บทที่ 185 คุณชายสามเย่เอาคืนอย่างสาสม แก้แค้นแทนภรรยา (1)
คุณชายสามเย่ยกแก้วเบียร์ตรงหน้าที่เวินลั่วฉิงยื่นมาให้ เขายกแก้วชูขึ้นใส่เย่อหยู่นาน แล้วดื่มทันทีโดยที่ไม่เอ่ยปากพูดอะไรสักคำ
“คุณชายเย่ ผม…” เย่อหยู่นานดื่มต่อไม่ไหวแล้วจริง ๆ เขาอยากจะขอร้องเย่ซือเฉิน ถึงแม้เขาจะรู้อยู่แก่ใจว่าเย่ซือเฉินเป็นคนที่ไม่รู้จักเห็นใจคนอื่น แต่ตอนนี้เขาดื่มไม่ได้จริง ๆ และเขาไม่กล้าดื่มต่ออีกแล้ว
เย่ซือเฉินไม่สนใจเขา และหันไปมองที่เวินลั่วฉิงอีกครั้ง ถึงแม้จะไม่ได้พูดอะไรออกมา แต่เวินลั่วฉิงก็เข้าใจความหมายจากสายตาที่เขาแสดงออกมาได้ดี
เวินลั่วฉิงเป่าปากเล็กน้อย เขาหมายความว่าจะดื่มต่อเหรอ
เย่ซือเฉินนี่ร้ายจริง ๆ ร้ายยิ่งกว่าการเอาชีวิตเย่อหยู่นานซะอีก
เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไรออกไป เธอให้ความร่วมมือกับเย่อซือเฉินเป็นอย่างดี ยื่นแก้วเบียร์อีกหนึ่งแก้วเข้าไป ในขณะเดียวกันก็ยื่นให้เย่อหยู่นานอีกแก้วด้วย
เวินลั่วฉิงรู้ดีว่า เบียร์แก้วนี้ของเย่อหยู่นานอยากดื่มก็ต้องดื่ม ถึงไม่อยากดื่มก็ต้องดื่ม ไม่ว่าเย่ซือเฉินจะดื่มไปเท่าไหร่ เย่อหยู่นานก็ต้องดื่มเท่านั้น จะดื่มน้อยกว่าไม่ได้เด็ดขาด
เย่ซือเฉินยกเบียร์แก้วที่สามขึ้นมา ชูใส่เย่อหยู่นานอีกครั้ง และดื่มมันจนหมดในทีเดียวทันทีเหมือนเคย
“ตามใจนะคุณชายเย่” หลังจากเย่ซือเฉินดื่มหมดแก้ว ก็ปรายตามองเย่อหยู่นาน เอ่ยพูดด้วยน้ำเสียงเรียบ ๆ แต่กลับแฝงไปด้วยความเยือกเย็นที่ทำให้คนอื่นหายใจไม่ทั่วท้อง
ใคร ๆ ต่างก็มองออกว่าเย่ซือเฉินตั้งใจทำแบบนี้ คุณชายสามเย่ดื่มไปตั้งสามแก้วแบบนี้ ใครจะกล้าไม่ดื่มด้วยล่ะ
เย่อหยู่นานกล้าเหรอ
ทุกคนไม่รู้ว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงทำแบบนี้ แต่ละคนพากันตกตะลึงอึ้งกันไปหมด
คุณชายสามเย่ร้ายกาจมาก
เย่ซือเฉินดื่มติดต่อกันสามแก้ว ถึงแม้จะพูดว่าตามใจเขาก็เถอะ แต่เขากลับรู้สึกอกสั่นขวัญแขวน เขาไม่กล้าปฎิเสธ แต่ก็เขาก็ไม่กล้าที่จะดื่มต่อ เขากลัวจริง ๆ ว่าถ้าดื่มเบียร์แก้วใหญ่สองแก้วนี้เข้าไปจะทำให้เขาอับอายขายหน้าต่อหน้าทุกคนในที่นี้
เย่หยู่นานลังเล ครุ่นคิดอยู่ชั่วครู่
เย่ซือเฉินไม่ได้บังคับเขา แต่กลับยืนอยู่ที่เดิมไม่ไปไหน ไม่ได้คิดจะจากไป
“ใช่แล้ว พี่สาม ครั้งก่อนพี่บอกว่าจะกว้านซื้อบริษัทหลายบริษัทนี่ ดำเนินการไปถึงไหนแล้ว” สายตาคุณชายห้าฉิงกระพริบไปมา แล้วอยู่ ๆ ก็หันไปพูดกับเย่ซือเฉิน
