บทที่ 266 คุณชายสามเย่โมโหแล้ว
ประธานกล่าวก่อนออกเดินทางไว้ว่า ควรรายงานเรื่องทุกอย่างของคุณหญิงให้ประธานทราบทันเวลา เลขาหลิวรู้สึกว่าเรื่องนี้จำเป็นต้องรายงานให้ประธานทราบ
เมื่อเลขาหลิวกล่าวเช่นนี้ เห็นได้ชัดว่ามีเสียงสั่นเล็กน้อย แม้ว่าประธานจะไม่อยู่ข้างๆเขาในขณะนี้ก็ตาม และเขาเพิ่งโทรหาประธานเพื่อรายงานเหตุการณ์เขาก็รู้สึกว่าขาของเขาอ่อนไปหมด
“เธอรับไว้หรือเปล่า?”อุณหภูมิรอบๆเย่ซือเฉินลดลงในชั่วพริบตา น้ำเสียงเย็นราวกับจะกลายเป็นเกล็ดน้ำแข็งทันทีที่หายใจออก
“อันนี้ผมไม่เห็นนะครับ”เลขาหลิวตะลึง แล้วตอบตามความจริง เขาไม่เห็นจริงๆ
ใบหน้าของเย่ซือเฉินคลี่คลายลงเล็กน้อย
“แต่ว่า ดอกไม้ของคุณชายเล้งถูกส่งไปที่บ้านตระกูลเวิน และคุณหญิงเธอก็อยู่ที่บ้านตระกูลเวินด้วย ” แต่ว่า เลขาหลิวกล่าวเพิ่มอีกประโยคนึงในเวลานี้
ความหมายในคำพูดของเลขาหลิวนั้นชัดเจน คุณชายเล้งส่งดอกไม้ไปถึงบ้านตระกูลเวินแล้ว จากที่ไม่รับก็รับแล้วล่ะ
ใบหน้าของเย่ซือเฉินมืดมนและน่ากลัวในขณะนี้ เขาวางสายโทรศัพท์ของเลขาหลิวและโทรออกอีกสายทันที “เตรียมเครื่องบินไว้ให้ผม กลับไปที่เมือง Aเดี๋ยวนี้เลย”
เขารอเครื่องบินไม่ไหว เลยใช้เครื่องบินส่วนตัว เพราะมีคนจะแย่งภรรยาของเขา ดังนั้นเขาต้องรีบกลับให้เร็วที่สุด
เล้งหรงไปขอแต่งงานไม่ใช่หรอ? ดีมาก รอเขากลับไป……
รอให้เขากลับไปถ้าไม่ลอกหนังของเล้งหรงออก เขาก็คงไม่ใช่เย่ซือเฉิน!
จากนั้นเย่ซือเฉินก็พบหมายเลขของเวินลั่วฉิง แล้วโทรไป
แต่ว่า ไม่มีคนรับสาย เย่ซือเฉินโทรต่อเนื่องถึงสามครั้ง ก็ไม่มีคนรับอีก
ดวงตาของเย่ซือเฉินเย็นลง
ในตอนนี้ โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงอยู่ในกระเป๋า กระเป๋าอยู่บนโซฟา และเธอกำลังล้างพุทราในครัว
เธอไม่จำเป็นต้องทำอะไรแบบนี้ แต่เพราะเธอไม่อยากอยู่ในห้องโถง คุณปู่เล้งก็เหมือนจิ้งจอกเฒ่า ทำให้เธอพูดอะไรไม่ออกในช่วงเวลาที่สำคัญที่สุด
ขณะนี้เวินหรวนหรวนนั่งอยู่บนโซฟา เมื่อโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงดังขึ้น เธอก็ได้ยินเสียง เมื่อทุกคนไม่ได้สังเกต เธอก็หยิบโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงออกมา เมื่อเห็นหน้าจอมือถือแสดงคำว่าเจ้านายเธอก็ตะลึงเงียบๆ จากนั้นเปิดโทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงเพื่อปิดเสียง
เวินหรวนหรวนกำลังคิดว่าที่ตั้งชื่อสายการโทรเป็นคำว่าเจ้านายคงต้องเป็นเรื่องสำคัญมากสิ เธอเลยจงใจไม่ให้เวินลั่วฉิงรับโทรศัพท์ ถึงเวลานั้นเวินลั่วฉิงต้องถูกเจ้านายดุอย่างแรงแน่ๆ
