ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 254 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก（1）

บทที่ 254 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก（1）

คนคนนี้ช่างน่าแปลกจริงๆ

แต่ ดูจากปฏิกิริยาของเขาแล้ว เวินลั่วฉิงแน่ใจแล้วว่าเธอไม่ได้รั่วไหลออกมามากเท่าไรนัก ดังนั้นเมื่อกี้ที่เธอพูดความจริง เย่ซือเฉินจึงไม่ได้เชื่อเลย

ถ้าอย่างนั้นเขารู้เรื่องของถังจื่อโม่ได้ยังไง？

แน่นอน ว่าตอนนี้เวินลั่วฉิงไม่กล้าถามเยอะ เพราะบางทีพูดยิ่งเยอะยิ่งผิดพลาดเยอะ

แต่ มันเป็นเรื่องอะไรกันแน่ที่กระทบกระเทือนเขาให้กลายเป็นแบบนี้？

น่าจะไม่ใช่เป็นเพราะเรื่องเมื่อคืนที่เธอทำกับเขาหลังเมาเหล้าทั้งหมดหรอกนะ？

เวลานี้เวินลั่วฉิงกลับหวังว่ายังมีเรื่องอื่นอีก เพราะอย่างน้อยจะได้เบี่ยงเบนความสนใจของเขาไปที่อื่นได้ หรือเขาสามารถลืมเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนไปได้

แต่ ความจริงได้ประจักษ์ให้เห็นแล้ว ความคิดของเวินลั่วฉิงสำหรับเรื่องบางเรื่องก็ไร้เดียงสาเกินไปจริงๆ！

สายตาของเย่ซือเฉินหรี่จ้องมองไปทีเธอ เห็นแววตาที่ไร้เดียงสาของเธอ โมโหจนกัดฟันแน่น และเวลาต่อมา เขาก้มลงจูบเธออย่างดุเดือดอีกครั้ง

เวลานี้เขาไม่อยากพูดคุยกับเธอ เขาแค่อยากทำสิ่งที่เขาอยากทำเท่านั้น

ถังจื่อโม่แล้วยังไง？ถังไป๋เชียนแล้วยังไง？

ตอนนี้ คนที่อยู่ข้างกายเธอ เวลานี้ เขาคือสามีที่ถูกต้องตามกฎหมายของเธอ คนที่สามารถครอบครองเธอได้ก็มีแค่เขาคนเดียว

แค่จุดนี้ ก็ทำให้ชนะทุกสิ่งอย่างแล้ว ไม่ใช่เหรอ？

เมื่อนึกถึงจุดนี้ สายตาของเย่ซือเฉินที่โกรธก็ค่อยๆคลายลง จูบของเขาก็เปลี่ยนเป็นอ่อนโยนลง

“หยุด หยุด”เวินลั่วฉิงตัวแข็งเล็กน้อย การจูบแบบนี้ของเขาทำให้เธอตั้งสติไม่ได้ เรื่องเมื่อคืนเป็นมันอุบัติเหตุ และในเมื่อมันเป็นอุบัติเหตุ ก็ไม่สมควรที่จะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก ดังนั้น จำเป็นต้องหยุดเดี๋ยวนี้

ส่วนเย่ซือเฉินก็ยอมเชื่อฟังและหยุดลงทันที แต่เขาไม่ได้พูดอะไร มีแต่สายตาคู่นั้นจ้องมองไป โดยมองเธอด้วยสายตาแบบมีอะไรก็รีบพูดเพาะเขามีเรื่องด่วนที่ต้องทำ

เมื่อต้องสบตาแบบนี้ของเขา ตอนแรกเวินลั่วฉิงก็มีความละอายใจอยู่แล้ว ตอนนี้ยิ่งทำให้ความมั่นใจหดหายไปอีก

“นี่มันเป็นห้องของฉัน คุณควรกลับไปที่ห้องของคุณ……”ถึงแม้ว่าจะไม่ค่อยมีความมั่นใจเท่าไหร่ แต่เวินลั่วฉิงก็แสดงความต้องการของตัวเองออกมาอย่างชัดเจน และชัดเจนมากด้วย

เมื่อคืนเป็นเพราะว่าเธอเมา ดังนั้นจึงมีเรื่องที่ควบคุมไม่ได้เกิดขึ้น แต่ตอนนี้เธอมีสติอยู่

ตอนที่เวินลั่วฉิงพูดประโยคนี้นั้น สายตาจ้องมองไปที่เย่ซือเฉินตลอด สังเกตความเปลี่ยนแปลงของสีหน้าเขา เธอค้นพบว่า เมื่อเธอพูดประโยคนี้จบสีหน้าของเย่ซือเฉินก็เปลี่ยนไปทันที……