เมื่อคุณชายห้าฉิงพูดออกมา ทุกคนในที่นี้ต่างพากันตกใจกลัว คุณชายสามเย่จะกว้านซื้อบริษัทอื่นเหรอ จะเข้าซื้อกิจการของบริษัทไหนกันล่ะ
แน่นอนว่าเรื่องนี้ขึ้นอยู่กับอารมณ์ของคุณชายสามเย่ล้วน ๆ คุณชายสามเย่อยากจะซื้อกิจการของบริษัทไหน บริษัทนั้นไม่มีทางขัดขืนได้แน่นอน
ประโยคที่คุณชายห้าฉิงพูดขึ้นเมื่อสักครู่นี้ เห็นได้ชัดว่าจงใจพูดใส่เย่อหยู่นาน
เย่อหยู่นานนิ่งอึ้งไปเลย หน้าถอดสีทันที เขารู้ดีว่าถ้าหากเขาทำให้เย่ซือเฉินอารมณ์เสียแล้วล่ะก็ เย่ซือเฉินแค่เอ่ยปากคำเดียวก็สามารถทำให้ตระกูลเย่อของเขาล่มสลายได้ทันที
เวินลั่วฉิงเบิกตาขึ้น สองคนนี้นี่ร้ายกาจมาก คนหนึ่งโหดเหี้ยม คนหนึ่งมีพิษ เข้ากันได้ดีจริง ๆ
เย่อหยู่นานถอนหายใจเฮือกใหญ่ จากนั้นก็ยกแก้วเบียร์ตรงหน้าขึ้นมา หลับตาแล้วกระดกเข้าปากไป ยกดื่มจนหมดแก้ว เย่อหยู่นานรู้สึกได้ว่าบางอย่างเสียการควบคุม รู้สึกเหมือนมีน้ำอะไรไหลออกมา จนกางเกงเขาเปียกชื้นแล้ว
แต่โชคดีที่เขายังฝืนกลั้นเอาไว้ได้ ทำให้ไหลออกมาไม่เยอะเท่าไหร่ ตอนนี้เขากำลังนั่งอยู่บนเก้าอี้ อีกทั้งสวมชุดสูท ดังนั้นจึงสังเกตได้ยากว่ามีอะไรผิดปกติ
เย่อหยู่นานมองไปยังเบียร์แก้วใหญ่อีกแก้วที่วางอยู่ตรงหน้าเขา สีหน้าเขาดูแย่มาก เขารู้ดีว่าตัวเองกลั้นไว้จนถึงที่สุดแล้ว ถ้าหากดื่มแก้วนี้ลงไปอีก กลัวว่า…จะไหลออกมาจริง ๆ
เย่อหยู่นานอดไม่ได้ที่จะมองไปยังเย่ซือเฉิน ได้แต่หวังว่าเย่ซือเฉินจะปล่อยเขาไป แต่เย่ซือเฉินกลับไม่ชายตามองเขาสักนิด
ความร้ายกาจของคุณชายสามเย่ไม่ได้เป็นเพียงคำร่ำลือเท่านั้น
เย่อหยู่นานรู้ดีว่าเขาไม่มีทางเลือก ถึงแม้ว่าจะต้องอับอายต่อหน้าคนอื่นแบบนี้ แต่เขาก็จำเป็นต้องดื่มมันเข้าไป
เย่อหยู่นานบิดตัวเล็กน้อย หนีบขาสองข้างไว้แน่น กัดฟัน หลับตา เขาฝืนดื่มเบียร์แก้วนั้นเข้าไป ท่าทางราวกับอยู่ในลานประหารนักโทษยังไงยังงั้น
เบียร์แก้วใหญ่แก้วสุดท้ายนี้ไหลลงท้อง เย่อหยู่นานรู้เจ็บปวดตรงที่กลั้นฉี่เอาไว้ ถึงแม้ว่าเขาจะออกแรงอั้นไว้แค่ไหน แต่ก็รู้สึกว่ายิ่งมีของเหลวไหลออกมามากขึ้น
แต่ว่า เหมือนจะพออั้นไว้ได้อยู่บ้าง เขายังคงฝืนกลั้นไว้ต่อไป อั้นไว้ อย่างน้อยก็ไม่ได้ทำให้กางเกงเปียกไปทั้งตัว และไม่ได้ไหลลงพื้น
เย่ซือเฉินปรายตาไปมองเขา สายตานั้นดูเย็นชามาก เย็นชามากจริง ๆ ดูออกว่าคุณชายสามเย่ไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่
“ได้ยินมาว่า ผู้ชายที่อั้นไว้มาก ๆ จะทำให้ต่อมลูกหมากมีปัญหา” คุณชายห้าฉิงพูดพลางยิ้มออกมา : “คุณชายเย่ ฉันช่วยนายเอาไหม”
