ทดลองรัก ชีวิตแต่งงาน100วัน – ตอนที่ 275 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (3)

บทที่ 275 ลูกทั้งสองคนมาหาถึงที่ … พ่อของหนูคือท่านประธานของพวกคุณ (3)

เย่ซือเฉินขมวดคิ้วเล็กน้อย เดิมทีเขาตั้งใจว่าวันนี้จะไปบ้านตระกูลเวินอีกครั้ง เพื่อพูดคุยกับคุณปู่เวิน ถ้าหากช่วงนี้คุณปู่เวินไม่อยู่ที่เมือง A เรื่องนี้ก็ยุ่งยากขึ้นมาแล้ว

“เอาโทรศัพท์มานี่ ฉันจะพูดกับคุณปู่…” ดวงตาเย่ซือเฉินเป็นประกาย จากนั้นก็เอ่ยปากพูดขึ้นมาทันที ตอนที่เขาพูดนั้น พูดใกล้โทรศัพท์เวินลั่วฉิง เสียงก็ไม่เบาด้วย เห็นได้ชัดว่าเขาจงใจทำแบบนี้

เวินลั่วฉิงตกใจ ที่จริงเธอคิดหลบหลีกเย่ซือเฉินตลอด แต่ไม่ว่าจะหลบเขายังไงก็หลบไม่พ้น เวินลั่วฉิงทำท่าบอกเขาให้เขาเงียบ เพราะตอนนี้เย่ซือเฉินอยู่บนตัวเธอ เธออยู่ด้านล่างเขา ท่าทางของพวกเขาในตอนนี้ เธอปิดปากเขาไว้ไม่ได้เลย

ทันใดนั้น เวินลั่วฉิงก็พลิกตัวทันที แล้วขึ้นมาทับตัวเขาไว้ จากนั้นก็ใช้มือปิดปากเขา

เย่ซือเฉินไม่ได้เอามือเธอออก ถ้าจะพูดให้ถูก คือการที่เธอทำแบบนี้ทำให้เขารู้สึกดีด้วยซ้ำ แต่เมื่อนึกถึงจุดประสงค์ของเธอแล้ว…

ดวงตาเขามืดดำลงแล้วมีประกายที่ดูอันตรายแฝงอยู่ เธอกลัวคุณปู่เวินจะรู้เรื่องของพวกเขาขนาดนี้เลยเหรอ

เธอคิดจะปิดบังคุณปู่เวินไปตลอดชีวิตเหรอ?

ทันใดนั้น เย่ซือเฉินก็นึกถึงคำพูดเธอคืนนั้นตอนอยู่กันที่หมิงเจ๋ เธอพูดว่าหลังจากหนึ่งปีเธอก็จะจากไป คุณชายสามเย่หรี่ตาลง

“ฉิงฉิง หนูอยู่กับใคร ข้าง ๆ หนูมีผู้ชายอยู่ด้วยเหรอ?” น้ำเสียงของคุณปู่เวินฟังดูตกตะลึงมาก

“คุณปู่ หูแว่วแล้วล่ะค่ะ” เวินลั่วฉิงใช้มือปิดปากเย่ซือเฉินไว้แน่น กลัวเขาจะพูดอะไรซี้ซั้วออกมา

เย่ซือเฉินแสยะยิ้ม หูแว่วงั้นเหรอ เธอโกหกออกมาได้อย่างหน้าไม่อายเลยสักนิด

“ยัยหนู กำลังหาว่าปู่หูตึงเหรอ?” เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เวินหลอกไม่ได้ง่ายนัก

เวินลั่วฉิงเม้มปาก กำลังจะเอ่ยพูด

“เป็นเล้งหรง? หนูอยู่กับเล้งหรงเหรอ?” เสียงของคุณปู่เวินก็ดังขึ้นมา

เมื่อวานเล้งหรงไปบ้านตระกูลเวินเพื่อพูดเรื่องแต่งงาน ถึงแม้ว่าเรื่องนี้ยังไม่ได้ตกลงอะไรกัน แต่ก็เป็นไปได้ว่าเล้งหรงจะนัดเจอกับฉิงฉิงอีก?

