บทที่ 153 หย่าก่อนกำหนด (2)
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เวินลั่วฉิงตัดสินใจว่าจะทำดีให้ถึงที่สุด “ถ้างั้นพวกเราไปหย่ากันวันนี้เลยดีไหม？”
เพราะยังไงเสียก็ต้องหย่ากันอยู่แล้ว ยิ่งเร็วจึงยิ่งดี มันดีต่อพวกเขาทั้งสองคนและดีต่อเธอด้วย
หลังจากที่หย่าเสร็จแล้ว เธอก็สามารถพาเด็กน้อยทั้งสองคนกลับไปได้แล้ว ไม่ต้องใช้ชีวิตอย่างหวาดระแวงอย่างนี้อีกต่อไป
แววตาของเวินลั่วฉิงมีความสุขอย่างไม่ได้ปิดบัง
เห็นท่าทีเธอมีความสุขเช่นนี้ เย่ซือเฉินรู้สึกหายใจไม่ออกเหมือนมีอะไรมากั้นหัวใจเขาไว้ เขาอยากจะหยิกเธอให้ตายเสียจริงๆ
ไม่ใช่สิ เขายิ่งอยากจะกดทับบนร่างเธอ เอาเธอให้สาสมใจอยากอย่างรุนแรงไปเลย
มันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้วที่จะหย่าร้างกัน ตั้งแต่นาทีที่แต่งงานกันมา เขาไม่เคยคิดที่จะหย่ามาก่อน ชาตินี้เธออย่าได้คิดที่จะหย่าเลย
แน่นอนว่าเขารู้ว่าตอนนี้เธอไม่ได้ชอบเขา เขาถึงขั้นรับรู้ได้ว่าเธอต่อต้านความรักขนาดไหนอีกด้วย
แต่เธอไม่ต่อต้านร่างกายของเขา ไม่ต่อต้านการเข้าใกล้ของเขา และไม่ต่อต้านการจูบของเขาด้วย
ในเมื่อเป็นเช่นนี้ เขาก็หลับนอนกับเธอเลยละกัน ได้ตัวเธอก่อนค่อยคว้าใจเธอทีหลัง
แน่นอนว่าต้องหลับนอนอย่างสมยอม และไม่มีทางที่จะหย่าเด็ดขาด
เขารู้สึกว่าต้องเร่งฝีเท้าในการสืบค้นเรื่องนั้นให้กระจ่างโดยเร็วที่สุด ขอแค่มีหลักฐานว่าเธอเป็นผู้หญิงใน 5 ปีก่อนเพียงพอ ถึงเธออยากจะไปก็ไม่มีทางเด็ดขาด
แน่นอนว่าตอนนี้ไม่หย่าร้างก็คงจะต้องใช้เหตุผลเดิมก่อน
“หูข้างไหนของคุณได้ยินว่าผมไม่เอาหุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปแล้วล่ะ？” เย่ซือเฉินได้แต่คิดวิธีดึงคำพูดเมื่อกี้กลับคืนมา
มีคนเคยบอกว่าสายน้ำไม่หวนคืน น้ำที่เทออกไปแล้วยากที่จะเก็บกลับมา ถึงมันจะเก็บกลับมาได้ยากสักเพียงไร แต่บัดนี้เขาจำเป็นต้องถ่มน้ำลายแล้วกลับกลืนกินอีก
“ได้ยินเต็มสองหูเลย เมื่อกี้คุณเพิ่งพูดอยู่หยกๆ” เวินลั่วฉิงได้ยินเขาพูดเช่นนี้ก็รู้สึกมึนงง เมื่อกี้เขาเอ่ยปากพูดเองและพูดเสียงดังด้วย หูเธอก็ไม่ได้มีปัญหาจะไม่ได้ยินได้อย่างไรกัน？
เมิ่งโร่ฉิงทนไม่ไหวหัวเราะออกมาอีกครั้ง พี่สะใภ้เธอช่างน่ารักจริงๆ
“เข้าใจไหมว่ามันเป็นกลยุทธ์？” เย่ซือเฉินจ้องมองเธอแวบหนึ่ง ในขณะที่โกหกอยู่หน้าของเขาไม่ได้แดงและไม่ได้หายใจถี่ๆเลย
มุมปากของเมิ่งโร่ถิงขยับ โอ้ย!พี่ชาย ช่างทำไปได้นะ？
“เข้าใจ แต่ฉันรู้สึกว่ามันไม่มีประโยชน์หรอก” เวินลั่วฉิงกะพริบตาเบาๆ คนที่อวดดีและบ้าคลั่งอย่างเขามีหรือจะใช้กลยุทธ์กระตุ้นฝ่านตรงข้าม？ทำไมเธอไม่อยากจะเชื่อสักเท่าไหร่เลย？
