บทที่ 258 คุณชายสามเย่โหดเหี้ยมมาก（5）
เขาเคยคิด ถ้าเกิดแม่แต่งงานไป แล้วไม่สามารถพาเขาและน้องสาวไปอยู่กับแม่ได้ เขาจะเลี้ยงดูน้องสาวเอง เขารับรองว่าจะเลี้ยงดูน้องสาวเหมือนเจ้าหญิงเลย
ตอนนี้แม่ได้แต่งงานกับเย่ซือเฉินแล้ว
เขาไม่เคยเห็นเย่ซือเฉินมาก่อน และไม่รู้เรื่องเกี่ยวกับเย่ซือเฉินเลย แต่ เย่ซือเฉินสามารถทำให้แม่แต่งงานกับเขาได้ แค่เรื่องนี้ ก็ทำให้เขานับถือเย่ซือเฉินมากแล้ว
ช่วงหลายปีมานี้ คนที่อยากแต่งงานกับแม่มีไม่น้อย ไม่ว่าจะด้วยวิธีการที่โปร่งใสหรือไม่โปร่งใส่ก็ตาม แต่ก็ไม่มีใครสามารถแต่งงานกับแม่ได้ รวมถึงลุงถาง！
ส่วนแม่กลับมาได้แค่ไม่กี่วัน ก็จดทะเบียนสมรสกับเย่ซือเฉิน กลายเป็นสามีภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมาย นี่ก็คือความสามารถของเย่ซือเฉิน ความสามารถที่ไม่มีใครเทียบได้
สำหรับจุดนี้ ยังไม่มีใครเทียบได้ จะให้ไม่ยอมรับในความสามารถก็ไม่ได้
ร่างกายของถังไป๋เชียนแข็งทื่อเล็กน้อย เงยหน้าขึ้นมองอย่างรวดเร็ว มองไปที่ถังจื่อโม่ ริมฝีปากขยับไปมา แต่ก็ไม่มีเสียงอะไรพูดออกมา
ใช่ ฉิงฉิงแต่งงานเป็นเรื่องที่เขาคาดคิดไม่ถึงเหมือนกัน ตอนที่ ได้ยินข่าวนี้นั้น เขายังสงสัยนึกว่าตัวเองฟังผิดไป
แต่ฉิงฉิงบอกว่ามันคือสัญญาแต่งงาน เป็นเวลาสูงสุดหนึ่งปี เขาจึงโล่งอก
แต่ คำพูดของถังจื่อโม่ตอนนี้กลับเหมือนดาบทิ่มเข้าไปกลางอกของเขา
ความสนใจของเขาอยู่ที่สัญญาการแต่งงาน แต่กลับลืมสาระสำคัญที่แท้จริงของเรื่องนี้ไป
โลกของเด็กนั้นยิ่งบริสุทธิ์ ดังนั้นการมองเรื่องราวต่างๆยิ่งมองได้ถึงแก่นแท้ของปัญหาได้ง่ายกว่า บริสุทธิ์กว่า
ถึงแม้จะเป็นสัญญาแต่งงาน แต่การที่สามารถให้เวินลั่วฉิงตอบตกลงแต่งงานได้ มันก็เป็นเรื่องน่าเหลือเชื่อ
“ลุงถาง ความจริงแล้วผมคิดมาตลอดว่าลุงจะแต่งงานกับแม่ผม ถ้าให้เราสองพี่น้องเลือกได้ พวกเราหวังว่าลุงจะได้เป็นพ่อของเรา”ถังจื่อโม่มองไปที่เขา ใบหน้าเล็กๆนั้นเต็มไปด้วยความจริงใจ ถ้าลุงถางกับแม่แต่งงานกัน ก็จะไม่มีปัญหาเรื่องการไม่ยอมรับเขาและน้องสาวเกิดขึ้น
ถังไป๋เชียนมองไปที่เขา สายตากะพริบเล็กน้อย ความจริงแล้วเขาก็คิดมาตลอดว่าคงจะมีสักวันที่เขากับฉิงฉิงจะได้อยู่ด้วยกัน
แต่แล้ว เด็กน้อยถังจื่อโม่ได้ถอนหายใจออกมาเบาๆ：“แต่ ทางเลือกของเรื่องนี้มันอยู่ในมือของแม่ ไม่ได้อยู่ในมือของเรา”
“แม่แต่งงานแล้ว ถ้าสามีของแม่ยอมรับเราสองพี่น้อง พวกเราก็จะได้ใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับพวกเขา ”คำพูดของถังจื่อโม่หยุดชะงักสักพัก จากนั้นคิ้วขมวดเข้าหากัน：“แต่ถ้าไม่ได้ ผมก็จะเลี้ยงดูน้องสาวเอง เลี้ยงดูให้เหมือนเจ้าหญิง”
