ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 1399 การค้นพบ (1)

“เธออยากพบหัวหน้า?” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ เจ้าเก้าพูดแทรกคำพูดของเฉิงโหรวโหรวเลย น้ำเสียงดูสูงขึ้นอย่างชัดเจน สามารถฟังออกถึงความแปลกใจของเจ้าเก้า และความตกใจอีกมากมาย!!

“ใช่ ฉันอยากพบหัวหน้า แต่ฉันไม่รู้ว่าจะต้องหัวหน้ายังไง ดังนั้นเธอสามารถช่วยฉันหน่อยได้ไหม” เฉิงโหรวโหรวไม่ได้ฟังออกถึงความผิดปกติในน้ำเสียงของเจ้าเก้า

นัยน์ตาของไป๋หยิงเปล่งประกายขึ้นทันที เม้มริมฝีปากขึ้น ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่

“เธอจะพบหัวหน้ามีเรื่องอะไรเหรอ?” เจ้าเกาไม่ได้ตอบคำถามของเฉิงโหรวโหรวตรงๆ แต่ถามกลับอีกประโยคหนึ่ง

“ฉันอยากขอให้หัวหน้าปล่อยเย่ซือเฉินไป” เฉิงโหรวโหรวพูดความตั้งใจของตัวเองอีกครั้ง ในตอนที่พูดประโยคนี้ น้ำเสียงของเฉิงโหรวโหรวมีความรู้สึกเป็นเหตุเป็นผลอยู่

“อะไรนะ?” อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ เจ้าเก้ากลับอึ้งไปเลย?

เกิดอะไรขึ้น?

เฉิงโหรวโหรวขอให้หัวหน้าปล่อยเย่ซือเฉิน?

หัวหน้าจะไปทำร้ายเย่ซือเฉินตอนไหนกัน?

หัวหน้ายังช่วยเย่ซือเฉินด้วยซ้ำแท้ๆ!!

หัวหน้าให้ผู้ดูแลจ้งไปต่อต้านถังไป๋เชียน ถือว่าช่วยเหลือเย่ซือเฉินอยู่แล้ว!!

ดังนั้นคำพูดนี้ของเฉิงโหรวโหรวหมายความว่าอะไร?

“ฉันอยากให้หัวหน้าปล่อยเย่ซือเฉิน” เฉิงโหรวโหรวคิดว่าเจ้าเก้าได้ยินเสียงเธอไม่ชัดเจน ดังนั้นจึงพูดขึ้นอีกครั้ง

เจ้าเก้า “……”

ไม่ใช่ว่าเธอได้ยินเสียงเฉิงโหรวโหรวไม่ชัดเจน เธอแค่ไม่เข้าใจความหมายของเฉิงโหรวโหรว!!

ไป๋หยิงขมวดคิ้วเบาๆ เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้ไม่ค่อยปกติแล้ว

หัวหน้าเอ็นดูเฉิงโหรวโหรว? ปกป้องเฉิงโหรวโหรว?

ตั้งแต่ที่ทำการตรวจดีเอ็นเอแล้ว หัวหน้าก็ทำเหมือนว่าไม่มีเรื่องนั้นเกิดขึ้นเลย ไม่ได้มีการถามไถ่เฉิงโหรวโหรวเลย และไม่ได้เปิดเผยตัวตนของเฉิงโหรวโหรว อีกอย่างหัวหน้ายังให้เฉิงโหรวโหรวพักอยู่ที่เจิ้งฉงอีกด้วย

ก่อนหน้านี้ลุงเหลียงยังให้เธอไปจัดการเรื่องของเฉิงโหรวโหรวด้วย ทว่าต่อมาลุงเหลียงก็บอกให้เธอไม่ต้องสนใจเรื่องของเฉิงโหรวโหรวแล้ว ดังนั้นหัวหน้าไม่ได้สนใจเรื่องของเฉิงโหรวโหรวเลย

งั้นสิ่งที่เฉิงโหรวโหรวบอกว่าหัวหน้าเอ็นดูเธอ? หัวหน้าปกป้องเธอ? มาจากไหนกันน?