เวินลั่วฉิงไปทำงานที่บริษัทตระกูลเย่ ดังนั้นเธอจึงตั้งชื่อสายโทรศัพท์ของเย่ซือเฉินให้เป็นคำว่าเจ้านาย
โทรศัพท์ของเวินลั่วฉิงโทรไม่ติด คุณชายสามเย่ค้นหมายเลขโทรศัพท์ของเล้งหรง แล้วโทรไปทันที “เล้งหรง ผมเตือนให้คุณอย่าคิดที่จะแย่งเธอ”
“ฮ่า? ทำไมเหรอ นี่คุณชายสามเย่กำลังคุกคามผมอยู่เหรอ? น่าเสียดายที่ผมเล้งหรงไม่เคยถูกใครคุกคามเลย ”
เล้งหรงตกใจเล็กน้อยเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเย่ซือเฉิน แม้ว่าเขาจะรู้ว่าเย่ซือเฉินจะดีต่อเวินลั่วฉิงเป็นพิเศษ แต่ก็คาดไม่ถึงเลยว่าเย่ซือเฉินจะโทรมาและข่มขู่เขาโดยตรง
ความจริง เขาเห็นการเคลื่อนไหวของเวินหรวนหรวนหมดแล้ว เขาเดาได้ทันที ว่าเย่ซือเฉินไม่สามารถโทรหาเวินลั่วฉิงได้ ก็เลยโทรมาที่เขา
เล้งหรงมองไปที่เวินลั่วฉิงในห้องครัว รอยยิ้มร้ายๆปรากฏขึ้นที่มุมริมฝีปาก“คุณชายสามเย่กำลังหาฉิงฉิงอยู่ใช่ไหม แต่ น่าเสียดาย ฉิงฉิงกำลังล้างพุทราอยู่”
ตอนคุณชายเล้งรับสาย ก็ออกจากห้องโถงแล้ว ตอนนี้ก็ได้เดินไปถึงห้องครัวพอดี เขาเคาะประตูห้องครัวอย่างจงใจ แล้วแกล้งถามว่า “ฉิงฉิง ล้างพุทราเสร็จหรือยัง ?”
คำพูดของเล้งหรงทำให้คนคิดอะไรได้เพ้อเจ้อไปหมด
ดวงตาของเย่ซือเฉินหรี่ลงอย่างรวดเร็ว แต่ เขาก็ไม่เชื่อที่เล้งหรงพูด แต่ช่วงเวลาต่อจากนั้น เสียงของเวินลั่วฉิงก็ดังขึ้น “ยังไม่เสร็จเลย คุณรีบทำไม รออีกแป๊บนึงสิ ”
สิ่งที่เวินลั่วฉิงพูดเป็นเรื่องปกติสำหรับเธอ แต่ก็ทำให้ผู้ฟังคิดอะไรไปมั่วได้! !
เวินลั่วฉิงไม่ทราบถึงความคิดของเล้งหรงเลย และโทรศัพท์ของเล้งหรงก็อยู่ในมือของเขา มือของเขาก็ห้อยลงข้างกายอย่างเป็นธรรมชาติ ซึ่งดูไม่ออกว่ากำลังคุยโทรศัพท์อยู่
ดังนั้น เธอเลยไม่ได้อะไรคิดมาก และล้างพุทราต่อ
เสียงน้ำไหลส่งมาถึงหูของเย่ซือเฉินผ่านทางโทรศัพท์
ขณะนั้น ดวงตาของเย่ซือเฉินดูอันตรายอย่างน่าประหลาดใจ ที่เธอไม่รับโทรศัพท์ก็เพราะเธออาบน้ำอยู่?
เล้งหรงอยู่ที่บ้านของตระกูลเวิน เธออาบน้ำงั้นเหรอ?
เธออาบนํ้าอยู่เหรอ? แล้วเล้งหรงกำลังทำอะไร?
จากเสียงเคาะและบทสนทนาในตอนนี้ ทำให้เขาเดาผิด เพราะเล้งหรงอยู่ข้างนอกห้อง
เล้งหรงอยู่ข้างนอก เธออาบน้ำในห้อง?
เวลานี้ การหายใจของคุณชายสามเย่เย็นและหนักหน่วงมาก
แต่ตอนนี้เล้งหรงก็ได้วางสายโทรศัพท์แล้ว
“ประธาน เครื่องบินเตรียมพร้อมแล้ว ”และทันใดนั้น เลขาอู๋ก็เดินเข้ามา
เย่ซือเฉินลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว เดินตรงออกไป
ตอนอยู่บนเครื่องบิน เขาก็โทรมาอีกครั้ง “ไปตรวจสอบสิ่งที่เล้งหรงทำในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมาว่ามีอะไรบ้าง?”
