บทที่235 ความสามารถที่แสดงออกมาของเทพธิดาเวิน ทำทุกคนตะลึงตาค้าง (7)
หลิวฉินอึ้งไปอย่างแรง แล้วจ้องมองเธออย่างตะลึง เธอคิดยังไงก็คิดไม่ถึงเลยว่าเวินลั่วฉิงจะพูดแบบนี้ออกมา นี่ นี่มันไม่สมเหตุสมผลเลยสักนิด
“แบบนี้ก็ได้เหรอ พี่สะใภ้สามนี่มันเจ๋งจริงๆ”ครั้งนี้เสี่ยวชีถึงกับปรบมือชื่นชมเลย แววตาประกายแวววาวนั้นเต็มไปความตะลึงและยกย่อง
และคนอื่นที่ได้ยินคำพูดเช่นนี้ของเวินลั่วฉิง ต่างก็หลุดขำออกมา
ผู้หญิงคนนี้ ช่างทำให้คนประหลาดใจจริงๆ
เธอรังแกคนอื่นอย่างไร้เหตุผลเช่นนี้ ดูแล้วก็ฟินเป็นอย่างมาก
“เธอ เธอมันเจ้าเล่ห์ ไม่มีเหตุผล”หลังหลิวฉินได้สติ ก็ตอบกลับด้วยความโกรธ
“ใช่ ปกติในเวลาที่สามารถเจ้าเล่ห์ได้นั้น ฉันคิดว่าไม่จำเป็นต้องจริงจังมากเกินไปจริงๆด้วย”เวินลั่วฉิงค่อยๆยิ้มขึ้นมาที่ริมฝีปาก รอยยิ้มบนใบหน้านั้นสดใสมาก “เพราะฉะนั้น เธอน่ะ ก็ไม่ต้องจริงจังมากเกินไป เล่นได้ ก็เล่น……”
“ถ้าเป็นไม่ได้ล่ะ”หลิวฉินตะลึงเมื่อรู้ว่าคำพูดต่อไปจะเป็นอะไร
“ถ้าเล่นไม่ได้ เธอก็โดนเล่นแทนน่ะสิ”เวินลั่วฉิงจ้องมองเธอแวบหนึ่ง อธิบายให้เธอเข้าใจอย่างใจดี
“พรืด……”เสี่ยวชีถึงกับหลุดขำออกมา คำพูดนี้ของพี่สะใภ้สามนั้นยอดสุดๆไปเลย
หลิวฉินนิ่งอึ้งไปทันที เขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างเกลียดชังแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
เวินลั่วฉิงหยิบมีดปอกผลไม้ขึ้นมาอีกครั้ง แล้วเล่นแกว่งไปมา
“เธอทำฉันเป็นแบบนี้แล้ว เธอยังจะทำอะไรอีก”หลิวฉินตกตะลึงอย่างแรง สีหน้าได้เปลี่ยนเป็นซีดอย่างรวดเร็ว แล้วอดตัวสั่นไม่ได้
“พูดแบบนี้แล้วกัน คนอย่างฉันไม่ผูกพยาบาท เพราะถ้ามีความแค้น ฉันก็จะชำระตรงนั้นเลย แถมฉันก็ยังมีนิสัยอีกอย่างหนึ่ง คนอื่นแตะต้องฉันแค่ส่วนเดียว แต่ฉันต้องทำกลับเขาสิบส่วนอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้น บัญชีนี้ก็คงต้องชำระแล้วสิ”เวินลั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย นิ้วดีดที่ปลายมีดปอกผลไม้เบาๆ
เป็นการข่มขู่ที่ทำให้ตกใจกลัวเป็นอย่างมาก
“เวินลั่วฉิง นี่เธอใช้อำนาจรังแกคนไม่มีทางสู้”หลิวฉินตกใจกลัวจนเหงื่อซึมไปทั่วแผ่นหลัง อยากหนี แต่เสื้อผ้าบนตัวเธอก็เป็นเศษผ้าแล้ว จึงออกไปไม่ได้
“ใช่ ฉันใช้อำนาจรังแกคนไม่มีทางสู้ แล้วเธอจะทำไหม บอกเธอตามตรง ว่าอำนาจของฉันมันใหญ่มากด้วยนะ”เวินลั่วฉิงไม่คิดปกปิดแม้แต่น้อย แถมเธออย่างยอมรับอย่างไม่ปิดบังว่าใช้อำนาจรังแกเธอจริงๆ
เย่ซือเฉินแววตาประกายเล็กน้อยในขณะจ้องมองภาพ เธอใช้อำนาจของใคร ของเขา หรือของถังไป๋เชียน
ตอนนี้อยู่เมืองA เธอจะใช้อำนาจก็ต้องใช้อำนาจของเขา และต้องเป็นอำนาจเขาเท่านั้น