เมิ่งโร่ถิงตัวแข็งทื่อ ที่แท้พี่สะใภ้รู้จักพี่ชายดีขนาดนี้เลย？
“มีประโยชน์ก็แล้วกันหนะ” เย่ซือเฉินกัดฟันทนไว้ ตอนที่ควรจะฉลาดไม่ฉลาด ตอนที่ควรจะโง่ก็กลับรู้เท่าถึงการณ์จริงๆ มันช่างทำให้โมโหยิ่งนัก
“อืม” เวินลั่วฉิงไม่ยอมรับไม่ได้ว่ากลยุทธ์นี้ใช้ได้ผลดีกับคุณปู่เย่ คุณปู่เย่นั้นเป็นคนที่ฉลาดหลักแหลม จะไม่รู้ความสามารถของเย่ซือฉุนได้อย่างไรกัน เป็นไปไม่ได้ที่จะยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้กับเย่ซือฉุนจริงๆ
เมื่อสักครู่นี้คุณปู่เย่แค่ขู่เย่ซือเฉินเฉยๆ แต่น้ำเสียงที่ไม่สนใจของเย่ซือเฉิน คนที่ต้องใจร้อนและกังวลก็คงต้องเป็นคุณปู่เย่อย่างแน่นอน
ถ้าเกิดว่าเย่ซือเฉินไม่สนใจจริงๆ ไม่สานงานบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปต่อ บริษัทตระกูลเย่กรุ้ปคงต้องจบลงเพียงเท่านี้แน่ๆ
เห็นท่าทางการตอบสนองของเธอ เย่ซือเฉินยังถือว่าพอใจอยู่ แต่เย่ซือเฉินยังเสริมอีกหนึ่งประโยคว่า “ หากยึดตามหลักของสัญญาแต่งงานแล้ว ถ้าผมยังไม่ได้หุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็ไม่สามารถที่จะหย่าร้างกันได้ คิดว่าข้อนี้คุณน่าจะรู้ดีนะ”
“อืม ฉันรู้” เวินลั่วฉิงพยักหน้าเล็กน้อย เธอเป็นคนเขียนสัญญาเอง เธอต้องรู้ดีอยู่แล้ว
เมื่อสักครู่เธอคิดว่าเขาตัดสินใจไม่เอาบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็เพื่อเมิ่งโร่ถิง เธอถึงได้เสนอยุติการแต่งงานลง คิดไม่ถึงว่าจะดีใจไปเอง
“รู้แล้ว？จากนั้นล่ะ？”หางคิ้วของเย่ซือเฉินยกขึ้นเล็กน้อย ดวงตาทั้งคู่ได้จ้องมองเธออย่างไม่กะพริบตา
“ถ้าคุณยังไม่ได้หุ้นส่วนของบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปก็อย่าพูดถึงเรื่องหย่าอีกเด็ดขาด” เวินลั่วฉิงเข้าใจความหมายของเขาดี และปกติเธอก็เป็นคนที่ทำตามสัญญาณอยู่แล้ว ในเมื่อรับปากแล้วก็ต้องทำให้ได้ เมื่อกี้เป็นเพราะเข้าใจผิด
ในเมื่อเขาไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น เธอก็ต้องรักษาสัญญาอย่างเคร่งครัด
“อืม อย่างนี้ดีที่สุด” เย่ซือเฉินรู้สึกพอใจ แต่มีบางเรื่องที่ยังไม่วางใจ นั่นก็คือเขาต้องหาวิธีไม่ให้คุณปู่เย่ยกบริษัทตระกูลเย่กรุ้ปให้เขาเร็วๆ
แน่นอนว่า จิตใจอันโหดเหี้ยมของคุณชายสามเย่นั้นไร้คนเทียบเทียม
เมิ่งโร่ถิงจ้องมองพี่ชายของตนด้วยความตกใจ เธอไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าพี่ชายของตนจะเป็นคนที่เจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมอย่างนี้มาก่อน！
เมิ่งโร่ถิงรู้สึกว่าพี่ชายเจ้าเล่ห์และโหดเหี้ยมไม่เอาหน้าเลย ถึงแม้พี่ชายจะใช้วิธีหลอกลวงก็ต้องมีสักวันที่หลอกพี่สะใภ้ให้อยู่ในกำมือได้ พี่สะใภ้เจอคนอย่างพี่ชาย จึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขาเลย
