอยู่แล้ว ไม่เปลี่ยนแปลงง่ายๆ อยู่แล้วค่ะ” ในที่สุดใบหน้าของคุณย่าเย่ก็มีรอยยิ้มเพิ่มขึ้น ดูเหมือนว่าเจ้าหญิงท่านนี้ค่อนข้างรีบ รีบกว่าเธออีก
“งั้นก็ดี ไม่เปลี่ยนแปลงก็ดี” ในที่สุดเฉิงโหรวโหรวก็วางใจ รอยยิ้มบนใบหน้ายังคงเบิกบานไม่หยุด
ไป๋หยิงกวาดสายตาไปทางเธอ รู้สึกว่ามองไม่ลงแล้ว ยัยผู้หญิงโง่นี้ทำไมโง่ถึงขั้นนี้
ถึงแม้ว่าในใจของเฉิงโหรวโหรวจะยอม แต่ตอนนี้พวกเขามาคุยเจรจากับบ้านเย่ ยิ่งไปกว่านั้นคือก่อนหน้านี้ที่เย่ซือเฉินประกาศตัดความสัมพันธ์กับตระกูลเย่นั้นเหมือนเป็นการตบหน้าเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้โดยตรง ดังนั้นพวกเขามาครั้งนี้อย่างน้อยก็ต้องมีท่าทีที่หยิ่งยโสหน่อย
แต่ว่ายัยเฉิงโหรวโหรวนี่เพียงแค่ไม่กี่คำก็พูดทุกอย่างออกมาหมดแล้ว
แต่ว่า เป้าหมายสำคัญที่สุดของไป๋หยิงก็คือให้เย่ซือเฉินสู่ขอเฉิงโหรวโหรว ให้เฉิงโหรวโหรวแย่งเย่ซือเฉินมาจากเวินลั่วฉิง เธอจะทำให้เวินลั่วฉิงเจ็บปวด
ข่าวเมื่อวานไป๋หยิงไม่รู้ว่าจริงแค่ไหน เท็จแค่ไหน แต่ว่าไป๋หยิงรู้ว่าถังฉิ้นเอ๋อก็คือเวินลั่วฉิง ไป๋หยิงรู้ว่าเย่ซือเฉินเคยแต่งงานกับเวินลั่วฉิงมาก่อน
ไป๋หยิงเองก็รู้ว่าตอนนี้คนที่เวินลั่วฉิงชอบคือเย่ซือเฉิน แค่นี้ก็พอแล้ว!!
“ก่อนหน้านี้ที่เจ้าหญิงบอกว่าองค์กรโกสต์ซิตี้ต่อต้านซือเฉินที่ประเทศ Rเกิดอะไรขึ้นเหรอคะ?” ในเมื่อคุณย่าเย่เข้าใจความในใจของเฉิงโหรวโหรวแล้วเรื่องอื่นๆ ก็ไม่ต้องกังวลแล้ว จึงลองถามสถานการณ์ที่เฉิงโหรวโหรวพูดเมื่อกี้ดู
“เพราะว่าก่อนหน้านี้เย่ซือเฉินโยนฉันออกมาจากบริษัท หัวหน้ากำลังระบายความแค้นให้ฉันอยู่” คำพูดนี้ของเฉิงโหรวโหรวมั่นใจมาก เพราะว่าเธอเชื่อในหลักการนี้มากๆ
คุณย่าเย่มองดูเฉิงโหรวโหรว นัยน์ตาเปล่งประกาย คุณย่าเย่รู้ว่าเฉิงโหรวโหรวไม่มีเล่ห์เหลี่ยมอะไร พูดไม่เก่ง ดังนั้นคุณย่าเย่จึงเชื่อคำพูดของเฉิงโหรวโหรวในแวบแรกเลย
เพราะว่าเชื่อคำพูดของเฉิงโหรวโหรว คุณย่าเย่จึงแอบตกใจเล็กน้อย คิดไม่ถึงว่าหัวหน้าจะรักและเอ็นดูเจ้าหญิงท่านนี้ขนาดนี้ สามารถทำร้ายซือเฉินที่ประเทศRเพื่อระบายความแค้นให้เจ้าหญิง
หัวหน้ารักและเอ็นดูเจ้าหญิงท่านี้ขนาดนี้ อนาคตทั้งหมดขององค์กรโกสต์ซิตี้ต้องเป็นของเจ้าหญิงท่านนี้แน่นอน ขอแค่ซือเฉินแต่งงานกับเจ้าหญิงท่านนี้ งั้นทุกอย่างขององค์กรโกสต์ซิตี้ก็กลายเป็นของตระกูลเย่แล้ว!!