“เวินลั่วฉิง เธออวดดีเป็นเพราะในบริษัทมีคนให้ท้ายอยู่ใช่ไหม”หลิวฉินเกลียดจนถึงขั้นสุด และกลัวไปถึงขั้นสุดเช่นกัน
เมื่อนึกได้ว่าเวินลั่วฉิงอวดดีขนาดนี้ ในบริษัทต้องมีคนค่อยให้ท้ายอย่างแน่นอน ตอนนี้เธอเสียใจภายหลังแล้วจริงๆ
เวินลั่วฉิงขมวดคิ้ว ไม่ยอมรับ แต่ก็ไม่ปฏิเสธ
พูดอย่างเคร่งครัด ในบริษัทมีคนให้ท้ายเธอจริงๆด้วย แถมคนให้ท้ายนี้ยังไม่ใช่เล็กๆเสียด้วย
“ฮึ ฉันรู้แล้ว เลขาหลิวเป็นคนให้ท้ายเธอใช่ไหม เธอต้องนอนกับเลขาหลิวมาแล้วใช่ไหม”หลิวฉินตกใจกลัวจนสั่นไปทั้งร่าง แต่เธอก็ยังจะแอบหลอกถามเวินลั่วฉิง
ในอีกห้องหนึ่ง เย่ซือเฉินเมื่อได้ยินสิ่งที่หลิวฉินพูด
แววตาทั้งสองข้างที่คมกริบดั่งมีดปาดตรงไปที่เลขาหลิว
เลขาหลิวจ้องมองสายตาเยือกเย็นที่ส่งมาของท่านประธานแล้วนั้น ก็รู้สึกหวาดเสียวอย่างรุนแรง “ประธาน ผมถูกปรักปรำ……”เรื่องแบบนี้ดึงเขาไปยุ่งด้วยได้ไง เขาทำไมซวยขนาดนี้นะ
เย่ซือเฉินรู้อยู่แล้วแหละว่าเลขาหลิวนั้นถูกปรักปรำ เพียงแต่ เรื่องแบบนี้คนที่ถูกกล่าวถึงนั้นทำไมไม่ใช่เขา แต่เป็นเลขาหลิว เรื่องนี้ทำให้เขากลุ้มใจเป็นอย่างมาก
“หลิวฉิน คำพูดนี้ ถ้าหากเธอเผยแพร่ออกไปแบบนี้ ฉันกล้ารับประกันว่าเธอได้ตายอย่างน่าอนาถแน่”เวินลั่วฉิงผงะ จู่ๆก็หัวเราะออกมา
เธอกับเลขาหลิวงั้นเหรอ
คำพูดนี้ถ้าลอยไปถึงหูเย่ซือเฉินเข้า ไม่รู้เหมือนกันว่าจะมีผลอะไรตามมาได้
“ทำไม เธอกลัวงั้นเหรอ”หลิวฉินคิดว่าเวินลั่วฉิงเริ่มกลัวแล้ว ใบหน้าจึงแสดงความได้ใจออกมา
“ฉันน่ะไม่กลัว จะร้อนใจก็ไม่ใช่ฉันที่ร้อนใจ จะได้มีคนร้อนใจเกิดขึ้นแน่”เวินลั่วฉิงหัวเราะออกมา
ไม่ว่ายังไง เธอก็เป็นภรรยาของเย่ซือเฉิน หากได้เผยแพร่คำพูดแบบนี้ออกไปจริงๆ ถึงพวกเขาจะแต่งงานกันโดยมีข้อตกลง ไม่เกี่ยวข้องกับความรัก แต่นี่เป็นเรื่องที่เกี่ยวข้องกับศักดิ์ศรีลูกผู้ชาย
“คำพูดนี้ของพี่สะใภ้สามนั้นมีเหตุผล จะร้อนใจก็ต้องเป็นพี่สามร้อนใจสิ แต่ว่าพี่สาม เรื่องนี้เธอจะร้อนใจใช่ไหม”เสี่ยวชีจ้องมองเย่ซือเฉิน แล้วแกล้งถาม
“พี่สามตอนนี้ดูเหมือนจะฆ่าคนตายอยู่แล้ว แกว่าพี่สามร้อนใจไหมล่ะ”จี้หซีเห็นท่าทางของเย่ซือเฉินเข้า ก็เม้มปากอย่างแรง พี่สามในท่าทางแบบนี้น่ากลัวจริงๆ
“เวินลั่วฉิง ฉันไม่เชื่อหรอก เธอจะกล้าฆ่าฉันหรือไง “แม้หลิวฉินจะกลัว แต่ก็รู้สึกว่าไม่ว่าจะยังไง เวินลั่วฉิงก็ไม่กล้าจะฆ่าเธอแน่
“เธอลองดูไหมล่ะ”เวินลั่วฉิงหรี่ตามอง ในระหว่างที่พูด มีดปอกผลไม้ในมือเวินลั่วฉิงได้เข้าไปกรีดลงบนตัวหลิวฉินอย่างรวดเร็ว
ครั้งนี้ มีดนั้นกรีดโดนบนตัวหลิวฉินอย่างจัง แต่ว่าไม่ได้ถูกกรีดในที่ๆเห็นได้ชัดเจน
