บทที่221 การเข้าใจผิดไปกันใหญ่ ที่ทำให้คุณชายสามเย่โมโห
“เวินลั่วฉิง ฉันไม่เชื่อคำโกหกของเธอหรอก เธอควรเลิกพูดได้แล้ว” เย่อหยู่เฟิงเชื่อว่านั้นเป็นข้ออ้างของเธอ จึงไม่คิดจะเชื่อ
“คุณไม่เชื่อก็ช่างเถอะ เพราะที่จริงฉันกับคุณก็ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น คุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็แล้วแต่ละกัน…….”เวินลั่วฉิงเห็นว่าเขาไม่เชื่อ ก็รู้สึกหมดปัญญา เธอรู้จักเย่อหยู่เฟิงดี ถ้าเขาดื้อรั้นขึ้นมาเอาวัวแปดตัวมาฉุดลากก็ไม่สามารถดึงกลับมาได้
“เวินลั่วฉิง……”เย่อหยู่เฟิงโมโห โมโหเป็นอย่างมาก “เราไม่สนิทกันเหรอ นี่เธอพอข้ามแม่น้ำได้ก็จะรื้อสะพานทิ้งพอได้ประโยชน์ก็ถีบหัวส่งงั้นเหรอ”
“ฉันไม่เคยคิดจะถีบหัวส่งเลยนะ”เวินลั่วฉิงจ้องมองเขา ด้วยท่าทางใสซื่อ
เย่อหยู่เฟิงได้ยินเธอพูดแบบนี้แล้ว สีหน้าก็เริ่มคลายเครียดเล็กน้อย ยังถือว่าเธอยังมีน้ำใจหน่อย
ในเวลานี้นี่เอง เวินลั่วฉิงได้พูดเสริมอีกประโยค ” สะพานก็ข้ามมาได้แล้ว ฉันจะเสียแรงไปรื้อมันให้เหนื่อยอีกทำไม”
“เวินลั่วฉิง……” เย่อหยู่เฟิงโมโหจนเกือบจะกระอักเลือดออกมา ผู้หญิงคนนี้ตั้งใจจะทำเขาโมโหจนตายเลยใช่ไหม
“เธอบอกเธอแต่งงานแล้ว งั้นเธอบอกฉันมา ว่าเธอแต่งงานกับใคร”เย่อหยู่เฟิงถอนหายใจอย่างแรง เพื่อพยายามให้ตัวเองสงบอารมณ์ลง ในเมื่อเธอพูดว่าแต่งงานแล้ว งั้นผู้ชายคนนั้นคือใคร
เขาจะคอยดูว่าเธอจะสามารถพูดออกมาได้เปล่า
“เย่ซือเฉิน”เดิมทีเรื่องแต่งงานระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินนั้น ต้องเก็บเป็นความลับ แต่เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าหากตอนนี้ไม่พูดออกไป จากนิสัยของเย่อหยู่เฟิงคงไม่จบแน่ๆ
“เวินลั่วฉิง ทำไมเธอไม่ลอยขึ้นฟ้าล่ะ”เย่อหยู่เฟิงชะงักนิ่ง จากนั่นจู่ๆก็หัวเราะออกมา ถึงเธอจะแต่งเรื่องมาหลอกเขา ก็ควรจะแต่งให้มันสมจริง พอเชื่อถือได้หน่อย
เธอนี่ดีจริงๆ เธอพูดแบบนี้ออกมาใครมันจะไปเชื่อ
ใครจะไปเชื่องั้นเหรอ
แน่นอน เย่อหยู่เฟิงไม่ได้รู้สึกว่าเธอจะไม่เหมาะกับเย่ซือเฉิน แต่เพราะแน่ใจว่าระหว่างเธอกับเย่ซือเฉินนั้นไม่สามารถมีอะไรที่เกี่ยวข้องได้ต่างหาก
เวินลั่วฉิงเบะปากเล็กน้อย ทำไมแต่งงานกับเย่ซือเฉินจำเป็นต้องลอยขึ้นฟ้าด้วย
ที่เธอพูดคือความจริง ทำไมเขาถึงไม่เชื่อนะ
“เวินลั่วฉิง คำปฏิเสธของเธอฉันไม่ยอมรับ”เย่อหยู่เฟิงนั้นดื้อรั้นพอสมควร เขาคิดว่าใช้ไม้อ่อนไม่ได้ก็ใช่ไม้แข็งซะเลย เพราะเขารู้ว่าถ้าคุยกับเธอดีๆนั้นไม่ได้ประโยชน์เหรอ
ตอนเย่อหยู่เฟิงพูด ได้โน้มตัวลงเล็กน้อย เข้าใกล้เธอ ก็เห็นริมฝีปากเอิบอิ่มของเธอ แววตาเขาจึงเกิดประกายเลศนัย จากนั้นก็ค่อยๆโน้มหน้ามาใกล้เธอ เห็นได้ชัดว่าเขาคิดจะจูบเธอ