ดูเหมือนว่าเรื่องนี้ต้องรีบไปทำแล้ว ห้ามเกิดข้อผิดพลาดใดๆ เด็ดขาด ต้องให้ซือเฉินแต่งงานกับเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้
“เรื่องนั้นเป็นความผิดของซือเฉิน หัวหน้าระบายความแค้นให้เจ้าหญิงก็ถือว่าสมควรค่ะ” คุณย่าเย่ไม่ได้โมโห แต่ใบหน้ากลับเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
คำพูดของคุณย่าเย่ในขณะนี้ก็จริงใจมาก หากกินเรื่องแบบนี้ขึ้น หัวหน้าไม่สนใจอะไรเลย เธอกลับรู้สึกสงสัยในตำแหน่งของเจ้าหญิงท่านนี้ที่อยู่ในองค์กรโกสต์ซิตี้
ตอนนี้ไม่ต้องกังวลต่อไปแล้ว
“อื้ม หัวหน้าเอ็นดูฉันเกินไปแล้ว” ในใจของเฉิงโหรวโหรวดีใจเกินไป ได้ใจเกินไป อดไม่ได้ที่อยากจะอวด
ไป๋หยิงได้ยินคำพูดของเฉิงโหรวโหรวแล้วก็อดหัวใจในใจไม่ได้ หัวหน้าเอ็นดูเฉิงโหรวโหรว?
หากหัวหน้าเอ็นดูเฉิงโหรวโหรวจริงๆ ก็คงไม่มีทางที่จะไม่สนใจถามไถ่เฉิงโหรวโหรวนานขนาดนี้ หากหัวหน้าเอ็นดูเฉิงโหรวโหรวจริงๆ คงจะประกาศตัวตนต่อคนภายนอกตั้งนานแล้ว!
แต่ว่าเรื่องที่ประเทศRคือเรื่องจริง เรื่องใหญ่โตขนาดนั้นข่าวที่เจิ้งฉงได้มาต้องไม่เท็จแน่นอน
เธอไม่เข้าใจว่าเมื่อก่อนหัวหน้าไม่สนใจไยดีเฉิงโหรวโหรวเลย ทำไมจู่ๆถึงทำเพื่อเฉิงโหรวโหรวขนาดนี้?
หรือว่าก่อนหน้านี้หัวหน้ายังสงสัยตัวตนของเฉิงโหรวโหรวอยู่ ก็เลยตรวจสอบมาโดยตลอด?
ตอนนี้ตรวจสอบเรียบร้อยแล้ว ไม่มีข้อบกพร่อง?
ดังนั้นหัวหน้าจึงเชื่อแล้วว่าเฉิงโหรวโหรวก็คือลูกสาวของเขา ดังนั้นถึงได้ระบายความแค้นแทนเฉิงโหรวโหรว?