แต่ว่าถึงแม้หัวหน้าไม่ได้ยอมรับตัวตนของเฉิงโหรวโหรว ถึงแม้หัวหน้าจะไม่สนใจเฉิงโหรวโหรวเลย แต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธฐานะตัวตนของเฉิงโหรวโหรว

อีกย่างเฉิงโหรวโหรวใช้ฐานะตัวตนของเจ้าหญิงองค์กรโกสต์ซิตี้ทำเป็นเย่อหยิ่งสูงส่งข้างนอก หัวหน้าก็ไม่ได้สนใจ และไม่ได้พูดอะไร

เจ้าเห้าก็ไม่อยากถกเถียงอะไรกับเฉิงโหรวโหรว อีกอย่างเรื่องภายในที่ประเทศRก็ห้ามให้คนอื่นรู้เด็ดขาด เจ้าเก้าคิดไปคิดมา จึงเปลี่ยนคำพูดว่า “ความหมายของเธอฉันจะส่งต่อให้นะ”

เจ้าเก้าบอกว่าจะช่วยเฉิงโหรวโหรวส่งต่อ แต่ไม่ได้บอกว่าจะส่งต่อตอนไหน และไม่ได้บอกว่าส่งต่อให้ใคร

แน่นอนว่าอย่างมากเจ้าเก้าก็พูดกับแค่ลุงเหลียง ในส่วนที่ลุงเหลียงจะบอกกับหัวหน้าหรือเปล่าก็ไม่ใช่เรื่องที่เธอจะสามารถตัดสินใจได้แล้ว

“ฉันอยากพบหัวหน้า เธอสามารถให้ฉันพบหัวหน้าหน่อยได้ไหม” เมื่อก่อนเฉิงโหรวโหรวกลัวหัวหน้ามาก ทว่าเธอนึกขึ้นว่าตัวเองได้ตอบตกลงคุณปู่เย่และคุณย่าเย่แล้ว นึกขึ้นว่าอยากจะให้เย่ซือเฉินรู้สึกตื้นตันในสิ่งที่เธอทำ เฉิงโหรวโหรวอยากจะขอร้องหัวหน้ากับตัว

แน่นอนว่าเฉิงโหรวโหรวในตอนนี้กล้ามีความคิดแบบนี้ ก็เพราะว่าเรื่องที่ประเทศR เธอเชื่อสุดใจแล้วว่าเรื่องที่ประเทศRนั้น หัวหน้าทำเพื่อระบายความแค้นให้เธอ

ในเมื่อหัวหน้ายอมระบายความแค้นเพื่อเธอแล้ว งั้นต้องเอ็นดูเธอแน่นอน เธอก็ไม่ต้องกลัวหัวหน้าแล้ว!!

อีกทางหนึ่งของโทรศัพท์ เจ้าเก้าแอบสูดหายใจลึก เธอรู้สึกว่าเฉิงโหรวโหรวไม่รู้ตัวเองเลย

หัวหน้าเป็นคนที่เฉิงโหรวโหรวอยากพบก็สามารถพบได้เหรอ?

จากตอนนั้น ลุงเหลียงกำหนดให้เธอไปจัดการเรื่องของเฉิงโหรวโหรว เพราะว่าตอนนั้นเฉิงโหรวโหรวทำการตรวจดีเอ็นเอกับเฉิงโหรวโหรว ตอนนั้นเจ้าเก้ามั่นใจแล้วว่าเฉิงโหรวโหรวเป็นเจ้าหญิงขององค์กรโกสต์ซิตี้ ถือว่าให้ความเคารพกับเฉิงโหรวโหรวอยู่

แต่ว่าต่อมาเรื่องพวกนั้นที่เฉิงโหรวโหรวทำทำให้เธอรู้สึกสึกให้ความเคารพขึ้นมาไม่ไหวจริงๆ โชคดีที่ลุงเหลียงให้เธอกลับมา เธอไม่ต้องสนใจเรื่องของเฉิงโหรวโหรวแล้ว!!

เจ้าเก้ากำลังอยากจะปฏิเสธไปตรงๆ ไม่ว่ายังไงแล้วเรื่องนี้เธอก็ทำไม่ได้แน่นอน อีกอย่างเรื่องนี้เธอก็ไม่ดีที่จะพูดให้ผ่านๆ ไป!!

แต่ว่า ในขณะนี้ คุณชายหานก็ปรากฏตัวอยู่ต่อหน้าเธอกะทันหัน ทำท่าสองสามท่าไปทางเธอ