แต่สีหน้าของเย่ซือเฉินไม่ได้เปลี่ยนเป็นเย็นชา ไม่ได้โกรธ แค่สีหน้าที่มองเธอแปลกประหลาดเล็กน้อย มันเป็นการมองที่แปลกทำให้รู้สึกใจไม่ดีเลย ริมฝีปากของเขาค่อยๆขยับ ค่อยๆพูดออกมา：“เหตุผล”

“อ๋า？”เมื่อเวินลั่วฉิงได้ยินคำพูดของเขา ทำให้ตั้งสติตัวเองไม่ได้ไปสักพัก

เหตุผล？ เหตุผลอะไร？

“ให้เหตุผลผมข้อหนึ่ง”เย่ซือเฉินมีความอดทนมากในขณะนี้ จึงพูดซ้ำอีกครั้งสำหรับความหมายที่เขาต้องการสื่อ

สายตาของเวินลั่วฉิงกะพริบเล็กน้อย มีความรู้สึกว่าปฏิกิริยาของเย่ซือเฉินมีความแปลกประหลาดเล็กน้อย ไม่ค่อยปรกติเท่าไร

เรื่องแบบนี้ทำไมต้องมีเหตุผลด้วย？

แต่ ท่าทีของเย่ซือเฉินแน่วแน่มากตอนนี้ ทำให้เวินลั่วฉิงรู้ดีว่าถ้าตัวเองไม่พูดเหตุผลออกมาเขาจะไม่ยอมหยุดแน่ๆ

“เราได้ตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอ ฉันหมายถึงฉันได้ระบุไว้ในสัญญาแต่งงานแล้ว ในสัญญาไม่รวมถึงหน้าที่ฉันท์สามีภรรยา ไม่สามารถบังคับฝ่ายได้ฝ่ายหนึ่งทำหน้าที่ฉันท์สามีภรรยากัน”เหตุผลที่เวินลั่วฉิงให้ได้ในตอนนี้ก็มีแค่ข้อนี้ข้อเดียว แต่เมื่อนึกถึงเรื่องเมื่อขึ้นทำให้เธอมีความละอายใจไม่น้อย ดังนั้นน้ำเสียงที่พูดออกมาจึงเบาเล็กน้อย

เวินลั่วฉิงมองไปที่เย่ซือเฉิน ในใจหวั่นไหวเล็กน้อย เนื่องจากมีเรื่องเมื่อคืนเกิดขึ้น ทำให้เวลานี้เวินลั่วฉิงพูดอะไรก็ไม่ค่อยมั่นใจเท่าไร

อีกอย่าง ถึงตอนนี้เธอก็ยังไม่รู้สถานการณ์เมื่อคืนเป็นยังไงกันแน่

เพราะเธอจำอะไรไม่ได้จริงๆ แต่เธอก็รู้ว่าได้มีเรื่องบางเรื่องเกิดขึ้นแล้ว

แต่ เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกับเย่ซือเฉิน เธอดื่มเหล้าเมา แต่เย่ซือเฉินไม่ได้เมา เย่ซือเฉินมีสติอยู่

ดังนั้นเมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันแน่？

เย่ซือเฉินแอบกลืนน้ำลายลงคอ แอบสังเกตดูเย่ซือเฉิน

“อืม ดีมาก”เย่ซือเฉินพยักหน้าช้าๆ สีหน้าไม่ได้มีอาการไม่พอใจ เสมือนเห็นด้วยกับคำพูดของเธอ

เวินลั่วฉิงแอบสูดลมหายใจเข้าลึกๆ คาดไม่ถึง ว่าครั้งนี้เขาจะพูดง่ายขนาดนี้

แค่นี้ก็ดีแล้ว แค่นี้ก็ดีมากแล้ว！！

แค่ ในเวลาต่อมา เย่ซือเฉินก้มลงจูบเธออีกครั้ง

“เย่ซือเฉิน คุณทำอะไร？”สีหน้าของเวินลั่วฉิงเปลี่ยนไปทันที และถามออกมาอย่างตกใจ

เมื่อกี้เขายังพูดกันดีๆอยู่เลยไม่ใช่เหรอ？

แล้วตอนนี้เขาจะทำอะไร？

“คุณผู้หญิงเย่ สัญญาของเราได้เขียนไว้ระบุอย่างชัดเจน แต่เมื่อคืนได้มีการฝ่าฝืนกฎแล้ว และคนที่ฝ่ากฎคนแรกก็คือคุณ ไม่ใช่ผม ดังนั้น ตอนนี้คุณไม่มีสิทธิ์พูดอะไร” เย่ซือเฉินพูดออกมาอย่างตรงไปตรงมา ไม่ได้มีความละอายใจเลยแม้แต่น้อย