ถ้าอยู่กับพี่ชายที่เจ้าเล่ห์โหดเหี้ยมเช่นนี้ ต้องมีสักวันที่พี่สะใภ้จะกลายเป็นกระต่ายตัวที่ถูกพี่ชายกลั่นแกล้งต่างๆนาๆ
เรื่องราวที่เกิดขึ้นเมื่อสักครุ่นี้เป็นสิ่งที่พิสูจน์ได้ดีแล้ว
ดังนั้นความกังวลของเธอนั้นไร่ค่าสิ้นดี
“โอเค พวกคุณค่อยๆคุยกันนะ ฉันไปก่อนล่ะ” เมิ่งโร่ฉิงรู้สึกว่าตนไม่จำเป็นต้องอยู่ต่อแล้ว
เวินลั่วฉิงรู้สึกคาดไม่ถึง แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร ไม่ว่าจะอย่างไงมันก็เป็นเรื่องของเย่ซือเฉินกับเมิ่งโร่ถิง เธอจะไม่ถามอะไรมาก
เมื่อวานตอนเช้าเธอตกใจกลัวท่าทางของเย่ซือเฉินมาก บวกกับช่วงนี้เธอไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนเด็กน้อยทั้งสองคนเลย อยากที่จะอยู่เป็นเพื่อนกับเด็กๆจริงๆ และพอดีกับเมิ่งโร่ฉิงโทรมาบอกว่าจะไป ดังนั้นเธอจึงได้……
“ฉันขอคุยตามลำพังกับคุณได้ไหม？”เมิ่งโร่ถิงจ้องมองเวินลั่วฉิง ดวงตากะพริบไปมาเร็วๆ จู่ๆก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาแทรกความนึกคิดของเวินลั่วฉิง
เมื่อต้องเผชิญกับพี่ชายที่เจ้าเล่ห์อำมหิต เมิ่งโร่ถิงจึงรู้สึกสงสารพี่สะใภ้ ดังนั้นเมิ่งโร่ถิงจึงคิดว่าควรจะขัดขวางความร่ารื่นในการจีบพี่สะใภ้ของพี่ชายตนให้มีอุปสรรคบ้าง
ดวงตาเย่ซือเฉินจ้องมองเธอแวบหนึ่ง เพื่อแจ้งเตือนเธอไม่ให้ทำตัวเหลียวไหล
เมิ่งโร่ถิงกลับไม่ใส่ใจราวกับไม่ได้เห็น เธอรีบดึงเวินลั่วฉิงเข้าไปที่ห้องนอนของเธอ
เย่ซือเฉินอยากจะขวางเธอไว้ แต่เมื่อคิดดูแล้วก็คงไม่มีเรื่องอะไรใหญ่หลวงหรอก จึงคิดว่าช่างมันเถอะ
“พวกคุณตกลงแต่งงานกันจริงๆหรือ” เมื่อเข้ามาถึงที่ห้องนอน เมิ่งโร่ถิงก็ปิดประตูห้องแล้วถามขึ้นมาทันที
“อืม” เมื่อกี้เมิ่งโร่ถิงก็อยู่ในเหตุการณ์ คงจะได้ยินหมดแล้ว ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงไม่มีความจำเป็นที่จะต้องปิดบังเธอ
“ฉันขอบอกคุณว่าอย่าเชื่อใจเขาให้มากนัก อย่าให้เขามาหลอกเอาได้ และอย่าตกหลุมรักเขาง่ายๆนะ”
เมิ่งโร่ถิงรู้สึกว่าพี่ชายของตนเก่งกาจอยู่แล้ว ถ้าบวกกับเล่ห์เหลี่ยมและกลอุบายที่โหดเหี้ยม พี่สะใภ้คงต้านทานได้ไม่นานอย่างแน่นอน ดังนั้นเธอจึงไม่อยากให้พี่สะใภ้โดนพี่ชายหลอกจนรักหัวปักหัวปำอย่างง่ายๆ
ว่ากันว่า อะไรที่ผู้ชายได้มาอย่างง่ายๆจะไม่รู้จักรักษาคุณค่าไว้
“คุณวางใจเถอะ ฉันไม่เป็นอยู่แล้ว” เวินลั่วฉิงยิ้มน้อยๆ เพื่อยิ้มให้เธอวางใจ
ตั้งแต่ที่คลอดลูกออกมา เธอก็มอบความรักทั้งหมดให้กับเด็กน้อยทั้งสองคนหมดแล้ว
สำหรับเธอแล้วความรักก็เป็นเหมือนกับของฟุ่มเฟือย เธอไม่คิดที่จะครอบครอง！！
