บทที่ 262 คุณชายสามเย่ มีคนมาแย่งภรรยาคุณแล้ว(3)
จู่ๆเขาก็รู้สึกว่า การแต่งงานก็เป็นเรื่องที่ไม่เลว แน่นอน คนที่เขาจะแต่งงานด้วยมีแต่เธอเท่านั้น––เวินลั่วฉิง!
“จริงหรอ นี่ลูกยอมแต่งงานแล้วหรอ?”เหมียวหลินหลินได้ยินเขาบอกว่ายอมแต่งงานแล้ว แววตาก็เปล่งประกาย สีหน้าตื่นเต้น
“ฮึ่ม อย่างนี้ค่อยดีหน่อย หาที่พักของใจก่อน แล้วค่อยคิดเรื่องหน้าที่การงาน” สีหน้าของคุณปู่ดูดีขึ้นมาก น้ำเสียงก็ไม่ดุขนาดนั้นแล้ว
“ลูกชาย ตระกูลเวินที่ลูกบอกคือตระกูลเวินไหนอ่ะ?”เหมียวหลินหลินตื่นเต้นเสร็จแล้วจึงคิดถึงปัญหาของเรื่องนี้ได้ ไม่ว่ายังไง ก็ต้องถามเรื่องของเขาให้ชัดเจนก่อน ถ้าไม่อย่างงั้นจะไปขอแต่งงานได้ยังไง
“บริษัทเวินซื่อกรุ้ป” ไม่ง่ายเลยที่คุณชายเล้งจะตอบอย่างอารมณ์ดี และดูเป็นทางการ
“บริษัทเวินซื่อกรุ้ปเหรอ？”เหมียวหลินหลินตะลึง:”ลูกชายแม่ นี่ลูกหมายถึงเวินหรวนหรวนคุณหนูสองตระกูลเวินงั้นหรอ?”
บริษัทเวินซื่อกรุ้ปก็มีอิทธิพลไม่น้อยในเมืองA เหมียวหลินหลินก็รู้จักอยู่
เพียงแต่ว่า เหมียวหลินหลินอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วขึ้น:”ได้ยินมาว่าเมื่อ 5 ปีก่อนหวินหรวนหรวนมีความสัมพันธ์ที่ลึกซึ้งกับว่าที่สามีของพี่สาวเธอ ทำให้งานแต่งของพี่สาวเธอไม่สำเร็จ ช่วงนี้เวินหรวนหรวนเหมือนมีปัญหาไม่น้อยเลย และยังได้ยินมาว่าช่วงนี้เธอได้ถูกเชิญตัวไปยังโรงพักด้วย”
แม้ว่าเธอจะใจร้อนเรื่องอยากให้ลูกชายแต่งงาน แต่ก็ไม่ควรให้ผู้หญิงที่มีปัญหามาแต่งงานเข้าบ้าน
และยังเป็นปัญหาเรื่องนิสัยคนด้วย
“ใครบอกว่าผมจะแต่งงานกับผู้หญิงแย่ๆแบบนั้น?”แววตาคุณชายเล้งจมลง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความขยะแขยง
“ไม่ใช่เวินหรวนหรวน? งั้นเป็นใคร? ตระกูลเวินก็มีแค่…..”แววตาเหมียวหลินหลินตะลึง จู่ๆก็กล่าวอย่างประหลาดใจ:”ลูกชายอย่าบอกนะว่าลูกหมายถึงคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินอ่ะ?”
“ครับ” ไม่ง่ายเลยที่คุณชายเล้งจะพยักหน้ารับปากอย่างจริงจัง
แต่ว่าสีหน้าของเหมียวหลินหลินเปลี่ยนยังเร็วมาก:”อะไรนะ?คุณหนูใหญ่ตระกูลเวินจริงด้วยหรอ? เห็นบอกว่าคนหนูใหญ่ของตระกูลเวินเป็นคนไม่เต็มไม่ใช่หรอ? ถึงแม้ตอนนี้เธอจะหายดีแล้ว ถ้าเธอเป็นโรคนั้นอีกครั้งล่ะ ถึงแม้ตอนนี้เธอจะหายดีแล้วมั่นใจว่าจะไม่มีอาการนั้นอีก ก็คงจะเป็นแบบโง่ซื่อบื้อแบบนั้น…..”