เขากำลังหลอกล่อเธอทีละขั้นๆเพื่อให้เธอก้าวเข้าไปกับดักที่เขาวางไว้ ดังนั้นเวลานี้เป็นไปได้ยังไงที่เขาจะมีความละอายใจ

เวินลั่วฉิง：“……”

“เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นเหรอ？ฉันเมาแล้ว จำอะไรไม่ได้เลย”สายตาของเวินลั่วฉิงกะพริบเล็กน้อย คิ้วขมวดเข้าหากัน สีหน้าที่แสดงออกมีความไร้เดียงสาและความกลัดกลุ้มปะปนอยู่

เวลานี้เวินลั่วฉิงต้องการผลัดความรับผิดชอบ ไม่ยอมรับมัน！

“ต้องการให้ผมช่วยฟื้นความทรงจำให้คุณไหม？”ทำไมเย่ซือเฉินจะเดาความคิดของเธอไม่ออก ดูท่าทีของเธอแล้วตลกเล็กน้อย เขาเคยคิดปฏิกิริยาของเธอไว้หลายแบบ แต่สิ่งที่ไม่เคยคาดคิดเลยก็คือเธอจะไม่ยอมรับ

เดิมทีเขาคิดว่าด้วยนิสัยใจคอของเธอแล้ว เขาต้องใช้วิธีที่แข็งกระด้าง และรุนแรง

แต่ ถึงแม้ว่าเธอจะเก่งขนาดนั้น ก็เป็นเพียงแค่เด็กสาวอายุยี่สิบห้าปีคนหนึ่งเท่านั้นเอง ดังนั้นสำหรับเรื่องนี้ เธอจึงเลือกวิธีที่เด็กผู้หญิงทั่วไปจะทำกัน

เขาชอบท่าทีตอนนี้ของเธอ และชอบวิธีแบบนี้ของเธอมาก

เขาคิด ถ้าเป็นแบบนี้ มันจะยิ่งมีความหมายมากขึ้น！！

“ฉันรู้สึกว่า เรื่องแบบนี้ ส่วนใหญ่จะเป็นผู้ชายบังคับผู้หญิงมากกว่า ผู้หญิงจะไปบังคับผู้ชายได้อย่างไรกัน คุณว่าไหม คุณชายเย่？”ถึงแม้เวินลั่วฉิงจะรู้ว่าสภาพของเธอไม่เหมือนคนอื่น แต่เธอรู้ตัวดีด้วยฝีมือของเธอแล้วไม่มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้

ความจริงแล้วก่อนหน้านี้ เธอยังคิดมาตลอดว่าตัวเธอเองที่เป็นคนขืนใจเย่ซือเฉิน

แต่เวลานี้เขาตัดสินใจแล้วไม่ว่าเป็นตายร้ายดียังไงเธอก็จะไม่ยอมรับผิดชอบเด็ดขาด ถึงแม้ว่าเธอจะทำจริง เธอก็จะไม่ยอมรับมัน เพราะว่าเธอรู้ดีว่าถ้าตอนนี้เธอยอมรับความจริงแล้ว จะไม่เป็นผลดีสำหรับเธอ

ตอนที่เวินลั่วฉิงพูดอยู่นั้น ยังจงใจแสดงความอ่อนแอออกมา ยกแขนขึ้นและส่ายไปมาต่อหน้าเขา: “คุณดูทั้งแขนและขาของฉันผอมแห้งอย่างนี้？ไม่มีแรงอะไร แม้แต่แมลงสาบยังตีไม่ตายเลย ไม่เหมือนคุณแข็งแกร่งขนาดนี้”

ความหมายของเวินลั่วฉิงแสดงให้เห็นอย่างกระจ่างแล้วว่า เธออ่อนแอไม่มีแรง เขาแข็งแกร่งและมีแรง ดังนั้นเป็นไปไม่ได้ที่เป็นเธอขืนใจเขา นี่คือความจริงพื้นฐานที่สุดแล้ว

ขณะนี้ เธอเหมือนต้องการจะโยนความผิดออกไป

เย่ซือเฉินมองไปที่แขนของเธอ มันผอมเรียวจริง

แต่ อ่อนแอ？แม้แต่แมลงสาบก็ตีไม่ตาย？คำพูดของเธอขณะนี้ช่างขัดกับความจริงเหลือเกิน？