ตอนที่ 20 จริงๆ แล้วเป็นความผิดของเขา
เธอรู้อยู่แล้วว่าเย่อหยู่นานไม่ต้องการจะหมั้นหมายกับเธอ และรู้ถึงความสัมพันธ์ระหว่างเย่อหยู่นานกับเวินหรวนหรวน เธอไม่แปลกใจเรื่องที่เขาทั้งสองไปค้างคืนกันที่โรงแรม แต่กลับถูกนักข่าวจับได้ แถมยังมาเปิดโปงในงานหมั้นของเธอ เรื่องนี้เธอคิดไม่ถึงจริงๆ
เวินลั่วฉิงนึกขึ้นมาทันใด เรื่องนี้จะมีส่วนเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนเมื่อคืนหรือเปล่า？
เย่อหยู่นานไม่ต้องการจะหมั้นหมาย เธอก็ไม่ต้องการเหมือนกัน
เหตุผลที่เธอแสร้งทำเป็นคนโง่ น่าเกลียดแบบนี้ก็เพราะไม่อยากเกี่ยวดองกับตระกูลคนรวยพวกนั้น
เธอต้องการอิสระ ต้องการมีความสุขในแบบของเธอ
ดังนั้นไม่ว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับผู้ชายคนนั้นหรือไม่ก็ไม่ได้สนใจอะไร นี่ถือว่าเป็นโอกาสที่ดีของเธอ
เย่ซือเฉินที่กำลังมองดูเหตุการณ์ทั้งหมดอยู่ด้านบน มองดูเธอที่กำลังชะงักงันอยู่ และรอดูท่าทีการตอบโต้ของเธอ
“เมื่อคืนนี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเวินอยู่ที่โรงแรมด้วยกันทั้งคืน และเช้าวันนี้ถูกตำรวจตรวจสอบติดอยู่ที่โรงแรม ดังนั้นจึงยังมางานหมั้นไม่ได้ คุณเวินมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้ไหมคะ?” นักข่าวอีกคนวิ่งเข้ามาถามเวินลั่วฉิง
“ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้คุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเวินกำลังคบหากัน ตอนนี้ความสัมพันธ์ของทั้งสองยังไม่เลิกรากันเหรอคะ?”
“เรื่องของคุณเย่อกับคุณหนูสองตระกูลเวิน คุณเวินน่ารู้อยู่แล้วใช่ไหมคะ?” นักข่าวต่างพากันมาสัมภาษณ์เวินลั่วฉิง
เวินลั่วฉิงได้แต่ยืนอึ้งไปชั่วขณะ จากนั้นรู้สึกตัวขึ้น สายตาของเธอตวัดมาที่พวกนักข่าว จากนั้นพูดกับนักข่าวว่า “พวกคุณมาถามฉันทำไม?” เมื่อบรรดานักข่าวได้ยินต่างพากันอึ้ง เธอคือตัวหลักของเรื่องนี้ และตอนนี้ที่นี่ก็มีแค่เธอคนเดียว ไม่ถามเธอแล้วจะให้ไปถามใคร?
แขกเหรื่อในงานก็ต่างพากันอึ้งไปด้วย
“เคยได้ยินมาว่าคุณเวินเป็นคนโง่เขลา พอวันนี้มาเจก็เป็นเช่นนั้นจริงๆ”
“ความคิดของคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินแปลกจริงๆ!”
เย่ซือเฉินที่ยืนดูเหตุการณ์อยู่ด้านบนนั้นปมคิ้วขมวดขึ้น สายตายังคงจ้องใบหน้าเธออยู่
“พวกคุณไม่ต้องมาถามฉัน ไม่ต้องมาถามฉัน ฉันไม่รู้ ฉันไม่รู้อะไรทั้งนั้น” แต่ในเวลาต่อมาเสียงของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้น ดูเหมือนว่าตอนนี้เธอกำลังควบคุมตัวเองไม่อยู่ ตัวสั่นไปทั้งตัว ส่ายหัวไปมาไม่หยุด เธอถอยร่นไปด้านหลัง
หลังของเธอชนกับโต๊ะที่อยู่ด้านหลัง แก้วเหล้าที่วางอยู่บนโต๊ะตกแตกลงบนพื้น
เธอตัวสั่นไปทั้งตัว ดูเหมือนว่าจะยืนไม่ไหวแล้ว ร่างของเธอค่อยๆ ทรุดลงกับพื้น สองมือกุมที่ขมับทั้งสองด้าน
เย่อหยู่เฟิงที่กำลังดูเธอเล่นละครอยู่นั้นเห็นเธอแล้วตกใจจะเข้าไปช่วยพยุงตัว แต่เขานึกถึงคำพูด และท่าทีการตอบโต้ก่อนหน้านี้ของเธอขึ้นมา เขาจึงตัดสินใจไม่เข้าไปช่วย
เขายังนึกอีกว่า ผู้ชายคนนั้นอาจจะแอบมองสถานการณ์อยู่บริเวณนี้ เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจเบาๆ ดีที่เขารู้ทุกอย่างก่อนหน้านี้ ไม่อย่างนั้นล่ะก็คงจะโดนเธอหลอกไปด้วย
“ฮาย ดูเหมือนว่าวิธีนี้จะโหดร้ายเกินไปสำหรับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินซ่ะแล้ว ที่เขาบอกว่าสมองของคุณหนูใหญ่มีปัญหา หากทำให้อาการป่วยของเธอกำเริบขึ้นอีก เรื่องนี้จะเป็นเรื่องที่ไม่ดีเลย……”คุณชายห้าฉิงดูเวินลั่วฉิงก็อดสงสารเธอไม่ได้ ถึงอย่างไรเรื่องนี้เขาก็เป็นคนทำ
