“แน่นอนค่ะ เจ้าหญิงทำเพื่อเย่ซือเฉินเยอะขนาดนี้ ซือเฉินของเราต้องรู้สึกขอบคุณเจ้าหญิงมากแน่ๆ หากเป็นเช่นนี้ งานแต่งของซือเฉินกับเจ้าหญิงก็ราบรื่นแล้ว” คุณปู่เย่ก็คือสุนัขจิ้งจอกวัยชราที่เจ้าเล่ห์ตนหนึ่ง เขาจะมองไม่ออกเหรอว่าเฉิงโหรวโหรวมีความคิดยังไง เวลานี้เขาต้องทำตามความหมายของเฉิงโหรวโหรวอยู่แล้ว
คุณปู่เย่รู้สึกว่าต้องรีบให้เย่ซือเฉินกลับบ้านแล้ว เรื่องนี้ห้ามรอช้าอีก
คุณปู่เย่ถึงขั้นยังคิดอยู่ว่า ขอแค่เย่ซือเฉินกลับบ้าน ก็จะให้เย่ซือเฉินรีบสู่ของเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ จะได้ไม่ฝันยาว
แน่นอนว่าคุณปู่เย่รู้ว่าเย่ซือเฉินไม่ตอบตกลงง่ายๆ แน่นอน ดังนั้นเขาต้องคิดวิธีหนึ่งออกมา คิดวิธีที่ทำให้เย่ซือเฉินจำเป็นต้องสู่ของเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้
“งั้นฉันไปกลับไปขอร้องให้เย่ซือเฉินตอนนี้เลย” เฉิงโหรวโหรวพอใจในคำตอบของคุณปู่เย่มากๆ เป้าหมายที่เธอมาครั้งนี้ถือว่าสำเร็จแล้ว ตอนนี้เธอสามารถไปขอร้องกับหัวหน้าได้แล้ว
“โอเค โอเค รบกวนเจ้าหญิงด้วยค่ะ” คุณย่าเย่ในขณะนี้ยิ้มบานเป็นดอกไม้ทั้งหน้าเลย
ตั้งแต่ที่เฉิงโหรวโหรวออกจากบ้านเย่แล้ว ในใจก็ยิ่งมีความสุข ยิ่งดีใจ เธอหันไปมองไป๋หยิง “ฉันไปพบหัวหน้าตอนนี้เลย ขอร้องให้ซือเฉิน”
ไป๋หยิงเงยหน้าขึ้น มองไปทางเฉิงโหรวโหรว “เธออยากพบหัวหน้าตอนนี้? หัวหน้าจะพบเธอเหรอ?”
แน่นอนว่าไป๋หยิงได้ยินคำพูดที่เฉิงโหรวโหรวพูดกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่แล้ว ตอนนั้นไป๋หยิงไม่ได้ห้าม ไม่ใช่เพราะเห็นด้วยกับคำพูดของเฉิงโหรวโหรว
ถึงแม้ว่าเฉิงโหรวโหรวจะให้คนไปทำร้ายเย่ซือเฉิน แต่หัวหน้าไม่ได้บอกว่าจะพบเฉิงโหรวโหรว หัวหน้าไม่ได้ออกคำสั่ง เฉิงโหรวโหรวไม่มีทางพบหัวหน้าได้แน่นอน
“ทำไมถึงไม่พบฉัน ในเมื่อตอนนี้เขาระบายความแค้นแทนฉันแล้ว ก็ต้องยอมรับในตัวตนของฉันแล้ว” เฉิงโหรวโหรวคิดได้ง่ายมาก ดังนั้นจึงคิดว่าสมเหตุสมผล
“งั้นเธออยากพบหัวหน้ายังไง?” ไป๋หยิงหัวเราะในใจ ขี้เกียจอธิบาย ไป๋หยิงแค่พูดถึงปัญหาในความเป็นจริงขึ้นมา
คนอย่างพวกเขาไม่สามารถติดต่อกับหัวหน้าได้อยู่แล้ว พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหัวหน้าอยู่ไหน? และไม่มีใครที่สามารถส่งข่าวให้ได้ นอกจากว่าหัวหน้าจะขอพบเอง ไม่เช่นนั้นไม่เจอหัวหน้าแน่นอน