“งั้นก็ช่างมันเถอะ เพราะยังไงผมก็ไม่อยากแต่งงานอยู่แล้วนิ” คุณชายเล้งกวาดตามองเธอหนึ่งที หันหลังกลับ เตรียมที่จะขึ้นไปข้างบนต่อ
“คุณจะไปคิดอะไรเยอะขนาดนั้นทำไม อย่างเขาเนี่ยนะ ตั้ง 30 กว่าแล้ว เอาอะไรก็ไม่มีสักอย่าง มีอะไรให้ต้องเรื่องมากอีกละ คุณมารังเกียจเรื่องนั้นทีรังเกียจเรื่องนี้ที ไม่แน่คนอื่นเขาอาจจะรังเกียจเขาด้วยซ้ำ คุณไปขอเขาเรื่องแต่งงานคนเขาอาจจะไม่ยอมตกลงด้วยซ้ำ”คุณปู่เล้งเห็นว่าหลานชายหันหน้าจะไปแล้ว ก็ร้อนใจทันที อีกอย่าง ตอนนี้เขาขออะไรไม่มาก ขอแค่หลานชายได้แต่งงาน มีที่พักใจก็พอ
แต่ก็นะ คุณปู่เล้งก็เชื่อในสายตาของหลานชาย สาวที่สามารถทำให้ใจของหลานชายตนเองชอบได้ ผู้หญิงคนนั้นต้องมีอะไรที่พิเศษกว่าคนอื่นแน่ๆ
บางครั้งเรื่องเล่าอาจารย์ไม่มีความน่าเชื่อถือก็ได้
เป็นครั้งแรกที่คุณใช้เร่งรู้สึกว่าคุณปู่เล้งบ้านเขาพูดได้ตรงใจเขามาก
พูดจริงๆ มาว่าแต่ตระกูลเล้งจะไปขอเรื่องแต่งงาน เวินลั่วฉิงก็ไม่น่าจะยอมตกลง อีกอย่าง ยังมีเย่ซือเฉินด้วยอีกคน
การกระทำของเย่ซือเฉินคือพิเศษกับเธอ เขาดูออกได้อย่างชัดเจน เรื่องของหลี่ฉงก็เป็นหลักฐานที่ยืนยันได้ดีที่สุด ในเมื่อเป็นแบบนี้แล้ว เวลาเขาไปขอแต่งงาน เย่ซือเฉินจะยอมให้เขาแต่งงานกับเวินลั่วฉิงและพาเข้าบ้านตระกูลเล้งได้อย่างราบรื่นด้วยเหรอ?
เขาก็รู้สึกว่ามันเป็นไปไม่ค่อยได้
แต่ถึงแม้ว่าจะเป็นไปไม่ค่อยได้เท่าไหร่ เขาก็จะไปขอเรื่องแต่งงาน และจะแต่งงานกับเธอด้วย
เย่ซือเฉินชื่นชอบ เขาก็ฉันชอบเหมือนกัน สุดท้ายแล้วใครจะได้ครอบครอง ก็อยู่ที่ฝีมือของแต่ละฝ่ายแล้วล่ะ
เหมียวหลินหลินแปลกใจ ลูกชายเธอห่วยขนาดนั้นเลยหรอ
“โอเคแล้ว ตกลงเอาแบบนี้แหละ คุณรีบไปเตรียมก่อนเลย รีบไปขอแต่งงานที่ตระกูลเวิน ถ้าทันวันนี้ก็รีบไปวันนี้ซะเลย ถ้าไปช้า ไม่น่าจะถูกคนอื่นแย่งไปก่อนนะ” ถึงแม้คุณปู่เล้งก็แค่พูดพูดไปอย่างนั้น นึกไม่ถึงเลยว่าจะพูดได้ถูกซะแล้ว
“งั้นก็ได้ค่ะ” ถึงแม้เหมียวหลินหลินจะไม่ค่อยพอใจเท่าไหร่ แต่คุณปู่ได้พูดแล้ว อีกอย่างลูกชายกันเองก็ตกลงยินยอมด้วย เธอจึงทำได้เพียงรับปากยินยอมเหมือนกัน
แน่นอน เธอก็คิดว่าเรื่องเล่าเป็นเรื่องที่เชื่อถือไม่ได้ทั้งหมด เธอก็อยากจะไปเห็นคุณหนูใหญ่ตระกูลเวินว่าเป็นยังไงกันแน่เหมือนกัน? มุมปากของคุณชายเล้งโค้งขึ้นเล็กน้อย แล้วจึงขึ้นไปชั้นบน แต่ฝีเท้าในครั้งนี้ทั้งเบาและไวขึ้นมาไม่น้อยเลย
วันหลังต่อมา เวินลั่วฉิงทรมานมาก เย่ซือเฉินคุณไม่ใช่มนุษย์เลย ไม่ใช่มนุษย์! !