เวินลั่วฉิงเห็นการกระทำของเขา ก็หรี่ตาลง หากเย่อหยู่เฟิงคิดอยากจูบเธอจริงละก็ เธอก็คงจะ……
หากไม่ใช่เพราะว่าตอนนี้เธอแค่ใส่ชุดว่ายน้ำ และเป็นชุดที่เซ็กซี่มากละก็ เธอคงลุกเดินหนีตั้งนั้นแล้ว
แล้วในตอนนี้ ก็มีคนกลุ่มหนึ่งที่ไม่ไกลมากนักเดินเข้ามา
คนเดินนำหน้าอย่างเย่ซือเฉินจู่ๆก็หยุดก้าวเดิน
“ท่านประธานครับ เหมือนจะเป็น……”เลขาหลิวหันสายตาไปมองตามท่านประธานของตัวเอง เมื่อเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าเข้า ก็สูดหายใจเข้าลึกๆ
นั่น นั่นไม่ใช่คุณหญิงเหรอ
ผู้ชายคนนั้นคือใครกัน
ผู้ชายคนนั้นคิดจะทำอะไร จะจูบคุณหญิงใช่ไหม
คิดไม่ถึงเลยว่ายังมีคนกล้าจูบคุณหญิงต่อหน้าท่านประธานอีกเหรอเนี่ย
โอ้พระเจ้า ฆ่าเขาให้ตายเถอะ
เลขาหลิวเห็นสีหน้าน่ากลัวของท่านประธานตัวเอง ที่เหมือนกำลังจะฆ่าคน ในใจก็รู้สึกกลัวอย่างมาก หากผู้ชายคนนั้นจูบคุณหญิงจริงๆละก็ เขาเชื่อว่าท่านประธานคงจะได้ฆ่าคนแล้วจริงๆ
เลขาหลิวนั้นฉลาด เมื่อจำผู้ชายคนนั้นได้ เขาก็รีบตะโกนดังลั่นออกไป “คุณเย่อครับ”
เย่อหยู่เฟิงที่ตอนนี้ถูกคนรบกวน รู้สึกไม่พอใจเป็นอย่างมาก เขาขมวดคิ้ว แล้วหยุดการกระทำไว้
เวินลั่วฉิงแอบถอนหายใจ จู่ๆก็รู้สึกเสียงที่ลอยมาเมื่อกี้นั้นมันฟันดูคุ้นๆ เหมือนเสียงเลขาหลิวยังไงไม่รู้
เธอรีบหันไปมอง ก็เห็นคนกลุ่มหนึ่งกำลังเดินมาทางที่เธออยู่ หนึ่งในนั้นมีเลขาหลิวอยู่ด้วย และคนที่มากับเลขาหลิวด้วยนั้นยังมีเย่ซือเฉิน
เวินลั่วฉิงกะพริบตาปริๆ แล้วกะพริบตาปริๆ เพื่อแน่ใจว่าตัวเองไม่ได้มองผิด เป็นเย่ซือเฉินจริงๆด้วย
เพียงแต่เย่ซือเฉินอยู่ตรงนี้ได้ไง
ไหนบอกว่าวันนี้ทางโรงแรมหยุดกิจกรรมชั่วคราวไง แล้วทำไมจู่ๆถึงมีคนมากมายปรากฏอยู่ที่นี้ได้นะ
เย่อหยู่เฟิงหันหลัง ไปมองคนกลุ่มหนึ่งที่อยู่ข้างหลังแล้ว สีหน้าก็เกิดความขุ่นหมองอย่างเห็นได้ชัด ปฏิกิริยาอย่างแรกของเย่อหยู่เฟิงคือรีบถอดเสื้อคลุมมาบังร่างกายเวินลั่วฉิงไว้
เพราะเมื่อกี้เวินลั่วฉิงเพิ่งว่ายน้ำเสร็จ ยังใส่ชุดว่ายน้ำอยู่บนร่าง แม้เวินลั่วฉิงจะหยิบเช็ดตัวผืนหนึ่งมาคลุมไว้แล้วก็ตาม แต่เย่อหยู่เฟิงก็ยังรู้สึกว่าไม่พอ การตอบสนองอย่างแรกของเขาคือไม่อยากให้ผู้ชายคนไหนเห็นเวินลั่งฉิงที่เป็นแบบนี้ในตอนนี้ เพราะฉะนั้นเขาถึงเอาเสื้อคลุมของเขาบังร่างกายเวินลั่วฉิงไว้
พูดไม่ได้เลยว่าการกระทำนี้ของเย่อหยู่เฟิงนั้นเป็นการเอาใจใส่อย่ามาก แต่ตอนนี้เย่ซือเฉินที่อยู่ตรงนี้นั้น……
เวินลั่วฉิงมองเสื้อเย่อหยู่เฟิงที่บังร่างกายเธอแล้ว ก็ยกมุมปากขึ้น