เฉิงโหรวโหรวโง่จนไม่มียาสามารถรักษาได้แล้ว
เฉิงโหรวโหรวจึงจะนึกถึงปัญหานี้ ความดีใจบนใบหน้าค่อยๆ เก็บหายไป “งั้นตอนนี้จะทำยังไง? ฉันตอบตกลงกับคุณปู่เย่และคุณย่าเย่แล้ว”
ไป๋หยิงเหลือกตาขาวไปทางเฉิงโหรวโหรวเลย ไม่อยากจะสนใจเธอแล้ว
“นี่ท่าทีอะไรของเธอ ฉันเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้เลยนะ ตอนนี้หัวหน้ายอมรับในตัวตนของฉันแล้ว เธอกล้าที่จะไม่ให้ความเคารพฉันเหรอ?” ถึงแม้ว่าเฉิงโหรวโหรวจะโง่ ไม่มีความเจ้าเล่ห์ ทว่าเธอก็ยังมองสีหน้าคนออกมา มองออกว่าไป๋หยิงรำคาญเธอ
ไป๋หยิงได้ยินคำพูดของเธอแล้ว นัยน์ตาอึมครึม สีหน้าดูเย็นชาลงเยอะมาก นี่เฉิงโหรวโหรวคิดอยากจะได้ดีแล้วถีบส่ง ตอนนี้หัวหน้ายังไม่ได้ยอมรับตัวตนของเฉิงโหรวโหรวอย่างมั่นใจ เฉิงโหรวโหรวก็อยากขึ้นมานั่งบนหัวของเธอแล้ว?
“ฉันไม่เคารพเธอ เธอจะทำอะไรได้?” นัยน์ตาคู่หนึ่งของไป๋หยิงมองไปทางเฉิงโหรวโหรว นัยน์ตามีความเย็นชาที่ไม่ได้ปกปิด เธอไม่อยากหาภัยพิบัติมาให้ตัวเองหรอกนะ
เฉิงโหรวโหรวต้องอยู่ในการควบคุมของเธอ ไม่เช่นนั้นเรื่องพวกนั้นที่เธอถามก็เสียเปล่าแล้ว
“ฉัน ฉันสามารถให้เจิ้งฉงลงโทษเธอ” เฉิงโหรวโหรวสบตากับนัยน์ตาของเธอแล้วมีความกลัวเล็กน้อย ทว่าพอนึกถึง ‘ความรักความเอ็นดู’ และ ‘การปกป้อง’ ที่หัวหน้ามีต่อเธอในตอนนี้ เธอก็ยังมีความกล้าที่จะเถียงกลับไปอีกประโยค
สีหน้าของไป๋หยิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เจิ้งฉงจะเชื่อฟังเฉิงโหรวโหรวจริงๆ แต่ว่าเธอ……
นึกถึงการทรมานของเจิ้งฉงในแต่ละครั้ง ร่างกายของไป๋หยิงเริ่มสั่น แค้นจนอยากจะฆ่าคน
“ทำไม? กลัวล่ะสิ กลัวแล้วต่อจากนี้เธอก็เคารพฉันหน่อย” เฉิงโหรวโหรวเห็นไป๋หยิงไม่พูดอะไร คิดว่าไป๋หยิงกลัวแล้ว ก็อดได้ใจไม่ไหว
ไป๋หยิงรีบหันไปทางเฉิงโหรวโหรว ยิ้มอย่างเย็นชาที่ริมฝีปาก “เธออย่าลืม ที่เธอสามารถเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ต่างก็เป็นเพราะการดำเนินการของฉัน คนอื่นไม่รู้ขอบเขตของเธอ แต่ว่าฉันรู้ดีที่สุด เธอคือตัวปลอม คือสินค้าปลอม ถึงแม้ว่าเธอจะสามารถปิดบังคนอื่นได้ แต่ว่าฉันรู้ความจริง ดังนั้น อยู่ต่อหน้าฉันอย่าได้ใจเกินไป”
ไป๋หยิงในขณะนี้ไม่เพียงแต่สีหน้าเย็นชา ในใจก็อดรู้สึกตลกไม่ไหว เฉิงโหรวโหรวพึ่งได้รับอำนาจไปไม่น้อย ก็อยากจะอวดดีต่อหน้าเขาแล้ว
เฉิงโหรวโหรวคงจะกำลังฝันอยู่สินะ!!
