บทที่ 244 คุณชายสามเย่โดนลวนลาม
เมื่อขึ้นไปที่รถ เลขาหลิวนั่งอยู่ข้างหน้าด้านคนขับ เย่ซือเฉินอุ้มเวินลั่วฉิงนั่งอยู่ด้านหลัง
ตอนแรก เวินลั่วฉิงได้แต่นอน สงบมาก สงบมาก
เมื่อเดินไปได้ถึงครึ่งทาง เวินลั่วฉิงขยับตัว เย่ซือเฉินนึกว่าเธอไม่สบายตัว จึงปรับท่านั่งเพื่อให้เธอนอนสบายขึ้น
แต่ว่า จู่ๆเวินลั่วฉิงก็ลืมตาขึ้นมา สายตาที่ทั้งใสและดำคู่นั้น ดูเป็นประกายและแพรวพราวมาก
เย่ซือเฉินกังวลว่าจะเกิดอะไรขึ้น จึงเปิดไฟในรถ เมื่อเธอลืมตาขึ้น เขาก็เห็นแล้ว
เย่ซือเฉินตะลึงไปสักครู่ ไหนว่าพรุ่งนี้ถึงจะตื่น？ทำไมตื่นเร็วขนาดนี้
อีกอย่างดูอาการของเธอแล้วเหมือนจะสร่างเมาแล้ว
ดูแล้วตอนนี้เธอเหมือนจะสร่างเมาและสดใสมาก น่าจะไม่ใช่ที่พี่สองพูดว่าเป็นกรณีพิเศษแบบนั้นหรอกนะ？
ดวงตาของเวินลั่วฉิงหมุนไปมาเล็กน้อย มองไปที่เขา แล้วยิ้ม รอยยิ้มเต็มไปด้วยความอ่อนโยน สว่างไสวดั่งแสงพระอาทิตย์ และแฝงไว้ไม่ด้วยเสน่ห์ที่เย้ายวน
มองไปที่รอยยิ้มของเธอ ดวงตาของเย่ซือเฉินกะพริบเล็กน้อย จู่ๆก็รู้สึกมีอาการมึนๆเล็กน้อย ความจริงแล้วเวลาที่เธอยิ้มนั้นสวยมาก เมื่อกี้เขาถอดแว่นของเธอออก ตอนที่เธอยิ้มออกมา ดวงตาคู่นั้นสวยเป็นพิเศษ
พวกเขาแต่งงานมาได้ระยะหนึ่งแล้ว นี่ถือเป็นครั้งแรกที่เธอยิ้มแบบนั้นกับเขา เขาชอบรอยยิ้มแบบนี้ของเธอ
“ตื่นแล้ว” ริมฝีปากของเย่ซือเฉินค่อยๆยิ้มออก บนใบหน้ามีเสียงหัวเราะเบาๆออกมาอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงที่เบาและอ่อนโยนแบบนี้ยิ่งไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
เวินลั่วฉิงไม่ได้ตอบเขา มีแต่ดวงตาคู่นั้นกะพริบซ้ำไปมา แล้วยกแขนขึ้น ยื่นไปจับบนใบหน้าของเขา จับไปมาบนใบหน้า ครั้งแล้ว ครั้งเล่า
เย่ซือเฉินตกใจเล็กน้อย สิ่งที่เกิดขึ้นกับเธอตอนนี้ปรกติดีหรือไม่？
ไม่ ต้องไม่ปรกติแน่นอน แต่นี่มันเกิดอะไรขึ้น？
จู่ๆเธอก็กระตือรือร้นขนาดนี้ มันทำให้เขารู้สึกตกใจแต่ก็ปลาบปลื้มมาก！！
มือของเวินลั่วฉิงยังลูบไล้ไปมาอยู่บนใบหน้าเขา ไม่ มันไม่ใช่ลูบไล้แล้ว แต่มันกลายเป็นบีบนวด ครั้งแล้ว ครั้งเล่ายิ่งบีบยิ่งแรงขึ้น ทำให้เขาเริ่มรู้สึกมีความปวดเล็กน้อย
แต่ว่า เย่ซือเฉินไม่ได้ขยับ ไม่ได้พูดอะไร ที่สำคัญก็ไม่ได้ระงับให้เธอหยุด ปล่อยให้มือของเธอบดขยี้อยู่บนใบหน้าของเขา
เขาก็อยากรู้เหมือนกัน เธอจะทำอะไรต่อไปอีก？
“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งไปหน่อย” หลังจากที่เวินลั่วฉิงจับไปตั้ง จากนั้นได้ผลสรุปนี้ออกมา น้ำเสียงที่พูดออกมามีความชอบเล็กน้อย และเหมือนจะรังเกียจอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน
“สัมผัสของผิวดีมาก ทั้งใส ทั้งนุ่ม เพียงแต่มันแข็งเล็กน้อยเท่านั้นเอง”
ตรงขอบแก้มของเขาเนื่องจากไม่มีเนื้อส่วนเกินเลย ดังนั้นมันจึงไม่ค่อยนุ่มเท่าไหร่
เย่ซือเฉินจะร้องไห้ก็ไม่ได้ หัวเราะก็ไม่ใช่ ผู้หญิงคนนี้บดขยี้หน้ามาตั้งนาน บีบจนทำให้หน้าเขาเจ็บไปหมด เธอยังมีหน้ามารังเกียจว่าหน้าเขาแข็งอีกเหรอ？
เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ข้างหน้ามองไม่เห็นสถานการณ์ข้างหลังว่าเกิดอะไรขึ้น จู่ๆก็ได้ยินคำพูดนี้ของเวินลั่วฉิง ทำให้เขาตะลึงไม่น้อย คำพูดนี้ของคุณผู้หญิงได้มาจากไหนกัน？
คุณผู้หญิงอยู่ข้างหลังทำให้อะไรท่านประธานเหรอ？
แข็ง ตรงไหนแข็งเหรอ？
เวลานี้เลขาหลิวมีความสงสัยเป็นอย่างมาก แต่เขาไม่กล้ามองดูมากกว่านี้ ดังนั้นเขาจึงดึงความสนใจทั้งหมดไปที่การขับรถ
เวินลั่วฉิงปรับตัวให้นั่งตรงเล็กน้อย เพราะตอนแรกเย่ซือเฉินอุ้มเธอไว้ตลอด ดังนั้นเวลานี้เธอจึงนั่งอยู่บนตักของเย่ซือเฉิน ด้วยเหตุนี้เอง จึงทำให้เธอและเขาใกล้ชิดกันมาก
เวินลั่วฉิงจ้องที่ใบหน้าของเขาในระยะใกล้ ได้แต่มอง และมองอย่างตั้งใจ เมื่อมองไปได้สักครู่ แล้วยิ้มออกมา ยิ้มจนคิ้วโก่ง จนฟันสีขาวออกมา ดวงตาสีดำของเธอช่างโปร่งใสและแพรวพราว
ความรู้สึกนั้นราวกับว่าลูกสุนัขหมาป่าตัวน้อยเห็นชิ้นเนื้อสด และการเคลื่อนไหวแบบสามมิติที่โดดเด่นทำให้ดูแล้วแสบตาเล็กน้อย
เย่ซือเฉินเห็นเธอในขณะนี้ ตะลึงเล็กน้อย จึงยิ้มและส่ายหัวเบาๆ
ปฏิกิริยาที่ไม่ปรกติของเธอมันทำให้รู้สึกประหลาดใจ！ประหลาดใจมาก นี่คงจะเป็นเหมือนที่พี่สองพูดเกี่ยวกับสถานการณ์พิเศษมั้ง？
แต่สิ่งที่คุณชายสามเย่ยังไม่รู้คือ มันไม่ได้มีเพียงแค่นี้……
เวินลั่วฉิงบีบแรงๆลงไปบนใบหน้าเขาอีกครั้ง จากนั้นชื่นชมอย่างเปิดเผยและจริงใจว่า：“รูปลักษณ์นี้……ดีจริงๆ”
“แฮ่ม……” เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ด้านหน้าเนื่องจากกลั้นไว้ไม่อยู่ ตกใจจนกระแอมออกมา ถึงแม้ว่าตอนนี้เขามองอะไรไม่เห็น แต่คำพูดนี้ของคุณผู้หญิง เห็นได้ชัดว่าท่านประธานโดนคุณผู้หญิงลวนลามแล้ว
รูปลักษณ์ใช้ได้？คำอธิบายนี้……
เลขาหลิวรู้สึกว่า ใช้คำอธิบายคำนี้อธิบายท่านประธานมันช่างเหมาะสมมากจริงๆ！
ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่เล็กลง รูปลักษ์？คำนี้สามารถเอามาใช้กับผู้ชายได้ด้วยเหรอ？แต่เวลานี้เย่ซือเฉินไม่อยากถือสากับคนเมา ดังนั้น เขาจึงปล่อยให้เธอทำทุกอย่างได้ตามใจชอบ
