บทที่ 182 คุณชายสามเย่หึงแล้ว คนบางคนต้องแย่แน่ (3)
เย่ซือเฉินไม่ตอบคำถามเขา แต่กลับรีบลงไปยังด้านล่างทันที คุณชายห้าฉิงเบิกตาโพลง พี่สามลงไปด้านล่างแล้ว มีเรื่องสนุกแล้วล่ะสิ
ด้านล่างตึก เสียงคนซุบซิบนินทาไม่มีท่าทีว่าจะหยุดลง
“ฉันรู้สึกว่าเย่อหยู่นานน่าจะอยากกลับไปกินน้ำพริกถ้วยเก่านะ เธอดูเขาสินั่งอยู่ข้างเวินลั่วฉิงตลอดเลย ไม่สนใจใยดีเวินหรวนหรวนสักนิด”
“ใช่จริงด้วย เวินหรวนหรวนอุตส่าห์ขอร้องเย่อหยู่นานขนาดนั้นแล้ว เย่อหยู่นานไม่ไว้หน้าเขาสักนิด เวินหรวนหรวนในตอนนี้ดูเหมือนตัวตลกจริง ๆ เลย”
“ห้าปีก่อน เป็นเพราะเวินหรวนหรวนเลยทำให้เย่อหยู่นานไม่ได้หมั้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน แต่นี่ก็ผ่านไปห้าปีแล้ว เย่อหยู่นานกลับไม่มีทีท่าว่าจะขอเวินหรวนหรวนแต่งงาน วันนี้ยิ่งทำให้เวินหรวนหรวนเสียหน้าท่ามกลางคนมากมายแบบนี้ เวินหรวนหรวนช่างน่าขายหน้าจริง ๆ”
เสียงซุบซิบนินทาของผู้คนนั้นไม่เบา เวินหรวนหรวนได้ยินชัดทุกคำพูด สีหน้าเวินหรวนหรวนดูไม่ดีอย่างมาก
“ห้าปีก่อนเย่อหยู่นานไม่ได้หมั้นกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน ตอนนี้ทั้งสองคนยังมีหวังกลับมาคืนดีกันได้ไหมนะ”
“น่าจะมีโอกาสแหละ คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินดูเหมือนจะยังชอบเย่อหยู่นานอยู่นะ”
เวินลั่วฉิงได้ยินเสียงที่ทุกคนซุบซิบนินทา เธอก็ยิ้มออกมาเล็กน้อย แล้วเดินไปหาที่นั่งอยู่อีกด้านหนึ่ง เธอไม่ได้อยากให้ทุกคนเข้าใจผิดไปแบบนั้น
เธอกับเย่อหยู่นานไม่ได้เป็นอะไรกันทั้งนั้น
แน่นอน เธอมีเรื่องที่ยังต้องสะสาง เวินหรวนหรวนวางยาเธอในงานเลี้ยง เรื่องนี้ยังไม่จบหรอกนะ
เพียงแต่ ทันใดนั้นเอง ก็มีการเคลื่อนไหวอยู่ที่หน้าประตู
หลังจากนั้น เย่ซือเฉินกับคุณชายห้าฉิงก็เดินเข้ามาพร้อมกัน
ตอนที่เวินลั่วฉิงเห็นเย่ซือเฉิน แววตาคู่นั้นของเธอเต็มไปด้วยความสงสัย เขามาได้ยังไงกัน
งานเลี้ยงวันนี้เหมือนจะไม่ได้เชิญเขานะ อีกอย่าง ไม่ใช่เขาไปประเทศ R กับเมิ่งโร่ถิงหรอกเหรอ
สีหน้าเย่ซือเฉินนั้นเย็นชา และไม่ได้มองมายังเธอ เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ หลังจากที่เขาเข้ามาก็ไม่มองเธอสักนิด น่าจะไม่ได้มาหาเธอหรอก
“นั่นมันคุณชายสามเย่นี่ ฉันไม่ได้มองผิดไปใช่ไหม คุณชายสามเย่มาด้วยเหรอเนี่ย พระเจ้า ฉันจะเป็นลม นี่เป็นครั้งแรกที่ฉันได้อยู่ใกล้คุณชายสามเย่ขนาดนี้”
“ใช่คุณชายสามเย่จริง ๆ ด้วย คุณชายสามเย่หล่อมากเลย ฉันจะหลงตายอยู่แล้วเนี่ย”
พวกผู้หญิงเหล่านั้นจะบ้ากันหมดแล้ว