แต่กรีดโดนตรงเอวของเธอ
การกรีดครั้งนี้ เธอทำเพื่อผู้หญิงคนอื่นๆที่ถูกหลิวฉินทำร้าย
” โอ๊ย โอ๊ย โอ๊ย”มีดกรีดลงไปทีเดียว เลือดก็ไหลออกจากเอวของหลิวฉิน แต่ว่าบาดแผลไม่ได้ลึก เลือดก็ไหลออกมาไม่เยอะ
ครั้งนี้ ทำให้หลิวฉินหวาดผวาเป็นอย่างมาก จึงทำให้ไม่สนใจเสื้อผ้าในที่อยู่ร่างกายอีกต่อไป กรีดร้องวิ่งออกไปทางประตู
ตอนนี้ในสายตาของหลิวฉินเวินลั่วฉิงนั้นเป็นคนบ้า
เรื่องอะไรเวินลั่วฉิงกล้าทำทั้งนั้น และอาจฆ่าเธอขึ้นมาจริงๆก็ได้
ครั้งนี้ เวินลั่วฉิงไม่ห้ามเธอไว้อีก
เพราะ เวินลั่วฉิงไม่อยากให้เรื่องมันใหญ่มาก
เธอไม่อยากให้เรื่องนี้ลอยไปถึงหูเย่ซือเฉินเข้า
เรื่องนี้ถึงจะจัดการเสร็จแล้ว แต่เวินลั่วฉิงไม่รู้ว่า
ยังมีเรื่องที่ใหญ่กว่านั้นกำลังรอเธออยู่
นัยน์ตาเย่ซือเฉินยังคงจ้องภาพในกล้องวงจรปิดเช่นเดิม เขารู้ วันนี้ที่เธอปล่อยหลิวฉินไปง่ายๆแบบนี้ เพราะไม่อยากให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่ ไม่อยากให้คนรู้มากมายมากนัก
พูดตามตรงคือไม่อยากให้เขารู้นั้นเอง
เพราะฉะนั้น ผู้หญิงคนนี้ทำได้ทุกอย่างเพื่อปิดบังไม่ให้เข้ารับรู้
นัยน์ตาเย่ซือเฉินขุ่นลงเล็กน้อย เอาโทรศัพท์ออกมา คิดอยากจะโทรหาเธอ เพียงแต่โทรศัพท์เขายังไม่ได้กดโทรออกไป ในอีกห้องหนึ่งนั้นโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้นมา
“รุ่นพี่……”เวินลั่วฉิงจ้องโทรศัพท์แป๊บหนึ่ง ไม่รอใดๆทั้งสิ้น ก็กดรับอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากเธอค่อยๆยิ้มอ่อนๆออกมา อย่างเบาๆ แต่ก็ชัดเจนมาก
“รุ่น รุ่นพี่เหรอ รุ่นพี่อะไรแบบนี้ส่วนมากจะแอบคบกันอย่างลับๆกันได้ง่ายสุด แถมดูจะท่าทางที่แสดงออกของพี่สะใภ้สามแล้ว ดูเหมือนจะมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับรุ่นพี่คนนั้น พี่สาม พี่ต้องระวังแล้วล่ะ”เสี่ยวชีในตอนนี้ไม่ได้พูดเพื่อจะให้เรื่องมันความวุ่นวาย แต่พูดตามความเป็นจริง
แววตาถังหหลินประกายเล็กน้อยแวบหนึ่ง
แววตาเย่ซือเฉินขุ่นลงอย่างเห็นได้ชัด รุ่นพี่ ถังไป๋เชียนงั้นเหรอ
ถังไป๋เชียนโทรหาเธองั้นเหรอ
ถังไป๋เชียนโทรหาเธอในเวลานี้คิดทำอะไรกันแน่
เธอได้รับสายที่โทรมาจากถังไป๋เชียนต้องดีใจขนาดนั้นเลยเหรอ
แต่งงานกับเธอนานขนาดนี้ นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเพิ่งจะเคยเห็นเธอยิ้มอย่างอ่อนโยน และสดใส
ที่สำคัญนั้นมันมาจากใจจริง ไม่ปิดซ่อน
ถังไป๋เชียนโทรมาหาเธอ เธอจึงยิ้มออกมาอย่างดีใจงั้นเหรอ
เขาเพิ่งจะสังเกตเห็น ว่าเมื่อก่อนความอ่อนโยนที่เธอแสดงออกมาต่อหน้าเขานั้นเป็นของปลอม
ทั้งหมดเป็นของปลอมทั้งนั้น
ดี ดีมาก ดีมากจริงเสียด้วย