ความเป็นไปได้เดียวที่ไป๋หยิงสามารถนึกถึงและมีความเป็นไปได้ก็มีเพียงแต่เรื่องนี้แล้ว
หากเป็นเช่นนี้ แผนการของเธอก็ถือว่าสำเร็จแล้ว
เป้าหมายหลักของไป๋หยิงก็คือให้เฉิงโหรวโหรวเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ จากนั้นก็หลอกใช้เฉิงโหรวโหรวให้ได้ในสิ่งที่ตนเองต้องการ
จากนั้นก็สามารถหลุดพ้นจากเจิ้งฉงได้แล้ว พอนึกขึ้นว่าสองสามวันก่อนเจิ้งฉงอารมณ์ไม่ดี ทรมานสุดชีวิตเธอในทุกคืน หลายครั้งแล้วที่เธอรู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตาย
มีเพียงแต่ตัวตนของเฉิงโหรวโหรวถูกยอมรับแล้ว มีเพียงแต่เฉิงโหรวโหรวได้รับความสำคัญจากหัวหน้าแล้ว เธอจึงจะมีความมั่นใจต่อหน้าเจิ้งฉง สามารถให้เจิ้งฉงไม่ทรมานเขาได้อีก
วันนี้รู้ว่าหัวหน้าลงมือกันเย่ซือเฉินที่ประเทศRเพื่อเฉิงโหรวโหรว เจิ้งฉงดีมาก คืนนี้คงจะไม่ทรมานเธออีกแล้ว
คืนนี้เธอจะไปที่วิลล่านอกเมืองพอดี คนที่อยู่ในวิลล่าต่างหากเป็นคนที่เธอคิดถึงอยู่ตลอดเวลา ตั้งแต่ที่เธอให้คนส่งเขาไปที่วิลล่านั้นก็ไม่มีเวลากลับไปเยี่ยมอีกเลย วันนี้เธอจะกลับไปเยี่ยมเขา
พอนึกถึงเรื่องพวกนี้ ในใจของไป๋หยิงก็แอบดีใจไม่ไหว จึงไม่ได้สนใจเฉิงโหรวโหรวแล้ว
“เจ้าหญิงรู้ไหมครับว่าเย่ซือเฉินมีอำนาจเท่าไหร่ในประเทศR?” คุณปู่เย่เปิดปากพูดอีกครั้ง สิ่งที่ถามก็คือปัญหาที่เขากังวลมากที่สุดแล้ว
“ฉันได้ยินเจิ้งฉงบอกว่าน่าจะไม่แย่ แน่นอนว่า ไม่ใช่คู่ต่อสู้ขององค์กรโกสต์ซิตี้อยู่แล้ว องค์กรโกสต์ซิตี้ได้โจมตีไปหลายรอบมาก พวกเขากลับไม่กล้าทำอะไรเลย” ในตอนที่เฉิงโหรวโหรวพูดประโยคนี้ น้ำเสียงก็อดโอ้อวดไม่ได้อีกแล้ว
คุณย่าเย่ขมวดคิ้วเบาๆ จากที่พูดมา อำนาจของซือเฉินในประเทศRไม่ได้ใหญ่โตมากนัก แต่ว่าสามารถทำให้องค์กรโกสต์ซิตี้ลงมือได้ก็คงจะไม่แย่
เขารู้ว่าเย่ซือเฉินมีความสามารถมาโดยตลอด ไม่ว่ายังไงแล้วก็คือคนที่เขาพัฒนาออกมากับมือ ทว่าเขาก็ยังคิดไม่ถึงว่าหลายปีมานี้เย่ซือเฉินจะสร้างธุรกิจไว้มากมายขนาดนี้
เย่ซือเฉินใช้บริษัทบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปมาเป็นเครื่องมือเพื่อผลประโยชน์ของตนเอง?