เขารู้ดี ว่าเขากำลังโดนลวนลาน แต่เขาไม่ได้รังเกียจความรู้สึกนี้ แต่กลับรู้สึกดีใจที่คนที่อยู่ข้างกายเธอตอนนี้เป็นเขา
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น？！
เขาเคยเมาเหล้าต่อหน้าถังไป๋เชียนมาก่อนไหม？ถ้าเคย เธอเคยทำแบบนี้กับถังไป๋เชียนไหม……
เมื่อนึกถึงความป็นไปได้สีหน้าของเย่ซือเฉินเย็นชาลงอย่างเห็นได้ชัด เหมือนจะบ้าคลั่งเสียให้ได้
“คุณอย่าทำหน้าบึ้งตึงสิ ไม่อย่างงั้นมันจะทำให้รูปลักษณ์ที่สวยงามสูญเสียไป” เวินลั่วฉิงเห็นเขาทำหน้าบึ้งตึง คิ้วขมวดเข้าหากัน มีอาการไม่พอใจเล็กน้อย
เวลานี้มือของเวินลั่วฉิงแลื่นไปถึงคางของเขาพอดี เธอใช้มือเฉยคาง ค่อยๆเงยหน้าเขาขึ้นเล็กนอ้ย：“มา ยิ้มให้พี่ดูหน่อย”
ครั้งนี้ ลวนลามถึงขีดสุดจริงๆ แฝงความรู้สึกที่ชัวร้ายไว้ไม่น้อย ท่าทางนั้นเหมือนมาก
เหมือนผู้ชายเจ้าชู้ที่กำลังเที่ยวดูสวนดอกไม้อยู่
เย่ซือเฉินดวงตาเบิกกว้าง จ้องมองไปที่เธอ ผู้หญิงคนนี้ไปเรียนรู้เรื่องเละเทะพวกนี้มาจากไหนกัน？
ท่าทางชำนาญ และคล่องเคล้ว ต้องไม่ใช่ครั้งแรกแน่
ท่าทางเมาเหล้าของเธอแบบนี้ไม่รู้ว่ามีผู้ชายคนอื่นเคยเห็นแล้วหรือไม่？เธอเคยไหม……
เย่ซือเฉินเพิ่งรู้ตัวว่าเขาแคร์จุดนี้มาก
ดังนั้น เย่ซือเฉินไม่เพีงไม่ยิ้ม สีหน้ากลับดิ่งลงอีก และเย็นชาขึ้นเล็กน้อย
เลขาหลิวที่ขับรถอยู่ข้างหน้าตกตะลึงมากจนทำอะไรไม่ถูก คุณผู้หญิงเก่งจริงๆ！！
แต่ทว่าท่านประธานก็ไม่ได้พูดอะไร อีกทั้งเขาสัมผัสได้ว่าบรรยากาศตอนนี้ไม่ค่อยปรกตินัก หรือว่าท่านประธานโกรธแล้ว？
ไม่ปรกติเล็กน้อย ท่านประธานโกรธแล้ว？
ท่านประธานไม่ชอบประเภทนี้？
ก็ถูก คนที่หยิ่งยโสอย่างท่านประธาน โดนลวมลามแบบนี้ ก็สมควรที่จะโกรธ
“ยิ้มหน่อยสิ มามา ยิ้มหน่อยสิ” เมื่อเวินลั่วฉิงเห็นเขาไม่ยิ้ม คิ้วจึงขมวดเข้าหากันเล็กน้อย น้ำเสียงครั้งนี้มีอารมภ์การหลอกล่อเล็กน้อย
ระหว่างที่พูด มือของเธอก็ไม่ได้หยุดนิ่ง ใช้แรงไปดึงมุมปากเขาให้ยกขึ้น เห็นได้ชัดว่าคือการบังคับ ไม่ยิ้มก็ต้องยิ้ม
สุดท้ายเย่ซือเฉินก็สมยอมจนได้ มุมปากของเขายกโค้งงอขึ้นตามแรงมือ ถึงแม้ว่ารอยยิ้มนั้นจะไม่ชัดเจนเท่าไหร่ แต่ก็ถือว่าได้ยิ้มออกมาแล้ว
“อืม ยิ้มแล้วดูดีมาก คุณควรยิ้มเยอะๆ” เวินลั่วฉิงพอใจขึ้นเล็กน้อย และถือว่าเธอได้พูดประโยคที่ปรกติออกมาได้หนึ่งประโยค
รอยยิ้มของเย่ซือเฉินไม่รู้ว่าเป็นเพราะยิ้มนั้นหรือเป็นเพราะคำพูดของเธอกันแน่ สีหน้าดีขึ้นไม่น้อยอย่างเห็นได้ชัด