“ทำไมคุณชายสามเย่ถึงมานะ ตระกูลเวินสามารถเชิญคุณชายสามเย่มาได้เหรอ อีกทั้งเป็นงานเลี้ยงแบบนี้เนี่ยนะ” พวกผู้ชายต่างพากันประหลาดใจ แทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง
แต่คนที่อยู่ตรงหน้าก็คือคุณชายสามเย่จริง ๆ
ถึงแม้จะเป็นตระกูลมหาเศรษฐีกันทั้งนั้น แต่ยังไงก็ยังมีความแตกต่างอยู่ดี ปกติคนอย่างพวกเขาไม่สามารถที่จะเข้าไปเทียบชั้นกับคนระดับคุณชายสามเย่ได้หรอก”
งานเลี้ยงในวันนี้ได้พบกับคุณชายสามเย่ ทุกคนจะไม่ตกตะลึงกันได้ยังไงล่ะ
คุณชายห้าฉิงดึงเย่ซือเฉินไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงงุนงง เธอรู้สึกได้ว่าเย่ซือเฉินไม่ได้อยากมานั่งตรงนี้ แต่คุณชายห้าฉิงลากเขามานั่ง
และถึงแม้ตอนนี้เย่ซือเฉินจะนั่งตรงข้ามกับเธอ แต่เขากลับไม่มองเธอแม้แต่น้อย ทำเหมือนเธอเป็นอากาศยังไงยังงั้น
พวกเขาแอบแต่งงานกันแล้ว แต่ให้คนอื่นรู้ไม่ได้ เย่ซือเฉินไม่แม้แต่จะมองเธอ เวินลั่วฉิงจึงเล่นตามน้ำแกล้งทำเป็นคนไม่คุ้นเคยกัน และไม่เอ่ยปากทักทายเขา
สีหน้าเย่ซือเฉินยิ่งเงียบขรึมเย็นชาขึ้นอย่างชัดเจน เธอถือโอกาสตอนที่เขาไม่อยู่ในเมือง A มางานเลี้ยงหาคู่ เขายังไม่ได้คิดบัญชีนี้กับเธอเลย
แล้วเมื่อกี้เธอยังยิ้มร่าเริงสดใสให้กับเย่อหยู่นาน แต่ตอนนี้เมื่อเห็นเขา กลับไม่คิดทักทายสักนิด ซ้ำยังแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาอีก
ได้ เธอมันแน่จริง ๆ
ในที่สุดเย่ซือเฉินก็มองไปยังเวินลั่วฉิง สายตาเขาดูเย็นชา เย็นชามากจนรู้หนาวไปถึงกระดูก
เวินลั่วฉิงสะดุ้งเล็กน้อย เขาไม่พอใจเหรอ อืม เขาไม่พอใจจริง ๆ ด้วย เธอพอมองออก
แต่เหมือนเธอก็ไม่ได้ไปทำอะไรให้เขาไม่พอใจนี่
เขากับเมิ่งโร่ถิงบินไปประเทศ R ด้วยกันแถมยังพักด้วยกันอีก สองวันมานี้เธอก็ไม่ได้ทำอะไรผิดเลยสักนิด มิหนำซ้ำเธอยังช่วยพวกเขาปกปิดเรื่องนี้ไว้อีกต่างหาก
ผู้ชายคนหนึ่งที่กำลังจะเดินไปข้าง ๆ เวินลั่วฉิงเมื่อสักครู่นี้ยืนนิ่งอยู่กับที่ ลังเลไม่กล้าที่จะก้าวเข้าไปใกล้อีก ไม่ว่าคุณชายสามเย่จะตั้งใจมานั่งตรงข้ามกับเวินลั่วฉิง หรือไม่ได้ตั้งใจก็ตาม แต่นั่นก็ทำให้เขาไตร่ตรองแล้วถอยหลังไป
และเมื่อกี้เขาก็รู้สึกเหมือนคุณชายสามเย่ปรายตามองเขาด้วย สายตานั้นดูเย็นยะเยือกจนทำให้คนตัวสั่นเลยทีเดียว
ในงานมีคนมากมายอยากจะเดินเข้าไปทักทาย แต่ก็ไม่มีใครกล้าบุ่มบ่ามเข้าไป เพราะไม่มีใครรู้ว่าคุณชายสามเย่มาที่นี่ด้วยเหตุผลใด
แน่นอนว่าการที่คุณชายสามเย่เดินไปนั่งตรงข้ามกับเวินลั่วฉิงนั้น ทุกคนต่างคิดว่าเป็นเพราะคุณชายห้าฉิงลากคุณชายสามเย่ไปที่นั่น ไม่มีใครเชื่อว่าคุณชายสามเย่จะเต็มใจไปนั่งตรงนั้นด้วยตัวเอง
