เธองงเล็กน้อย จากนั้นเธอก็ส่งเสียงฮึดฮัดในใจ ใครกลัวใครกันล่ะ？เธอกลับอยากจะดูว่าถังหลินหาเธอไม่เจอ แล้วยังจะข่มขู่เธอได้อย่างไรอีก！！
“หลินเป้ย ผมแนะนำให้คุณอย่าคิดอะไรแย่ๆเชียว”จู่ๆร่างของถังหลินก็เอนไปข้างหน้า เข้ามาใกล้ข้างหูของเธอ กระซิบเสียงเบา：“ผมเป็นคนยังไงคุณน่าจะรู้ดี มาก่อปัญหากับผม คุณน่าจะรู้ดีว่าผลที่ตามมาจะเป็นอย่างไร……”
เวลานี้เสียงของถังหลินนั้นเบามาก เสียงของเขาเข้ามาในข้างหูของเธอ ระดับเสียงที่มีแค่เธอที่ได้ยินคนเดียว แต่กลับทำให้ลึกในใจเธอนั้นสั่น
ถึงถังหลินไม่พูดคำนี้ เธอก็รู้ดีว่า ไม่ว่าเรื่องอะไรถังหลินก็ทำได้ทุกอย่างจริงๆ
แต่ว่า เธอก็เริ่มโมโห เรื่องอะไรด้วยที่เธอจะต้องยอม เรื่องอะไรด้วยที่เธอต้องฟังเขา และเรื่องอะไรที่เธอต้องโดนเขาข่มขู่ขนาดนี้？
เธอที่แข็งข้ออาจจะไม่ใช่คู่ต่อสู้ของถังหลิน แต่ยังไงที่นี่ก็เป็นประเทศR เป็นถิ่นของเธอ และเธอก็ไม่อยากแข็งข้อกับถังหลิน
และเธอก็ยังไม่เชื่อจริงๆว่าเธอจะแพ้
ยิ่งเป็นแบบนี้ หลินเป้ยกลับไม่ยินยอม！จิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่อัดอั้นมาไว้หลายปีก็ค่อยๆจุดประกายขึ้นมา！！
ตอนนี้ถังหลินเข้ามาใกล้เธอมาก เห็นจู่ๆเธอยอมเอาสายตาที่มีแต่ความขุ่นเคืองนั้นเปลี่ยนเป็นประกายแวบวับ เป็นประกายยิ่งกว่าดาว ทั้งตัวเธอนั้นจู่ๆมองไปแล้วเหมือนมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้ที่พลุ่งพล่าน สีหน้าเต็มไปด้วยพลัง
เป็นครั้งแรกที่ถังหลินเห็นเธอแบบนี้ หรี่ตาลงแป๊บหนึ่ง มองจนตะลึงเล็กน้อย
เธอในแบบนี้สวยยิ่งกว่าเธอในตอนเช้า น่าหลงใหล！！
ยิ่งทำให้เขายิ่งใจเต้น ใจเต้นจนอยากจะจูบเธออย่างทนไม่ไหว อยากจะ……
แต่ไหนแต่ไรมาถังหลินไม่ใช่คนที่จะน้อยใจตัวเอง ในใจเขาคิดแบบนี้ ก็ยิ่งเข้าไปใกล้จริงๆ อยากจะจูบเธอ
ก็แค่ ในตอนนี้ ด้านนอกมีเสียงฝีเท้าเข้ามา ห้องนี้เป็นห้องที่เจ้าชายใหญ่จองไว้ คนทั่วไปจะไม่มาที่นี่ ดูเวลาแล้ว เจ้าชายใหญ่ก็น่าจะมาถึงแล้ว
หลินเป้ยตกใจ ร่างกายถอยหลังไปอย่างรวดเร็วโดยไม่รู้ตัว เพราะถอยเร็วไป จึงเกือบสะดุดล้ม
ถังหลินโอบกอดเธอไว้อย่างรวดเร็ว เดิมทีระยะห่างของทั้งสองใกล้กันมาก พอถังหลินโอบกอดแบบนี้จึงเอาเธอเข้ามาในอ้อมแขนโดยตรง