คำว่าเลี้ยงดูของเขา ไม่ใช่เลี้ยงแบบลวกๆ แต่เป็นการเลี้ยงดูอย่างมีคุณภาพ
เมื่อถังไป๋เชียนฟังที่ถังจื่อโม่พูด สายตาคู่นั้นมีความซับซ้อนเล็กน้อย ทันใดนั้นเขารู้สึกได้ว่าเรื่องหลายสิ่งหลายอย่างเริ่มไม่อยู่ในการควบคุมของเขา ซึ่งความรู้สึกแบบนี้มันไม่ดีเลย มันทำให้เขามีความกลัวเล็กน้อย
ไม่ เขาจะปล่อยให้เรื่องพัฒนาไปแบบนี้อีกไม่ได้ เขาจำเป็นต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว！！
เวินลั่วฉิงตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ลืมตาขึ้นและเห็นเย่ซือเฉินนอนหลับอยู่ข้างๆเธอ เธอตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นมุมปากของเธอกระตุกโดยไม่รู้ตัว
เมื่อเห็นเธอขยับ เย่ซือเฉินก็ตื่นตาม เขาลืมตาขึ้นแล้วมองไปที่เธอ มุมปากคลายยิ้มออกมาเล็กน้อยโดยไม่รู้ตัว เวลาลืมตาขึ้นคนแรกที่มองเห็นคือเธอ ความรู้สึกนี้ดีมาก เขาชอบ！
เวินลั่วฉิงแอบอยู่ใต้ผ้าห่ม มีแค่ใบหน้าที่โผล่ออกมา สภาพนั้น เหมือนภรรยาน้อยที่ถูกโดนสามีรังแก
ไม่ ไม่ใช่แค่เหมือน แต่เป็นแบบนั้นจริงๆ เพราะเมื่อคืนกเธอโดนคุณชายสามเย่รังแกจริงๆ！！
เมื่อเห็นสภาพตอนนี้ของเธอแล้ว ร่างกายของเย่ซือเฉินเริ่มมีปฏิกิริยาขึ้นมา นึกถึงเมื่อคืนเธอเหนื่อยเกินไปจริงๆ สุดท้ายก็ไม่ได้รุนแรงกับเธอมากนัก
ดูแล้ว เมื่อคืนเธอน่าจะพักผ่อนเพียงพอแล้ว
หรือ เขาจะชดเชยตัวเองอีกครั้ง
“คือว่า เราไม่ติดค้างกันแล้วใช่ไหม？”เวินลั่วฉิงเม้มปากเล็กน้อย แล้วถามออกมา เพราะตอนนี้สิ่งที่เธอเป็นห่วงที่สุดก็คือปัญหาเรื่องนี้
ท่าทีที่จะลงมือของเย่ซือเฉินได้หยุดชะงักลง ริมฝีปากยิ้มออกมาเล็กน้อย ไม่ติดค้างกันแล้ว？ แค่นี้ก็ไม่ติดค้างกันแล้ว？ เธอฝันหวานเกินไปแล้ว？ มันเป็นไปได้เหรอ？
มันเป็นไปไม่ได้แน่นอนอยู่แล้ว！
“เมื่อคืนผมได้บังคับคุณหรือเปล่า？”เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ แล้วถามคำถามนี้ออกมา
“……”เวินลั่วฉิงตะลึงเล็กน้อย คำพูดนี้ของเขาหมายความว่ายังไง？ หมายความว่ายังไงกัน？
เมื่อคืนเขาไม่ได้บังคับเธอเหรอ？ ไม่ได้เหรอ？
แต่ ถึงแม้ว่าตอนหลังเธอจะไม่ได้ขัดขืน แต่เป็นเพราะว่าตอนนั้นเธอคิดว่าเป็นการชำระหนี้？
ทำไมตอนนี้เขาพูดแบบนี้ราวกับว่าเมื่อคืนเธอเป็นคนสมยอมเองอย่างนั้น？
เหมือนเรื่องเมื่อคืนเธอยินยอมพลีกายด้วยความเต็มใจอย่างนั้น？
เธอทำไมถึงรู้สึกว่าเขาเหมือนได้ผลประโยชน์ไปแล้วยังทำตัวเหมือนเป็นผู้เสียหายอีก？
“ความหมายของคุณคือ ครั้งต่อไปฉันต้องขัดขืนสุดชีวิตถึงจะไม่เรียกว่าขัดขืนเหรอ？”สายตาของเวินลั่วฉิงกะพริบไปมา จัดเรียงภาษาใหม่ตามความหมายคำพูดของเขา