ในตอนนี้ เวินลั่วฉิงกำลังปิดปากเย่ซือเฉินแน่น เธอกับเย่ซือเฉินอยู่ใกล้กันมาก โทรศัพท์ของเธอก็อยู่ที่ข้างหูเธอ และก็อยู่ใกล้กับเย่ซือเฉินเช่นกัน

ดังนั้น สิ่งที่คุณปู่เวินพูดออกมา เย่ซือเฉินได้ยินทั้งหมดอย่างชัดเจน

เย่ซือเฉินมองไปที่เธอ ดวงตาคู่นั้นหรี่ลง เขาจะคอยดู ว่าเธอจะตอบกลับไปยังไง!!

เวินลั่วฉิงรับรู้ได้ว่าตอนนี้อารมณ์เขาเปลี่ยนไป และรู้สึกได้ว่าตัวเขามีรังสีอำมหิตแผ่ออกมา

เธอรู้ว่าเขาโมโหขึ้นมาอีกแล้ว เฮ้อ ไอผู้ชายขี้โมโห!

คุณปู่พูดถึงใครไม่พูด ดันมาพูดถึงเล้งหรง เรื่องของเล้งหรงเมื่อคืนกว่าจะผ่านมันไปได้ก็แทบแย่

ยิ่งเย่ซือเฉินนิสัยบ้าอำนาจ ยโสโอหังแบบนี้ คุณปู่ดันพูดถึงเล้งหรงให้เขาได้ยิน คนอย่างเขาถ้าไม่โมโหก็แปลกแล้ว

เวินลั่วฉิงไม่ได้พูดอะไร เพียงแต่ใช้มือปิดปากเย่ซือเฉินให้แน่นยิ่งขึ้น กลัวเขาจะพูดอะไรซี้ซั้วออกมา

แววตาของเย่ซือเฉินลุกเป็นไฟ เธอยอมให้คุณปู่เวินเข้าใจผิดว่าเธออยู่กับเล้งหรง แต่ไม่ยอมให้คุณปู่เวินรู้เรื่องของพวกเขาเหรอ?

“ที่จริงแล้วเล้งหรงก็ไม่เลวนะ ปู่รู้สึกว่าหนูรับเขาไว้พิจารณาหน่อยก็ดี ปู่มองออกว่าท่านปู่เล้งชอบหนูมาก ๆ ถ้าเธอแต่งงานเข้าตระกูลเล้ง รับรองว่าไม่ลำบากแน่นอน เล้งหรงก็ดูเป็นคนรักและเอาใจใส่ดีอยู่นะ เมื่อวานเขาดูอ่อนโยนใส่ใจหนูดีมากเลย ปู่เห็นหนูกับเล้งหรงพูดคุยกันถูกคอเชียว พวกหนูดูเข้ากันได้ดี ดูมีความสุขดีนะ…” คุณปู่เวินที่ไม่รู้สถานการณ์ทางนี้ เมื่อเห็นเวินลั่วฉิงไม่ตอบอะไร ก็คิดว่าเธออยู่กับเล้งหรงจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าคุณปู่เวินชอบเล้งหรงอยู่พอสมควร

ได้ยินที่คุณปู่เวินพูด สีหน้าเย่ซือเฉินยิ่งดูก็ยิ่งเย็นชา ตอนนี้เวินลั่วฉิงยังทับอยู่บนตัวเขา และยังปิดปากเขาไว้อยู่

เย่ซือเฉินยกขาขึ้นมา แล้วออกแรงกระแทกไปที่เธอ

“อ๊ะ…” เวินลั่วฉิงคิดไม่ถึงว่าเขาจะทำอย่างนี้ เพราะเกิดขึ้นแบบกะทันหัน เธอเลยไม่ทันได้ป้องกัน เผลอร้องออกมาอย่างตกใจ

“ฉิงฉิง เป็นอะไรไป?” คุณปู่เวินเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“คุณปู่ ไม่เป็นอะไรค่ะ” เวินลั่วฉิงถลึงตาใส่เย่ซือเฉิน บ้าไปแล้วหรือไง เธอกำลังคุยโทรศัพท์อยู่กับคุณปู่ เขายังจงใจทำแบบนี้อีก!!