“คุณปล่อยฉัน”หลินเป้ยตกใจจนแทบหยุดลมหายใจ ได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ตอนนี้หลินเป้ยกังวลแล้วจริงๆ
ถังหลินมองไปที่เธอ ไม่ปล่อยมือสักนิด ได้ยินเสียงฝีเท้ามีคนมาก็น่าจะอีกสักระยะทีเดียว ดังนั้นจึงไม่รีบร้อน เขาไม่อยากเห็นเธอมีสภาพเย็นชาเหมือนน้ำแข็งอย่างนั้น ดังนั้นเวลาแบบนี้จึงอดไม่ได้ที่จะแกล้งเธอ
“ไม่ปล่อย”ถังหลินไม่ใช่แค่ไม่ปล่อย มือที่โอบรัดเอวของเธอกลับยิ่งรัดแน่นขึ้น
ยังไงหลินเป้ยก็เป็นแค่เด็กผู้หญิง ที่ฝีมือไม่ดีเท่าถังหลิน แรงก็ไม่มากเท่าถังหลิน หลินเป้ยดิ้นรนอยู่หลายครั้งก็ดิ้นรนไม่หลุด
หลินเป้ยได้ยินเสียงฝีเท้าที่ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ในใจก็ยิ่งร้อนรน：“ถังหลิน คุณปล่อยฉัน！”
ถ้าเจ้าชายใหญ่เข้ามาเห็นฉากนี้ ถึงตอนนั้นผลที่ตามมาหลินเป้ยก็ไม่กล้าจะคิด
ถ้ามีแค่เจ้าชายใหญ่ก็คงดี ยังไงเจ้าชายใหญ่เองก็ชอบผู้ชาย หรือบางทีเจ้าชายใหญ่อาจคิดว่านี่เป็นเรื่องปกติ แต่ได้ยินเสียงฝีเท้าแล้ว ชัดเจนว่าไม่ได้มาแค่เจ้าชายใหญ่คนเดียว
ที่จริงคืนนี้ก็จัดให้คนอื่นมาอยู่เป็นเพื่อนด้วยแล้วจริงๆ！！
หลินเป้ยยิ่งคิดก็ยิ่งรีบร้อน ตอนมองไปที่ถังหลิน ในสายตานั้นซ่อนความอ้อนวอนไว้ เธอรู้ว่าจากแรงของเธอแล้วสลัดไม่ออกแน่ ในเมื่อสลัดไม่ออก เธอจึงได้แต่คิดหาทางอื่น
เธอไม่อยากยอมแพ้ เธอไม่อยากขอร้องเขา แต่ตอนนี้เธอไม่มีหนทางอื่น
สบเข้ากับสายตาอ้อนวอนคู่นั้นของเธอแต่กลับมีความดื้อดึงด้วย สายตาถังหลินเป็นประกายเล็กน้อย ยิ่งรู้จักเธอนานขึ้น เขาก็ยิ่งค้นพบว่าผู้หญิงคนนี้น่าสนใจมาก
“ถ้าผมไม่ปล่อยล่ะ”ที่จริงเป็นไปไม่ได้ที่ถังหลินจะให้เธอรู้สึกอึดอัดใจจริงๆ และก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้คนเห็นฉากแบบนี้ได้จริงๆ เขามีขอบเขตของเขา เขาทนไม่ไหวที่อยากจะแกล้งเธอ อยากจะเห็นด้านที่แท้จริงที่เธอซ่อนไว้！！
“คุณจะทำอะไรกันแน่？”ได้ยินคำพูดของถังหลิน หลินเป้ยแอบถอนหายใจ ตอนนี้เธออยากจะด่าเขาจริงๆ และเธอก็อยากชกถังหลินไปแรงๆสักหมัด แต่เธอรู้ว่าเป็นไปไม่ได้
อย่าพูดเลยว่าเธอสู้ถังหลินไม่ได้ ถึงแม้สู้ได้ ถ้าให้คนเห็นชกถังหลิน เธอก็ไม่สามารถอธิบายได้