คำพูดเมื่อกี้ของเขาหมายถึงอย่างนี้แหละมั้ง？！
“ ถ้าคุณมีความชอบแบบนั้น ผมไม่มีปัญหาอยู่แล้ว”เย่ซือเฉินตะลึงเล็กน้อย จากนั้นแอบหัวเราะเบาๆ ความคิดของสาวน้อยคนนี้บางครั้งก็แปลกประหลาดจนคาดไม่ถึง
แต่ มันก็ช่างน่ารักมาก และน่าสนใจมาก
เขาค้นพบว่ายิ่งอยู่เขายิ่งชอบความรู้สึกแบบนี้
เวินลั่วฉิง：“……”
เธอชอบ？ชอบบ้าอะไร！
“คุณหมายความว่ายังไง เรื่องนี้เมื่อไหร่จะจบได้เสียที？”เวินลั่วฉิงเริ่มกังวลขึ้นมาเล็กน้อย ท่าทีสองแง่สองง่ามของเขาตอนนี้มันหมายความว่ายังไงกันแน่？
ถ้าจะฆ่าคนก็รีบลงมือ จะได้ตายให้รู้แล้วรู้รอดไป？
จู่ๆเย่ซือเฉินก็พลิกตัว แล้วร่างกายของเขาก็ทับอยู่บนร่างกายของเธอ เวลาต่อวัน เวินลั่วฉิงถึงนึกขึ้นได้ เขาและเธอต่างก็ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้ากันเลย
แม่ง เขาหลบอยู่ใต้ผ้าห่มทำไม เย่ซือเฉินก็ไม่ได้ลุกจากเตียงด้วย ใต้ผ้าห่มไม่ได้มีเธอคนเดียว มีเย่ซือเฉินด้วย อีกอย่างเขาทั้งสองคนก็ไม่ได้สวมใส่เสื้อผ้าเหมือนกัน
ทันใดนั้นเวินลั่วฉิงรู้สึกว่าไอคิวของเธอหายไปในชั่วข้ามคืน เมื่อคืนเธอถูกหมาป่ากิน และสมองของเธอก็ถูกหมาป่ากินไปจนหมดสิ้น！！
ร่างกายของเวินลั่วฉิงแข็งทื่อ สองมือบังอยู่ข้างหน้าเขา เตรียมตัวกำลังจะพูด
“คืนก่อนคุณบังคับผมเกินกว่าหนึ่งครั้ง”แค่ อยู่ๆเย่ซือเฉินก็โพล่งคำประโยคนี้ออกมา ในเวลานี้
เวินลั่วฉิง：“……”
เวินลั่ว ฉิงนึกถึงเมื่อเช้าตอนที่เธอตื่นขึ้นมา ร่างกายเหมือนจะแตกเป็นชิ้นๆ มันเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นผลมาจากครั้งเดียว
บ้าเอ๊ย！！ถ้าอย่างนั้นจะคิดบัญชีถึงตอนไหน？
เวินลั่วฉิงรู้สึกมืดมนไปทันที！！
ชีวิตแบบนี้จะสิ้นสุดเมื่อไหร่？
“ดังนั้น บัญชีนี้ก็ให้มันผ่านไปก็แล้วกัน”เมื่อเย่ซือเฉินเห็นท่าทีของเธอแล้ว ริมฝีปากค่อยๆคลายออก ไม่สามารถซ่อนรอยยิ้มของเขาได้
“เวินลั่วฉิงมองไปที่รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาในขณะนี้ อยากจะฉีกยิ้มใบหน้าของเขาแรงๆเหลือเกิน ไม่ เธอต้องการที่จะขีดข่วนใบหน้าของเขา?
เวินลั่วฉิงสูดลมหายใจเข้าลึกๆ เพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง ถึงระงับความโกรธที่จะไม่เข้าไปทำร้ายขีดข่วนใบหน้าของเขา
เธอกลัว ในกรณีถ้าเธอข่วนใบหน้าของเขาจริงๆ เขาจะใช้สิ่งนี้เพื่อปรักปรำกล่าวหาเธออีกครั้ง ด้วยนิสัยที่โหดเหี้ยมของเขาทำได้อยู่แล้ว ！
“ ถ้าอย่างนั้นฉันไม่อยากไปทำงานแล้ว” เวินลั่วฉิงคิดว่าอย่างไรก็ตามบัญชีนี้ยังไงก็สะสางไม่จบ ถ้าอย่างนั้นทำไมเธอยังต้องลำบากไปทำงานอีก
