บทที่228 ความลับของเทพธิดาเวินถูกเปิดเผยจนหมด (6)
คุณชายห้าฉิงเพิ่งเอ่ยด่าผู้หญิงของเขา เขาจะจำไว้ บัญชีนี้ต่อไปเขาจะค่อยๆคิดเอง
“งั้นประธานหลี่ก็คงเคยได้ยินเรื่องที่ฉันป่วยมีโรคแล้วใช่ไหมคะ”ในห้อง008 เวินลั่วเฉิงยิ้มขึ้นมาอีกครั้ง เพียงแต่รอยยิ้มครั้งนี้เหมือนแตกต่างไปจากเดิม
ประธานหลี่ขมวดคิ้ว ไม่ค่อยเข้าใจคำพูดของความหมายเธอ เขารู้อยู่แล้วว่าเธอนั้นมีโรค แค่โง่ไม่ใช่หรือไง เพราะเขารู้ว่าเธอโง่ไงถึงกล้าคิดอยากจะจัดการเธอ
เพียงแต่ตอนนี้ผู้หญิงคนนี้กลับพูดเรื่องด้วยตัวเองขึ้นมา ทำให้เขาแปลกใจเล็กน้อย ประธานหลี่ไม่พูดอะไรไปชั่วขณะ
“โรคนี้ของฉันนั้น ปกติถ้าคนอื่นไม่ยุ่งวุ่นวายกับฉัน มันก็จะไม่เกิดเรื่องอะไร แต่ถ้าหากมีคนยุ่งวุ่นวายกับฉันแล้วละก็ งั้นผลที่ตามนั้นก็ยากที่จะควบคุมแล้วสิ รูปถ่ายพวกนี้ คือพวกเขายุ่งวุ่นวายกับฉันทั้งนั้น ฉันเป็นคนชกต่อยเอง “เวินลั่วฉิงหมุนเล่นโทรศัพท์มือถือในมือ รอยยิ้มบนใบหน้าได้จางหายหมดไปแล้ว ดวงตาทั้งสองข้างได้ปรากฏความเยือกเย็นจางๆ
ในตอนนี้ ในที่สุดทุกคนก็ได้รู้สักทีว่ารูปในที่เกิดเหตุที่พูดถึงนั้นคืออะไร นึกถึงเมื่อกี้ที่สีหน้าประธานหลี่ที่เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว คงจะได้เห็นรูปน่ากลัวพวกนี้เข้าอย่างแน่นอน
เธอต่อยเอง เป็นไปได้เหรอ ตอนนี้ทุกคนที่ดูอยู่ต่างก็สงสัย
“เหอะ พูดเป็นเล่นหรือไง เธอต่อยเอง เธอเนี่ยนะ ผู้หญิงร่างบอบบางคนหนึ่งจะสู้พวกคนนั้นได้ไง นี่เป็นพวกผู้ชายร่างบึกบึนเลยน่ะ”เห็นได้อย่างชัด ว่าประธานหลี่นั่นไม่เชื่ออะไรเลย ที่จริงเหตุการณ์แบบนี้ลองเปลี่ยนเป็นใครใครก็ไม่เชื่อหรอก
“ฉันเป็นคนชกต่อยจริงๆ ประธานหลี่ไม่เชื่อหรอกคะ งั้นฉันจะให้ดูของอีกอย่าง”เวินลั่วฉิงจ้องประธานหลี่เบาๆแวบหนึ่ง ด้วยท่าทางนิ่งเฉยเมย
ที่จริงตั้งแต่เริ่มจนจบ เธอยังไม่เคยเผยความตื่นเต้นหรือวิตกกังวลอะไรออกมาเลยแม้แต่น้อย เพียงแต่เป็นเพราะประธานหลี่นั้นเกิดความได้ใจมากเกินไป จึงลืมรายละเอียดพวกนี้ไป
และคุณชายห้าฉิงที่ก่อนหน้ามีอคติต่อเวินลั่วฉิงจึงเลือกที่จะมองข้ามมันไป
“ของอะไรล่ะ”ประธานหลี่หรี่สายตามอง ตอนนี้เขาเริ่มรับรู้ความผิดปกติของเรื่องราวแล้ว เพียงแต่เขาก็ยังมีความสงสัยอยู่
แน่นอน เขาก็รู้สึกว่าเวินลั่วฉิงเป็นเพียงผู้หญิงคนหนึ่ง ถึงจะไม่โง่ ก็คงทำเรื่องให้มันใหญ่โต่อะไรไม่ได้
“ยังมีของอะไรให้ดู ยังมีอะไรให้ดูอีก ของลับของพี่สะใภ้สามเหมือนจะเยอะมากเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามไม่ได้โง่อย่างที่พี่ห้าพูดเลย ผมทำไมรู้สึกว่าพี่สะใภ้สามนั้นโคตรเท่ห์จะตายเลยอ่ะ”เสี่ยวชีที่ไร้เดียงสาที่สุดได้แสดงความคิดเห็นของตัวเองออกมา