ดังนั้น ตอนนี้เธอได้แต่อดทน ถึงแม้ผู้ชายตรงหน้าจะหน้าด้านแค่ไหน ยั่วโมโหแค่ไหน เธอก็ได้แต่ทน
“จูบผมสิ คุณจูบผม ผมก็จะปล่อย”ถังหลินมองไปที่เธอ มุมปากค่อยๆยกขึ้น เสียงกระซิบนั้นอ่อนนุ่มมาก แต่กลับคลุมเครืออย่างชัดเจน
หลินเป้ยกัดฟัน เธอสาบานว่า ต่อไปถ้ามีโอกาส เธอจะให้ถังหลินได้เห็นดีกัน！！
ตอนนี้เธอยังต้องอดทนไว้ แต่ว่าเธอทนความโกรธได้ ถ้าเธอจูบเขาก่อน เธอทำไม่ได้จริงๆ！！
“คุณไม่จูบผม ผมก็จะจูบคุณเอง แต่ว่า ถ้าผมจูบคุณ เวลาก็จะนานเล็กน้อย ส่วนจะถูกคนเข้ามาเห็นหรือไม่นั้น ผมไม่แน่ใจนะ”ถังหลินมองออกว่าเธออดทนต่อความโมโหอย่างมาก แต่โอกาสแบบนี้นั้นมีไม่ง่ายเลย เขาอยากให้เธอเป็นฝ่ายรุกบ้างสักครั้งหนึ่ง！！
“ฉันไม่ทำ”หลินเป้ยแอบถอนหายใจ ตอนที่พูดอีกครั้ง ในน้ำเสียงนั้นเหมือนกับสั่นหน่อยๆ เธอจูบเขาไม่ได้ ไม่ได้เด็ดขาด！！
“งั้นผมจูบคุณเอง”มุมปากของถังหลินยกขึ้น จากนั้นเข้าใกล้เธอ มองไปจะจูบไปที่ริมฝีปากของเธอ
ตอนนี้ในใจของหลินเป้ยนั้นโกรธมาก โกรธสุดๆ และไม่รู้ว่าทำไมจู่ๆถึงได้น้อยเนื้อใจ
เธอเข้มแข็งมาตลอด เมื่อก่อนถูกรังแกบ่อยๆ เธอก็ไม่เคยรู้สึกน้อยเนื้อใจ เพราะทุกครั้งที่เธอถูกรังแก ต่างคิดหาทางแก้ปัญหา
แต่ครั้งนี้ เธอกลับรู้สึกน้อยเนื้อใจ และก็น้อยใจสุดๆ
อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงตั้งท้อง อารมณ์ของเธอจึงควบคุมได้ไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน
ตาคู่นั้นของเธอจ้องไปที่ถังหลิน ความอ้อนวอนก่อนหน้านี้ไม่มีแล้ว และยังมีความดึงดัน แต่เพราะว่าความน้อยใจในใจนั้น ดวงตากลับแดงก่ำ เบ้าตามีน้ำตาคลอ
ถังหลินก็ตกใจไปโดยตรง เขาคิดถึงสถานการณ์ตั้งมากมาย เขารู้ว่าหลินเป้ยน่าจะไม่จูบเขา เขาคิดว่าหลินเป้ยอาจจะตบเขาสักฉาดด้วย แต่ทำไมเขาคิดไม่ถึงเลยว่าหลินเป้ยจะร้องไห้
ปกติเธอเข้มแข็งขนาดนั้น ดื้อดึงขนาดนั้น ถังหลินคิดไม่ถึงจริงๆว่าเธอจะร้องไห้
หลังจากตกตะลึงไป ถังหลินก็ตื่นตระหนกไปหมด：“คุณอย่าร้องไห้ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดเอง ผมไม่บังคับคุณแล้ว คุณอย่าร้องไห้สิ”
เขาแค่อยากล้อเธอเล่น แต่เขาไม่คิดจะล้อเธอจนร้องไห้！！