แต่ว่าตั้งแต่ที่เย่ซือเฉินสืบทอดบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปไป รายได้ของบริษัทตระกูลเย่เจ้าหญิงก็เพิ่มขึ้นทุกปี และเงินทุนของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ไม่เคยมีการไหลรั่วออกไปเลย
ดังนั้นเย่ซือเฉินไม่เคยใช้เงินของบริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปมาก่อน
ดูเหมือนว่าเขาจะดูถูกความสามารถของเย่ซือเฉินมากเกินไปแล้ว ดังนั้น ไม่ว่ายังไงก็จำเป็นต้องให้เย่ซือเฉินกลับมา
บ้านเย่ไม่สามารถไม่มีเย่ซือเฉินได้ บริษัทตระกูลเย่กรุ๊ปก็ไม่สามารถไม่มีเย่ซือเฉินได้
“แต่ว่า พวกคุณไม่ได้กังวล ฉันสามารถไปขอร้องหัวหน้า ให้หัวหน้าปล่อยเย่ซือเฉิน ห้ามต่อต้านเย่ซือเฉิน” เฉิงโหรวโหรวเห็นเย่ซือเฉินขมวดคิ้วไม่พูดอะไร คิดว่าเขากำลังกังวลอยู่ ดังนั้นจึงรีบพูดรองรับ
“จริงเหรอ? คุณสามารถทำให้หัวหน้าไม่ต่อต้านเย่ซือเฉินได้” ทันใดนั้นนัยน์ตาของคุณปู่เย่ก็เปล่งประกายขึ้น นั่นเป็นธุรกิจของเย่ซือเฉิน ในอนาคตก็จะเป็นของบ้านเย่ ตอนนี้ถูกองค์กรโกสต์ซิตี้โจมตีต้องมีการเสียหายแน่นอน
“แน่นอน หัวหน้าเอ็นดูฉันขนาดนี้ ฉันหลับไปขอร้องหัวหน้า หัวหน้าต้องตอบตกลงแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นคือเรื่องนี้เกิดขึ้นเพราะฉัน หัวหน้าระบายความแค้นก็เพื่อฉัน หากไม่ใช่เพราะฉันโมโห หากฉันให้อภัยเย่ซือเฉินแล้ว หัวหน้าต้องตอบตกลงฉันแน่นอน” เฉิงโหรวโหรวมีความมั่นใจเต็มเปี่ยม แน่นอนว่าไม่สามารถปกปิดความได้ใจอยู่แล้ว
“ถูก ถูก เจ้าหญิงพูดถูก หัวหน้าเอ็นดูคุณขนาดนั้น ต้องฟังเจ้าหญิงแน่นอน ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ต้องขอรบกวนเจ้าหญิงด้วย” คุณย่าเย่เหมือนกับคุณปู่เย่ ต่างก็ไม่อยากให้ธุรกิจของเย่ซือเฉินเสียหาย ดังนั้นคุณย่าเย่ได้ยินคำพูดของเฉิงโหรวโหรวแล้วก็ดีใจมากเช่นกัน
“วางใจเถอะ เรื่องนี้ฝากไว้บนตัวฉัน” เฉิงโหรวโหรวในขณะนี้ตบหน้าอดรับรองแล้ว ตอนนี้เธอรู้สึกว่าก็แค่เรื่องเล็ก ในเมื่อหัวหน้าทำแบบนั้นเพื่อเธอ เธอไปขอร้องแทนเย่ซือเฉินแน่นอนว่าหัวหน้าต้องตอบตกลงอยู่แล้ว
“โอเค เจ้าหญิงอ่อนโยน ใจกว้างมากจริงๆ ค่ะ” คุณย่าเย่ในขณะนี้แอบดีใจ คำชื่นชมก็พูดได้ลื่นไหลมาก
ริมฝีปากของไป๋หยิงอดเบ้ปากขึ้นไม่ไหว อ่อนโยน? ใจกว้าง? เฉิงโหรวโหรวนอกจากโง่แล้วก็ไม่มีอย่างอื่นแล้ว
“ฉันทำแบบนี้ต่างก็เพื่อเย่ซือเฉิน หากเขารู้ว่าฉันไม่ตำหนิในเรื่องอดีตที่เขาทำ ช่วยเหลือเขาขนาดนี้ เขาน่าจะรู้สึกขอบคุณฉัน” เฉิงโหรวโหรวไม่เพียงแต่อยากประจบความชอบจากคุณปู่เย่และคุณย่าเย่ เธอยิ่งอยากจะให้เย่ซือเฉินตื้นตันในตัวเธอ ให้เย่ซือเฉินอยากสู่ขอเธออย่างเต็มใจ