เย่ซือเฉินหรี่ตาเล็กน้อยมองไปที่เธอ แล้วยิ้มออกมา รอยยิ้มนั้นที่ไม่เหมือนยิ้มนั้นดูเจ้าเล่ห์และชั่วร้ายมาก

“ฉิงฉิง พวกเธออยู่ที่ไหนกัน?” คุณปู่เวินอายุปูนนี้แล้ว พบเจออะไรมาเยอะ จึงฟังออกว่ามีอะไรไม่ชอบมาพากล

“อยู่ด้านนอกค่ะ ทานข้าวอยู่” เวินลั่วฉิงฟังออกว่าคุณปู่เวินกำลังสงสัย ในใจก็รู้สึกตกใจ แล้วรีบหาข้ออ้าง

“หนูกับเล้งหรงทานข้าวกันอยู่ด้านนอกเหรอ?” คุณปู่เวินอึ้งไปเล็กน้อย แต่น้ำเสียงยังคงฟังดูสงสัยอยู่

แววตาของเย่ซือเฉินตอนนี้ดูน่ากลัวและอำมหิตมาก เขาอ้าปาก แล้วงับเข้าออกแรงงับเข้าไปที่มือเธอทันที

“ไม่ใช่ค่ะ หนูไม่ได้อยู่กับเล้งหรง คุณปู่คะหนูมีธุระ ขอวางสายก่อนนะคะ” เวินลั่วฉิงถอนหายใจเฮือกหนึ่ง จากนั้นก็วางสายคุณปู่ทันที

ถ้ายังไม่วางสาย เธอไม่รู้เลยว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก!

โชคดีที่ตอนนี้เป็นตอนเที่ยง ไม่ใช่ตอนเช้าหรือตอนกลางคืน ไม่อย่างนั้นคงอธิบายอะไรยากกว่านี้

เมื่อวางสายคุณปู่แล้ว เวินลั่วฉิงก็ปล่อยมือออกจากปากเย่ซือเฉิน ขณะเดียวกันก็พลิกตัวออกจากเขา

แต่ทันใดนั้น เย่ซือเฉินก็ยื่นมือมาคว้าตัวเธอไว้ ไม่ยอมให้เธอไปไหน ถึงขนาดขยับตัวไม่ได้

“ทานข้าวอยู่ด้านนอกกับเล้งหรง? เหรอ?” เห็นได้ชัดว่าผู้ชายชอบคิดเล็กคิดน้อยบางคนไม่ยอมปล่อยเธอไปง่าย ๆ แน่

คำพูดที่เขาพูดออกมารู้สึกเหมือนเขากำลังกัดฟันพูดอยู่ ในแววตาคู่นั้นเหมือนมีไฟแค้นปะทุออกมา

ถึงแม้เมื่อกี้นี้เธอไม่ได้ยอมรับ แต่เธอก็ไม่ได้อธิบายให้คุณปู่เวินเข้าใจ นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกไม่พอใจอย่างมาก

เวินลั่วฉิงรู้ว่าทำให้เขาโกรธอีกแล้ว เรื่องเมื่อคืนยังเคลียร์ไม่จบ คำพูดของคุณปู่เมื่อสักครู่ยิ่งไปกระตุ้นอารมณ์เขาขึ้นมาอีก ฉะนั้น เวลานี้ไม่ควรจะไปแหย่เขาจะดีที่สุด

“เอาอย่างนี้ไหม พวกเราไปทานข้าวด้วยกัน” เวินลั่วฉิงมองเขา ใบหน้ามีรอยยิ้มเอาใจเขา

หญิงสาวรู้จักยืดรู้จักหด เธอรู้สึกว่าตั้งแต่อยู่กับเขามา ความสามารถในการปรับตัวให้เข้ากับสังคมของเธอก็ยิ่งเก่งมากขึ้น

เย่ซือเฉินมองเธอ เมื่อเห็นรอยยิ้มบนใบหน้าเธอ ดวงตาก็เป็นประกาย เธอฉลาดมาก ที่รู้จักอ่อนข้อในเวลาแบบนี้ รู้ว่าจะจัดการกับอารมณ์โกรธของเขายังไง

แต่เธอคิดว่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อกี้ เพียงแค่ยิ้มมาก็จบเรื่องแล้วเหรอ?”

แน่นอนว่าครั้งนี้ เขาไม่คิดจะปล่อยเธอไปง่าย ๆ

“เมื่อวานคุยกับเล้งหรงมีความสุขมากไหม?” เย่ซือเฉินนึกถึงคำพูดคุณปู่เวินเมื่อสักครู่ น้ำเสียงฟังดูเย็นชาขึ้นมา : “เล่าหน่อยสิ ว่าคุยอะไรกันบ้าง?”

แน่นอนว่าตอนนี้ เย่ซือเฉินจะรวบยอดคิดบัญชีเธอทั้งเก่าทั้งใหม่พร้อมกันทีเดียว!!