เสี่ยวชีอายุน้อยที่สุด จึงไม่จัดอยู่ในส่วนของคุณชายทั้งหกเมือง A แต่เสี่ยวชีเป็นที่เอ็นดูรักใคร่ของทุกคนที่สุด เพราะแบบนี้ทุกคนถึงเรียกเขาว่าเสี่ยวชี
คุณชายห้าฉิงหันสายตาไป จ้องเขม็งเสี่ยวชีแล้วแวบหนึ่ง แล้วเม้มปากเบาๆ ไม่มีการตอบโต้ เพราะตอนนี้ภายในจิตใจของเขาได้เปลี่ยนไปแล้ว เขาก็รู้สึกเหมือนกันว่าเวินลั่วฉิงเหมือนจะไม่ได้โง่อย่างที่เขาคิด
เวินลั่วฉิงครั้งนี้ไม่ได้พูดอะไร แต่เป็นการเอาของบางอย่างออกจากกระเป๋าที่ถือติดตัวออกมาอย่างช้าๆไม่รีบร้อน แล้ววางเรียงทีละชิ้นๆตรงหน้าประธานหลี่
“นั่นทั้งหมดคืออะไรกัน”เสี่ยวชีอดร้องตะลึงออกมาไม่ได้ “เหมือนจะเป็นใบประกาศนียบัตร
ผู้ชมทั้งหลายต่างก็มองใบประกาศนียบัตรพวกนั้นผ่านจากกล้องวงจรปิด แต่ว่าก็มองไม่ค่อยชัดมากนะ เลยไม่รู้ว่าเป็นใบประกาศนียบัตรอะไร
“นี่ นี่คืออะไร”ในห้อง 008 ประธานหลี่ตะลึง ไม่ใช่เพราะเขาดูไม่ออกว่าของที่อยู่ตรงหน้าอย่างแน่นอน แต่เพราะตื่นตะลึงมากเกินไปจึงไม่อยากจะเชื่อ ไม่อยากจะเชื่อว่าของพวกนี้จะเป็นของผู้หญิงคนนี้ได้
“นี่คือประกาศนียบัตรยูโดของฉัน นี่คือของเทควันโด และนี่คือ……”เวินลั่วฉิงแนะนำของแต่ละอย่างให้เขาด้วยเย็นใจเป็นอย่างมาก
“ของพวกนี้เป็นของเธอหมดเลยเหรอ”ประธานหลี่แอบถอนหายใจ อดไม่ได้ที่จะตัดคำพูดเธอ
“อืม คือของฉันทั้งหมดเลยค่ะ”ในระหว่างที่เวินลั่วฉิงพูด ก็เปิดใบประกาศนียบัตรออก ให้ประธานหลี่ได้เห็นชื่อที่อยู่ข้างในของเธอ เมื่อเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนแปลงไปเรื่อยๆของประธานหลี่ ในใจเวินลั่วฉิงก็แอบขำ จากนั้นก็ค่อยไปพูดเสริมอีกคำ”คุณปู่ของฉันกลัวฉันโดนคนอื่นรังแกเลยให้ฉันไปเรียนค่ะ”
ที่เวินลั่วฉิงพูดเสริมคำสุดท้าย เพราะต้องการให้เรื่องนี้มีความโน้มน้าวใจให้เชื่อถือมากยิ่งขึ้น
ที่จริงแล้วเวินลั่วฉิงไม่ได้ต้องการให้เรื่องเป็นเรื่องใหญ่ เพราะเธอรู้ว่าเย่ซือเฉินกำลังตรวจสอบเรื่องของเธออยู่ เธอยังไม่อยากถูกเปิดโปง
เพราะฉะนั้น ตอนนี้เธอใช้การข่มขวัญก่อน หากประธานหลี่คนนี้รับรู้เข้าใจ เธอไม่ได้อยากทำให้ประธานหลี่คนนี้ลำบากใจมาก ยังไงซะเขาก็เพียงแค่ถูกหลอกใช้เท่านั้น เพียงแต่มาก เกินไปหน่อย แน่นอน หากประธานหลี่ยังไม่รามือ งั้นก็อย่าโทษเธอไม่เกรงใจแล้วกัน
ในอีกห้องหนึ่ง เย่ซือเฉินมองดูของที่เธอวางออกมา ยกมุมปากขึ้นอย่างแรง เธอถึงกับพกของพวกนั้นติดตัวเลยเหรอ
“พวกนี้คือของปลอมใช่ไหม แต่เธอยังรู้ว่าต้องใช้ของนี้ข่มขวัญคนอื่น ก็ยังถือว่าไม่โง่มากมายขนาดนั้น”ตอนนี้ น้ำเสียงคุณชายห้าฉิงมีการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย เพียงแต่งปฏิกิริยาการตอบสนองแรกของเขาคิดว่าประกาศนียบัตรพวกนั้นของเวินลั่วฉิงต้องเป็นของปลอมอย่างแน่นอน เขาไม่เชื่อว่าเวินลั่วฉิงจะเก่งขนาดนั้น