ตอนนี้นอกจากเย่ซือเฉินแล้วยังมีผู้ชายคนอื่นๆอยู่ด้วย เธอในขณะนี้ได้ใส่เพียงแค่ชุดว่ายน้ำ หากเธอดึงเสื้อเย่อหยู่เฟิงออก ไม่แน่อาจดึงโดนผ้าเช็ดตัวที่คลุมอยู่บนตัวเธอก่อนหน้านี้หลุดไปด้วยก็เป็นไปได้
เธอจะใส่เพียงแค่ชุดว่ายน้ำปรากฏต่อหน้าผู้ชายพวกนี้ก็ไม่ได้ใช่ไหมล่ะ และวันนี้ชุดว่ายน้ำที่เธอใส่นั้นยังเป็นแบบที่เซ็กซี่สุดๆไปเลย
ดังนั้นเวินลั่วฉิงจึงลังเลแล้วครู่หนึ่ง ซึ่งเลือกไม่กระทำจะดีกว่า เธอยังคงซ่อนอยู่บนเก้าอีกชายหาดต่อ ไม่ขยับ และไม่ดึงเสื้อเย่อหยู่เฟิงของออกด้วย
แววตาที่เย่ซือเฉินจ้องมองเวินลั่วฉิงนั้น เพียงชั่วพริบตาเดียวก็เยือกเย็นถึงสุดขั้ว
เวินลั่วฉิงในตอนนี้ทำอะไรมากไม่ได้นัก ดังนั้นจึงทำได้เพียงไม่สนใจสายตาของเย่ซือเฉิน แกล้งทำเป็นไม่เห็น เธอไม่หันมองเย่ซือเฉิน และยิ่งเป็นไปไม่ได้ที่จะเข้าไปทักทายเย่ซือเฉินในสถานการณ์แบบนี้
เลขาหลิวตกใจจนขาทั้งคู่สั่นไปชั่วขณะ โอ้พระเจ้า นี่มันสถานการณ์อะไรเนี่ย
เย่ซือเฉินจ้องมองเวินลั่วฉิงด้วยสายตาเยือกเย็นเพียงชั่วแวบเดียว จากนั้นก็หันหลังเดินจากไป
“เวินลั่วฉิง เธอบอกไม่ใช่เหรอว่าเธอกับเย่ซือเฉินแต่งงานกันแล้ว สามีของเธอทำท่าทีแบบนี้กับเธอเหรอ พูดโกหกไม่คิดก่อนเลยนะ ยัยจอมหลอกลวง”เย่อหยู่เฟิงเหมือนไม่รับรู้ถึงความอันตรายและความน่ากลัวของเย่ซือเฉินในเมื่อกี้เลย
เขากลับแน่ใจว่าเวินลั่วฉิงกับเย่ซือเฉินนั้นไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันเลย
เวินลั่วฉิงจ้องเขาไปหนึ่งที เธอจะถูกเย่อหยู่เฟิงทำซวยตายแน่น
แม้เมื่อกี้เย่ซือเฉินจะเดินออกไปแล้ว แต่เรื่องนี้ไม่จบอย่างแน่นอน ดังนั้น เธอต้องรีบเตรียมตัวไว้ เวินลั่วฉิงกลัวเย่ซือเฉินจะโทรหาเธอ ให้เธอรีบไปหา เรื่องแบบนี้เย่ซือเฉินเคยทำมากครั้งหนึ่งด้วยซ้ำ
จู่ๆเวินลั่วฉิงก็ยื่นมือไปผลักเย่อหยู่เฟิงทีหนึ่ง จนทำให้เย่อหยู่เฟิงกระเด็นตกเข้าไปในสระว่ายน้ำ ทีแรกเธอคิดว่าหากเย่อหยู่เฟิงจะจูบเธอจริง เธอจะถีบเย่อหยู่เฟิงลงสระไปทันที
หลังจากผลักเย่อหยู่เฟิงตกสระว่ายน้ำแล้ว เวินลั่วฉิงก็รีบลุกขึ้น เอาผ้าเช็ดตัวที่คลุมไว้บนตัวตั้งแต่แรกมาพันตัวไว้ จากนั้นก็รีบไปที่ห้องเปลี่ยนเสื้อ “เวินลั่วฉิง เธอทำอะไรอ่ะ”ตอนเย่อหยู่เฟิงลอยขึ้นมาอยู่บนน้ำ ก็ไม่เห็นตัวเวินลั่วฉิงแล้ว
หลังจากคนกลุ่มที่มาด้วยกับเย่ซือเฉินนั้นเดินออกห่างเป็นระยะหนึ่งแล้ว หลายคนที่อยู่ข้างหลังก็เริ่มซุบซิบนินทาขึ้นมา การเม้าท์มอยไม่ใช่เพียงผู้หญิงเท่านั้นที่ชื่นชอบ แต่บางครั้งผู้ชายก็เป็นเหมือนกัน
“เมื่อกี้ไม่ใช่คุณชายสองตระกูลเย่อกับคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินเหรอ ทำไมสองคนนั้นอยู่ด้วยกันล่ะ และดูเหมือนความสัมพันธ์ทั้งสองจะไม่ธรรมดานะ”