ถึงแม้ทุกคนจะรู้ดีว่าเวินลั่วฉิงไม่โง่เหมือนเมื่อก่อนแล้ว แต่ก็ไม่มีทางที่จะเข้าตาคุณชายสามเย่อย่างแน่นอน
เวินหรวนหรวนแววตาเป็นประกาย สีหน้าดูตื่นเต้นอย่างเห็นได้ชัด วันนี้เป็นงานเลี้ยงตระกูลเวิน คุณชายสามเย่มาถึงนี่เป็นเพราะเธอหรือเปล่านะ ถ้าหากได้เป็นที่โปรดปรานของคุณชายสามเย่ สามารถกลายเป็นภรรยาของคุณชายสามเย่…
เวินหรวนหรวนยิ่งคิดยิ่งตื่นเต้นดีใจ
“วันนี้คุณชายสามเย่อุตส่าห์มา เป็นเกียรติกับพวกเราจริง ๆ ฉันนำแก้วเหล้ามาให้ค่ะ” เวินหรวนหรวนเดินเข้ามา ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม แล้วนำแก้วเหล้าในมือวางไปที่ด้านหน้าของคุณชายสามเย่ โน้มตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย เสแสร้งทำเป็นโชว์เนินอกยั่วยวนคุณชายสามเย่
ยั่วยวนอย่างเห็นได้ชัดมาก
มุมปากเวินลั่วฉิงยกขึ้นเล็กน้อย หลังจากที่เย่ซือเฉินเข้ามา เขาก็ไม่ได้พูดอะไรกับเธอ และดูเหมือนจะไม่พอใจเธออย่างมาก
หรือไม่ นอกจากเย่ซือเฉินจะไม่พอใจเธอแล้ว ก็คงจะรักษาระยะห่างกับเธอ เพื่อไม่ให้คนอื่นรู้เรื่องการแต่งงานของพวกเขา
ดังนั้น เธอรู้สึกว่าในสถานการณ์แบบนี้ เธอควรจะหลบไปดีกว่า
เวินลั่วฉิงยกแก้วน้ำ แล้วลุกขึ้นยืนเพื่อออกจากตรงนั้น
คุณชายห้าฉิงสับสนงงงวย นี่.. นี่มันอะไรกัน
คนสำคัญไปแล้ว เหลือแต่ยัยบ้าที่ทำตัวยั่วยวนจนน่าขยะแขยงไว้ที่นี่เนี่ยนะ
ยัยบ้าชอบยั่วนี่คิดว่าตัวเองหุ่นดีนักหรือไง กล้าดียังไงมาโชว์นู้นโชว์นี่ต่อหน้าพี่สาม แม่งเอ้ย ทุเรศจริง ๆ
ดวงตาที่ดำเข้มของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว สายตาเย็นยะเยือกนั่นแฝงไปด้วยอันตรายที่ทำให้คนเห็นกลัวตัวสั่นได้
เธอแกล้งทำเป็นไม่รู้จักเขาก่อน ไม่ทักทายเขาสักคำ ตอนนี้ยังจะกล้าไปจากที่นี่อีก
ดี ดีจริง ๆ!!
“คุณหนูใหญ่ตระกูลเวิน คุณชายเย่เชิญคุณไปพบครับ” หลังจากที่เวินลั่วฉิงเดินออกไปได้ไม่กี่ก้าว ผู้จัดการลี่ที่เดินสวนเธอมาพอดี ได้เอ่ยปากพูดกับเธอ
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย เย่อหยู่นานตอนนี้ขยับตัวไม่ได้ ไม่ว่ายังไงเรื่องนี้ก็เป็นเพราะเธอ
อีกทั้ง เรื่องที่เธอกับเย่ซือเฉินแอบแต่งงานกัน เย่ซือเฉินไม่ได้สนใจเธอ แน่นอนว่าเธอก็ต้องปลีกตัวออกไปเพื่อไม่ให้คนอื่นสงสัยเรื่องของทั้งคู่
ดังนั้น เวินลั่วฉิงจึงเดินเข้าไปข้าง ๆ เย่อหยู่นาน
ดวงตาของเย่ซือเฉินยิ่งดำมืดลงทันที เธอหลบเขา เพื่อไปหาเย่อหยู่นานงั้นเหรอ
เธอตายแน่ เขาไปทำงานนอกสถานที่แค่สองวัน เธอช่างกล้าขนาดนี้เลยเหรอ
เธอมันกล้ามาก…