เย่ซือเฉินจ้องเย็นชาเขา คุณชายห้าฉิงประสานกับแววตาที่เย็นชาของเย่ซือเฉินแล้ว ก็เม้มปากอย่างแน่น ไม่กล้าบอกเอ่ยพูดอะไรอีก
ประธานหลี่นิ่งอึ้ง แววตาที่จ้องมองเวินลั่วฉิงได้เกิดความลังเล เห็นได้ชัดว่ากำลังคิดทบทวนเกี่ยวกับความจริงในคำพูดเธอ “ทำไม อยากขู่ฉัน เธอคิดว่าฉันโดนขู่จนโตหรือไง”ประธานหลี่ได้สติ ก็แน่ใจว่าเวินลั่วฉิงต้องหลอกเขาอย่างแน่นอน ร่างกายอ้วนเล็กน้อยของเขาเข้ามาใกล้เธอ มือก็ยื่นออกไปอย่างรวดเร็ว คิดอยากดึงเธอมาไว้ในโอบกอด
เป็ดที่อยู่ในปากแล้วจะให้บินหนีไปได้ไง
ในอีกห้องหนึ่งแววตาเย่ซือเฉินได้เปลี่ยนเป็นเยือกเย็นในพริบตา และก้าวเดินอย่างรวดเร็ว เห็นได้ชัดว่าต้องการออกไป
ตอนนี่การกระทำของเย่ซือเฉินนั้นเป็นการตอบสนองเองด้วยอัตโนมัติ
เพียงแต่ ต่อมา สถานการณ์ก็เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน
เห็นแค่เพียง ในบนจอ จู่ๆเวินลั่วฉิงก็จับขวดไวน์แดงข้างๆมือ แค่กระแทกลงไป ขวดไวน์แดงกระทบกับเก้าอี้ จนแตก น้ำไวน์แดงกระจายไปทั่วพื้น
ในมือยังเหลือขวดไวท์อยู่ครึ่งใบเธอเอาไปชี้บนคอของประธานหลี่อย่างรวดเร็ว
ความรวดเร็วนั้นทำคนตกใจ เร็วจนคนมองยังไม่ชัดว่าเธอนั้นเคลื่อนไหวอย่างไร ขวดแก้วที่แตกนั้นถึงได้ไปชี้อยู่บนคอประธานหลี่
ประธานหลี่กับเธออยู่ห่างกันไม่ถึงสองเมตร ทีแรก ประธานหลี่เพียงแค่ยื่นมือออกมาก็สามารถแตะโดนเธอได้ แต่ตอนนี้ มือของประธานหลี่ยังห่างจากเธอครึ่งเมตรเลย งั้นก็แปลว่า มือประธานหลี่แค่ขยับ ขวดไวน์ในมือเธอก็ชี้มาบนคอประธานหลี่แล้ว
เธอกระทำทั้งหมดเสร็จสิ้น มือประธานหลี่ยังขยับไม่ถึงครึ่งเมตร
ตอนวันนี้ที่เวินลั่วฉิงมา คาดไว้แล้วต้องมีเรื่องเกิดขึ้น และในที่นัดหมายแบบนี้ คงหนีไม่พ้นเหล้าไวท์อย่างแน่นอน พิจารณาไปถึงเหตุการณ์กรณีพิเศษของเธอ เธอถึงทานยาแก้เมาไว้ก่อนแล้ว
เพราะฉะนั้น กลิ่นเหล้านี้จะไม่มีผลกระทบกับเธอมากในชั่วคราว
เย่ซือเฉินหยุดเท้าที่เพิ่งไว้ หันมองในภาพ แล้วนัยน์ตากลมทั้งสองข้างเบิกกว้าง ด้วยตกตะลึง
เขารู้ด้วยตลอดว่าเธอนั้นไม่ใช่พวกที่รังแกได้ง่ายๆ และเขาก็รู้ว่าเธอนั้นฝีมือไม่เลวเลยทีเดียว
แต่ตอนนี้ก็โดนเธอทำให้ตกตะลึงอยู่ดี
ดูเหมือนว่า เมื่อก่อนเธอยังคงเก็บเอาไว้ไม่แสดงออกมาตอนอยู่หน้าเขาตลอด
ไม่สิ ไม่เพียงแค่เก็บเอาไว้ไม่แสดงออกมา แต่เป็นการซ่อนปิดบังที่ลึกมากเลยทีเดียว
ในเวลาอันสั้น ผู้ชายคนอื่นที่อยู่ในห้องต่างก็ตกตะลึงไป
“ฝีมือไม่เลว ความกล้าเต็มเปี่ยม”ถังหลินยักคิ้ว มุมปากค่อยยิ้มกว้างออกมา เสียงนั้นปลาบปลื้มดีใจเป็นพิเศษ