ตอนนี้ในใจของถังหลินนั้นตื่นตระหนกมาก และก็ร้อนตัวด้วย เขาทำมากเกินไปหรือเปล่านะเมื่อกี๊？
หลินเป้ยฟังที่เขาพูด เบ้าตาก็ยิ่งแดง ถึงแม้น้ำตาไม่ได้ไหลลงมา แต่น้ำตานั้นกลอกไปมาในเบ้าตา เธอยังมองเขาอย่างน้อยใจ ถังหลินรู้สึกเหมือนว่ามีอะไรกำลังขูดใจเขา
จะบ้าตายจริงๆ！！
“ผมปล่อยแล้ว ผมไม่บังคับคุณแล้ว คุณอย่าร้องไห้ อย่าร้องนะ ผมผิดไปแล้ว ผมผิดเอง”ถังหลินที่ไม่เคยขอโทษใคร ตอนนี้คำขอโทษนั้นลื่นไหล เป็นธรรมชาติสุดๆ！！
ตอนที่ถังหลินพูด ก็ปล่อยมือที่โอบอยู่ตรงเอวหลินเป้ย！！
ตอนนี้เอง ฝีเท้าด้านนอกก็ดังอยู่ที่ด้านนอกประตู
หลินเป้ยถอยหลังไปอย่างรวดเร็ว เว้นระยะห่างกับถังหลิน จากนั้นก้มหน้าลง เอาน้ำตาที่ไม่ไหลลงมาคืนกลับไป
เธอคิดไม่ถึงว่าตัวเองจะร้องไห้ เธอคิดว่าตัวเองเหมือนจะอ่อนไหวมากขึ้นเรื่อยๆ
และเธอก็ยิ่งคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะตอบสนองเช่นนั้น เธอคิดไม่ถึงว่าถังหลินจะง้อเธอ ยอมรับผิด และยังเป็นน้ำเสียงเช่นนั้นด้วย
ดังนั้นเมื่อครู่ เธองงเล็กน้อย เธอก้มหน้าลงตอนนี้ ก็เพื่อปกปิดความตะลึงในใจ
ถังหลินมองไปที่เธอ คุณชายถังที่กล้าหาญเก่งกาจมาตลอดก็ทำอะไรไม่ถูกไปแป๊บหนึ่ง！！
ตอนนี้เอง ด้านนอกมีเสียงเคาะประตู เจ้าชายใหญ่น่าจะรู้ว่าถังหลินมาถึงแล้ว อยู่ในห้องแล้ว ดังนั้นตอนนี้เจ้าชายใหญ่จึงไม่ได้เข้ามาโดยตรง แต่เคาะประตูก่อน
“ตอนนี้จะให้พวกเขาเข้ามาไหม？”ถังหลินไม่ได้ให้เจ้าชายใหญ่เข้ามาโดยตรง แต่มองไปที่หลินเป้ยและถามหลินเป้ย
“อือ”หลินเป้ยงง จากนั้นค่อยๆพยักหน้า เธอคิดไม่ถึงอย่างชัดเจนว่าถังหลินจะถามเธอก่อนในเวลานี้
บางครั้งถังหลินทำอะไรเกินไปหน่อย บางครั้งเขาก็มีด้านที่ร้ายกาจจริงๆ แต่มีอย่างหนึ่งที่หลินเป้ยกลับต้องยอมรับว่า ที่จริงแล้วถังหลินให้เกียรติคนอื่นมาก
ตอนเช้าก็แบบนี้ ตอนนี้ก็แบบนี้！！
อยู่ในราชวงศ์มาตั้งหลายปี ที่จริงมีไม่กี่คนหรอกที่เคยให้เกียรติเธอจริงๆ！！
บอกว่าไม่ประทับใจก็คงโกหก ถึงแม้เธอด่าถังหลินในใจนับไม่ถ้วนแล้ว แต่เธอก็ต้องยอมรับว่า ที่จริงถังหลินเป็นผู้ชายที่ยอดเยี่ยมและดีมากคนหนึ่ง！！
จุดนี้ไม่ต้องสงสัยเลย！
ผู้ชายแบบนี้กลัวว่าจะไม่มีผู้หญิงที่ไม่ชอบน่ะสิ！！