เธอไป๋หยิงชำนาญในการวางแผนที่สุดแล้ว แม้กระทั่งเจิ้งฉงก็ต้องฟังเธอ ตอนนั้น แม้กระทั่งเวินลั่วฉิงเธออก็วางแผนมาแล้ว อย่าว่าแต่เฉิงโหรวโหรวยัยคนโง่นี่เลย
ในเมื่อเธอสามารถทำให้เฉิงโหรวโหรวเข้ามาในองค์กรโกสต์ซิตี้ได้ สามารถทำให้เฉิงโหรวโหรวเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ ก็ต้องมีวิธีควบคุมเฉิงโหรวโหรวแน่นอน
เฉิงโหรวโหรวตะลึงไปเลย ตกใจไป๋หยิงอย่างเห็นได้ชัดเจน ไม่กล้าพูด และไม่กล้าขยับ
ไป๋หยิงเห็นสภาพนี้ของเธอแล้วก็รู้สึกมั่นใจขึ้น “สำหรับข้อมูลทั้งหมดที่เกี่ยวกับตัวตนของเธอ ฉันเก็บอยู่ในสถานที่ปลอดภัย หากเธอไม่เชื่อฟังฉัน หรือเกิดอุบัติเหตุอะไรกับฉันขึ้นมา ข้อมูลพวกนั้นก็จะถูกเปิดเผย พอถึงเวลาไม่เพียงแต่ตัวตนเจ้าหญิงของเธอจะเก็บไม่อยู่ เธอยังต้องได้รับโทษที่หลอกลวงหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้ และปลอมตัวเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถึงแม้ว่าเธอจะโง่แค่ไหน ก็คงจะเข้าใจผลที่ตามมาสินะ?”
ไป๋หยิงพูดประโยคนี้อีกครั้งไม่มีความเกรงใจเลย ยิ่งไปกว่านั้นคือไม่ไว้หน้าเฉิงโหรวโหรวเลย
“ฉัน ฉันก็ไม่ได้พูดอะไร เมื่อกี้ฉันก็แค่ล้อเล่น” เฉิงโหรวโหรวหงอยไปเลย เธอชอบชีวิตในตอนนี้ของเธอ เธอไม่อยากเสียสิ่งเหล่านี้ไป ดังนั้นตัวตนของเธอห้ามให้ผู้อื่นรู้เด็ดขาด
“เรื่องล้อเล่นแบบนี้ฉันไม่อยากได้ยินครั้งที่สองอีก เธอจำไว้นะ” ไป๋หยิงกวาดสายตาไปทางเธอ สีหน้าอึมครึมอย่างน่ากลัว
“ฉัน ฉันจำไว้แล้ว” เฉิงโหรวโหรวไม่กล้าอวดดีอีกแล้ว ก่อนหน้านี้เธอได้ใจมากเกิน เกือบจะลืมไปแล้วว่าตัวเองเป็นเพียงแค่เจ้าหญิงตัวปลอม
เฉิงโหรวโหรวแอบสุดหายใจลึก จากนั้นก็ถามอย่างระมัดระวังอีกครั้งว่า “เจ้าหญิงตัวจริงขององค์กรโกสต์ซิตี้คือถังฉิ้นเอ๋อจริงๆ เหรอ?”
“ใช่” นัยน์ตาของไป๋หยิงเปล่งประกายขึ้น ประโยคนี้เธอกัดฟันพูดออกมา แต่ว่าจริงๆ แล้วไป๋หยิงก็ไม่ได้มั่นใจในเรื่องนี้มาก เธอพูดแบบนี้ก็เพื่อที่จะสร้างแรงกระตุ้นให้เฉิงโหรวโหรว
“คือเธอจริงๆ ด้วย?” เป็นเหมือนที่คิดไว้เลย สีหน้าของเฉิงโหรวโหรวเปลี่ยนไปทันที “หากเธอรู้แล้ว มาแย่งกับฉัน งั้นตัวตนของฉันก็คงจะถูกเปิดเผยแล้ว?”