เธอถูกเขารังแกจนปานตายทุกคืน เธอรู้สึกว่าถ้าขืนเป็นแบบนี้ต่อไป เธอคงจะเป็นบ้าแน่ๆ ‘ใช้หนี้’ มันก็ไม่ใช่ใช้แบบนี้ปะ
เธอต้องคิดแผนอะไรบางอย่างมาจัดการกับปัญหาเรื่องนี้ เธอรู้สึกว่าหนี้ในคืนนั้นเธอได้ชดใช้มาหลายวันแล้ว ก็น่าจะใช้คืนหมดแล้วล่ะ
หลังจากทานอาหารเย็นเรียบร้อยเห็นว่าเย่ซือเฉินตาเธอเข้าไปในห้อง เวินลั่วฉิงหันหน้ากลับมาอยากจะถีบเขาออกจากห้อง
“พรุ่งนี้ผมจะไปทำงานนอกสถานที่” เย่ซือเฉินกอดเธอไว้ซะก่อน และจูบลงบนปากเธอ เสียงพูดเหมือนไม่อยากจากไปเลย
“โอเคค่ะ” เวินลั่วฉิงได้ยินแบบนี้ ก็ดีใจทันที มีความสุขมาก ความรู้สึกที่มีความสุขนี้ไม่ได้ถูกปิดบังเลยแม้แต่น้อย
“ทำไม? ผมไปออกงานนอกสถานที่คุณดีใจมากหรือไง?” เย่ซือเฉินหรี่ตาลง มองเธอด้วยสายตาที่น่าเป็นอันตราย
ใช่ เธอดีใจมาก เขาออกงานนอกสถานที่ เธอก็ไม่ต้องใช้หนี้เขาทุกคืนแล้ว อีกอย่าง เธอเป็นอิสระแล้ว ก็จะได้ไปเยี่ยมเด็กๆบ้านเธอซะที
นี่ก็หลายวันแล้วที่เธอไม่ได้เห็นหน้าเด็กๆบ้านเธอ
แต่ตอนนี้ เผชิญกับแววตาของเขาที่ดูอันตราย สุดท้ายแล้วเวินลั่วฉิงก็ไม่กล้าพูดออกมา ภายใต้สายตาอันคุกคามของเขา ถ้าจำเป็นต้องกัดฟันพูดว่า:”ไม่หรอกค่ะ ไม่ใช่ ไม่ใช่แน่นอน”
“ดี ในเมื่อคุณก็ไม่อยากให้ผมไป งั้น คืนนี้ก็ไม่ต้องนอนละ น้อ?” มุมปากของเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย น้ำเสียงเจ้าเล่ห์แบบนี้ใครฟังก็รู้ว่าตอนนี้เขาหมายถึงอะไร
ไม่? ไม่ต้องนอน? เวินลั่วฉิงเงิบ ไม่นอนทั้งคืนอีกแล้วหรอ? เขา นี่เขาบ้าไปแล้วหรือเปล่า? อีกอย่าง เธอเอ่ยปากบอกว่าไม่อยากให้เขาไปเมื่อไหร่?
เวินลั่วฉิงดึงสติกลับมาได้ จะวิ่งหนีตามสัญชาตญาณ แต่เย่ซือเฉินจะปล่อยให้เธอมีโอกาสหนีไปได้ยังไง
เย่ซือเฉินกดทับบนตัวเธอให้นอนลงเตียงทันที
และแล้วก็ไม่ได้หลับทั้งคืนเลยจริงๆ……
วันที่ 2 ตอนที่เย่ซือเฉินลุกออกจากเตียง ตาของเวินลั่วฉิงใช้ขาตั้งก็คงยกไม่ขึ้น
เย่ซือเฉินจูบเธออย่างดูดดื่ม แต่เธอก็ไม่ลืมตาดูเขาเลยด้วยซ้ำ
สุดท้าย เย่ซือเฉินจากไปยังไง เธอก็ไม่รู้
บ้านของตระกูลเล้ง
“ ไม่ว่าผมจะแต่งหรือไม่แต่งพวกท่านก็ไม่เคยกังวลอะไรเลย ถ้าอย่างนี้ อย่าพูดเรื่องแต่งงานกับผมอีก ”คุณชายเล้งมองแม่ของตัวเอง เห็นได้ชัดว่ามีสีหน้าที่เย็นชา
เรื่องที่เกี่ยวกับการขอแต่งงาน เขาเคยพูดไว้หลายวันแล้ว เพราะช่วงนี้เขามีธุระ ออกไปแล้วหลายวัน ตอนแรกคิดว่าหลังจากกลับมา งานแต่งก็สามารถตกลงกันได้แล้ว ไม่คิดเลยว่าแม่ของเขายังไม่ได้ไปขอแต่งงานที่บ้านตระกูลเวิน
“บอกแล้วว่าให้ลูกไปขอแต่งงานให้เร็วที่สุดไม่ใช่เหรอ? ทำไมลูกยังไม่ไป？”คุณปู่เล้งรู้สึกร้อนใจมาก เขามีหลานแค่คนเดียว ถ้าหลานไม่แต่งงาน ตระกูลเล้งของพวกเขาก็จะไม่มีคนสืบทอด ？