เย่อหยู่นานสะดุ้ง คุณชายห้าฉิงจะช่วยเขาเหรอ จะช่วยเขายังไง
คุณชายห้าฉิงเป็นพวกเดียวกับคุณชายสามเย่ คุณชายห้าฉิงคิดจะช่วยเขาเหรอ
เย่อหยู่นานกำลังคิดอยู่ คุณชายห้าฉิงอยู่ ๆ ก็ผิวปากขึ้นมา เสียงผิวปากของคุณชายห้าฉิงดังกว่าตอนที่เวินลั่วฉิงผิวปากเยอะเลย
อีกทั้งเมื่อสักครู่ที่เย่อหยู่นานดื่มเบียร์สามแก้วใหญ่ไป เขาก็กลั้นไม่อยู่แล้ว
ได้ยินเสียงผิวปากที่ทั้งดังและยาวนานของคุณชายห้าฉิง กางเกงของเย่อหยู่นานค่อย ๆ เปียกแฉะ ปลายกางเกงเริ่มมีของเหลวไหลออกมา แน่นอนว่ามีกลิ่นโชยออกมาไม่น้อยเลยทีเดียว
ผู้คนในห้องโถงเริ่มหัวเราะเยาะออกมา เสียงแซ่ซ้องไปทั่ว ผู้หญิงบางคนก็อายจนหน้าแดง
เย่อหยู่นานในตอนนี้อยากจะมุดแผ่นดินหนีไปเลยจริง ๆ
“คุณชายเย่ ดูนายสิ โตป่านนี้แล้วทำไมยังฉี่ใส่ผ้าอยู่อีกล่ะ ไม่อายคนหรือไง” คุณชายห้าฉิงเอ่ยพูดตอกย้ำขึ้นมา
ไม่ว่ายังไงก็ตาม เวินลั่วฉิงก็คือภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายของพี่สาม เย่อหยู่นานรังแกเวินลั่วฉิงต่อหน้าพี่สาม เท่ากับหาเรื่องตายเองแท้ ๆ
ที่จริง นี่ถือว่าโดนน้อยแล้วนะ
“ผมอยากถามอะไรหน่อย ผมไปทำผิดอะไรต่อคุณชายสามเย่กับคุณชายห้าฉิงงั้นเหรอ” เรื่องมาถึงขนาดนี้แล้ว เย่อหยู่นานอับอายขายหน้าไปแล้ว เสียหน้าไปแล้ว แต่ว่าเย่อหยู่นานก็อยากรู้ว่าทำไมเย่ซือเฉินถึงต้องทำแบบนี้กับเขา
เขาไปทำอะไรให้คุณชายสามเย่ไม่พอใจงั้นเหรอ
ทุกคนต่างได้ยินในสิ่งที่เย่อหยู่นานพูด ต่างพากันจ้องมองไปยังเย่ซือเฉิน พวกเขาเองก็อยากรู้ว่าทำไมคุณชายสามเย่ถึงต้องทำแบบนี้
อันที่จริงปกติเย่อหยู่นานกับคุณชายสามเย่ก็แทบจะไม่มีโอกาสได้พบเจอกัน จะไปทำอะไรล่วงเกินคุณชายสามเย่ได้ยังไงกัน
เย่อหยู่นานยังฉี่ออกมาไม่หมด ยังคงออกแรงอั้นที่เหลือไว้อยู่ เขายิ่งอั้นก็ยิ่งทรมาน ความรู้สึกทรมานนี้มีเพียงเขาถึงรับรู้มัน เย่อหยู่นานมองไปยังเวินลั่วฉิงอีกครั้ง แววตาเต็มไปด้วยความโกรธแค้น เป็นเพราะเวินลั่วฉิงแท้ ๆ ที่ทำให้เขาอับอายอย่างนี้ แค้นครั้งนี้เขาต้องเอาคืนแน่
เย่ซือเฉินเหลือบมองเล็กน้อย สายตาจับจ้องไปที่เย่อหยู่นานที่กำลังมองเวินลั่วฉิงอย่างอาฆาตมาดร้าย แววตาของเย่ซือเฉินดุดันขึ้นมาทันที เขาเอ่ยปากพูดขึ้นมาอย่างช้า ๆ ชัด ๆ : “ล่วงเกินฉันเหรอ คนอย่างนายมีสิทธิ์เหรอ”
ไม่พูดไม่ได้ ว่าคำพูดของคุณชายสามเย่เมื่อสักครู่นี้ ทั้งไร้เยื่อใย ทั้งบ้าบิ่น และดุดันมาก และนิสัยนี้มันเหมาะสมกับคนแบบเขา
เมื่อเย่ซือเฉินพูดจบ สายตาคู่นั้นของเขาก็มองไปทางเวินลั่วฉิง