“เธอวางใจได้ ฉันไม่ให้เรื่องแบบนั้นเกิดขึ้นแน่นอน” ไป๋หยิงมองไปทางเฉิงโหรวโหรวอีกครั้ง เมื่อกี้เธอขู่ได้พอประมาณแล้ว ตอนนี้เธอต้องให้เฉิงโหรวโหรวได้รับประโยชน์จากเธอบ้าง
ไป๋หยิงเข้าใจในเรื่องการตบหน้าและลูบหลังดี
“เธอมีวิธี?” เฉิงโหรวโหรวได้ยินคำพูดของไป๋หยิงแล้วดวงตาก็เปล่งประกายขึ้นทันที
“ในเมื่อฉันสามารถให้คนคนหนึ่งเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ได้ ฉันก็ต้องมีวิธีให้เจ้าหญิงท่านนี้อยู่ต่อไปอย่างยาวนาน ขอแค่เธอเชื่อฟังฉันดี ฉันไม่ให้เกิดเรื่องขึ้นกับเธออยู่แล้ว” สีหน้าของไป๋หยิงในตอนนี้เริ่มดีขึ้นแล้ว
จริงๆ แล้วที่ไป๋หยิงกล้าพูดแบบนี้ ไม่ใช่เพราะเธอมีความสามารถมากเท่าไหร่ แต่ว่ามองจากสถานการณ์ในตอนนี้ได้เปรียบต่อเฉิงโหรวโหรวมากๆ
เมื่อวานบนอินเทอร์เน็ตพึ่งเปิดเผยเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถัง หากหัวหน้าขององค์กรโกสต์ซิตี้สนใจเรื่องของคุณหนูใหญ่ตระกูลถังจริงๆ จะต้องสืบให้ชัดเจนแน่นอน
ตามความสามารถของหัวหน้าองค์กรโกสต์ซิตี้สามารถสืบได้ว่าคุณหนูใหญ่ของตระกูลถังก็ถือเวินลั่วฉิง
แต่เวินลั่วฉิงพึ่งกลับบ้านเวินเมื่อไม่กี่ปีก่อน ตอนนั้นที่เวินลั่วฉิงกลับบ้านเวินยังได้ทำการตรวจดีเอ็นเอกับคุณปู่เวินด้วย งั้นก็สามารถยืนยันได้แล้วว่าเวินลั่วฉิงเป็นลูกของเวินจือฝาง ไม่มีทางเป็นของหัวหน้า
ขอแค่หัวหน้าสืบเรื่องพวกนี้เจอก็ต้องตายใจแน่นอน
ไป๋หยิงรู้สึกว่ามีความเป็นไปได้ที่หัวหน้าจะสืบเรื่องพวกนี้เจอ ดังนั้นจึงเชื่อว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นลูกสาวของเขา ถึงได้ระบายความแค้นแทนเฉิงโหรวโหรว แน่นอนว่าสิ่งเหล่านี้ไป๋หยิงห้ามบอกเฉิงโหรวโหรวเด็ดขาด ตามความฉลาดของเฉิงโหรวโหรวนั้นเธอคิดไม่ถึงแน่นอน
“โอเค โอเค ต่อจากนี้ฉันจะเชื่อฟังเธอ เธอให้ฉันทำอะไรฉันก็จะทำ ตอนนี้ฉันคือเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ ฉันไม่มีทางเสียเธอไปได้แน่นอน” เฉิงโหรวโหรวไม่ได้เย่อหยิ่งเหมือนก่อนหน้านี้แล้ว ใบหน้าเต็มไปด้วยความตื้นตัน
“นี่เธอเป็นคนพูดเองนะ อย่าลืมคำพูดที่เธอพูดในวันนี้ หากหัวหน้ายอมรับตัวตนของเธอแล้ว รับเธอไปยังข้างกายของเฉิงโหรวโหรว เธอก็ต้องรู้ว่า เพียงแต่ประโยคเดียวของฉัน ก็สามารถทำลายสิ่งที่เธอมีทั้งหมดได้” ไป๋หยิงพูดเตือนเฉิงโหรวโหรวอีกครั้ง
“ฉันรู้ ฉันรู้ หากหัวหน้ารับฉันไปยังข้างกายของเขา ฉันต้องรับเธอไปด้วยแน่นอน” เฉิงโหรวโหรวให้คำสัญญาออกมา ขณะนี้เฉิงโหรวโหรวไม่เพียงแต่พึ่งพาในตัวของไป๋หยิง ยิ่งไปกว่านั้นคือมีความกลัวไป๋หยิง!!
![[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru](https://novel00.net/wp-content/uploads/2022/08/นิยายแปล-WN-Love-Comedy-manga-ni-haitte-shimatta-no-de-oshi-no-make-Heroine-o-zenryoku-de-shiawase-ni-suru-214x300.webp "[นิยายแปล] (WN) Love Comedy manga ni haitte shimatta no de oshi no make Heroine o zenryoku de shiawase ni suru")