เล้งหรงทำตัวเหมือนนักเลงที่ไม่เอาการเอางานอะไร ทำให้บริษัทของตระกูลเล้งไม่สนใจ และไม่ทำงานอะไร ดูเหมือนอยู่ไปก็เพื่อรอวันตายแค่นั้น
เย่ซือเฉินรู้ว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นแน่ แต่ว่าเมื่อก่อนเขากับเล้งหรงก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวต่อกัน แต่ตอนนี้เล้งหรงทำให้เขาโมโห ในเรื่องต่างๆก็จะเปลี่ยนไปด้วยเช่นกัน
เขามักจะโจมตีประเด็นสำคัญของศัตรู ตีจุดอ่อนของอีกฝ่าย และไม่ให้โอกาสศัตรูได้สู้กลับ
เล้งหรงกล้ายั่วโมโหเขา ก็ต้องเตรียมพร้อมที่จะรับผลที่ตามมาทั้งหมด
“คุณชาย เล้งหรงยั่วโมโหคุณเหรอ？เมื่อได้รับสาย กู้หวูตะลึง จากนั้นมุมริมฝีปากก็กระตุกอย่างรุนแรง ช่วงนี้คุณชายได้มีการเคลื่อนไหวมาก แต่พวกเขาและเล้งหรงก็ไม่เคยยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน ทำไมจู่ๆถึงต้องการตรวจสอบเล้งหรง?
“คุณชาย น้ำเสียงของคุณไม่ค่อยดีนัก? ความปรารถนาไม่เต็มอิ่ม? ผู้หญิงของคุณยังไม่พอใจเรื่องบนเตียงงั้นเหรอ？ ”กู้หวูเป็นคนชอบพูดอะไรเรื่อยเปื่อยตลอด น้ำเสียงของเย่ซือเฉินเปลี่ยนไป แน่นอนที่เขาจะต้องหยอกล้อสักหน่อย
“แจ้งผลการสืบให้ผมทราบภายในครึ่งชั่วโมง ”ใบหน้าของเย่ซือเฉินมืดลงอย่างเห็นได้ชัด น้ำเสียงเย็นเฉือดทำให้คนอื่นถึงกับขนลุก
“คุณชาย เป็นไรไปครับ คุณเป็นญาติกับแวมไพร์ตั้งแต่เมื่อไหร่ครับเนี่ย”กู้หวูตกตะลึง
และข้องใจ เขาไม่ควรยั่วโมโหคุณชายในตอนนี้ เขารู้ดีว่าเวลาคุณชายโหดร้ายขึ้นมาจะไม่ใช่มนุษย์เลย
เย่ซือเฉินเพิกเฉยต่อการบ่นของเขา แล้ววางสายทันที
เย่ซือเฉินหุ้นเครื่องบิน เครื่องบินส่วนตัวของเขาเร็วมาก คงใช้เวลาไม่นานในการกลับไปที่เมืองA มั้ง
อุปกรณ์เครื่องบินยังเจ๋งมาก ไม่จำเป็นต้องปิดเครื่องโทรศัพท์ของเขาเลย
หลังจากเวินลั่วฉิงล้างพุทราเสร็จ เอามาที่ห้องโถง เมื่อเธอเห็นกระเป๋าของเธอบนโซฟา ก็มองตาเล็กลง เธอเป็นคนช่างสังเกตมาโดยตลอด พบว่ากระเป๋าของเธอเคยถูกเปิด
เวินลั่วฉิงเดินเข้าไป เปิดกระเป๋า พบว่าโทรศัพท์ของตนถูกเคลื่อนย้าย ที่มุมริมฝีปากของเธอยิ้มอย่างเยอะๆ เธอหยิบโทรศัพท์ของเธอออกมา เห็นสายที่ไม่ได้รับอยู่สองสามสาย สายทั้งหมดนี้เป็นสายของเย่ซือเฉิน
เวินลั่วฉิงพบว่า โทรศัพท์ของเธอถูกปิดเสียง เมื่อกี้เธอจึงไม่ได้ยิน
เย่ซือเฉินโทรมาหลายสาย แต่เธอไม่ได้ยินอะไรเลย หัวใจของเวินลั่วฉิงสั่นรัวๆ!
